محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843013451
یک تصمیم مهم /آخرین ساعات عمر ( قسمت پنجم )
واضح آرشیو وب فارسی:آزادگان ایران: پایگاه اطلاع رسانی آزادگان ایران : وقتی جنازه ی اولین سرباز شهید روستای ما ، قاسم اولیایی ، را از دهلاویه آورده بودند جیرفت ، گروه موزیک ارتش پیشاپیش تابوت شهید ، که با پرچم سه رنگ وطن پوشیده شده بود ، حرکت می کرد وصدای طبل وشیپور وسنج می پیچید توی خیابان های شهر . من وبرادرم ، یوسف ، میان آن صداهای غم انگیز ، خودمان را کشاندیم داخل آمبولانس ، که قرار بود جنازه را به روستا حمل کد . صدای شیپور وطبل همچنان بلند بود ومن روی تابوت قاسم اشک می ریختم . آمبولانس آهسته آهسته از میان جمعیت تشییع کننده به سمت پل هلیل رود و از انجا راهی روستا شد . صبح روز چهارم اعتصاب غذا ، صدای سنج و شیپور و طبل از محوطه ی صبحگاه وزارت دفاع به گوش می رسید . انگار تابوت قاسم راه افتاده بود روی دست مردم . انگار بوی شهادت می آمد . دیگر رمقی در تنمان نمانده بود . منصور محمود آبادی و رضا امام قلی زاده بد حال تر از دیگران بودند . وقتش بود نقشه ی دیروز را عملی کنیم . نقشه ی دیروز امروز دیگر نقشه نبود . واقعیت بود . منصور و رضا داشتند از بین می رفتند . آن ها را وسط زندان خواباندیم . یکی رفت پشت در و سرباز عراقی را صدا زد . سرباز دریچه را باز کرد . همه با هم گفتیم : (( این دو نفر دارن می میرن ! )) شاکر واسماعیل آمدند داخل . چشمشان که به منصور و رضا افتاد ، سراسیمه اوضاع را به بالا گزارش دادند . نیم ساعت بعد ان دو به بیمارستان منتقل شدند . بعد از رفتن رضا و منصور ، فضای زندان غم انگیز تر شد . دیگر مثل روزهای قبل سینی صبحانه ای هم در کار نبود که تا شب بماند توی زندان و کسی دست به طرفش دراز نکند . دست شویی رفتن را هم که شب قبل ژنرال ممنوع کرده بود . آن روز فقط زندانی های عراقی را فرستادند دست شویی . بیست و سه نفر دیگر آن نوجوانان شلوغ وپر انرژی نبودند که شاکر از دستشان به تنگ آمده بود . به کاروانی می ماندند که در کویر راه گم کرده باشد و اهل آن تشنه و گرسنه در حال سپری کردن آخرین ساعت های عمر خود باشند . روز چهارم هم گذشت . ادامه دارد … برگرفته از کتاب « آن بیست وسه نفر »
یکشنبه ، ۱۸بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آزادگان ایران]
[مشاهده در: www.badriyoon.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها