واضح آرشیو وب فارسی:بانک ورزش: بانک ورزش - خوب یا بد، برانکو یک عادت خاص و جدی دارد؛ او هرگز حاضر نمی شود در مورد بازیکنانش به صورت فردی توضیح بدهد. پروفسور حتی در نشست های خبری بعد از بازی ها هم سوالاتی را که در مورد بازیکنان مختلف باشد بی پاسخ باقی می گذارد. همین مساله باعث شده هواداران پرسپولیس با موجی از سوالات بی جواب در مورد تیم امسال شان مواجه باشند. این مطلب، می کوشد تا چند ابهام مهم در مورد معادلات فنی سرخ ها در لیگ سیزدهم را مرور کند، پرسش هایی که شاید در طول این چند ماه ذهن خیلی ها را آزار داده باشد. فعلا که برانکو به هیچ وجه حاضر نیست در مورد بازیکنان به صورت مجزا بحث کند، اما شاید در پایان فصل و بعد از فروکش کردن حساسیت ها بشود نظر او را در مورد این مسایل پرسید. بنگر را نخواست یکی از عجیب ترین تصمیات برانکو در این فصل که هیچوقت هم فلسفه اش مشخص نشد این بود که او محسن بنگر را در هفته های آغازین روی نیمکت نشاند. اینطور به نظر می رسید که سرمربی پرسپولیس اعتقاد چندانی به بنگر ندارد. خیلی ها می گویند حتی اگر قرارداد او در ابتدای لیگ چهاردهم به صورت دو ساله تمدید نمی شد، برانکو زیر بار پذیرفتن این مدافع 36 ساله نمی رفت. بنگر در مسابقه اول برابر پدیده فیکس شد که اتفاقا خیلی هم بد بازی کرد. برانکو سپس در دو بازی خارج از خانه مقابل استقلال صنعتی خوزستان و سپاهان این بازیکن را بیرون نشاند، اما جانشین های او یعنی نورمحمدی و اومانیا با شاهکارهای شان باعث شکست سنگین سرخپوشان شدند. بیرون ماندن بنگر از ترکیب اصلی در بازی با سپاهان در فولادشهر، از آن تصمیماتی بود که کمر پرسپولیس را شکست. بنگر از هفته چهارم فیکس شد، هرچند در همان هفته مقابل ذوب آهن کارت قرمز گرفت و دوباره به خاطر محرومیت از ترکیب بیرون رفت! معمای ماریچ بلافاصله بعد از آغاز فصل نقل وانتقالات تابستانی، سید جلال حسینی برای پیوستن به پرسپولیس با نژادفلاح به توافق رسید، اما برانکو آنقدر در نخواستن این بازیکن مصر بود که همه توافق ها به هم خورد. ایوانکوویچ بعدتر یک از مدافع از کرواسی، کشور خودش جذب کرد. لوکا ماریچ آمد و قرار شد جای خالی حسینی را پر کند، اما برانکو آنقدر کم به او بازی داده که هیچوقت عیار این مدافع روشن نشده است. در فصلی که عناصر ساختار دفاعی سرخ ها خیلی پراشتباه بوده اند، دشوار بتوان رد پایی از ماریچ روی گل های خورده پیدا کرد. او در هر بازی که به میدان رفت، بهتر از مسابقه قبلی ظاهر شد؛ به طوری که زوج وی و بنگر در دو بازی برابر ملوان و استقلال صنعتی کلین شیت کردند. او حتی در بازی با تیم اهوازی یک توپگیری عالی داشت که منجر به گل دوم قرمزها شد، اما باز هم برانکو به او اعتماد نمی کند. ماریچ که شایعاتی هم در مورد مصدومیتش وجود دارد، نه در جام شهدا فرصت بازی پیدا کرد و نه مقابل سپاهان به میدان رفت. باید صبر کرد و دید تز کلی برانکو در مورد این هموطنش چیست و اصلا قرار هست نقش جدی در پرسپولیس به وی محول شود یا نه؟ از کاپیتانی تا حاشیه نشینی مورد مهرداد کفشگری هم در این فصل بسیار عجیب بوده است. او در بازی نخست سرخپوشان برابر پدیده 90 دقیقه بازی کرد، در مسابقه دوم اصلا به میدان نرفت و در دیدار سوم با سپاهان نه تننها دوباره فیکس شد، بلکه حتی بازوبند کاپیتانی را هم بر بازو بست! بعد از نمایش پراشتباهش در فولادشهر، کفشگری از معادلات فنی پرسپولیس خارج شد، اما کاری که برانکو با او کرد، تناسبی با کیفیت فنی اش نداشت. مربی کروات در این فصل نسبت به اشتباهات بازیکنانی مثل سوشا مکانی، نورمحمدی، بابک حاتمی و امید عالیشاه خیلی مهربان بوده، اما نسخه کفشگری بعد از بازی اصفهان به کلی پیچیده شد. هنوز هیچکس نفهمیده چرا این بازیکن به چنین سرنوشتی دچار شد، اما هر چه بود مهرداد تا آستانه حضور در لیست مازاد و ترک باشگاه هم رفت و برگشت. البته نباید فراموش کرد در چند هفته نخست با مصدومیت و غیبت نوراللهی، جا برای یک هافبک دفاعی دیگر باز شده بود که شاید کفشگری از همین حفره استفاده کرد. همزاد میرزاپور از 15 تا 10 سال پیش، زوج بلاژوویچ و برانکو روی استفاده از یک دروازه بان ثابت در تیم ملی اصرار داشتند؛ گلری که اتفاقا زیاد هم اقبال افکار عمومی را همراه خودش نداشت. شاید ابراهیم میرزاپور به اتکای هیچ چیز غیر از این فلسفه نادر نمی توانست برای سال ها به دروازه بان اول تیم ملی تبدیل شود و حتی در جام جهانی هم پیراهن شماره یک ایران را بپوشد. هرچند اصرار به حفظ میرزاپور در بزنگاه هایی مثل بازی با عراق (مقدماتی) و مکزیک (نهایی) حسابی کار دست تیم ما داد. برانکو حالا و یک دهه بعد از آن روزگار هم روی ایده اش اصرار دارد. او نه تنها سوشا را بعد از فصل ناموفق قبلی حفظ کرد و حتی محرومیت او را هم به جان خرید، بلکه برای قوت قلب دادن به مکانی، گلر دومش را آنقدر با فاصله فنی زیاد جذب کرد که هر زمان به او نیاز بود، نتوانست از عهده کار بربیاید. صادقی قرار بود چنان بی خطر باشد که ته دل سوشا را خالی نکند، به همین خاطر مجموعه پرسپولیس به خصوص در سه بازی نخست کلی تاوان کیفیت فنی بحث برانگیز او را داد. جالب اینکه حتی همین حالا هم که برانکو مجبور شده دروازه بان خارجی بگیرد، باز قید سوشا را نمی زند. مکانی در روزی که دو بار اردوی تیم را ترک کرد و راهی دادسرا شد، گلر رزرو پرسپولیس مقابل سپاهان بود. از دور زمین تا درون ترکیب این یکی عالی است. از قرار معلوم در آخرین روزهای فرجه زمستانی نقل وانتقالات، مجموعه پرسپولیس به این نتیجه رسید که مایکل اومانیا را از فهرست خارج کند. ظاهرا در همین راستا برانکو ایوانکوویچ سه روز متوالی به او دستور داد فقط دور زمین بدود. مایکل بعدتر که در پرسپولیس ماندنی شد، خودش مصاحبه کرد و گفت نفهمیده بود چرا می خواستند ردش کنند! به هر تقدیر اما پرسپولیس توانست از سهمیه بازیکن آسیایی اش استفاده کند و اومانیا را هم نگه داشت، اما این بازیکن که تا لیست مازاد هم پیش رفته بود در کمال تعجب ناگهان به اندیشه های فنی مستر ایوانکوویچ برگشت! او در هر دو بازی جام شهدا به اومانیا میدان داد و حالا هم زمزمه هایی در مورد احتمال حضور این بازیکن در ترکیب اصلی مسابقه با ذوب آهن هم به گوش می رسد. نسخه جدید بداوی بابک حاتمی از معدود خریدهای حمید درخشان برای پرسپولیس بود که توسط برانکو حفظ شد. جالب اینجاست که شاید خیلی ها فکر می کردند او برود و یکی مثل گابریل بماند؛ اما انتخاب برانکو بین حاتمی- گابریل، نفر اول بود! حاتمی که به عنوان دفاع راست جذب شده بود، در فصل جدید در پست مدافع چپ به میدان رفت، اما باز هم آش همان آش و کاسه همان کاسه بود. بعضی ها می گویند برانکو در پرسپولیس هم مثل تیم ملی باید «بداوی» خودش را داشته باشد و از قرار معلوم این بار حاتمی نقش علی بداوی را بازی می کند! خارجی محزون در چهره بنگستون نوعی غم غربت موج می زند؛ غمی که شاید برانکو می توانست تسکینش بدهد، اما اینطور نشده است. از وقتی عالیشاه به خط حمله منتقل شده، بهره وری اش به شکل عجیبی کاهش پیدا کرده است. شاید برانکو می توانست امید را یک خط عقب تر (مثلا به جای احمدزاده) بازی بدهد و در عوض به نفراتی مثل بنگستون و علیپور بیشتر اعتماد کند، اما ایوانکوویچ چندان به دو گلزن آخر پرسپولیس در داربی های تهران روی خوش نشان نمی دهد. عجیب اینکه بنگستون هر زمان به بازی گرفته شده جزو خوب های تیمش بوده؛ تا جایی که با محاسبات تیم آنالیز برنامه نود هم او بعد از مسلمان و طارمی سومین بازیکن برتر سرخپوشان محسوب می شود، اما کماکان به ندرت از سوی برانکو به بازی گرفته می شود. باز عجیب تر اینکه برخی اخبار حکایت از آن دارد که در همین فصل نقل وانتقالات زمستانی چیزی نمانده بود بنگستون از پرسپولیس جدا شود و به یک باشگاه اروپایی برود. از قرار معلوم برانکو هم به این انتقال رضایت داده بود؛ اما آیا کسی می تواند تشخیص بدهد چرا؟! منبع: روزنامه گل
شنبه ، ۱۷بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بانک ورزش]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]