واضح آرشیو وب فارسی:رودبارنیوز: خبرگزاری فارس _گروه سینما و تئاتر: از روز گذشته مارتن فجر برای دریافت سیمرغ های بلورین بین سینماگران آغاز می شود. سی و سه دوره از جشنواره فیلم فجر گذشته و سی و چهارمین دوره آن نیز در حال برگزاری است. در همه این دوره ها خاطرات تلخ و شیرین زیادی به وجود آمده است؛ خاطراتی که امروز بزرگان سینما از آن یاد می کنند و نسل های امروز که دوره های پیشین را ندیده اند با کمی جستجو در آنچه که توسط رسانه ها ثبت شده است از آن مطلع می شوند. در مجموع برگزارکنندگان جشنواره مدیران دولتی هستند و نمی توان تعریفی در این میان یافت که سینماگران خود را جزو برگزارکنندگان اعلام کنند آنها هم مهمان هستند این مهمانی برای آنها برگزار می شود. مهمان های بزرگترین و مهم ترین فستیوال فرهنگی هنری کشور و اصحاب رسانه با پوشش خود در این روزها شروع به ثبت و ضبط خاطره ها می کنند. چند سالی است جشنواره فیلم فجر در کاخ جشنواره «برج میلاد» برگزار می شود و هیاهوی خاصی فضا را پر می کند. بازیگران به هر نحوی با علاقه و اشتیاق برای جشنی که برای شان گرفته شده است در آنجا حضور پیدا می کنند. عکاسان عکس می گیرند و مصاحبه ها و یادداشت های مختلف در رسانه های مکتوب و مجازی منتشر می شود و به صورت لحظه ای تمام بخش ها و حاشیه های این رویداد هنری را پوشش می دهند. البته کار رسانه ها چندی قبل از جشنواره شروع شده است و در بازه زمانی ۱۰ روز به اوج خود می رسد. تمام این تلاش ها باعث دیده شدن هنرمندان و سینما گران و حتی مدیران می شود که از فیلتر رسانه ها می گذرد. سینماگرانی که نوبت اکران فیلم شان است با اشتیاق و لباس پلوخوری شان وارد فرش قرمز در کاخ جشنواره می شوند مراسم عبور آن ها از فرش قرمز با حضور رسانه ها انجام می شود به جایگاه مخصوص می روند تا عکاسان عکس بگیرند. دوباره این روند طی روز برای فیلم های مختلف تکرار می شود گروهی از سینماگران می روند و گروهی دیگر می آیند اما اصحاب رسانه تنها پایه ثابت تمام روزهای جشنواره هستند بی انکه مورد قدردانی قرار بگیرند. حال رسانه را به کلی حذف کنید، هیچ عکاس و خبرنگاری در کاخ جشنواره نیست، نشستی برگزار نمی شود، عکسی گرفته نمی شود، مراسم فرش قرمز برای چه انجام باید شود؟! اما برگزارکنندگان جشنواره و در رأس آنها دبیر این دوره بیشترین فشار را به رسانه ها آوردند و البته بی احترامی که در رفتار و نوع صحبت با رسانه ها داشتند در جای خود جز تاسف برای اهل قلم و فرهنگ چیزی ندارد. یکی از نکات مهمی که اصحاب رسانه نسبت به آن نقد داشتند و پیش از آغاز جشنواره با مدیران در میان گذاشتند نحوه چیدمان برنامه نمایش فیلم ها بود. در سانس ابتدایی فیلم های مستند و بعد از آن آثار هنر و تجربه به نمایش در خواهد آمد و رسماً سودای سیمرغ از ساعت ۱۸:۳۰ کارش را آغاز می کند. در رونمایی آثار مزین به سیمرغ که پنج شنبه گذشته صورت گرفت نمایندگان رسانه های اصلی در خواست کردند که با دبیر جشنواره این نکته را درمیان بگذارند. محمد حیدری «دبیر جشنواره» در همان ابتدای صحبت ها بارها اعلام کرد که چرا نظرات خود را در رسانه تان منتشر نمی کنید؟ آنجا حرف تان را بگویید. فیلم های مستند یک جشنواره بین المللی، بزرگ و پرو پیمان به نام «سینما حقیقت» دارند که چندی پیش برگزار شد. حال چه لزومی دارد که اولین سانس به فیلم های مستند اختصاص یابد؟! چرا آخرین سانس را برای این گروه در نظر نگرفتند؟! زمانی که نشست خبری فیلم ها صبح در حال برگزاری است و آخرین فیلم ها در برخی از شب ها نمایش شان ساعت ۲ در بهترین شرایط تمام می شود یک خبرنگار در چه بازه زمانی می تواند به منزل برسد بخوابد و صبح برای کارش خبردار بایستد؟! ابتدا این نکته باید عنوان شود که نمایش این گروه در آخرین سانس به معنای حذف آن نیست. نکته بعدی که، برگزاری کنندگان جشنواره حکایت دایه عزیز تر از مادر را برای مستند نداشته باشند. مدیرانی که امروز برای این گروه دلسوزی غیر منطقی دارند در سایر روزهای سال که در هر لحظه اش خبرنگار حوزه سینما با مستندساز در ارتباط است هیچ کدام از این مدیران حضور ندارند. و اگر آنها در این چند روز به فکر دلسوری برای مستند و مهجور ماندن آن افتاده اند خبرنگارها رابطه نزدیکتر و بهتری با آنها دارند و بسیار بیشتر با مشکلات این فیلم سازان آشنا هستند البته که باید اشاره کرد بیشتر خبرنگارها و افراد رسانه ای این اثار را دیده اند. این نوع برنامه ریزی نشان از این دارد که یک فرد غیر متخصص که البته نه تنها نگاه رسانه ای بلکه نگاه انسانی نیز نداشته آن را انجام داده است. این رویه تنها ما را یاد برنامه «نود» می اندازد که تحلیل بازی استقلال و پرسپولیس را به آخرین ساعات برنامه موکول می کند تا مخاطب را مجبور به دیدن سایر برنامه هایش کند البته با توجه به اینکه آن مخاطب همچنان اختیار دارد تا کانال تلویزیونش را تغییر دهد و از طرفی می توان برای این رفتار توجیه اقتصادی نیز پیدا کرد. حال که نمایش سودای سیمرغ از ساعت ۱۸:۳۰ آغاز می شود و تا دیر وقت اکران فیلم های اصلی و مهم به درازا کشیده می شود می توان این رفتار را نوعی گروگانگیری اصحاب رسانه و خبرنگاران در برج میلاد دانست که مجبور به تحمل آن هستند. بی احترامی به اصحاب رسانه در افتتاحیه این رویداد به اوج خود رسید تا جایی که برخی از رسانه های مکتوب قسمتی از صفحه خود را که قرار بودگزارش پوشش جشنواره فیلم فجر در آن قید شود را به نشانه اعتراض خالی گذاشتند. برخی از خبرگرای ها کارت دریافت نکردند و جایگاه خبرنگاران توسط افراد دیگری پر شده بود. البته در جزییات این برنامه ایرادات دیگری وجود مثلا در ارتباط با پوشش افراد حاضر می توان بحث کرد و حضور بدون دلیل و برنامه ریزی نشده بازیگران مطرح به روی صحنه همچون سلبریتی ها از دیگر ایراداتی بود که می توان به آن اشاره کرد. البته در این دوره از همان ابتدشاهد گاف هایی بودیم که نمی توان از آن چشم پوشی کرد. *در ابتدای کار شهاب حسینی از سمت مشاوره دبیر جشنواره استعفا می دهد. *جنجالی که بر سر پوستر زنده یاد خشرو شکیبایی رخ داد چیزی جز بی احترامی را در بر نداشت که البته نوع رونمایی از این پوستر جای بحث دارد. *گفته شده بود افتتاحیه سخنرانی ندارد که اتفاقا شاهد سخنرانی های مفصلی بودیم. *بسیاری از رسانه ها پشت در ماندند تا نزدیکان سینماگران و مدیران به راحتی در بهترین نقاط سالن بنشینند این بی برنامگی تا جایی پیش رفت که باعث شد برخی از سینماگران در طبقات بالایی تالار وحدت بنشینند و جوانی که موفق به دریافت سیمرغ شد بی آنکه بداند زمانی را صرف کرد تا از بالکن تالار وحدت به پایین بیاید تا سیمرغ خود را دریافت کند. *نکته بعدی این که سازندگان انیمیشن در برنامه افتتاحیه دعوت نبودند. تمام موارد بالا تنها بخشی از ایراداتی است که قبل از شروع اولین روز جشنواره می توانستیم به آنها اشاره کنیم که می توان به هر کدام از آنها به طور مفصل تری پرداخت. با این نوع برنامه ریزی به مدت ده روز خبرنگاران در کاخ جشنواره گروگان گرفته می شوند. انتهای پیام/ http://fna.ir/5QHHF3
سه شنبه ، ۱۳بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رودبارنیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]