محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855734525
نگرانی برای وضعیت ادبیات معاصر
واضح آرشیو وب فارسی:ذاکرنیوز: جواد اسحاقیان با ابراز نگرانی درباره وضعیت ادبیات معاصر می گوید: ادبیات معاصر در دانشگاه بعد از این نه تنها چشم انداز مناسب و امیدبخشی نخواهد داشت، بلکه وضعیت تراژیک هم خواهد شد. این استاد پیشین ادبیات فارسی دانشگاه های فردوسی، پیام نور و آزاد در گفت وگو با خبرنگار ادبیات ذاکرنیوز (ذاکرنیوز)، درباره پرداختن دانشکده های ادبیات به ادبیات معاصر گفت: اصولی که شورای عالی انقلاب فرهنگی برای ادبیات تدوین کرده بود به شدت کم رنگ شده است. درواقع پرداختن به ادبیات معاصر در حد اشاره ای گذراست، نه تحلیل. متأسفانه اصولاً تلقی ای که در دانشگاه های ما وجود دارد پرداختن به جزئیات امر و روح مدرنیته و مدرنیسم نیست. این منتقد ادبی در توضیح مدرنیته و مدرنیسم اظهار کرد: مقصود از مدرنیته جریان فکری است که از قرن 18 به بعد در عصر روشنگری به وجود آمده و اصالت فرد و دموکراسی هسته اصلی آن بوده؛ منظور از مدرنیسم نیز صورت ها و شگردهای ادبیات داستانی و شعر - عمدتا تکنیک ها - است. به طور کل این دو جریان در نقطه مقابل جریان فکری که امروزه در دانشگاه ها به آن می پردازند، قرار دارد. او درباره وضع آینده ادبیات نیز بیان کرد: قرار است از سال آینده تجدید نظر کلی درباره رشته ادبیات فارسی در سطح کشور انجام شود که به نظر با این کار شمار دانش آموزان و بعداً در مقاطع بالاتر در دانشگاه ها، شمار دانشجویانی که در ادبیات تحصیل کنند به شدت کم خواهد شد. اسحاقیان با بیان این که «آینده ادبیات معاصر در بیرون از دانشگاه ها شکل می گیرد»، اظهار کرد: تصور می کنم ادبیات معاصر اعم از شعر، داستان، نمایشنامه و ... در دانشگاه بعد از این نه تنها چشم انداز مناسب و امیدبخشی نخواهد داشت، بلکه وضعیت تراژیک هم خواهد شد. من به این نکته تأکید دارم که ادبیات معاصر ما در حوزه های بیرون دانشگاه به وسیله کارشناسان، منتقدان ادبی، صاحب نظران و هنرمندان مطرح خواهد شد، نه آن چه در دانشکده هاست. او نقد ادبی را بخش مهمی از ادبیات معاصر دانست و متذکر شد: زمانی که خودم به عنوان منتقد ادبی، نوشته هایم درباره ادبیات ایران، آمریکا، اروپا، آمریکای لاتین و... را که در حد 27 جلد کتاب است با سرفصل ها مقایسه می کنم متوجه می شوم که در ایران چیزی به نام نقد ادبی و ادبیات داستانی نداریم. نقد ادبی در دانشکده ها براساس نظریه های ادبی که از دهه 30 به بعد در آمریکا، انگلیس و ... به وجود آمده تدریس نمی شود که این ضربه بزرگی به ادبیات ما می زند. این استاد ادبیات همچنین افزود: ادبیات کشورهایی مانند ما که کم رشد کرده از نظر دید انتقادی به شدت ضعیف است. یعنی در واقع ما نه تنها هنوز این نظریه های ادبی را به طور کامل درک نکرده ایم، بلکه مورد تأییدمان هم نیست. وقتی نظریه ها مورد تأیید استادان نباشد، دانشجویان فارغ التحصیل کارشناسی، کارشناسی ارشد و حتی دکتری ادبیات هم آن را نمی فهمند. او نقص تدریس ادبیات را در ندانستن علوم مرتبط دانست و گفت: با دانشجویان ادبیات در بنیاد فردوسی مشهد در ارتباطم. در این ارتباط ها متوجه شدم که معنی حرفم را متوجه نمی شوند. باید در نظر داشت نظریه های ادبی به خاطر انتقادی بودن و آغشته بودن به فلسفه و علومی مانند جامعه شناسی، تاریخ، سیاست و ... فاصله خیلی زیادی با آن چه ما تدریس می کنیم دارد. بر اساس تجربه ام می توانم بگویم اگر خدایی نکرده وضع فرهنگی و سیاست فرهنگ بر همین پاشنه بچرخد، نتیجه اش وحشتناک خواهد بود. این مدرس بنیاد فردوسی درباره اشراف استادان دانشکده های ادبیات به نظریه های ادبی بیان کرد: تعدادی از استادان حق ندارند نظریه های ادبی معاصر را تدریس کنند و اگر تدریس می کنند به معنی دقیق کلمه می توان گفت آن نظریه نیست بلکه برداشت خودشان از آن نظریه ها را به گونه ای مطرح می کنند که از روح نظریه انتقادی ادبیات معاصر فاصله گرفته است. اسحاقیان با بیان این که «من نسبت به این اوضاع ادبیات معاصر احساس نگرانی می کنم»، اظهار کرد: اصولاً نقد ادبی خیلی حساس و آسیب پذیر است. من با دانشجویان به علت پایان نامه های شان در ارتباطم. دانشجویانی که واحد نقد ادبی را برمی دارند می بینم. در سطح دانشگاه فردوسی حتی یک نفر هم وجود ندارد که واقعاً به درستی به نقد علمی پرداخته، آن را درک کرده، جزو ذهنیتش شده و از منابع انگلیسی و اصلی استفاده کرده باشد. این منتقد ادبی درباره اهمیت اشراف استادان ادبیات بر نظریه های معاصر گفت: خوانشگر و منتقد ادبی است که براساس ذهنیت خودش آثار را بررسی می کند و چون این ذهنیت ها متعدد، متکثر و متنوع است طبعاً برداشت های مختلفی به وجود می آید اما برای این که این برداشت ها دارای اعتبار نسبی باشند ضرورتاً باید بوطیقای نو را به عنوان تنها معیار شناخت و ارزش گذاری هنر و به ویژه ادبیات شناخت اما متأسفانه خود «شناخت» وجود ندارد. او با بیان این که «نقد ادبی بدون شناخت نظریه ادبی امکان پذیر نیست»، بر بی اطلاعی استادان ادبیات از نظریه های معاصر ادبیات تأکید کرد و متذکر شد: آن چه اهمیت دارد این است که منتقدان و کارشناسان ادبیات و کسانی که با نظریه های ادبی نو یا بوطیقای نو آشنایی دارند، باید راجع به این آثار نظر بدهند. در یک جلسه که به خواست دانشگاه فردوسی تشکیل شده بود وقتی راجع به رولان بارت از استاد نقد ادبی سؤال کردم اصلاً شخصیتی به نام بارت را نمی شناخت! بارت یک نشانه شناس ساختارگراست که تحول عظیمی ایجاد کرده است. اسحاقیان ادامه داد: نگاه به نظریه ها از طریق ترجمه گسترش پیدا کرده اما وارد دانشگاه نشده است و از دیگر سو هنوز نویسندگان ما با شک به نظریات نگاه می کنند. حتی نویسندگانی مانند آقای دولت آبادی مصداق «آن چه دلم گفت بگو گفته ام» هستند، و در واقع شهودی و براساس درونیات خود می نویسند. او همچنین افزود: آن چه برای مؤلفان اهمیت ندارد نقدهایی است که بر آثار آن ها نوشته می شود. این فاصله بین منتقد و تولید کننده ادبی و فرهنگی فاجعه است. زمانی که نقدی که می نویسم به سمع و نظر نویسنده نمی رسد و از آن چه من می نویسم متأثر نمی شود و ممکن است تجدید نظری در ذهنیت خودش نکند، متأثر می شوم. این فاصله میان تولید و نقد از مشکلات مهم ادبیات است. انتهای پیام
سه شنبه ، ۱۳بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ذاکرنیوز]
[مشاهده در: www.zakernews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها