واضح آرشیو وب فارسی:شهیدنیوز: شهیدخبر(شهیدنیوز): حجت الاسلام عبدالحسین خسروپناه، رئیس موسسه حکمت و فلسفه ایران طی گفتاری به چگونگی رسیدن به نفس المطمئنه پرداخته است.حجه الاسلام عبدالحسین خسروپناه رئیس موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران در کانال تلگرام شخصی خود درباره چگونگی رسیدن به نفس المطمئنه نوشت: عرفا معرفت حضوریِ شهودیِ قلبی را به دو قسم تقسیم می کنند: یک قسم آن کشف و شهود صوری است و قسم دیگر آن، کشف و شهود معنوی است. در کشف و شهود صوری، مقدار و شکل و رنگ هست؛ اما مقدار و رنگ و شکل حسی نیست، بلکه مثالی است. شبیه صورت هایی که در عالم خواب می بینیم. یعنی در عالم خواب، حتی رنگ و مقدار و شکل را می بینیم و صورت را در خواب کشف می کنیم و این کشف ممکن است در بیداری برای شخصی حاصل شود. مثل این که پیغمبر اسلام(ص)، حضرت جبرئیل(ع) را به شکل «دحیه کلبی» می دید. دحیه کلبی یکی از افرادی بود که در زمان پیغمبر(ص) زندگی می کرد؛ یعنی وجود جسمیِ مادی داشت. جبرئیل وقتی خودش را ظاهر می کرد که مقدار و اندازه و شکل او را ببینند، خودش را به شکل دحیه کلبی در می آورد. بقیه هم او را نمی دیدند، اگر هم صحابی پیغمبر(ص) او را می دیدند؛ به خاطر تصرفی بود که پیغمبر(ص) در صحابی انجام می داد تا بتوانند او را ببینند. اگر پیغمبر(ص) تصرف نمی کرد، کسی نمی توانست او را ببیند. اما گاهی این کشف و شهود، کشف و شهود معنوی است. مثلاً وقتی کسی وحدت وجود و تعینات وجود را می یابد، این هم کشف است اما کشف معنوی است که معنا می یابد. این قسم دیگر از سنخ شکل و مقدار و رنگ و صورت نیست. این کشف گاهی کشف عین الیقین است و گاهی کشف حق الیقین. یعنی گاهی وحدت وجود را می یابد و یقین هم پیدا می کند؛ اما خودش موطن آن حقیقت نشده است. به عنوان مثال چراغی را در نظر بگیرید که روشن است، هرچه از چراغ دورتر شوید، سایه و تاریکی بیشتر می شود تا حدی که اصلاً هیچ نوری نبینید. وقتی به چراغ نزدیک شدید، نور چراغ را می بینید؛ یقین هم دارید که چراغ روشن است. اما وقتی نزدیک تر و نزدیک تر شوید و تا نزدیک ترین مکان به چراغ بروید، کل شعاع های این چراغ بر شما می تابد و شما موطن و محل شعاع های این چراغ می شوید. وقتی از دور نور را می بینید، یقین هم دارید که نور روشن است، این عین الیقین است. اما وقتی موطن نور شوید، این چراغ بر شما کاملاً تجلی دارد و ظرف تجلی او می شوید که این حق الیقین است. حال اگر عارفی سلوک کرد و به عالم ملکوت رسید؛ نه صورت ملکوت، بلکه معنای ملکوت را یافت و با این ملکوت اتحاد پیدا کرد و خودش ملکوتی شد، دیگر مرتبه ای است که حق الیقین شده است. نه تنها به فرشته ها و ملائکه رسیده است بلکه از ملائکه هم عبور کرده است. دیگر ملائک شاگرد او می شوند. معرفت عرفانی، معرفت حضوریِ شهودیِ قلبی است که یا از سنخ کشف و شهود صوری است یا از سنخ کشف و شهود معنویِ عین الیقینی یا کشف و شهود معنوی حق الیقینی است. بالاترین مرتبه شهود، شهود حق الیقینی است که شخص در سیر و سلوک به عالی ترین منزلگاه که می رسد، به این درجه نائل می شود. فردی که به این منزل رسیده است، می گویند به مقام توحید رسیده است که همان مقام وحدت است. البته معاذالله خدا در این شخص حلول نکرده است بلکه خداوند اسماء و صفات خودش را در این شخص تجلی داده است. این شخص، مظهر جامع جمیع اسماء و صفات الهی شده است. اگر همه اسماء الهی را بخواهیم جمع کنیم، در اسم الله جمع می شود. انسان کامل مظهر الله می شود. انسان کامل تمام اسماء و صفات الهی را نه تنها شهود می کند بلکه تمام اسماء و صفات الهی در او تجلی کرده و ظهور پیدا می کند. این انسان، مظهر اسمِ الله می شود. یعنی ممکن است کسی مظهر اسم رحمت الهی باشد و بعضی دیگر مظهر غضب الهی . حال کسی را در نظر بگیرید که مظهر تمام اسماء و صفات الهی شود. به عنوان مثال گاهی به آینه نگاه می کنید و صورت معشوق را می بینید و گاهی خود معشوق را می بینید. آنگاه که چهره را در آینه می بینید، این عین الیقین است و آنگاه که خودش را می بینید، این حق الیقین است. این که مرحوم الهی قمشه ای می گوید وقتی امام حسین(ع) از اسب به زمین افتاد، آیینه بشکست و رخ یار دید؛ این دیگر مرتبه حق الیقین است. «یا ایتهاالنفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیهً مرضیهً» این درجه مخصوص انسان کامل است. البته این حق الیقین هم مراتبی دارد. بالاترین مرتبه اش را انسان کامل دارد که الان حضرت ولی عصر (ارواحنا لترابه الفداء) است و مراتب پایین تر را هم می توانند انسان های دیگر کسب کنند. منبع: مهر
دوشنبه ، ۱۲بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهیدنیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]