محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830921484
همسویی سمیر جعجع با میشل عون و آینده ی معادلات داخلی لبنان
واضح آرشیو وب فارسی:زمان نیوز: برخی از آگاهان سیاسی بر این اعتقاد هستند که روند نزدیکی سمیر جعجع و میشل عون در دو سال اخیر شکل گرفته است و علت آن نیز تضعیف جایگاه مسیحیان در عرصه ی سیاسی لبنان بوده است و این اتفاق یک امر هیجانی و فوری نبوده بلکه چندین مذاکره ی غیرعلنی میان آن ها بوده است تا مانع از به قدرت رسیدن افراد ضعیف از مسیحیان بر کرسی ریاست جمهوری شوند.در روزهای اخیر، خبر حمایت سمیر جعجع از ریاست جمهوری میشل عون، کلّ تحولات سیاسی لبنان را تحت تأثیرخود قرار داده است زیرا حزب نیروهای لبنانی به رهبری سمیر جعجع یکی از رقبای اصلی میشل عون، رهبر جریان آزاد ملی لبنان در ساحت سیاسی مسیحیان لبنان محسوب می شود. حال سؤالی که در اینجا مطرح می شود این است که چه عواملی موجب این حمایت و چرخش مواضع شده است و این اتفاق چه پیامدهایی بر آینده ی سیاسی لبنان به ویژه بر پرونده ریاست جمهوری و همینطور معادلات سیاسی غرب آسیا خواهد داشت؟ سمیرجعجع رهبر حزب نیروهای لبنانی[1]، دارای سابقه ی سیاهی از ترور و وحشت آفرینی در جنگ داخلی لبنان بوده است به طوری که در بسیاری از ترورها و ربایش های لبنان به ویژه رهبران مسیحی نقش داشته است. (مانند ترور رشید کرامی، تونی فرنجیه، دانی شمعون، مونسینیور بیر خریش و ربایش چهار دیپلمات ایرانی) او همینطور در کشتار اردوگاه های فلسطینی صبرا و شاتیلا با همکاری رژیم صهیونیستی نقش غیرقابل کتمانی داشته است[2]. با برقراری صلح طائف در سال 1990 و حضور ارتش سوریه در لبنان، سمیر جعجع بازداشت و زندانی شد اما با ترور رفیق الحریری در سال 2005 و تحولات بعد از آن که منجر به خروج ارتش سوریه از لبنان شد، سمیر جعجع از زندان آزاد شد و با پیوستن به جریان 14 مارس به یکی از ستون های این جریان تبدیل شد و مواضع و اقدامات ضد مقاومت او همواره یکی از چالش های جدّی جریان مقاومت بوده است به طوری که در میان سیاست مداران لبنانی شاید کمتر کسی را می توان یافت که مواضعی تند علیه حزب الله لبنان، جمهوری اسلامی ایران و نظام سوریه در چند سال اخیر داشته است. از سویی دیگر میشل عون که او نیز در جنگ داخلی لبنان یکی از عناصر فعال و ضد سوری بوده و درگیری های بسیاری را با حزب نیروهای لبنانی انجام داده است، با حضور ارتش سوریه در لبنان به فرانسه تبعید شد و بعد از ترور رفیق الحریری و خروج سوریه به تدریج به حزب الله نزدیک شد و حالا به یکی از ستون های جریان هشت مارس تبدیل شده است. سمیرجعجع رهبر حزب نیروهای لبنانی، دارای سابقه ی سیاهی از ترور و وحشت آفرینی در جنگ داخلی لبنان بوده است به طوری که در بسیاری از ترورها و ربایش های لبنان به ویژه رهبران مسیحی نقش داشته است. لازم به ذکر است دو جناح اصلی چهارده مارس و هشت مارس ریشه در جهت گیری های منطقه ای در جنوب غرب آسیا دارند؛ به طوری که جریان هشت مارس کنار جریان مقاومت، شامل کشورهای جمهوری اسلامی ایران و سوریه و در مقابل، جناح چهارده مارس نزدیک به جریان محافظه کار، مثل عربستان سعودی و کشورهای دیگر حاشیه ی خلیج فارس است. جناح هشت مارس شامل حزب الله، جنبش امل، جریان آزاد ملی به رهبری میشل عون، جریان المرده به رهبری سلیمان فرنجیه و چند گروه و حزب دیگر و جناح چهارده مارس شامل جریان المستقبل به رهبری سعد الحریری، حزب کتائب به رهبری امین جمیل، حزب نیروهای لبنانی به رهبری سمیر جعجع و چندگروه و حزب دیگر است و حزب سوسیالیست پیشرو به رهبری ولید جنبلاط، گاهی در این جناح و گاهی در جناح دیگر چرخش می کند. در میان مسیحیان لبنان، چهار حزب اصلی و مطرح وجود دارد که از نظر میزان قدرت حزب جریان آزاد ملی بیشترین طرفدار، حزب نیروهای لبنانی در مرتبه ی بعدی و حزب کتائب به رهبری خانواده الجمیل (امین و سامی جمیل) در مرتبه ی بعد و در آخر حزب المرده به رهبری سلیمان فرنجیه قرار دارد. هواداران سمیرجعجع در صحنه ی سیاسی لبنان از راست گرایان افراطی مسیحی محسوب می شوند و شعارهای افراطی طایفگی را مطرح می کنند و هواداران میشل عون از مسیحیان ملّی گرا محسوب می شوند و در میدان مبارزات سیاسی میان مسیحیان، این دو حزب تاکنون از رقبای اصلی همدیگر محسوب می شوند. در قضیه ی انتخاب ریاست جمهوری که در دو سال اخیر به دلیل اختلافات جریان ها و گروه های لبنانی بر سر گزینه های ریاست جمهوری معطل مانده است، سمیر جعجع و میشل عون دو نامزد اصلی این پُست محسوب می شدند و هیچ یک از جریان های سیاسی حاضر نبودند که نامزد طرف مقابل به قدرت برسد و حتی بر اساس برخی اخبار منتشره، ریاست جمهوری میشل عون، خط قرمز عربستان سعودی است[3]. دو جناح اصلی چهارده مارس و هشت مارس ریشه در جهت گیری های منطقه ای در جنوب غرب آسیا دارند؛ به طوری که جریان هشت مارس کنار جریان مقاومت، شامل کشورهای جمهوری اسلامی ایران و سوریه و در مقابل، جناح چهارده مارس نزدیک به جریان محافظه کار، مثل عربستان سعودی و کشورهای دیگر حاشیه ی خلیج فارس است. جناح هشت مارس شامل حزب الله، جنبش امل، جریان آزاد ملی به رهبری میشل عون، جریان المرده به رهبری سلیمان فرنجیه و چند گروه و حزب دیگر و جناح چهارده مارس شامل جریان المستقبل به رهبری سعد الحریری، حزب کتائب به رهبری امین جمیل، حزب نیروهای لبنانی به رهبری سمیر جعجع و چندگروه و حزب دیگر است و حزب سوسیالیست پیشرو به رهبری ولید جنبلاط، گاهی در این جناح و گاهی در جناح دیگر چرخش می کند. لازم به ذکر است بعد از پایان دوره ی ریاست جمهوری میشل سلیمان در 25 مه 2014م، به دلیل مخالفت اکثر گروه ها به ویژه جریان هشت مارس با تمدید این دوره که دلیل آن را مواضع ضعیف ایشان در قبال تحولات داخلی و منطقه ای اعلام کرده اند، کشور لبنان با بحران خلأ قدرت ریاست جمهوری مواجه گردید. بر اساس بند 49 قانون اساسی و عرف سیاسی لبنان، نامزد ریاست جمهوری (از شخصیت های طایفه ی مسیحی مارونی) باید در دوره ی اول رأی گیری، دوسوم آرای نمایندگان حاضر در مجلس نمایندگان را به دست آورد و در دوره های بعدیِ رأی گیری، آرای اکثریت مطلق را اخذ نماید و برای یک دوره ی شش ساله که قابلیت تمدید نیز دارد، ریاست جمهوری این کشور را بر عهده گیرد اما تاکنون به دلیل عدم حضور جهت دار نمایندگان، جلسات پارلمان لبنان به حد نصاب قانونی نرسیده است. با اعلام حمایت سمیر جعجع از نامزدی میشل عون، ناگهان معادلات سیاسی دچار بحران جدیدی شد که در این مورد، علل مختلفی از سوی کارشناسان مطرح شده است که برخی از آن ها عبارت اند از: 1. اقدامات حزب المستقبل به رهبری سعد الحریری: بسیاری از آگاهان سیاسی لبنان علت این اقدام حزب نیروهای لبنانی را ریشه در حمایت سعد الحریری از ریاست جمهوری سلیمان فرنجیه می دانند. به نظر می رسد سمیر جعجع این اقدام سعد الحریری را خالی کردن پشت او و حمایت از یکی از رقیبان این حزب دانسته است و این اقدام سعد الحریری بدون مشورت با یکی از هم پیمانان اصلی خود یعنی سمیر جعجع بوده است؛ به همین دلیل او نیز در اقدامی تلافی جویانه اقدام به این حرکت سیاسی کرده است[4]. 2. پیروزی های اخیر سوریه در جبهه های مختلف: علت دیگری که می توان برای این موضوع بیان کرد، پیروزی های اخیر سوریه در جبهه های مختلف است. ورود روسیه به تحولات سوریه و همچنین پیروزی هایش و نیز تثبیت نظام سوریه، موجب شده است که بسیاری از احزاب مخالف سوریه که تا قبل از این فکر می کردند نظام سوریه سقوط خواهد کرد و می توان دست برتر را در تحولات لبنان بدست گرفت، به این نتیجه برسند که این امر حداقل در آینده ی نزدیک، امکان پذیر نخواهد بود. به همین سبب در صورت تداوم مخالفت های شدیدشان با نظام سوریه، این امکان وجود دارد که با قدرت گیری مجدّد سوریه در آینده و نیز بدلیل قدرت تأثیرگذاری این کشور بر تحولات لبنان، آن ها از معادلات سیاسی آینده ی لبنان حذف شوند. لذا اکنون موقع مناسبی برای نزدیک شدن به حامیان سوریه در تحولات سیاسی لبنان است. 3. اقدمات یک جانبه ی عربستان سعودی: برخی دیگر از تحلیلگران اعتقاد دارند علت این امر را باید در بُعد منطقه ای بررسی کرد. عربستان سعودی از حامیان اصلی جریان 14 مارس بویژه حزب المستقبل است. حمایت عربستان سعودی از حزب المستقبل و نادیده گرفتن نقش دیگر احزاب جریان 14 مارس، موجب فاصله گرفتن این احزاب از عربستان سعودی شده است. حتی هم پیمانان منطقه ای عربستان سعودی نیز از این امر ناراضی هستند، برای مثال سمیر جعجع ارتباطات زیادی با قطر دارد و با توجه به اقدامات یک جانبه ی عربستان سعودی در مورد پرونده ی ریاست جمهوری لبنان، قطر می خواهد نقش این کشور در تحولات لبنان دست کم گرفته نشود و عربستان سعودی تصمیمات مهم را بدون اخذ نظر قطر نگیرد. به همین دلیل از اقدام جعجع در حمایت از نامزدی میشل عون حمایت کرده است[5]. در قضیه ی انتخاب ریاست جمهوری که در دو سال اخیر به دلیل اختلافات جریان ها و گروه های لبنانی بر سر گزینه های ریاست جمهوری معطل مانده است، سمیر جعجع و میشل عون دو نامزد اصلی این پُست محسوب می شدند و هیچ یک از جریان های سیاسیحاضر نبودند که نامزد طرف مقابل به قدرت برسد و حتی بر اساس برخی اخبار منتشره، ریاست جمهوری میشل عون، خط قرمز عربستان سعودی است. 4. حمایت عربستان سعودی از گروه های تکفیری مسلح: حمایت عربستان سعودی از گروه های معارض سوری و تکفیری در سوریه و عراق بر همگان نمایان شده است. یکی از اقدامات اصلی گروه های تکفیری و مخالفان سوری، آزار و اذیت و کشتار اقلیت ها به ویژه مسیحیان سوریه و عراق بوده است به همین دلیل مسیحیان راست گرای منطقه نسبت به اقدامات عربستان سعودی حساس شده اند. حزب نیروهای لبنانی نیز بعنوان یک حزب مسیحی راست گرا برای از دست ندادن هوادارن خود در صحنه سیاسی، در صدد دور شدن حتی به شکل ظاهری از حامیان این گروه های تکفیری است. البته این روند را از چند سال پیش در روابط مسیحیان با عربستان شاهد هستیم. 5. نزدیک شدن برخی از دیدگاه های سمیر جعجع و میشل عون: برخی دیگر از آگاهان سیاسی بر این اعتقاد هستند که روند نزدیکی سمیرجعجع و میشل عون در دو سال اخیر شکل گرفته است و علت آن نیز تضعیف جایگاه مسیحیان در عرصه ی سیاسی لبنان بوده است و این اتفاق یک امر هیجانی و فوری نبوده بلکه چندین مذاکره ی غیرعلنی میان آن ها بوده است تا مانع از به قدرت رسیدن افراد ضعیف از مسیحیان بر کرسی ریاست جمهوری شوند. 6. اختلاف انگیزی بین هشت مارس: به نظر برخی از کارشناسان این اقدام سمیر جعجع یک خدعه ی سیاسی برای اختلاف اندازی بین اعضای جریان هشت مارس است. همانطور که می دانید، بدلیل اختلافات شدید حزب الله لبنان و عناصر دیگر هشت مارس با حزب نیروهای لبنانی، نزدیکی میشل عون به سمیر جعجع و همینطور کاندیداتوری سلیمان فرنجیه از ارکان هشت مارس بعنوان کاندیدای ریاست جمهوری، موجب بروز اختلاف و فاصله گرفتن اعضای این جریان از یکدیگر خواهد شد. در مورد پیامدهای این اقدام سمیر جعجع باید گفت این امر نشان دهنده ی افزایش شکاف بین اعضای اصلی جریان 14 مارس است که هنوز نه تنها در مورد کاندیدای موردنظر بین خود به نتیجه ی مشخص نرسیده اند، بلکه هریک برای سهم خواهی بیشتر، اقدام به انتخاب نامزد ریاست جمهوری از رقبای خود کرده اند به طوری که هم میشل عون و هم سلیمان فرنجیه از جریان هشت مارس هستند و این امر یک پیروزی سیاسی برای جریان مقاومت محسوب می شود و این اختلاف را به شکل گسترده تری در میان جریان محافظه کار در منطقه ی غرب آسیا شاهد هستیم. حل بحران سیاسی لبنان، ریشه در حل بحران سیاسی بین رقبای سیاسی در غرب آسیا به ویژه بحران سوریه دارد و بنظر نمی رسد با توجه به سطح بالای اختلافات سیاسی عربستان سعودی و جمهوری اسلامی ایران، چشم انداز روشنی برای حل بحران سیاسی لبنان وجود داشته باشد. باید این موضوع را مد نظر داشته باشیم که حتی با حمایت سمیر جعجع از میشل عون، مسیر ریاست جمهوری عون با مشکلات جدی روبرو است و نیاز به حمایت های بیشتر سیاسی است که ممکن است بحران سیاسی لبنان را پیچیده تر کند؛ زیرا حزب نیروهای لبنانی، توان تغییر معادلات کلی سیاسی در لبنان را ندارد به همین دلیل موضوع ریاست جمهوری لبنان نسبت به قبل لاینحل تر می شود. در صورت کاندیداتوری سلیمان فرنجیه و حمایت برخی از احزاب هشت مارس- همچون حرکت امل- از او و چند پاره شدن آراء در دو جریان، موجب عدم نتیجه بخشی مذاکرات بین احزاب و گروهای لبنانی برای انتخاب ریاست جمهوری می شود. از سوی دیگر از روز اعلام نامزدی ریاست جمهوری سلیمان فرنجیه، حزب الله لبنان اعلام کرد کاندیدای اول حزب الله میشل عون خواهد بود و سلیمان فرنجیه نیز در صورت کناره گیری میشل عون، مورد حمایت حزب الله خواهد بود. به نظر می رسد حزب الله لبنان همچنان از میشل عون حمایت خواهد کرد اما حزب الله اگرچه از وی دفاع می کند اما به هیچ وجه راضی به مشارکت سیاسی با حزب نیروهای لبنانی نیست زیرا حزب الله به دلیل مواضع سمیر جعجع علیه مقاومت، نگاه خوش بینانه ای به ایشان و جهت گیری هایش ندارد. لازم به ذکر است بر اساس اطلاعات منتشر شده از مذاکرات سلیمان فرنجیه با سعد الحریری به نظر می رسد سعد الحریری قصد بازگشت به نخست وزیری لبنان را دارد و این امر به گونه ای خط قرمز برای حزب الله محسوب می شود؛ به همین دلیل حزب الله نمی تواند روند به قدرت رسیدن سلیمان فرنجیه را با فرمول حزب المستقبل بپذیرد. در جمع بندی مطالب فوق باید گفت حل بحران سیاسی لبنان، ریشه در حل بحران سیاسی بین رقبای سیاسی در غرب آسیا به ویژه بحران سوریه دارد و بنظر نمی رسد با توجه به سطح بالای اختلافات سیاسی عربستان سعودی و جمهوری اسلامی ایران، چشم انداز روشنی برای حل بحران سیاسی لبنان وجود داشته باشد. تغییرات و جهت گیری های این چنینی اگرچه موجب افزایش وزن سیاسی حزب الله لبنان و محور مقاومت خواهد شد، ولی تأثیر عمیقی در حل بحران ریاست جمهوری لبنان ندارد. [1] القوات اللبنانیة [2] جمال أیوب، "مجرم صبرا وشاتیلا سمیر جعجع مرشح للرئاسة"، الموقع تحت المجهر الأخباری، 15/4/2014: http://www.almjhar.com/ar-sy/NewsView/230/72253.aspx [3] "میشال عون: سعود الفیصل وراء تعطیل انتخاب الرئیس فی لبنان"، الوعی نیوز، 20/11/2014: http://alwaienews.com/العالم-العربی/1416476592 [4] "سقط ترشیح جعجع لعون بالضربة القاضیة"، جریدة الدیار الالکترونیة، 17/1/2016: http://www.addiyar.com/article/1116338 [5] " وزیر خارجیة قطر: جعجع بترشیحه عون أخذ بعین الاعتبار مصلحة لبنان "، موقع النشرة، 19/1/2016: http://www.elnashra.com/news/show/953818 tabyincenter
دوشنبه ، ۱۲بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: زمان نیوز]
[مشاهده در: www.zamannews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها