محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830060334
چگونه عدم صداقت جمهوری خواهان به خیزش ترامپ و کروز منتهی شد؟
واضح آرشیو وب فارسی:ذاکرنیوز: روزنامه نگار و تحلیلگر برجسته آمریکایی با بررسی سابقه عملکرد حزب جمهوری خواه در پیشبرد اصلی ترین اولویت های اعلامی خود، عدم صداقت این حزب در زمینه تحقق وعده هایش را اصلی ترین عامل برآمدن ترامپ و کروز می داند.به گزارش ذاکرنیوز، فردی زکریا، تحلیلگر و روزنامه نگار آمریکایی در یادداشتی در نشریه واشنگتن پست در توضیح خیزش ترامپ و کروز در بین جمهوری خواهان آمریکایی نوشت: برای درک اینکه چرا محافظه کاران کنونی به ایجاد نوعی سراسیمگی و به هم ریختگی در جریان جمهوری خواه آمریکا منجر شده اند باید به این نکته توجه کرد که این حزب با دو شورش همزمان مواجه شده است: یکی از سوی تِد کروز رهبری می شود و دیگری توسط دونالد ترامپ. درباره علل این وضعیت باید به تاریخ حزب جمهوری خواه توجه کرد. برای شش دهه، جمهوری خواهان به رأی دهندگان وعده داده اند که دولت بزرگ را کوچک خواهند کرد. در دهه 1950 و اوایل دهه 1960، آن ها علیه برنامه موسوم به «نیودیل» (تأمین اجتماعی) اقدام کردند. سپس آن ها با برنامه موسوم به «جامعه بزرگ» (ارائه مراقبت های پزشکی) مخالفت کردند. امروز نیز علیه برنامه بهداشت و درمان اوباما موسوم به «اوباما کِر). اما آن ها هرگز هیچ اقدام واقعی انجام ندادند. علیرغم نامزد کردن گولدواتر و انتخاب نیکسون، ریگان و دو بوش پدر و پسر، و علیرغم انقلاب رهبری شده از سوی نِوِت گینگریچ، این برنامه ها ادامه یافتند و موارد (برنامه های) جدیدی دیگری نیز ایجاد شد. یک دلیل ساده این وضعیت در این است که آمریکایی ها ممکن است با دولت رفاه در مقام نظر مخالفت کنند، اما در عمل آن را دوست می دارند. و بخش زیادی از مخارج دولت برای طبقه متوسط و فقرا هزینه می شود. برنامه تأمین اجتماعی و ارائه مراقبت های پزشکی بیش از دو برابر تمامی هزینه های غیرنظامی بودجه دولت فدرال خرج برداشته اند. فقط در یک مورد، استثنای در نظر گرفته شده در زمینه اخذ مالیات از طبقه متوسط - برای مراقبت های بهداشتی مستخدمان و کارکنان - بیش از سه برابر برنامه ارائه (یارانه) کمک های غذایی دولت هزینه در بر داشت. واقعیت هرچه باشد، جمهوری خواهان همچنان به دادن وعده هایی به حامیان خود و عدم تحقق آن ادامه داده اند به گونه ای که به وضعیتی موسوم به «خیانت کاری بزرگ» منتهی شده است. شرایطی که در آن فعالان حزبی خشمگین شده، احساس اغفال شدگی کرده و آن هایی را که در واشنگتن به سر می برند به صورت یک مشت افراد فاسد سازشگر می بینند. آن ها خواهان کسانی هستند که نهایتا وعده لغو کردن و بازگردادن این برنامه ها را عملی کنند. در این شرایط، تد کروز در شرایطی که برای اولین بار به سنا وارد شد، هم در واشنگتن و هم در تگزاس از سوی هم حزبی هایش تحقیر شد. وی با وعده جلوگیری کردن از رشد بیشتر دولت توانست برای وارد سنا شود. کروز گفته بود که طرح بهداشت و درمان اوباما را لغو خواهد کرد، سازمان مالیات را منحل کرده و یک اصلاحیه قانون اساسی را پیشنهاد خواهد داد تا بودجه را متعادل کند - که به معنای کاهش صدها میلیارد دلار در مخارج عمومی است. حامیان ترامپ از سوی دیگر هواداران سنتی و قدیمی اقتصاد لیبرال هستند. بررسی نتایج آخرین داده های حاصل از نظرسنجی ها نشان می دهد که رأی دهندگان به ترامپ از هوادارن تد کروز متفاوت هستند. مایکل تسلر، پزوهشگر ارشد اندیشکده رَند در این باره نوشت: «کروز در بین جمهوری خواهانی که از نظر اقتصادی رویکردهای شدید محافظه کارانه دارند، 15 درصد نسبت به ترامپ پیشی گرفته است. اما در بین یک چهارم جمهوری خواهان که دیدگاه هایی مترقی در مورد مراقبت های بهداشتی، مالیات، حداقل دستمزد و اتحادیه ها دارند، کروز حدود 30 درصد از ترامپ عقب افتاده است». ترامپ به خوبی از این واقعیت مطلع است، و به همین علت ترامپ به طور مکرر اعلام کرده است به نظام تأمین اجتماعی یا تأمین خدمات بهداشتی دست نخواهد زد، حقوق بالای مقامات ارشد اجرایی را محکوم کرده و وعده ایجاد زیرساخت ها را داده و با توافقات تجارت آزاد مخالفت خواهد کرد. هواداران و رأی دهندگان به ترامپ تماما بیانگر یک شورش متفاوت هستند. از دهه 1960، برخی افراد از قشر طبقه متوسط و طبقه کارگر سفیدپوست آمریکایی از تغییرات جاری در کشور احساس ناخرسندی کردند. آن ها از انقلاب اجتماعی دهه 1960 ناخرسند بوده، از اعتراضات سیاه پوستان و خشونت های شهری هراسان شده، و با موج فزاینده مهاجران که بسیاری از آن ها اسپانیایی تبار بودند، ناراحت بودند. طی سالیان اخیر، نیز نسبت به مسلمانان خصومت خود را ابراز کرده اند. این گروه از آمریکایی ها هستند که - بسیاری از آن ها به عنوان دموکرات و مستقل ثبت شده اند - هسته اصلی حامیان ترامپ را شکل می دهند. مشخصا بین حامیان دو این نامزد همپ پوشانی هایی وجود دارد اما اختلافات همچنان در حال افزایش است. تسلر در تحلیل خود به شیوه ای آماری نشان می دهد که «ترامپ بهترین عملکرد را در بین آن آمریکایی هایی داشته است که بیشترین خصومت را نسبت به آمریکایی های آفریقایی تبار یا مهاجران ابراز کرده و کسانی که سفیدپوستان را برتر از اقلیت ها می دانند». نات کوهن، ستون نویس و تحلیلگر نشریه نیویورک تایمز به این نکته اشاره می کند که توزیع جغرافیایی حامیان ترامپ کاملا مخالف حامیان روس پروت، آخرین تاجر عوام گرایی است که نامزد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا شده است. پروت در غرب و منطقه نیوانگلند عملکرد خوبی داشت، اما در جنوب و بخشِ صنعتی شمال عملکرد ضعیفی داشت. حمایت از ترامپ از الگوی متفاوت اما آشنایی پیروی می کند. کوهن می نویسد: «این الگو شبیه به نقشه مناطق براساس گرایش به نژادپرستی است». اگر بخواهیم واضح تر بگوییم، بسیاری از افراد به دلایلی کاملا غیر مرتبط با مسأله نژاد، مذهب یا قومیت از ترامپ حمایت می کنند، اما همبستگی های آماری ارائه شده از سوی پژوهشگران بسیار واضح و آشکار هستند. حال این پرسش به میان می آید که آیا این شورشیان را می توان متوقف کرد؟ شاید؛ البته اگر حزب جمهوری خواه با رأی دهندگان به خود صادق بوده و به آن ها توضیح دهد که دولت رفاه باقی خواهد ماند، اینکه بازار آزاد نیازمند مقررات گذاری دولتی است و اینکه تقوویت اقلیت ها و زنان امری غیرقابل اجتناب و مفید است. نقش این حزب مدیریت این تغییرات به گونه ای است که توسعه و تحولی طبیعی داشته، بیش از حد شدید نبوده و ارزش های پایدار آمریکایی را حفظ کند. اما این نقش مدنظر برای حزبی است در اصل محافظه کار و نه رادیکال است.
یکشنبه ، ۱۱بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ذاکرنیوز]
[مشاهده در: www.zakernews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها