واضح آرشیو وب فارسی:جنوب پرس: «بنده به عنوان قهرمان المپیک نزدیک به هفده سال است که به حسابم ماهانه 180 هزار تومان توسط کمیته ملی المپیک واریز می شود که واقعا خودم هم خجالت می کشم.»«عسگری محمدیان یکی از چهره های سرشناس کشتی کشور و کسی که به عنوان عضو کمیته فنی فدراسیون کشتی فعالیت می کند، حرف های جالبی در مورد وعده هایی که به ورزشکاران در آستانه مسابقات المپیک می دهند دارد. او می گوید: به نظر من ورزشکاران تازه به این نتیجه رسیده اند که بعد از افول زندگی خوبی نخواهند داشت. به همین دلیل بر روی آنها بسیار تاثیر خواهد گذاشت. سوالم این است که ۱۵۰ سکه چه تضمینی برای آینده ورزشکاران است؟ وقتی کشوری همانند قزاقستان به ملی پوشان بوکسش نفری یک میلیون دلار پرداخت می کند باید هم در ۷ وزن ۶ مدال طلا کسب کنند. وقتی یک ورزشکار آینده اش تضمین و خیالش از آینده راحت باشد، مطمئنا راحت تر مبارزه خواهد کرد و به رقابت خواهد پرداخت. درست است که ورزشکاران ایرانی آب و خاک وطن شان را دوست دارند و به هیچ کشور بیگانه ای ترجیحش نمی دهند اما حق شان چه می شود؟ آیا واقعا حق یک ورزشکار افتخارآفرین المپیکی ۱۵۰ سکه یا ماهانه ۸۰۰ هزار تومان است؟ او درباره این که ظاهرا قهرمانان المپیک قرار است به عنوان کارمند رسمی این کمیته استخدام شوند، گفت: که چه شود؟ چقدر قرار است به آنها حقوق بدهند؟ بنده به عنوان قهرمان المپیک نزدیک به هفده سال است که به حسابم ماهانه ۱۸۰ هزار تومان توسط کمیته ملی المپیک واریز می شود که واقعا خودم هم خجالت می کشم. محمدیان ادامه داد: یک خاطره ای برایتان تعریف می کنم که به نظرم جالب است. بنده زمانی سرمربی تیم ملی قبرس بودم. اردویی در کشور یونان زده بودیم که در آن اردو حریف سابق خودم سرگئی بلاگازف را دیدم. (بلاگازف همان حریفی بود که عسگری محمدیان بعد از باخت به وی او را بر روی شانه هایش گذاشت و دور تشک چرخاند که باعث تشویق همگان شده بود.) خلاصه پس از احوالپرسی گرم از وی پرسیدم که مشغول به چه کاری است که گفت: بعد از آخرین مدال جهانی که کشتی را کنار گذاشتم مسئولین به من ۳ تا منزل ویلایی دادند و ماهانه ۴۵ میلیون تومان حقوق به حسابم واریز می کنند. (این مبلغ مربوط به سال ۷۴ می باشد) و هر ساله سهمیه سه بلیط برای خودم و تمام اعضای خانواده ام در نظر گرفتند که به هر کجای دنیا که دوست داشته باشیم می توانیم سفر کنیم. بعد از آن از وی پرسیدم که دولت در عوض از شما چه می خواهد؟ که گفت: هیچ چیز. فقط سالنی در اختیارم گذاشتند و گفتند فقط قهرمان به ما تحویل دهید! این است فرق بین ما و کشوری همانند روسیه. آنها دغدغه ای ندارند و با خیالی آسوده به کار و تلاش مشغول هستند نه مانند قهرمانان و مربیان ما که دغدغه مسکن و کار و برگشت خوردن چک های شان و… را دارند و در عوض هم انتظار قهرمانی از آنها داریم. در صورتی که ما هم همانند آنها قهرمان المپیک هستیم. آیا به نظر شما با هم فرقی می کنیم؟ ورزشکاران واقعا کار سختی دارند و امیدوارم مسئولین کشور بیشتر به آنها رسیدگی و حمایت کنند. بنده از سال ۱۳۵۵ وارد ورزش شدم و تا الان در ورزش حضور دارم. وقتی ۳۲ کیلو وزن داشتم برای مسابقات وزن کم می کردم تا سن بزرگسالان در وزن ۵۷ کیلوگرم باز هم وزن کم می کردم. می خواهم بگویم که که ورزشکاران خصوصا کشتی گیران واقعا سختی های زیادی را متحمل می شوند تا با افتخارآفرینی بتوانند دل مردمان کشور خود را شاد کنند. امیدوارم که ورزشکاران ما در این روزها و ماه های نزدیک المپیک مورد حمایت بیشتری قرار گیرند تا با خیالی آسوده تر زیر فشار تمرینات سخت دوام بیاورند و با مدال آوری شان در المپیک دل مردم کشورشان را شاد کنند.» منبع: ایسنا
یکشنبه ، ۱۱بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جنوب پرس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]