واضح آرشیو وب فارسی:صبح الوند: در این دو سفر اخیر رئیس دولت یازدهم می توان دریافت که علی رغم اینکه بارها اذعان نمودند که در پسا برجام نگاهشان به اقتصاد مقاومتی است، اما در عمل خلاف آن محقق شد، زیرا کشور ما بیش از آنکه به کالاهای لوکس و نو از اروپا محتاج باشد، نیازمند نگاه ویژه به تولیدات داخل برای احیای مجدد آن می باشد.به گزارش صبح الوند به نقل از یزد آوا ؛ با مروری بر شعارهای انتخاباتی حسن روحانی و اعتماد قریب به 18 میلیون ایرانی به ایشان به سادگی می توان دریافت که علت انتخاب ایشان فقط و فقط به خاطر شعارهایی بود که در زمان مجاز تبلیغات انتخاباتی سر داد و به نوعی توانست مردم را امیدوار کند که ظرف مدت کوتاهی با کلیدی که در دست دارد می تواند مشکلات اقتصادی ایران را حل کند. اما با گذشت دو سال نیم از انتخاب ایشان نه تنها ثبات اقتصادی بر کشور حاکم نشد بلکه آمار بیکاری، تعطیلی پروژه های عمرانی، کارخانه ها و حتی رکود اقتصادی بیشتری به خاطر روزانه تصمیم گرفتن تیم اقتصادی دولت کشور را فراگرفته است. به طور مثال در مورد خروج از رکود از تاریخ 30 فروردین 93 که آقای نوبخت(سخنگوی دولت) گفت در سال 93 از رکود خارج می شویم و حسن روحانی در سفر به مشهد مقدس در تاریخ 16 شهریور 93 اعلام کرد ما از رکود عبور کردیم، تا این تاریخ هفده مورد حرف های متناقض از کابینه ایشان تحویل ملت شده است و هنوز مشخص نیست که ما بالاخره از رکود عبور کرده ایم یا در حال عبوریم یا شاید اصلاً نمی توانیم که عبور کنیم!!! با تمام فراز و نشیب هایی که در طول مذاکرات طی کردیم و میلیون ها دلار صرف هزینه های رفت وآمد و خوردوخوراک و اسکان تیم فعال مذاکرات شد و بهای سنگینی به خاطر از دست دادن زیرساخت های میلیاردی فردو، اراک، نطنز، 11 تن اورانیوم غنی شده پرداخته ایم تا فقط به گفته صالحی رئیس انرژی اتمی، 197 تن کیک زرد از روس ها تحویل بگیریم و با تمام خوش بینی هایشان به کدخدا و غربی ها، اما هنوز دولت نتوانسته است برگ برنده ای از نظر بهبود وضع معیشتی، اشتغال، حمایت از تولیدات داخل، بخش صنعت و معدن، کشاورزی و...... از خود رو کند تا بتوان گفت که مردم نسبت به عملکرد دولت در این دو سال رضایت دارند و فقط به شانتاژ تبلیغاتی به خاطر تعلیق 120 تا 180 روزه تحریم ها روی آورده است تا بتواند با مدد گرفتن از این تبلیغات ضعف عملیاتی خود را در بخش اقتصاد بپوشاند. در این دو سفر اخیر رئیس دولت یازدهم می توان دریافت که علی رغم اینکه بارها اذعان نمودند که در پسا برجام نگاهشان به اقتصاد مقاومتی است، اما در عمل خلاف آن محقق شد، زیرا کشور ما بیش از آنکه به کالاهای لوکس و نو از اروپا محتاج باشد، نیازمند نگاه ویژه به تولیدات داخل برای احیای مجدد آن می باشد. برای اینکه خارج از عرف قلم نزده باشیم و متهم به تندرو، بی سواد، بی شناسنامه و... نشویم قراردادهایی را که در این دو سفر بسته شده است خیلی کوتاه از نظرها می گذرانیم تا ملت عزیز ایران بدانند که «کلید دولت تدبیر و امید قفل مشکلات اروپای ورشکسته را باز کرد نه اقتصاد ایران را»!. بدهی دولت ایتالیا هم اکنون بیش از 132 درصد تولید ناخالص داخلی این کشور است و به شدت نیازمند تحرک در اقتصاد خود بودند، اقتصادی که شاکله اصلی آن مبتنی بر بنگاه های خرد(میکرو) است و تقریباً 86 درصد ایتالیائی ها در این بنگاه ها فعالیت دارند. با این حال حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور ایران پس از 16 سال به این کشور رفت و با آن ها قراردادی معادل 18 میلیارد دلار بست آن هم در زیر چکمه های شخصی که فاتح ایران بوده است. اما نوع قراردادهای امضاشده با ایتالیا شامل پروژه های متعددی از جمله خطوط لوله نفت تا خطوط راه آهن است. این در حالی است که رئیس جمهور محترم در تاریخ 22 دی ماه 94 برای افتتاح فاز 15 و 16 پارس جنوبی که به همت قرارگاه خاتم الانبیاء ساخته شده بود به عسلویه رفته و از نزدیک با هنر اقتصاد مقاومتی مواجه شدند و آن را نیز تحسن نمودند. اما چرا باید با ایتالیا قرارداد نفتی ببندیم جای سوال دارد؟ در مورد خطوط ریلی نیز می توان این عقد قرارداد را ناقض حرف های اقتصاد مقاومتی دولت دانست زیرا در کشور چهار شرکت طراح و ساخت زیرساخت های ریلی وجود دارد که به علت شرایط بد اقتصادی الان نیمه تعطیل می باشند و از رشد و بالندگی خاصی برخوردار نمی باشند. در مورد بستن قرارداد با دولت فرانسه برای خرید 114 هواپیمای ایرباس، که به همت تلاش 50 روزه رسانه های وابسته به دولت به صدر خبرهای روز و اولویت اول مشکلات جامعه تبدیل شده بود، نیز می تواند از عدم صداقت دولت در مورد اقتصاد مقاومتی باشد. چون دولت فرانسه در همان شب امضای قراردادها شاهد اعتصابات و آتش زدن اماکن عمومی به خاطر وضعیت بد اقتصادی شان بود. بنده فکر می کنم که رئیس دولت شعارهای قبل از انتخاب خودش را کاملاً از یاد برده است. به یک نمونه توجه کنید: «باید به خودمان متکی شویم و واردات را کم کنیم. عدالت اقتصادی به این معنی است که هر چیزی در جای خودش قرار گیرد، اولین مسئله تولید است. در شرایط امروز به جای اینکه تولید داخل را بیشتر کنیم به واردات روی آورده ایم که این بزرگ ترین بی عدالتی است. شعارهای سیاسی ما با عملکرد اقتصادی ما سازگار نیست، در شعار سیاسی، شعار مقاومت می دهیم اما در عمل در بخش اقتصادی مقاومتی در کار نیست». نتیجه ای که می توان گرفت این است که دولت در تحقق وعده های خود نه تنها عزم جدی ندارد بلکه در پاره ای از مسائل صداقت هم دیده نمی شود. و تنها کسانی که می توانند مسیر دولت را عوض کنند مردم بصیر ایران اسلامی می باشند که در انتخابات مجلسین با انتخاب اصلح، مجلسی انقلابی، مؤمن، حافظ استقلال کشور، پیگیر مؤلفه های اقتصاد مقاومتی، دل نبسته به غرب و خاصه شیطان بزرگ، پیرو خط امام و گفتمان امام را انتخاب کنند تا پس از آن بتوانیم دولتی را انتخاب کنیم که به پا خاسته از ارزش های اسلام ناب و متکی به عزت داخلی و یارو یاور ولایت و غمخوار مردم مستضعف ایران و جهان اسلام باشد. «باید شما آقایان و همه ملت این نهضت را به همین طور که تاکنون آمده است حفظ کنید و این شور و شعف را نگه دارید تا از این مرحله ها بگذرید. همه ما در واقع وکلایی که می خواهیم بعدها انتخاب کنیم، انتخاب افاضل، انتخاب امنای ملت، انتخاب کسانی که نه چپ گرا هستند و نه راست گرا، انتخاب اشخاصی که به اسلام ارج می گذارند، انتخاب اشخاصی که کشور خودشان را می خواهند، انتخاب اشخاصی که نسبت به مصالح اسلام و مسلمین فروگذاری نمی کنند.»صحیفه نور جلد6 صفحه 481
یکشنبه ، ۱۱بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صبح الوند]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]