تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1849755572
پسابرجام است؛ از خواب بیدار شوید!
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک ایلام: دوست داشته باشیم یا نه، در عرض چهار روز، سخن از قراردادهایی است که نتیجه آنها می تواند از زمین تا آسمان متفاوت باشد؛ قراردادهایی که عموم مردم ایران چیز خاصی از آن نمی دانند؛ قراردادهایی که زندگی شخصی و سلامت خانواده های ایرانی را هم تحت تأثیر قرار خواهد داد. آیا باید به این پسابرجام بی تفاوت ماند و آن را دست کم گرفت؟دو سال گذشته برای بسیاری از ایرانیان و به ویژه اصحاب رسانه و خبر، به شکلی گریزناپذیر با اخبار مذاکرات هسته ای گره خورده است. حتی در دورافتاده ترین گوشه های ایران نیز ممکن بود هر کسی با این پرسش رو به رو شود که بعد از توافق بر سر مسأله هسته ای قرار است چه اتفاقی بیفتد؛ هرچند اکنون فرصت مناسبی برای این است که درستی و کژی پاسخ های هر مدعی تحلیل و آگاهی در این دوره را سنجید، ظاهرا پرسشی مهم تر فراموش شده است. در پسابرجام چه اتفاقی در حال افتادن است؟ انگیزه نوشته شدن این گزارش «تابناک»، اتفاقات سریعی است که در یک هفته گذشته و در جریان سفر رئیس جمهور به ایتالیا و فرانسه به وقوع پیوسته است. مروری گذرا بر آنچه در دو یا سه سال اخیر در مذاکرات پیدا و پنهان هسته ای گذشته است، عیار قدرت تحلیل و میزان آگاهی بسیاری را روشن می کند؛ روزهایی که پرسش اصلی این بود که آمریکایی ها با ادامه فعالیت 500 سانتریفیوژ در ایران موافقت خواهند کرد یا ده هزار سانتریفیوژ، با ادامه کار اراک و فردو موافقت خواهند کرد یا خیر و یا هر پرسش دیگری درباره مذاکرات هسته ای؛ گذشته است. حالا باید با واقعیت ها مواجه شد. کمتر از یک سال پیش، اسم های پرطمطراقی مانند فلان استاد دانشگاه و بهمان تحلیل گر مسائل بین المللی، رسانه ها را صحنه هیاهوی خود کرده بودند و از بقای تحریم ها می گفتند یا از به پایان رسیدن فوری چند دهه خصومت و بی اعتمادی بین ایران و آمریکا، ولی آنچه اکنون به واقعیت پیوسته است، سفر روحانی به ایتالیا و فرانسه و قریب چهل میلیارد دلار قرارداد رنگارنگ میان ایران و این دو کشور است. آنهایی که نه تنها در دو سال اخیر بلکه در دوازده سال بحران هسته ای میان ایران و غرب، آرزوهای خود را به عنوان تحلیل به خورد دیگران داده اند، می توانند همین روند را ادامه دهند؛ این قراردادها را صوری و غیرواقعی بدانند یا این که تصور کنند با یک سفر رئیس جمهور به غرب، مشکلات مردم ایران به انتها رسیده و وقت جشن گرفتن است. امید و احتیاط هر دو صفاتی پسندیده هستند، ولی گاهی فاصله آنها با توهم و تحیر ناشی از ناآگاهی، چندان زیاد نیست. مشکل آن جایی است که ظاهرا دزدان پسابرجام و تاجران طماع و پول پرست داخل و خارج ایران، برای بهره برداری از پسابرجام، بسیار آماده تر از عامه ما ایرانی ها هستند. دو سال پیش، این پرسش که «با توافق هسته های چیزی ارزان می شود یا نه؟» احتمالا ساده ترین سؤالی بود که ممکن بود با آن مواجه شد. پرسش پیچیده تر مثلا می توانست این باشد که «در صورت موفقیت مذاکرات هسته ای وضعیت رکود و تورم چه خواهد شد». برای فردی حسابگرتر ممکن بود این پرسش پیش بیاید که توافق هسته ای یا شکست مذاکرات چه فرصت ها و چه چالش های سیاسی یا اقتصادی برای یک فرد به خصوص یا یک گروه و جناح به خصوص در بر خواهد داشت. صرف نظر از این که یک ایرانی، چنین پرسش هایی را از خود پرسیده باشد یا خیر، بسیاری در داخل و بیرون از ایران برای هر یک از دو سناریوی موفقیت یا شکست مذاکرات کیسه ها دوخته اند. به همین سبب است که در پس هر خبر پر سر و صدایی از تحولات اقتصادی پسابرجام باید به دنبال رد پای پول هایی بود که از جیب مردم ایران برداشته خواهد شد و یا به خزانه مردم ایران ریخته می شود. رئیس جمهور و هیأت همراه وی در جریان کمتر از چهار روز سفر به ایتالیا و فرانسه قراردادهایی به ارزش حداقل چهل تا پنجاه میلیارد دلار به امضا رسانده اند. به عبارت دیگر، روحانی و همراهان در کمتر از چهار روز، به نمایندگی از مردم ایران در عرض چهار روز، در مورد رقمی حدود دو میلیون تومان به ازای هر ایرانی تصمیم گرفته اند. رئیس جمهور به نمایندگی از مردم ایران قاعدتا مأموریت پیشبرد منافع هفتاد میلیون ایرانی را بر عهده دارد. ولی آیا طرف مقابل قرارداد و یا حتی بازیگران داخلی دیگر هم چنین وظیفه ای را متوجه خود می دانند؟ البته که پاسخ منفی است. قاعده بازار آزاد و بازیگری در آن به ویژه در نگاه غربی، سود و بهره برداری هر چه بیشتر است. این تازه شروع کار است. ایتالیا و فرانسه قدری از میوه های پسابرجام را چیده اند. چین و ژاپن و کره و هند و ترکیه و آلمان و اتریش و انگلیس و آمریکا و دیگران هم لابد برنامه های خودشان را دارند. می توان مانند جماعت متحیر دوران مذاکرات که بیشتر پیش بینی های آنها به شکل فاجعه باری غلط از آب در آمد، مدعی شد که این قراردادها نه قطعی است و نه به مرحله اجرا خواهد رسید. راه منطقی تر شاید این باشد که از رئیس جمهور و دولت خواست که ریز جزئیات و اهداف و شرایط هر یک از این قراردادها را برای مردم توضیح دهند و از آن دفاع کنند. مجلسی که با آن سر و صدا برای بررسی برجام کمیسیون تشکیل داد و شاهد غش و ضعف و کف و هورای نمایندگان بود، در برابر تصمیم گیری درباره پنجاه میلیارد دلار از دارایی های مردم ایران وظیفه ای ندارد؟ درباره بسیاری از قراردادهای فراوانی که بین ایران از یک طرف و شرکت های ایتالیایی و فرانسوی برنامه ریزی شده، به اندازه چند سطر خبر هم اطلاع رسانی نشده است. آنچه برخی از آن با عنوان توافق ایران و فرانسه در حوزه محصولات غذایی اصلاح شده نام می برند، ممکن است همان چیزی باشد که پیر تاریخدان ایرانی از آن با عنوان « فاجعه بازاریابی برای محصولات دگرژن شده در ایران» نام می برد که از حیث بزک کردن سیاست های مخرب با نام های زیبا، باید با تخریب کشاورزی ایران در پنجاه سال پیش مقایسه شود و نتیجه منطقی آن گسترش تومورهای سرطانی در میان ایرانیان. می توان از قرارداد چند میلیارد یورویی ایران و شرکت ایتالیایی دانیلی شعف زده شد، ولی منطقی تر این خواهد بود که بعد از کشف دقیق رقم این قرارداد ـ که منابع مختلف ارزش آن را از 400 میلیون یورو تا 7.5 میلیارد یورو اعلام کرده اند ـ مثلا پرسید که قرارداد با فولادی های ایتالیایی با چه شرایطی طراحی شده است؟ آیا آنها هم سنگ آهن ایران را با پایین ترین قیمت های فعلی به یغما می برند یا این که قرار است در صنعت فولاد ایران تحولی واقعی ایجاد کنند و وضعیت اشتغال در ایران را به شکل خوشحال کننده ای تکان دهد؟ گذر از پانزده ماه پیش که یک فروند ایرباس آ-380 هواپیمایی های عربی در میانه راه خود در فرودگاه امام خمینی توقفی کوتاه داشت، به امروز که قرار است دوازده فروند از این هواپیما که قیمت هر فروند آن حدود 1500 میلیارد تومان است توسط ایران ایر به خدمت گرفته شود، از نگاه عده ای بسیار امیدوارکننده است، ولی کمتر کسی می داند که تصمیم به چنین خریدهای سنگینی در کجا و به وسیله چه کسانی گرفته شده است. آیا این احتمال نمی رود که این خریدها و این قراردادهای چند ده میلیارد دلاری که با توجه به اندازه تبادلات اقتصادی ایران با دیگر کشورها حجم آن احتمالا به زودی به چند صد میلیارد دلار خواهد رسید، تجربه میانه دهه 1370 و تورم های کمرشکن 50 درصدی را تکرار کند؟ دوست داشته باشیم یا نه، در عرض چهار روز، سخن از قراردادهایی است که نتیجه آنها می تواند از زمین تا آسمان متفاوت باشد؛ قراردادهایی که عموم مردم ایران چیز خاصی از آن نمی دانند! قراردادهایی که زندگی شخصی و سلامت خانواده های ایرانی را هم تحت تأثیر قرار خواهد داد. آیا باید به این پسابرجام بی تفاوت ماند و آن را دست کم گرفت؟
یکشنبه ، ۱۱بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک ایلام]
[مشاهده در: www.tabnakilam.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها