واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>سلامت>گروه بین المللی چندرشته ای برای تحقیقات و ارزیابی پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک (GRAPPA)توصیه های درمانی خود را برای آرتریت پسوریاتیک روزآمد کرد تا آخرین پیشرفت های این حوزه را در زمینه درک بیماری و گزینه های درمانی جدید در خود بگنجاند.به گزارش شفا آنلاین ، توصیه های جدید همه 6 حوزه بیماری آرتریت پسوریاتیک را شامل می شود: آرتریت محیطی، درگیری محوری، انتزیت، داکتیلیت، پوست و بیماری ناخن. همچنین به اهمیت کوموربیدیتی ها هم مانند بیماری قلبی عروقی و افسردگی در این توصیه ها اشاره شده است. البته پیش از بیان توصیه های جدید، پزشکان و بیمارانی که در گروه GRAPPA بوده اند، چندین اصول اساسی را ترسیم کرده اند. نخست آنکه، اهداف نهایی درمان برای همه بیماران مبتلا به آرتریت پسوریاتیک رسیدن به کمترین سطح ممکن از فعالیت بیماری در همه حوزه ها است تا بیمار به وضعیت مطلوب عملکری برسد، میفیت زندگی اش ارتقا یابد و احساس تندرستی داشته باشد. همچنین از بروز عوارض، هم مربوط به بیماری فعال درمان نشده و هم مربوط به درمان، پیشگیری شده یا به حداقل میزان خود برسد. دیگر جنبه اصول اساسی درمان شامل نیاز به ارزیابی و مدیریت چندرشته ای این وضعیت، شخصی سازی کردن تصمیم های درمانی با تاکید خاص بر ترجیح بیمار و تشخیص زودهنگام با ارزیابی های مجدد مکرر و تنظیم درمان است. این گروه بین المللی از شواهدی که از منابع منتشر شده و چکیده هایی که در کنگره ها ارایه شده اند، جمع آوری کرده، در ارتقای توصیه های خود استفاده کرده و در متدولوژی خود از «درجه بندی توصیه ها، ارزیابی، توسعه و سنجش» یا GRADE بهره گرفته است. توصیه ها به دو گروه قوی یا مشروط تقسیم شده اند. شواهدی که براساس چکیده مقالات منتشر نشده بوده اند، به عنوان مشروط درنظر گرفته شدند. برای حوزه های خاص بیماری، محققان متذکر می شوند که تصمیم های درمانی شخصی برای هر بیمار بستگی به فعالیت بیمار، عوامل پروگنوستیک، بیماری های همراه و دسترسی های محلی به درمان داردند. آنها همچنین معتقدند بسیاری از بیماران مبتلا به آرتریت پسوریاتیک تظاهرات متعددی را به نمایش می گذارند که باید در انتخاب های درمانی مورد نظر قرار گیرند. شاید باید در انتخاب درمان شدیدترین شاخص بیماری فرد را مدنظر داشته باشیم. برای حوزه آرتریت محیطی، گزینه های درمانی مشروط شامل داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی که باید با احتیاط تجویز شوند، زیرا عوارض جانبی بالقوه ای دارند. همچنین کورتیکواستروئیدها هم با کمترین دوز و برای مدت زمان کوتاهی تجویز می شوند. داروهای آنتی روماتوئیدی تعدیل کننده بیماری یا DMARDs و عوامل فاکتور نکروزدهنده ضدتومور یا TNF قویا برای آرتریت محیطی توصیه می شوند، با این شرط که در بیمارانی که عوامل پروگنوستیک ضعیفی مانند مفاصل درگیر چندگانه و مارکرهای بالای التهابی دارند، توجه به تشدید اوایل بیماری داده شود. در بیمارانی که مبتلا به آرتریت محیطی هستند و درمان با DMARDs در آنها با شکست مواجه شده، دیگر گزینه های درمانی شامل apremilasیا Otezla و ustekinumab یا Stelara است. بیمارانی که با یک داروی بیولوژیک دچار شکست درمانی می شوند، تغییر به داروی دیگری به صورت مشروط توصیه می شود. برای بیماری محوری، توصیه ها از تجربیاتی که از اسپوندیلیت انکیلوزان برآمده، گرفته شده است، زیرا داده ها در مورد بیماری محوری مرتبط با آرتریت پسوریاتیک دردسترس نیستند. درمان ابتدایی می تواند شامل NSAIDs، تزریق های ساکروایلیاک و فیزیوتراپی باشد، اما DMARDs برای این حوزه از بیماری موثر نیستند، بنابراین در صورت نیاز، درمان ضد TNF می تواند آغاز شود. آغاز درمان برای انتزیت براساس NSAIDs و فیزیوتراپی تعریف می شوند، اما داده ها در مورد اثربخشی DMARD موجود نیستند. شواهدی با کیفیت بالا هم از مهارکننده های TNF و هم از ustekinumab برای درمان این حوزه از بیماری حمایت می کنند، در حالی که شواهدی که فقط در حد چکیده مقاله در دست هستند، از apremilasو secukinumab (Cosentyx). حمایت می کنند. در مقابل، DMARDs به عنوان خط اول درمانی داکتیلیت، همراه با تزریق های کورتیکواستروئیدها توصیه می شوند. داده های اثربخشی برای مهارکننده های TNF، ustekinumab، secukinumab و apremilas هم دردسترس قرار دارند، اما در حال حاضر شواهدی در زمینه تعویض میان درمان ها وجود ندارد. جزء پوستی آرتریت پسوریاتیک می تواند در ابتدا با درمان های موضعی، فوتوتراپی و DMARDs درمان شوند. بیولوژیک ها هم برای بیمارانی در نظر گرفته می شود که به درمان پاسخ نمی دهند. بیماری ناخن، زمانی که متوسط تا شدید است، می تواند با مهارکننده های TNF یا دیگر بیولوژیک ها مانند ustekinumab درمان شوند. برای بیماری خفیف تر، گزینه های درمانی شامل DMARDs، تزریق های استروئید و درمان های موضعی هستند. نویسندگان GRAPPA، در زمینه وجود بیماری های همراه بیشتر بیماری قلبی عروقی، دیابت، چاقی، سندرم متابولیک، استئوپورز، بیماری کبد چرب غیرالکلی و افسردگی، همچنین تظاهرات بیماری خارج مفصلی مانند بیماری التهابی روده و یووئیت را مدنظر قرار داده اند. در این شرایط، محققان متذکر می شوند، هرچند غربالگری و مدیریت بیماری های همراه در این بیماران تفاوتی با جمعیت عمومی ندارد، با این حال مهم است که برای به حدمطلوب رساندن مراقبت از بیماران مبتلا به آرتریت پسوریاتیکی، به طور فعال آنها را شناسایی کنیم. در نهایت، نویسندگان به یک دستور کار تحقیقاتی اشاره می کنند که شامل استقرار مقیاس های خاص برای اندازه گیری پیامدهای آرتریت پسوریاتیکی، تعیین بیومارکرها برای کمک به تشخیص بیماران پسوریازیسی که بیشتر احتمال دارد به سمت آرتریت پسوریاتیکی پیشرفت کنند و تاکید بیشتر بر کوتاه کردن زمان تشخیص و درمان است. آنها به نتایج یک نظرسنجی تلفنی اشاره می کنند که بیش از 700 بیمار مبتلا به آرتریت پسوریاتیکی بررسی شده اند. از این تعداد، تقریبا 60 درصد آنها یا فقط درمان موضعی دریافت می کردند یا اصلا درمانی نمی گرفتند.سپید .Medpage Today
یکشنبه ، ۱۱بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]