محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830113091
پس از گام اول
واضح آرشیو وب فارسی:دزنیوز: به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس،«کیهان» در سرمقاله شماره امروز خود نوشت: سی ماه پس از آنکه دولت یازدهم زمام امور را با شعار عقلانیت و تدبیر در دست گرفت، به گواهی اسناد و آمار رکودی بی سابقه بر کشور حاکم شده است. اینگونه به نظر می رسد که مقامات و مسئولان دولتی، در ماجرای دیگری […]به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس ،«کیهان» در سرمقاله شماره امروز خود نوشت: سی ماه پس از آنکه دولت یازدهم زمام امور را با شعار عقلانیت و تدبیر در دست گرفت، به گواهی اسناد و آمار رکودی بی سابقه بر کشور حاکم شده است. اینگونه به نظر می رسد که مقامات و مسئولان دولتی، در ماجرای دیگری درگیر بودند و فرصتی برای رسیدگی به حال و روز اقتصادی مردم نداشتند! اکنون و با پایان مذاکرات هسته ای و در هنگامی که نوبت به اجرای تعهدات دولت رسیده، به نظر می رسد که دولتمردان، نگران زمان طولانی و مهم از دست رفته اند و می کوشند با انتخاب میانبرهایی خوش ظاهر و زود تاثیر، زمان از دست رفته را جبران کنند و بار دیگر اقبال عمومی را بدست بیاورند. اوج اتخاذ سیاست میانبر را باید در سفر اخیر رئیس جمهور محترم و هیئت یکصد نفره همراه وی دید. سفری که به اعتقاد بسیاری، می توانست منشا برخی تحولات اقتصادی شود، اما همانطور که تجربه سی ماه گذشته نشان داده، تیم اقتصادی دولت، شناختی واقعی و حقیقی از مشکلات سطح جامعه ندارند و حداکثر به برخی آمال و آرزوها پرداخته اند، این سفر نیز به همان سمت و سو منحرف شد و این نگرانی وجود دارد که باعث تشدید مشکلات در آینده شود! چگونه!؟ ۱- چند روز قبل، محمود سریع القلم – که روزگاری در زمره مشاوران ارشد رئیس جمهور کنونی در مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت بود و اکنون هم گفته می شود چهره پشت پرده بسیاری از تصمیمات اقتصادی و سیاسی دولت است- در حاشیه اجلاس جهانی اقتصاد در داووس سوئیس، به خبرنگار سی ان ان گفته بود: « ایران باید پولی را که به دست می آورد صرف حل مشکلات اقتصادی در داخل کند و بنابراین چیزی برای هزینه در منطقه نخواهد داشت…. با توجه به شرایط کنونی اقتصاد ایران و این حقیقت که هم اکنون ۴۱ درصد از تحصیل کردگان در کشور بیکارند و باز این حقیقت که ایران باید پس از بیش از ده سال تحریم، تحریم های شدید، ساختار اقتصادش را از نو بنا کند، بیشتر توجه این کشور بر مسائل داخلی قرار خواهد داشت، به ویژه اقتصاد ملی. لذا ایران دیگر منابعی در اختیار نخواهد داشت که به منطقه و یا «بلندپروازی هایش در منطقه» اختصاص دهد»! می بینید که تنها برگ برنده منطقه ای و بین المللی ما در مقابل دشمنان قسم خورده ملت «بلندپروازی» خوانده می شود و با به رخ کشیدن مشکلات اقتصادی، اینگونه به جامعه القا می شود که اگر مشکلی هست، به این دلیل است که ما بلندپروازی کردیم و اگر پول آن بلندپروازی ها در داخل هزینه شود، آن ۴۱ درصد بیکار به سر کار می روند و اقتصاد ملی رونق می گیرد! این نگاه نادرست و بیمار، در همین سخنان خلاصه نماند و خیلی زود تر ازآنچه به ذهن می رسید،گام در راه عملیاتی شدن نهاد اما نه برای اشتغال آن ۴۱ درصد و نه برای حل مشکلات اقتصاد ملی! بلکه برای اطمینان بخشیدن به غرب تا هم به حیات اقتصادیشان کمک کند و هم اطمینان بدهد که ما همه پولمان را پیش خودتان آورده ایم و پولی نداریم که بلندپروازی کنیم! ۲- سفر رئیس جمهور محترم به اروپا، گام اجرایی سخنان جناب مشاور یاد شده بود که پس از گام اول، یعنی توقف چرخ انرژی هسته ای، می رود تا سرمایه ملت ایران را به رگ پیکر بی رمق اقتصاد غرب تزریق کند و البته با جشن و سرور ذوق زدگان، هیاهو به راه بیندازد که درهای دنیا به روی ما باز شد و همای سعادت به شانه امان نشست! چرا که توانستیم با پژو و ایرباس قرارداد ببندیم! این سفر به شدت نشان داد که مقامات دولت یازدهم، کمترین شناختی از واقعیت های تلخ اقتصاد کشور ندارند وگرنه چنین سخاوتمندانه، سرمایه ملی را به جیب ایتالیا و فرانسه که خودشان پر از مشکل و معضل اقتصادی هستند، سرازیر و اینگونه بازار هشتاد میلیونی را به روی آنان باز نمی کردند! ۳- « وقتی با دنیا در حال مبارزه هستید باید به خودتان و داخل تکیه کنید، با شعار که نمی شود مقابله کرد، باید تدبیر کنیم و در برابر زورگویی ها بایستیم. اولین راهش این است که به خودمان متکی شویم و واردات را کم کنیم، اینکه مقام معظم رهبری بر اقتصاد مقاومتی بارها و بارها تاکید کردند، به همین دلیل است که کشوری که می خواهد بایستد، باید روی پای خودش بایستید، نه اینکه به دیگران بیشتر تکیه کند». آنچه خواندید،گوشه ای از سخنان رئیس جمهور در یکصدمین روز از آغاز مسئولیتش بود ایشان البته پیش تر هم گفته بود: «عدالت اقتصادی به این معنا است که هر چیزی در جای خودش قرار بگیرد. اولین مسئله، تولید است … در شرایط امروز به جای اینکه تولید داخلی را بیشتر کنیم به واردات روی آورده ایم که این بزرگ ترین بی عدالتی است. عدالت اقتصادی این است که در شرایط فشار دشمن بتوانیم به تولید کمک کنیم، فضا را بهبود ببخشیم و تولید داخلی را بیشتر کنیم و از واردات کم کنیم. شعارهای سیاسی ما با عملکرد اقتصادی ما سازگار نیست. در شعار سیاسی، شعار مقاومت می دهیم اما در عمل در بخش اقتصادی مقاومتی در کار نیست» این سخنان در شرایطی گفته شده بود که هنوز، وضع مثل امروز نبود. نه به گفته مقامات دولتی، هر ۵ دقیقه یک ایرانی بیکار می شد و نه بیش از هشتاد درصد کارگاه های تولید و … تعطیل بود و نه به اذعان آن آقای مشاور، بیکاری تحصیل کردگان به ۴۱ درصد رسیده بود و نه ۴ وزیر دولت، خطر رکود را به دولت هشدار داده بودند و نه…. حالا اما همه این اتفاقات افتاده و طبیعتا دولتی که رئیسش آن حرف ها را زده، باید بیش از هر کس دیگری به فکر تحقق آن باشد. اما اکنون باید پرسید سوغات فرنگ، همان شده که جناب رئیس جمهور وعده کرد؟ ۴- پاسخ این سوال را به دو صورت می توان داد؛ یکی براساس آنچه منابع غربی گفته اند و دیگری براساس قراردادهای منعقد شده. روز گذشته فایننشال تایمز در گزارشی خبری –تحلیلی، سفر روحانی را مورد بررسی قرار داده و با اشاره به اینکه برقرار شدن روابط تجاری میان ایران و ایتالیا سود های کلانی برای ایتالیایی ها دارد نوشت:«حسن روحانی و هیئت همراهش مقدمات عقد قراردادهایی به ارزش تقریبی ۱۷ میلیارد دلار را در ایتالیا فراهم کرده اند … در فرانسه هم قراردادی برای خرید ۱۱۴ هواپیمای مسافربری ایرباس امضا می شود. ارزیابی بعضی از اقتصاددانان منطقه این است که ایران طی دوره ای پنج ساله به ۱۵۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری خارجی نیاز دارد. صندوق بین المللی پول پیش بینی می کند که واردات ایران از ۷۵ میلیارد دلار در سال جاری میلادی به ۱۱۵ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۰ برسد» پیش بینی افزایش چشمگیر واردات، تنها ظرف پنج سال! سوغات شوم فرنگ! اما فرانس ۲۴ موضوع را بسیار مختصر تر و ساده تر بیان می کند؛ این رسانه فرانسوی با یادآوری حجم بالای قراردادهای منعقد شده برای« واردات» از اروپا نوشت: «درهای ایران برای تجار باز است، این پیام ساده حسن روحانی رئیس جمهوری ایران در جریان سفر به اروپا است»! تحلیل این دو رسانه معتبر را در کنار اظهارات یک مقام ارشد ایتالیایی که گفته بود: « با این قراردادها، ایتالیا از رکود خارج می شود» یا وزیر فرانسوی که گفته بود: « زیان دیده اصلی تحریم های ایران، صنایع فرانسه بود» تکمیل می شود و می توان فهمید که چه اتفاقی افتاده است! اما بررسی قراردادها هم گویای حقایق تلخی است. خرید ۱۱۸ فروند هواپیمای مسافربری- اگرچه در شرایط عادی خوب و خوشحال کننده است- در شرایط کنونی اقتصاد ایران با میلیون ها بیکار، چه مزیتی برای ما دارد جز رونق و اشتغال آفرینی صنایع فرانسه!؟ آیا آقای رئیس جمهور، فراموش کرده اند که قرار بود برای بچه های ایران شغل درست کنند!؟ آیا این به مانند آن نیست که خانواده ای از بیکاری و بیماری و … رنج می برد و پدر خانواده، تنها سرمایه اش را به خرید لوستر اختصاص می دهد!؟ آیا الان و در این شرایط، اصلی ترین نیاز ایران خرید هواپیماست!؟ آن هم هواپیماهایی که بخش قابل توجهی از آنها به دلیل ویژگی های فنی، تنها امکان فرود در فرودگاه امام خمینی (ره) تهران و ۵۴ فرودگاه دیگر جهان را داراست! آیا این آرزوها بلندپروازی نیست!؟ تجدید قرارداد با پژو را هم باید در همین مسیر دید. در ابتدا باید پرسید مگر پژو همان شرکتی نیست که در میانه تحریم ها، ما را رها کرد و رفت!؟ و مگر همان شرکتی نیست که در اثر تحریم، هزاران کارگرش بیکار شدند و به خیابان ها ریختند!؟ حال شما به آنها جایزه وفاداری می دهید و کارگرانش را دوباره به سر کار بر می گردانید اما جوان ایرانی را در برزخ بیکاری تنها می گذارید!؟ آن هم تنها به خاطر سرمایه گذاری ۲۰۰ میلیون یورویی در ایران خودرو!؟ آیا تا کنون کسی به این نکته فکر نکرده که چرا فرانسوی ها- که حتی در جریان مذاکرات یک طرفه هسته ای، تا روز آخر، بارها نقش پلیس بد را بازی کردند- صدرنشین بازار خودروی ایرانند!؟ دست چه کسی یا کسانی درکار است که اجازه نمی دهد یک خودروساز دیگر غیراروپایی و یا اروپایی که محصولات به مراتب پیشرفته تری نسبت به پژو دارد، وارد این بازار شود؟ و چرا پژو هنوز نیامده، برای ما شرط می گذارد که اگر تحریمی صورت گرفت، بدون پرداخت یک ریال غرامت، از ایران می رود!؟ به راستی آقایان مسئول دولتی، با سرمایه خودشان هم چنین معاملاتی می کنند!؟ برای فرزندان خودشان هم اینگونه اشتغال ایجاد می کنند!؟ بار دیگر وعده های رئیس دولت را با وضعیت کنونی اشتغال و اقتصاد مقایسه کنید و نتایج سفر اروپایی دولت را در رفع این معضلات بررسی کنیم. آیا تاثیری دارد یا فقط می توانیم چند روزی ذوق زده باشیم که هواپیما می خریم و مثل دوران دبستان رفتنمان، از شوق خریدن کفش های نو، تا صبح خوابمان نمی برد!؟ تا اینجای کار، یک بار برای پیوستن به جامعه جهانی(!) سرمایه ملی در انرژی هسته ای تعطیل شد و اکنون در یک سفر به اروپا، واردات وسیع در دستور کار قرار گرفت، آیا اگر قرار باشد یک سفر خارجی دیگر در دستور کار قرار بگیرد، باید گوشه ای از ایران را بفروشیم!؟ حسین شمسیان
شنبه ، ۱۰بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دزنیوز]
[مشاهده در: www.deznews.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 6]
-
گوناگون
پربازدیدترینها