تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816821604
کوه ها و بیابان ها را به عشق شهادت پیموده بود
واضح آرشیو وب فارسی:ناصرون: عشق شیعیان به اهل بیت(ع) زمان و مکان نمی شناسد وقتی این عشق در خونت جریان یافت برای وصال به معشوق مرز نمی شناسی و برای رسیدن به او بی تابی می کنی.به گزارش "ناصرون " ، از پایان جنگ تحمیلی سال ها گذشته است اما عشق به شهادت در قلب خیلی ها از رزمندگان جای مانده از قافله شهدا شعله می کشد. «سردار شهید اکبر ملک شاهی» یکی از جاماندگان قافله عاشورایی دفاع مقدس بود که آرزوی شهادت را عمری در سینه داشت تا اینکه در دفاع از حرم اهل بیت به شهادت رسید. سرداری که دخترک چهار ساله اش را به اربابش حسین (ع) سپرده است تا خود راهی دفاع از حرم رقیه(س) شود. آری غیرت رادمردان شیعه نخواهد گذاشت ناموس اهل بیت در محاصره اشقیا باشد. اگرچه از عاشورا قرن ها گذشته است اما شیعه هرگز نخواهد گذاشت مصیبت عاشورا تکرار شود. به مناسبت هشتم بهمن ماه، اربعین شهادت سردار اکبر ملک شاهی، به گفت وگو با همسرش میترا دلیلی پرداختیم که ماحصلش را پیش رو دارید. گویا هم شما و هم همسرتان از خانواده شهدا هستید؟ بله، من فرزند شهید ماشاء الله دلیلی هستم. من و همسرم هر دو اهل کرمانشاه هستیم. همسایه بودیم و مادران مان همدیگر را می شناختند، همسرم برادرش شهید بود و دنبال ازدواج با دختری از خانواده شهید بود، سال 69 ازدواج کردیم و حاصل زندگی مشترک مان سه فرزند؛ دو دختر و یک پسر است. شهید از رزمندگان دوران دفاع مقدس بود؟ اکبر سال 65 عضو معاونت مهندسی نیروهای زمینی سپاه پاسداران شده بود. یعنی چهار سال قبل از آنکه به خواستگاری ام بیاید پاسدار بود. ایشان بیش از 15 سال در مناطق جنگی به پاکسازی میادین مین پرداخت. ابتدا آموزش می داد و بعد ناظر میادین مین شد. چند سال اخیر هم مسئول انهدام میادین مین کل کشور شده بود. البته همسرم قبل از شهادت برادرش به صورت نیروی داوطلب بسیجی به جبهه رفته بود. خودش تعریف می کرد که همزمان با عملیات کربلای5 اکبر کارمند بانک بوده که با شروع این عملیات از مسئولش درخواست مأموریت می کند. چون موافقت نمی شود، کار در بانک را رها می کند و خودش را به عملیات می رساند. اکبر در کربلای5 به شدت مجروح شده بود طوری که یک ماه به کما رفته بود. قاعدتاً در شغل تخریب و پاکسازی میادین مین خطرات زیادی وجود دارد، همسرتان چه دیدی نسبت به این مسئله داشت؟ در این شغل نه تنها امکان شهادت وجود دارد، بلکه سختی هایی دارد که متوجه خانواده فرد می شود. همسرم چون کارش پاکسازی و تخریب بود مأمور شد در مناطق مرزی خدمت کند. اواخر سال 90ما را به مناطق مرزی قصر شیرین برد. من به او گفتم مردم کار می کنند تا زندگی کنند. اما او در پاسخ می گفت من زندگی می کنم تا کار کنم؛ کارم همه زندگی من است. اکبر در سال 91 هم حین کار باز دچار حادثه شد و جانباز شد، طوری که به دستور دکتر نمی توانست کار سنگینی انجام دهد. خصیصه شجاعت و بی توقعی شهید در بین رزمنده های دفاع مقدس زبانزد بود. همین خصیصه را در سوریه هم داشت. به گفته همرزمانش او به حدی از شجاعت رسیده بود که به خاطر دفاع از حرم حضرت زینب تمام اصولی که در پاکسازی مین به دیگران آموزش می داد را زیر پا گذاشته بود. به خاطر شرایط خاص جنگ در سوریه، همسرم و همرزمانش مجبور شده بودند برای خنثی سازی مین هایی که زیر خاک پنهان بود یک متر زمین بکنند تا به مین برسند. گویا کارشان در آنجا بسیار سخت تر از خنثی سازی مین در مناطق عملیاتی برجای مانده از دفاع مقدس بوده است. فکر شهادتش را کرده بودید؟ خودش تا حدود زیادی قبل از رفتن ما را آماده شهادتش کرده بود. مادرش خیلی ناراحت بود و می گفت شما سال 91 جانباز شدی، نباید بدوی، نباید کار سنگین انجام بدهی اما اکبر گفت: مادر اگر بگویی از رفتنم ناراحتی، نمی روم ولی شما دوست داری داعش وارد ایران شود و لب مرز با ایران مقابله کند. من یک نظامی ام باید بروم؛ من حس می کنم مرگ خیلی به من نزدیک است. حال شما دوست داری من با تصادف یا بیماری از دنیا بروم یا می پسندی با شهادت از دنیا بروم؟ بالاخره مادرش راضی شد و گفت برو خدا پشت و پناهت، دعا می کنم به سلامت برگردی. اکبر از قبل می دانست که شهید می شود و حتی خوابش را دیده بود. ماجرای خوابی که دیده بود چیست؟ سال 65 قبل از عملیات کربلای 5 خوابی می بیند که در چند مرحله تعبیر شد. یک مرحله در عملیات کربلای 5 بود. اکبر در این عملیات با هشت نفر از دوستانش صیغه برادری خوانده بودند. به هم قول داده بودند هر کسی شهید شد شفیع دیگری باشد. تا الان هم فقط یک نفرشان زنده مانده و بقیه شهید شده اند. ایشان خواب می بیند تمام آنهایی که باهم دوست و برادر بودند و در کربلای 5 شهید شدند در تویوتای سپاه نشسته اند. اکبر هم خواسته بود سوار شود که راننده شروع به حرکت می کند. رفته رفته سرعت می گیرد. اکبر هر کاری می کند تا سوار شود موفق نمی شود تا اینکه تویوتا وارد چاله ای می شود و آب لجن زار به صورتش می پاشد. آب روی صورتش را که پاک می کند، می بیند تویوتا فاصله گرفته و بعد هرچه می دود به آن نمی رسد. در همین حین از خواب بیدار می شود. این خواب را برای روحانی گردان شان جبهه تعریف می کند. تعبیر می کند کسانی که داخل تویوتا بودند شهید می شوند شما مجروح می شوی. آب لجن؛ لجن زار زندگی است و اینکه لجن زار را پاک می کند خودش را از لجن زار زندگی نجات می دهد. همین طور هم شد و در کربلای5 همان دوستانش شهید شدند و خودش به شدت مجروح شد. بعد از 30 سال هم در دفاع از حرم به شهادت رسید و خوابش تعبیر شد. در صحبت های تان گفتید که شهید در سال 91 مجروح شده بود. مجروحیتش چطور رخ داد؟ سال 91 ما قصر شیرین بودیم. در اثر انفجار مین یک ترکش کمانه می کند و به کوه می خورد. در برگشت به شکم اکبر می خورد و باعث مجروحیتش می شود. ایشان را به بیمارستان کرمانشاه منتقل می کنند و سرپایی عمل می شود. شرح عملش را پرستاران گم کردند. در شرح عمل آمده بود در اثر تکان ها شکمش پاره می شود و مجدداً بخیه می زنند. بعد از آن اکبر از کارهای سنگین و عملیاتی معاف می شود اما باز به خدمت در نظام ادامه می دهد. از خصوصیات اخلاقی شهید بگویید. تمام کسانی که با اکبر آشنایی داشتند می گویند او مدل سال 57 مانده بود. ذره ای به دنیا دلبستگی نداشت مثل جوانان اول انقلاب بود. خیلی ساکت و کم حرف بود. خنده هایش حالت تبسم داشت. در عین حال خیلی احساساتی بود. می گفت به من دل نبند من آدمی نیستم تا کهولت سن با هم باشیم. می گفت من آنقدر در بیابان ها و گرمای 60 درجه می گردم تا شهید شوم. در مأموریت ها در گرمای 60 درجه بیابان ها از شدت گرما کلاه حصیری شان می سوخت. می گفت دنبال چه می گردید من از این بمب ها و نارنجک ها دست بر نمی دارم آنقدر می گردم تا به مرادم «شهادت» برسم. به نظر شما انگیزه های حضور همسرتان در جمع مدافعان حرم چه بود؟ روی شناختی که از ایشان داشتم، بعد از 25سال زندگی مشترک، می دانستم به چه فکر می کند. برای هر کاری چه منظوری دارد. در سه سال آخر زندگی فکرش را می خواندم، مطمئنم برای رفتن به سوریه فقط به دنبال شهادت می گشت. طبق خوابی که دیده بود و به دنبال شهدا می دوید، می خواست عاقبت به قافله شهدا برسد. وقتی می خواست برود، مسئولانش در پاکسازی میادین مین مخالفت کردند. احمد با اصرار گفت باید بروم و دنبال چیزی هستم که در ایران به آن دست پیدا نمی کنم. به نظر من او به دنبال رضایت خدا بود، می گفت اگر نگذارید بروم قیامت جلوی حضرت زینب(س) شکایت می کنم. شهید دغدغه سوریه و حضرت زینب(س) داشت. با وجود داشتن یک دختر چهار ساله مخالفتی با رفتن ایشان نداشتید؟ اتفاقاً به او گفتم دختر چهار ساله داری نرو. گفت دختر چهار ساله ام فدای دختر 3ساله امام حسین. این اواخر به بچه هایش سفارش می کرد فرایض دینی نماز و روزه را به خوبی انجام دهند، آخرین بار 10 روزی در خانه بود. وقتی که رفت دیگر مطمئن شدم برنمی گردد. همین طور هم شد و در آخرین اعزامش بعد از 18 روز به شهادت رسید. از نحوه شهادتش چیزی شنیده اید؟ گویا یک مین تله ای منفجر می شود و یک پای همسرم را قطع می کند. مجروح می شود وقتی دوستانش با شنیدن صدای انفجار خودشان را به اکبر می رسانند با اینکه مین کوچکی منفجر شده بود، اما شدت جراحت به حدی بود که حالت غیرعادی ایجاد کرده بود. همین حین اسلحه کلاشینکف همسرم در اثر گرما منفجر می شود و اکبر به شهادت می رسد. همسرم به دلیل مسائل امنیتی مجبور بود زمان تخریب مین، اسلحه همراهش باشد. اکبر ساعت 8 و 30 دقیقه شنبه 28 آذر 94 یک روز قبل از شهادت امام حسن عسکری(ع) در شهر سلیمیه سوریه که نزدیک خاک ترکیه است مجروح شد و در حین انتقالش به بیمارستان سلیمیه به شهادت رسید. در حالی که 49 سال از عمرش می گذشت به دوستان شهیدش پیوست. روز بعدش یک شنبه ظهر بود که خبر دادند مجروح شده است. اما من می دانستم شهید شده، شب دوشنبه معراج شهدا او را دیدیم و صبح دوشنبه در نیروی زمینی سپاه تشییع کردند و طبق وصیتش در کرمانشاه و قطعه ای که برادرش به خاک سپرده شد، ایشان را دفن کردیم. جالب است که پیکر اکبر را در مزار یک شهید مفقود الجسد دفن کردیم. این مزار توسط خانواده شهید به ایشان اهدا شده بود و به این ترتیب همسرم در کنار دوستان شهیدش آرام گرفت. // جوان آنلاین تاریخ انتشار: ۰۷ بهمن ۱۳۹۴
جمعه ، ۹بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ناصرون]
[مشاهده در: www.naseron.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها