تور لحظه آخری
امروز : سه شنبه ، 29 آبان 1403    احادیث و روایات:  امام علی (ع):مؤمن هرگاه سخن گويد ياد (خدا) مى كند و منافق هرگاه سخن گويد بيهوده گويى مى كند.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

خرید یخچال خارجی

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

قیمت سرور dl380 g10

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

نگهداری از سالمند شبانه روزی در منزل

بی متال زیمنس

ساختمان پزشکان

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

الک آزمایشگاهی

الک آزمایشگاهی

خرید سرور مجازی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

لوله و اتصالات آذین

قرص گلوریا

نمایندگی دوو در کرج

خرید نهال سیب

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1830987991




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

بزرگ ترین حسرت قیامت چیست؟/درخواست امام سجّاد(ع) درباره ی معیشت


واضح آرشیو وب فارسی:عقیق: حجت الاسلام فاطمی نیا در شرح دعای هشتم امام سجاد فرمودند: در این دعای هشتم امام سجّاد (علیه الصّلاه و السّلام) تمام دردهای ما را جمع کرده است که البتّه إن شاءالله دعا که تمام شد، در آخر این ها را دوباره یعنی در عرض نیم دقیقه همین طور می خوانم که چه چیزهایی را تا به حال خواندیم.عقیق : جلسه تفسیر صحیفه سجادیه توسط آیت الله سید عبدالله فاطمی نیا سه شنبه شب در مسجد جامع ازگل برگزار شد. در ادامه گزیده ای از سخنان استاد فاطمی نیا را بخوانید: در این دعای هشتم امام سجّاد (علیه الصّلاه و السّلام) تمام دردهای ما را جمع کرده است که البتّه إن شاءالله دعا که تمام شد، در آخر این ها را دوباره یعنی در عرض نیم دقیقه همین طور می خوانم که چه چیزهایی را تا به حال خواندیم. درخواست امام سجّاد(ع) درباره ی معیشت یاد می دهد که ما از چه چیزهایی به خدا پناه ببریم. این جا به این رسیدیم که خدایا به تو پناه می بریم از «وَ مِنْ مَعِیشَهٍ فِی شِدَّه»[۱] یعنی از معیشت در سختی، که بالاخره معاش آدم سخت شود، خیلی اوقات پیش می آید. بالاخره از آن جایی که تمام حاجات و تمام امور دست پروردگار است، آدم از خدا می خواهد. دعاهای عام و خاص  گاهی اوقات دوستان می آیند می گویند: مثلاً من برای قوّت اراده چه کار کنم؟ آن دیگری می گوید: دختر من ناراحت است، پسر من ناراحت است. می گویم: هر کدام این ها دعای خاصّی ندارد، همه ی آن را از پروردگار بخواهید. در گذشته خدمت شما گفتم ما یک چیزهایی داریم که دعاهای خاصّی دارد، مثلاً می گوید برای مریض این دعا را بخوانید یا مثلاً برای فلان امر، امّا دیگر بقیّه ی امور این طور نیست که دعای خاصّی داشته باشد. مخصوصاً بعضی وقت ها ما مراجعات خیلی عجیبی داریم، مثلاً می گوید: شوهر من بد اخلاق است چه دعایی بخوانم؟ می گویم: هیچ دعایی در آن اثر نمی کند، مگر این که خدا بخواهد. زن من بد اخلاق است؟ می گویم: خوب این نشدنی را برای چه می خواهید. چون عید است شوخی می کنیم. امروز تولّد مولای عالم حضرت امام حسن عسگری (علیه السّلام) پدر بزرگوار مولای ما، امام زمان (ارواحنا له الفداه) بود که إن شاءالله برکات آن بر همه ی ما نازل شود. بله، آن ها دعاهای عام دارد. خدایا این آدم را اصلاح کنید. این خانم را اصلاح کنید. این آقا را اصلاح کنید، او را کمک کنید. دعاهای عام! امّا وقتی می گویید: دعایی پیدا کنید مخصوص بد اخلاقی زن! ما چنین دعایی نداریم. دعای بد اخلاقی مرد! نه آقا جان من بعد از ۶۰ سال مطالعه از این چیزها ندیدم. پناه بردن به خدا از مرگ بدون توشه بعضی چیزها را امام این جا زبانزد می کند که ما از خدا بخواهیم، نه این که دعای خاصّی. «وَ مِنْ مَعِیشَهٍ فِی شِدَّه» خدایا به پناه می بریم از این که معیشت ما در شدّت باشد. إن شاءالله تعالی خدا به همه وسعت دهد. حالا دنیا می گذرد. بعد مهم تر را یاد می دهد که به خدا پناه ببریم. «وَ مِیتَهٍ عَلَى غَیْرِ عُدَّه» ای داد بی داد! ببینید دنیا می گذرد. این چرخ بالاخره می چرخد، تمام می شود. امّا آن طرف قضیه خیلی عجیب است. «وَ مِیتَهٍ عَلَى غَیْرِ عُدَّه» قریب به این مضامین که به تو پناه می بریم از مرگی که بدون توشه باشد. توشه نداشته باشد، دست خالی باشیم. خیلی افراد می توانند در این دنیا خیلی ذخیره ها داشته باشند. نمی خواهند! حالا آن کسی که نمی تواند به قول معروف «المُفلِسُ فِی أمَانِ اللهِ» آن را کار نداریم. امّا آن کسی که می تواند، خیلی تجمّلات و خیلی چیزها که من هم دوست ندارم وارد این بحث ها شوم، خود شما از من بهتر می دانید. یک آشپزخانه می خواهیم بسازیم سنگ آن باید از فلان جا بیاید. معمار آن چطور باشد، از کدام کشور باید کاشی آن بیاید. حسرت در قیامت  این که در قرآن می فرماید: «کَذلِکَ یُریهِمُ اللَّهُ أَعْمالَهُمْ حَسَراتٍ عَلَیْهِم »[۲] خدا بعضی از کارها را به صورت حسرت به یک عدّه نشان می دهد. این آشپزخانه که قرار بود سنگ آن از ایتالیا بیاید این را به دو جوان می دهد. بیکار هستند. دو مستحق که حدّاقل دست فروشی می کردند. یک مغازه ی کوچک باز می کردند. چه می شد؟! دنیا تمام می شود، آن طرف مهم است. یعنی این آیه همیشه من را تکان می دهد «کَذلِکَ یُریهِمُ اللَّهُ أَعْمالَهُمْ حَسَراتٍ عَلَیْهِم ». ای خدا کاش عوض این تجمّل فلان کار را می کردم. فلان جوان را راه می انداختم، به فلان دختر جوان کمک می کردم. چرا نکردم؟ دیگر تمام شد، پرونده بسته شد، فقط حسرت است. بنابراین این جا یاد می دهد که «وَ مِیتَهٍ عَلَى غَیْرِ عُدَّهٍ»[۳] پناه می بریم از مرگی که بدون توشه باشد. نقلی از کتاب خصال شیخ صدوق این جا برای شما یک چیز بخوانم. این جا مطلب خیلی مهم است، این کتاب «الخصال» رئیس المحدّثین، شیخ صدوق (رضوان الله علیه) توضیحاتی راجع به این توشه دارد. شما اهل فضل هستید، خدمت شما عرض کنم که «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السّلام)»، در گذشته خدمت شما گفتم: اگر ابی عبدالله در احادیث مطلق بیاید مقصود امام صادق (علیه السّلام) است، اگر حضرت سیّد الشّهداء (ارواحنا له الفداه) باشد، یک کلمه ی سبط یا شهید یک چیزی اضافه می شود که بدانیم ایشان هستند. اگر بدون این ها بیاید مقصود امام صادق (علیه السّلام) است. سه عملی بعد از مرگ برای انسان می ماند خیلی حدیث عجیبی است و توضیحاتی دارد. «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السّلام) قَالَ: لَیْسَ یَتْبَعُ الرَّجُلَ بَعْدَ مَوْتِهِ مِنَ الْأَجْرِ إِلَّا ثَلَاثُ خِصَال »[۴] عجب! می فرماید: برای یک نفر تبعیّت نمی کند، به دنبال آن نمی آید، یعنی هنوز به درد او نمی خورد. می فرماید: بعد از مرگ به درد کسی نمی خورد مگر سه چیز! یعنی غیر از این سه چیز چیزی به دنبال او نمی آید «لَیْسَ یَتْبَعُ الرَّجُلَ»، از او جدا می شود مگر سه چیز! صدقه ی جاریه آن سه چیز چیست؟ «صَدَقَهٌ أَجْرَاهَا فِی حَیَاتِهِ فَهِیَ تَجْرِی بَعْدَ مَوْتِهِ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَه» یکی صدقه ای است که در زندگی خود جاری می کند. صدقه در اصطلاح ما آن وقتی که پول دو زاری یا پنج زاری بود، شما جوانان ندیدید. دو زاری و پنج زاری صدقه می گفتند. صدقه به این معنا نیست که یک پول کم به یک فقیر بدهید. پل هم که بسازید صدقه است. بیمارستان هم که بسازید صدقه است. صدقه ای که آن را در حیات خود جاری کند «فَهِیَ تَجْرِی بَعْدَ مَوْتِهِ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَهِ» این به دنبال مرگ می آید. می گوید بعد از مرگ به دنبال او چیزی نمی آید مگر این سه چیز! مثلاً عرض می کنم یک مسجدی ساخته است و سال ها نماز می خوانند. مثلاً ما الآن مساجدی داریم هزار ساله است یا ۱۲۰۰ ساله. چشمه ی آبی درآورده اند که امکان دارد اگر الآن خشک نشده باشد؛ ما چشمه هایی خیلی قدیمی در این مملکت داشتیم، هزار ساله، ۸۰۰ ساله. یک کارهایی می کردند که همیشه می ماند. حالا به هر حال مصادیق دیگری هم می شود پیدا کرد. اجمالاً یک یا دو مثال کافی است. صدقه ای که آن را در حیات خود اجرا کند و آن صدقه بعد از مرگ او تا قیامت جاری است، این یک مورد است. صدقه ی موقوفه  دوم «صَدَقَهٌ مَوْقُوفَهٌ لَا تُورَثُ» یک صدقه ی موقوفه که وقف کند و به ارث برده نشود. چرا می فرمایید: «لَا تُورَثُ»؟ می گوید: معلوم است، وقف را کسی به ارث نمی برد. این می خواهد یک تبصره باز کند. بعضی وقف ها وقف های مقیّدی هستند، موقّت هستند. مثلاً وقف ۱۱۰ ساله، می گوید: بعد از ۱۱۰ سال به اولاد من برسد. حتّی چنانچه الآن دوستانی هستند مراجعه می کنند، می گوید: ما یک فرزندانی هستیم، یک موقوفه ای در شهر ری داریم، هشت سال مانده است که ۱۱۰ سال شود. یک کاری کنید، به کسی بگویید. به چه کسی بگوییم؟! وقف است دیگر. این هشت سال را هم صبر کنید. این بعید نیست که این «لَا تُورَثُ» می خواهد آن قید را اخراج کند. یعنی یک وقفی که در آن از این قیدها نباشد. سنّت همیشه جاری «أَوْ سُنَّهُ هُدًى » این را به دو شکل می شود خواند. هم می شود «هُدًى » خواند هم شاید بشود «هَدیٍ» هو خواند. چون «هَدیٍ» به معنای هدایت است. «سُنَّهُ هُدًى سَنَّهَا فَکَانَ یَعْمَلُ بِهَا» یک سنّت هدایتی که خود او آن را اظهار کرد و خود او هم عمل می کرد. «وَ عَمِلَ مِنْ بَعْدِهِ غَیْرُه »، چون «غَیْرُه» دارد باید «عَمِلَ» باشد. این سنّتی است که خود او این را اظهار کرده است، خود او هم عمل می کرد، بعد طوری شایع شد که بعد از او دیگران هم عمل می کنند. می گویند آن خدا بیامرز این کار را می کرد ما هم انجام می دهیم، این دو مورد بود. فرزند صالحی ذخیره ای برای قیامت  امّا مورد سوم «أَوْ وَلَدٌ صَالِحٌ یَسْتَغْفِرُ لَه » یا فرزند صالحی که برای این والدین آمرزش می طلبد. می گوید: خدا پدر و مادر من را بیامرزد. این مهم است که امام سجّاد (علیه السّلام) در این صحیفه دارد به خدا عرض می کند، دارد این را به ما یاد می دهد که خدایا یاد پدر و مادر من را بعد از نمازها از خاطر من مبر. یعنی بعد از هر نماز پدر و مادر را یاد کنم. تخصیص به ذکر  این جا یک توضیحی داریم، توضیح این است که خواهید فرمود: آقا شما در قرآن می خوانید که «فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّهٍ خَیْراً یَرَهُ * وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّهٍ شَرًّا یَرَهُ»[۵] پس بنابراین ما این همه کارها می کنیم، فقط همین صدقه ی جاریّه و آن سنّت و آن موقوفه و ولد صالح می ماند! پس بقیّه چه می شود؟ این با این آیه منافات ندارد. قبلاً عرض کردم دقّت بفرمایید. ببینید این طور چیزها را تخصیص به ذکر می گویند. این ها چون مهم است تخصیص به ذکر شده است.  الآن شما می خواهید یک عدّه را دعوت کنید که مهمان هستند. یک پزشک در این ها است. می گویید: همه ی این مهمان ها را احترام کنید، این پزشک را هم احترام کنید. یک مجتهدی در بین این ها است، این مجتهد را هم احترام کنید. شما گفتید که همه را احترام کنید. چرا می گویید؟ می گوید: چون آن مهم است تخصیص به ذکر می شود. آن را یک بار دیگر می گویند که برای اهمّیّت آن تخصیص به ذکر شود. چون این ها مهم هستند این ها تخصیص به ذکر شدند! خواستند مهم ها را بگویند، والّا اگر شما یک لیوان آب هم به کسی بدهید این برای شما ذخیره می شود. حکایت نقل شده از آیت الله بهجت  یک حکایت از مرحوم آیت الله العظمی آقای بهجت برای شما بگویم. از ایشان نقل کرده اند که مرحوم آیت الله العظمی آقای بهجت در جوانی پیش استادی درس می خواندند. حالا اسم آن استاد را هم تردید دارم که نام او چه بوده است؟ از مجتهدین نجف بوده است. این استاد شاگردانی داشت، از جمله آیت الله العظمی آقای بهجت از شاگردان ایشان بود. این حکایت از آقای بهجت است. این طور از ایشان نقل شده است که فرمودند: در بین این شاگردان یک طلبه ی جوانی، حالا اسم ایشان را هم شاید نگفتند که چه بود. یک مریضی پیش آمد، یک علّتی پیش آمد این طلبه فوت شد و از دنیا رفت، یعنی هم شاگردی آقای بهجت از دنیا رفت. استاد خیلی ناراحت شد و خلاصه در نجف اشرف این رسم ها بود که سقّاها آب شیرین می آوردند. چون می گویند که آب چاه نجف تلخ و شور بوده است. این طور می گویند که آب شیرین از فرات، از دور می آوردند و می فروختند. بعضی ها هم همین آب تلخ و شور را می خوردند. خلاصه یک سقّایی آمد، این ها می آمدند و می گفتند: آقا یک چیزی به ما بدهید، بانی شوید این آب تقسیم شود و خورده شود.  آقای بهجت فرموده بودند: این استاد که شاگرد او جوان مرگ شده بود، دل او سوخته بود، یک پولی به احسان این شاگرد تازه گذشته ی خود درآورد و گفت: آقا این پول را بگیرید و آب بدهید مردم بخورند. هوای گرم، آب شیرین! خلاصه مردم گرفتند و خوردند. بعد از مدّتی این استاد شاگرد را درخواب دید؛ -البتّه این ها قطره ای از دریا است، این ها چیزی نیست، امّا چون منبع آن معتبر است، خواستم برای شما بگویم- این شاگرد را خواب دید. دید این شاگرد یک شهری دارد، قصرها سر به فلک کشیده است، در یکی از این قصرها هم خود او نشسته است. می رود سلام و علیک می کند، آقا جان احوال شما چطور است؟ این اوضاع چیست؟ تو طلبه ی بی چیز! این قصرها چیست؟ می گوید: آقا این شهر است. می گوید: از کجا آوردید؟ گفت: شما برای من خریدید. چه زمانی؟ گفت: همان مشک آبی را که بانی شدید این شهر را به من دادند. مراحل خواب دیدن حالا البتّه آن شهر یک فیض هایی است به آن صورت تجلّی کرده است. به شما در گذشته گفتم، عزیزان، خواهران هیچ وقت اسیر خواب نشوید. -این پرانتز حاشیه است، بالاخره مانند حاشیه ی چلبی بر مطوّل است، می دانید که صحبت های ما بدون حاشیه نمی تواند باشد- در گذشته گفتم: این خواب اوّل در عالم مثال می آید. در عالم مثال شاید یک وقت رنگ خاصّی نباشد، هیولانی باشد. اوّل که به عالم مثال می آید؛ -این هایی که خدمت شما می گوییم حرف های علمی است، إن شاءالله و ماشاءالله ندارد، واقعاً همین طور است- بعد از عالم مثال در لوح نفس می آید. در لوح نفس که بیاید شکل پیدا می کند. می بینید یک نفر دارد شیر می خورد، آن دیگری می بینید که لباس نو پیدا کرده است، لباس نو پوشیده است. این جا است که معبّر آن هایی را که از عالم مثال به لوح نفس آمده است تعبیر می کند و این ها خدادای است، خدا به هر کسی بدهد. این طور نیست که آدم معبّر شود. واقعی نبودن و نقلی بودن کتاب های تعبیر خواب امروزی  کتاب های تعبیر هم که می فروشند، چه فارسی و چه عربی هیچ کدام اعتبار ندارد. دارم به عنوان یک کتاب شناس به شما عرض می کنم. من هیچ عددی نیستم ولی بالاخره عمر من در نسخه شناسی گذشته است. از ابن سیرین هیچ چیزی نمانده است. هر چه در کتاب ها است نقلیّات است، کتاب مستقل از او نمانده است. فقط آدم مالی خولیا می گیرد، کتاب تعبیر که می خرید یک گونی هم گل گاو زبان بخرید. مثلاً اگر روغن بنفشه دیدید خاله ی شما این طور می شود! روغن پسته آدم این طور می شود. یک مزخرفاتی به هم بافته اند که خدا می داند. آقا تعبیر سخت است، خیلی سخت است. در گذشته یک نفر از علما در دمشق بوده است، چیزهایی نوشته است. بنده یک وقتی کتاب او را دیدم که یک نمکی در کاسه ی او ریخته اند، ولی خیلی جاها به خاکی زده است، ولی بعضی جاها یک نمکی دارد، یک چیزهایی می گوید. به هر حال حالا آن شهرکی که در خواب به خاطر مشک آب دیده شده است، این یک چیز دیگری بوده است که به آن صورت تجلّی کرده است، دیگر حاشیه بسته شد. علی کلّ حال یک لیوان آب هم به کسی بدهید نوشته می شود. محاسبه ی اعمال حتّی به اندازه ی سنگینی ذرّه! «مِثْقالَ ذَرَّهٍ» یعنی چه؟ یعنی سنگینی ذرّه! به اندازه ی سنگینی ذرّه هم خیر کنید این می ماند. «وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِکُمْ مِنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ»[۶] هر خیری بفرستید نزد خدا پیدا می شود. آن را نزد خدا می یابید. این حدیثی که صدوق می گوید مهم ها را می گوید. إن شاءالله تعالی خدا کند به فضل او بی عُدّه، بدون ذات و توشه از دنیا خارج نشویم. ایّها النّاس یکی از دعاهای شما بعد از نماز این باشد، بگویید: خدایا ما را «صفر الید»؛ ای خدا به خاطر مولود امروز آقای عالم حضرت عسگری (علیه الصّلاه و السّلام) خدا ما را مدیون و «صفر الیَد» از دنیا خارج نکنید. بزرگترین حسرت روز قیامت دنباله ی این دعا که امام یاد ما می دهد تقریباً حواشی همین خواسته است که ما بی توشه از دنیا نرویم. «وَ نَعُوذُ بِکَ مِنَ الْحَسْرَهِ الْعُظْمَى »[۷] خدایا به تو پناه می بریم از حسرت عظمی، یعنی بزرگترین حسرت روز قیامت. می فرماید: «وَ الْمُرادُ بِالْحَسْرَهُ الْعُظمَى هُنَا التَّأَسُّفُ الَّذِی یَلْحَقُ الإنْسانَ فِی الدَّارِ الآخِرَهِ عَلَى التَّفریطِ فِی إکْتِسَابِ الأعْمَالِ الصَّالِحَه فِی دارِ الدُّنیُا عِنْدَ مُشَاهِدَتِهِ لِلثَّوابِ وَ الْعِقَابِ »[۸] می گوید: مقصود از حسرت عظمی همان حسرتی است که در قیامت به انسان می آید. وقتی می بیند کسانی چه کارهایی کردند، چه اجرهایی گرفنتند، این از این کارها نکرده است و می توانست بکند، این حسرت عظمی است.  سخت ترین بدبختی رفتن به جهنّم است «وَ الْمُصِیبَهِ الْکُبْرَى »[۹] این هم که باز گرفتاری آخرت است، «وَ أَشْقَى الشَّقَاء» می فرماید: سخت ترین شقاوت، سخت ترین بدبختی کدام است؟ «وَ أَشْقَى الشَّقَاء»، «وَ المُرادُ بِهِ دُخُولُ النَّارِ أعَاذَنَا اللّهُ مِنهَا»  مقصود از آن رفتن به جهنّم است که خدا پناه بدهد. برگشت بد و خوب به سوی خدا «وَ سُوءِ الْمَآب » خدایا به تو پناه می برم از بدی «مآب»، یعنی برگشت بد، برگشت خوب که همه ی ما پیش خدا می رویم. برگشت بد همین است که دست خالی به سوی خدا برگردیم. یک «حُسْنُ مَآبٍ»[۱۰] داریم، در قرآن خواندیم. برگشت زیبا، آدم دست پر می رود، با رضاء و مغفرت خدا می رود. یک برگشت بد داریم. می رود می بیند که چیزی نیست. اصلاً یک فکرها و خیال هایی می کرده است. داستان مرد عرب و گربه  در گذشته به شما گفتم که در امثال عرب، مثل است دیگر، مثل یعنی می خواهد یک چیزی را متوجّه شود. در مثل مناقشه نیست، در قرآن می گوید: «نَضْرِبُها لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ»[۱۱]، «یتذکَّرونَ» داریم، می گویند داستانی در عرب بود که علمای اخلاق هم از آن استفاده کردند. می گویند که یک عرب بیابانی به عمر خود گربه ندیده بود -این «وَ سُوءِ الْمَآب »[۱۲] را می خواهم بگویم- بالاخره بیابان بود و نبود. شنیده بود که یک حیوانی است که پوست او خیلی قیمت دارد. اگر آدم او را شکار کند از صحرانشینی خلاص می شود و در شهر می رود و قصر می خرد و نوکر و کلفت و آرزو و آمال تا آخر. یک گربه ی بدبخت فلک زده از رو به روی خیمه ی او داشت رد می شد. گفت: این حتماً همین است. به دنبال او دوید و بالاخره افتان و خیزان این را گرفت. به سینه ی خود چسباند و گفت: حالا اسم او چیست؟ می خواهم بازار بروم حدّاقل آدم باید اسم کالا را بلد باشد. داشت می رفت، یک عرب شهری این را دید که گربه را سینه ی خود چسبانده است! گربه که تحفه نیست، همه جا وجود دارد! این چیست؟ گفت: «ما هِذِه الحِرَّه؟» الحمدلله یاد گرفتیم که اسم آن حرّه است. یک کمی رفت و یک عرب شهری پیش آمد و گفت: «ما هَذِهِ الضیوون» آن هم به معنای گربه است. الحمدلله دو اسم داشت این را هم یاد گرفتیم. کمی جلوتر رفت یک نفر گفت: «ما هَذِهِ الخَیدَع» خیدع هم گربه است. گفت: عجب! پس این یک وجه بین المللی دارد. خلاصه قریب به این مضامین به بازار برد و دید که همه ی اجناس فروخته شد. یک نفر میوه می خرد، یک نفر پارچه می خرد. بازارها این طور بود دیگر. همه چیز خریدند ولی کسی به سراغ این نمی آید؟ آفتاب دارد زرد می شود، بازار دارد بسته می شود، شک کرد. گفت: نکند من دارم اشتباه می کنم، نکند اصلاً این آن نیست؟! آخر با ناامیده ایستاده بود. یک نفر آمد گفت: آقا این گربه چند است؟ حالا شاید آن فرد گربه باز بود یا مثلاً گربه ی خوش آب و رنگی بوده است الله أعلم! یک قیمت خیلی زیادی گفت. مثلاً ۶۰۰ درهم گفت. گفت: آقا پس شما گربه ندیدید؟ این تحفه نیست؟ دید که نه، شک او اشتباه نبوده است. گفت: حالا شما بگویید که این چند است؟ «إنّها تُسَاویَ نِصفَ دِرهَم» نصف درهم بیشتر نمی ارزد. گربه را زمین انداخت. گربه که داشت می رفت، با یک چشم نا امید داشت گربه را بدرقه می کرد گفت: «لَعنکَ الله» خدا تو را لعنت کند. چقدر اسم تو زیاد است ولی قیمت تو کم است. حفظ آثار اعمال خیر می فرمایند: یک عدّه روز قیامت این طور می شوند. فکر می کند یک کارهایی کرده است، کارهایی هم که کرده است خراب کرده است. آقا عمده این است که کارها را خراب نکنیم. یخچال خریدید برای دختری که دارند جهاز می دهند، دست شما درد نکند. برای این پسری که می خواهد عروسی کند یک کمکی کردید، یک چکی نوشتید، امّا این را در خود دفن کن! اگر به این و آن بگویید این باطل می شود. یا منّت بگذارید، «لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِکُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذى »[۱۳] صدقات خود را با منّت و اذیّت باطل نکنید. مثلاً چه کسی بود آن روز تو را کمک کرد؟به این زودی از یاد شما رفته است؟ عجب نمک ناشناسی هستید؟ به یاد ندارید که من آمدم و نوشتم! هیچ دیگر! تمام شد. هم او را اذیّت کردید و هم منّت گذاشتید. این قرآن است، «لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِکُمْ» چه چیزی را؟ «بِالْمَنِّ وَ الْأَذی» این کارها را خراب نکنید. «وَ السَّلَامُ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ». پی نوشت: [۱]– الصحیفه السجادیه، ص ۵۶٫ [۲]– سوره ی بقره، آیه ۱۶۷٫ [۳]– الصحیفه السجادیه، ص ۵۶٫ [۴]– الخصال، ج ۱، ص ۱۵۱٫ [۵]– سوره ی الزلزله، آیات ۷ و ۸٫ [۶]– سوره ی بقره، آیه ۱۱۰٫ [۷]– الصّحیفه السّجادیه، ص ۵۸٫ [۸– ریاض السالکین فی شرح صحیفه سید الساجدین، ج ۲، ص ۳۹۶٫ [۹]– الصّحیفه السّجادیه، ص ۵۸٫ [۱۰]– سوره ی رعد، آیه ۲۹؛ سوره ی ص، آیه ۲۵٫ [۱۱]– سوره ی حشر، آیه ۲۱٫ [۱۲]– الصحیفه السجادیه، ص ۵۸٫ [۱۳]– سوره ی بقره، آیه ۲۶۴٫


پنجشنبه ، ۸بهمن۱۳۹۴


[مشاهده متن کامل خبر]





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: عقیق]
[مشاهده در: www.aghigh.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن