واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: دولت بهار: در ادامه این روند معضلات و مشکلات متعدد موجود بدون حل شدن انباشت می شود و با پنهان کردن این معضلات و ظاهرا ارام سازی فضا که صدقه سری خفقان ایجاد شده است انفجاری مهیب در آینده شاهد خواهیم بود.در شرف آغاز سومین جشنواره فیلم فجر دولت یازدهم هستیم. همیشه معتقد بوده ام که کیفیت و محتوای فیلم ها به مقدار زیادی ارتباطی با دولت ها ندارد. یعنی اگر سالهای قبل فیلمهای خوبی نبودند و اگر امسال هم خوب نباشد نمی توانیم بگوییم چرا دولت کم کاری کرده است ؟ به نظرم هر چه این ارتباط دادن ها بیشتر باشد و دولت خود را ملزم به جوابگویی به این انتسابات بکند یعنی اینکه سینمای کشورمان بیشتر دولتی است تا خصوصی. اگر واقعا فیلمها بخش خصوصی باشند پاسخگو خود هنرمندان باید باشند . از سوی دیگر آن دسته از هنرمندانی که مدعی اند دولتی نیستند و تماما بخش خصوصی هستند باید اثارشان مورد توجه مردم قرار بگیرد . یعنی اگر سرمایه ای هنگفت در این گرانی بازار هزینه فیلمی شد و نهایتا با محفل و دوستان آن هم از روی رودرواسی ارتباط برقرار کرد شک نکنید همه ادعا ها دروغ است و یا اینکه عوامل متوهمی دارد که سینما را با چیز های دیگر اشتباه گرفته اند ولی به هیچ وجه نمی توان از سیاست گذاری های کلان . روند افکار مردم و فرهنگ عمومی . معضلات اقتصادی و حال و هوای غالب مردم چشم پوشی کرد دولت روحانی با یک سری ادعا ها بر سر کار آمد و در حدود سه سال هست که بیشتر از وظیفه اجرایی اش انتقاد کرده . مثل اینکه منتقدی فیلم بسازد و اصلا پاسخگوی معضلات فیلم خودش نباشد و مثل شخصیت منتقدی اش به دیگران بتازد. بررسی منصفانه و بدون غرض داشته باشیم در خیلی زمینه های فرهنگی عقب گرد و ضعف داشته ایم . بر خلاف تبلیغات امپراتوری رسانه ای که مستقیما از باندهای قدرت و ثروت ارتزاق می شوند و مستقلین را بایکوت می کنند دوره قبل را فضای بازتری در همه عرصه ها می توان مشاهده کرد . به فرض اگر خفقان . بگیر و ببند . محدودیت . ممیزی های بی حد و حصر . سانسور و ... را در دولت قبل قبول کنیم در این دوره اوضاع شدید تری شاهدیم و در مقام مقایسه مصداقی نمره قبولی نمی گیرند به طور مثال این روزها سخن از مهاجرت سالار عقیلی است . خواننده بلند آوازه ای که در شبکه من و تو ظاهر شد و بازخوردهای زیادی را شاهد شدیم . جالب قضیه اینجاست که برخی صاحب نظران هنوز عکس العملی نشان نداده اند و هنوز از روسای بالا دستی دستوری صادر نشده که چه کنند ؟ سالار عقیلی در دوره قبل که به جلادی و شیادی و تحجر محکوم است فعالیت بسزایی داشت. مخصوصا اینکه در مراسم ملی همچون بزرگداشت فردوسی و ... یکی از بخش های جدایی ناپذیر کنداکتور برنامه ها بود . ولی در این دوره با تجربه تلخ بر هم خوردن کنسرتهایش مواجه شد . مسلما وقتی می بینیم که در دوره دولت یازدهم از آن عرش به این فرش می رسد و به نشانه اعتراض به دامن شبکه من و تو می رود تامل باید کرد و پیام های زیادی را دریافت نمود. از این سو مهاجرت بازیگران و عوامل سینمایی به شبکه جم که اگر فرار مغزها نامش نگذاریم می توان تنگ تر شدن فضای داخلی نامش گذاشت . از بین رفتن امنیت شغلی. منزوی تر شدن ایران بر خلاف همه ادعاها . ضعف شدید مدیریت ها و تنش دار شدن زندگی مردم که آنها را به فضاهای امن تری می کشاند یا تنشی که در خانه موسیقی رخ داد و اختلافاتی که بین استاد حسین علیزاده و استاد شجریان رخ داد در قبال سینما بسته شدن خانه سینما در دولت قبل را مساوی با بسته شدن سینما قلمداد کردند و دو سال تعطیلی را با روایت های تاریخ صدر اسلام همچون شعب ابی طالب و .. مقایسه کردند و نهایتا در این دولت باز شد باز و بسته شدن ها داستان های پشت پرده دارد و هم اکنون که به عمر دولت یازدهم این خانه باز شده است هیچ عملکردی جز برگزاری جشن سینمایی دیده نشده است. مثبت و میمون بودن پیشکش در دوران بسته بودن خانه سینما دو عیدی و یک کمک هزینه ماه رمضان همه اعضای خانه گرفتند و اسمش را گذاشتند گدا پروی ولی در این دوره که باز شده و به زعمشان دولت جلادی هم بر سر کار نیست حتی یک عملکرد به نفع جامعه اصناف صورت نگرفته . مدیر عامل سابق سریال نفس گرم ساخته و مطمئنا در امد زیادی کسب کرده و مدیر عامل جدید هم که فیلم می سازند و دبیر جشنواره بین المللی فجر هم شده اند و این وسط مشخص شد که داد و فغان از بسته شدن خانه سینما از سمت چه کسانی بود و به هدف چه چیزی مهمتر از همه اینها انگیزه و امیدواری هنرمندان است که از بین رفته. گویی خاک مرده ای بر پیکره سینما پاشیده شده است. نه جنجال مهیجی. نه اختلاف های سازنده ای. نه اعتراضی. نه ایده بکری. نه تحول سینمایی. تنها نکته ای که به آن می بالند تاسیس گروه هنر و تجربه است که با سرمایه دولتی بخشی از سینما گران را با منت امیدوار به آینده می کنند و مثلا اکرانی برایشان ترتیب می دهند و در توهم این هستند که به جوان ها اهمیت می دهند. در حالی که در اینده ای نه چندان دور عواقب مخرب این سیاست برای سینما مشخص خواهد شد مسلم بدانید وقتی دولتی اصل کاری ها را ساپورت نمی کند و در جهت بستر سازی برای نخبه های حرفه ای تلاشی ندارد رفع توقیف فیلمهای بزرگ و در مقابل به جویای نام های اول راه آمده توجه سطحی نشان می دهد و بالانس هنرمندی را با این سیاست ها به هم می زند هدفی جز مدیریت بی دردسر ندارد. سر شار از ضعفهای عمیقی است که ریسک را به جان نمی خرد. با دمت گرم انتقاد نکن. با انگ زدن به مخالف. با التماس خریدن معترض و ... کاری پیش نمی رود به نظرم در ادامه این روند معضلات و مشکلات متعدد موجود بدون حل شدن انباشت می شود و با پنهان کردن این معضلات و ظاهرا ارام سازی فضا که صدقه سری خفقان ایجاد شده است انفجاری مهیب در آینده شاهد خواهیم بود. انفجاری که خود سیاسیون این دولت را همچون سیل خروشان زیر پای خود له خواهد کرد.
پنجشنبه ، ۸بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]