واضح آرشیو وب فارسی:نخل بیدار: خانه های خشت و گلی آبا و اجداد ما ، بوی خوش کاه گل در و دیوار خانه های خشت و گلی و کوچه های تنگ و باریکی که گویی هنوز هم صدای خش خش پای پدرانمان در پیچ و خم آن به گوش می رسد ، اسیر تصمیمات نسنجیده و اقدام غیر کارشناسی مسئولانی شد که بافت تاریخی فراشبند قدیم را در چشم بر هم زدنی با خاک یکسان کردند و پس از آن همه سهل انگاری ، با فرو کش کردن گرد و خاک تخریب ها ، تازه متوجه شدیم که چه فاجعه ای رخ داده است . و امروز نیز شاهد آنیم که خانه ها و در و دیواری که از تیغ لودرهای دیروز جان سالم به در برده اند گرفتار دست من و شمایی شده اند که بی هیچ زحمتی سقف خانه های خشت و گلی پدرانمان را فرو می ریزیم و ساختمانی بی روح از آجر و بتن بجای آن برپا می کنیم.و متاسفانه هنوز هم نفهمیده ایم که چه می کنیم با هویت بی بدیل زادگاه خویش. اینها همه مرا برآن داشت به قدر ممکن و در حد توان گوشه ای از تاریخ این شهر باستانی را در لابلای خاطر خاک خورده روزگار به رشته تحریر درآورم و سهمی داشته باشم هر چند اندک و ناچیز در ورق زدن یک برگ از کتاب قطور تاریخ زادگاهم. از پس این تصمیم دل نشین ،سراغ تاریخ معاصر فراشبند و موضوع جالب سنگ بنای فراشبند جدید (دهنو ) رفتم و برآن شدم به کمک تنی چند از بزرگان فراشبند برگی از تاریخ صد سال اخیراین شهر را ورق بزنیم. امید است تکمله دوستان ، کاستی های این سطور را مرتفع سازد. هفتاد سال قبل ، وضعیت نا بسامان اقتصادی و مالی تعداد قابل توجهی از اهالی فراشبند آنها را وادار کرده بود که به ناچار یک خانواده همراه با شش هفت خانوار و حتی گاهی تا ده ، یازده خانوار دیگر در یک حیاط پانصد متری وهر یک در یک اتاق بیست ، سی متری زندگی کنند.بی دلیل نیست که امروز یک فراشبندی گاه چندین نفر را به عنوان همسایگان منزل پدری خود مورد احترام قرار می دهد و شاید کسی که از اصل ماجرا بی خبر باشد با خود بگوید که مگر منزل پدری شما چند وجهی بوده که شما این همه همسایه داشته اید و این تعداد را همسایه خود می دانید. در سال ۱۳۲۹ شمسی ، اهالی فراشبند که از حضور خان قشقایی در منطقه باخبر می شوند ، تصمیم می گیرند مشکلات عمده خود را در قالب عریضه ای به خان ارایه دهند . مهمترین مشکل ،آنگونه که روایت کرده اند عدم امکان خرید زمین مسکونی بوده است .اولا که خرید و فروش زمین به ندرت صورت می گرفته و اگر هم زمینی خرید و فروش می شده ، تعداد قابل توجهی از رعایا توان خرید آن را نداشته است . برای این منظور ، ملا فتح الله دشتی که از وی به عنوان نویسنده عریضه مردم یاد می شود به اتفاق درویش عبدالحسین که ریش سفید آن عده به شمار می رفته ، به نمایندگی از طرف چند ده نفر از اهالی فراشبند برای تقدیم درخواست مردم به خان انتخاب می شوند . رعایا به همراه نایب خان و دیگر متنفذین فراشبند در محل چاهی موسوم به چاه گله ای (پشت منزل فعلی مرحوم حاج زیاد حسنپور ) به استقبال ایلخان قشقایی می روند و پس از مراسم استقبال، اردوی خان در باغ مش رضا قلی، حوالی مسجد شهدای فعلی مستقر شده و چادرها را برپا می کنند. بین دو نفر از متنفذین فراشبند در حضور ناصر خان قشقایی بحث و جدلی در می گیرد و همین امر موجبات ناراحتی ناصر خان را فراهم می آورد و دستور تنبیه یکی از آن دو نفر را صادر می کند .با گذشت ساعتی ،با وساطت ابراهیم خان نمدی ( خان باچون ) قضیه فیصله می یابد . با اتمام این موضوع، درویش عبدالحسین عریضه جمعی از رعایا را به حضور خان تقدیم می کند. ناصر خان با درخواست رعیت موافقت کرده و زمین محل اردوی خود را به عنوان اولین زمین کره کرده و به یکی از رعایا می بخشد.کره خان در حکم سند سیم سرب برای غلامحسن مح خان بوده و از این زمین به عنوان اولین زمین مسکونی دهنو نام برده می شود.زمینی در موقعیت کنونی نانوایی آخوند هادی. تنها شرط خان این بوده که رعایا فقط اجازه دارند زمین های آفتو زنون راه فیروزآبادی (راه فیروزآبادی = بلوار انقلاب فعلی ) را تصرف کنند. رفته رفته مردم شروع به ساخت و ساز می کنند و ظرف دو سه سال آفتو زنون راه فیروز آباد تا دره ملا کرمی به سمت تل قلعه به طور کامل در اختیار مردم قرار می گیرد . با شروع نخست وزیری دکتر مصدق، ایلخانان قشقایی از جمله ناصر خان قشقایی که در آن ایام سناتور فارس در مجلس سنا بوده، در زمره حامیان دکتر مصدق قرار گرفته و پس از کودتا بر علیه نخست وزیر وقت به مخالفت با دولت مرکزی می پردازند ولی پس از مدتی با شکست در مقابل دولت مرکزی و به ناچار با فشار دولت مجبور به ترک ایران شده و عازم سویس و از آنجا راهی آمریکا می شوند. با خروج ناصر خان قشقایی از ایران در سال ۳۲ و تزلزل ایلخانان در منطقه فارس، مردم فراشبند نیز فرصت را مغتنم شمرده و علاوه بر زمینهای آفتو زنون راه فیروزآباد، زمینهای حد فاصل راه فیروزآباد تا راه برمه (راه برمه = خیابان سپاه فعلی ) را نیزتصاحب می کنند. در دهه پنجاه ، زمینهای بعد از راه برمه، اغلب در اختیارادارات دولتی قرارمی گیرد.(شهرداری، فرمانداری،بهداری و …). طبق این روایت، سنگ بنای دهنو یا به عبارتی فراشبند جدید در سال ۱۳۲۹ گذاشته شده و دهنو بیش از شصت و پنج سال قدمت دارد. منبع سایت آبپا
پنجشنبه ، ۸بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نخل بیدار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]