واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
نیویورکتایمز: بازار افغانستان دروازه ورود چین به مذاکرات صلح
نیویورک تایمز در گزارشی نوشت: یکی از دلایل پکن برای ورود به روند صلح این است که افغانستان باثبات میتواند به یک مرکز مهم حملو نقل و بازاری برای کالاهای چینی تبدیل شود.
به گزارش خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، به گفته کارشناسان و دیپلماتها، همزمان با گسترش حملات طالبان در افغانستان و پایان رسمی عملیات نظامی ایالات متحده در این کشور، رهبران چین تحت فشار قرار گرفتهاند تا نقش فعالی در مذاکرات صلح افغانستان که مدت زمانی است متوقف شده، بازی کنند. نیویورکتایمز نوشت: چنین تعهدی از نظر ناظران دیپلماسی چین شگفتانگیز است؛ چرا که چین اغلب تلاش میکند تا در مناطق و کشورهای در حال جنگ، رویکرد عدم مداخله را حفظ کند. «دو یونگ» که در گذشته به عنوان دیپلمات در اسلامآباد پاکستان ایفای وظیفه کرده، میگوید: دورنمای بزرگتر این است که ایالات متحده بیشتر نیروهای نظامی خود را از افغانستان خارج خواهد کرد و ماموریت ضدتروریسم را ناتمام بر جای میگذارد. چین باید برای ثبات منطقه در مذاکرات صلح دخالت کند مدیر مرکز مطالعات جنوب آسیا در دانشگاه «فودان» چین با اشاره به اینکه بمبگذاریها هرگز متوقف نشده، گفت:در چنین وضعیتی چین باید بهمنظور پیشرفت مذاکرات و حفظ ثبات در منطقه مداخله کند. در ادامه این گزارش آمده است: اگر چین قرار است نقش سازندهای در مذاکرات صلح با طالبان ایفا کند، این کشور نیاز دارد تا متحد خود، پاکستان را متقاعد کند که یک افغانستان آرام و بدون جنگ، که از لحاظ سیاسی و اقتصادی با تمام قدرتهای منطقهای از جمله هند تعامل داشته باشد، به نفع پاکستان است. «صلاحالدین ربانی» وزیر امور خارجه افغانستان، دیدار رسمی 4 روزهای را در پکن آغاز خواهد کرد و انتظار میرود مسئله گرد آوردن جناحهای متخاصم افغانستان بر سر میز مذاکرات در اولیت جلسات وی با رهبران چینی در اولویت باشد. سفر ربانی میتواند به این معنا باشد که چین سهم عمدهای در ازسرگیری مذاکرات صلح دارد که هنوز در مراحل اولیه قرار دارد و چند ماه قبل متوقف شده بود. افغانستان باثبات، بازاری بزرگ برای کالاهای چینی یکی از دلایل چین برای درگیرشدن در روند صلح این است که یک افغانستان باثبات میتواند به یک مرکز مهم حمل و نقلی و بازاری برای کالاهای چینی تبدیل شود و در نتیجه، فرصت سرمایهگذاری برای طرحهای اقتصادی بزرگ «شی.جی.پینگ» برای آسیای مرکزی باشد. با این وجود، نگرانیهای امنیتی نیز در کنار انگیزههای اقتصادی وجود دارد. نگرانی چین در رابطه با خشونتهای شورشیان در منطقه «سین کیانگ» در مرز غربی این کشور رو به افزایش است. مقامات چینی میگویند «اویغورها»، گروه قومی مسلمان عمدتاً سنیمذهب و ترکزبان، ممکن است تحت تاثیر عناصر افراطی بیرون از چین قرار بگیرند و این تعدادی از آنها را برای انجام حملاتی در سین کیانگ تحریک کند. نگرانی چین از جنبش اویغورها از سال 2001 تاکنون، اویغورها در افغانستان جنگیدهاند و مقامات افغانستان میگویند که آنها دررابطه به دهها تن از اویغورهایی که به تازگی در این کشور دستگیر شدهاند، به پکن اطلاع دادهاند. برخی از کارشناسان معتقدند که ابراز نگرانی چین از خشونتهای تروریستی سازمانیافته در سین کیانگ خالی از اغراق نیست. چین مدت زمان طولانی است که تمایل به درگیرشدن در جنگ افغانستان دارد اما نمیخواهد بهعنوان حامی هیچکدام از طرفها شناخته شود. این در حالی است که مقامات افغانستان، از آغاز ریاست جمهوری «حامدکرزی» در هر فرصتی که به دست آوردهاند، سرسختانه رهبران چین را تحت فشار گذاشتهاند تا با استفاده از نفوذ خود بر اسلامآباد، طالبان را مهار کند. نشست چهارجانبه صلح، اقدامی قابل توجه «بارنت روبین» محقق آمریکایی امور افغانستان در دانشگاه نیویورک میگوید: تشکیل گروه همکاریهای چهارجانبه که قرار است نشست سوم خود را در اوایل فوریه در اسلامآباد برگزار کند، اقدامی قابلتوجه بوده است، چراکه این گروه تنها نهادی است که تاکنون در نتیجه همکاریهای سیاسی ایالات متحده و چین در افغانستان ایجاد شده است». مشاور سابق سازمان ملل متحد و ایالات متحده، میافزاید: این بدان معناست که این 2 کشور درحال هماهنگ کردن سیاستهای خود به شیوهای بسیار بهتر از گذشته هستند، یک طرف ایالات متحده است با قدرت نفوذ در کابل و طرف دیگر چین قرار دارد با قدرت نفوذ در پاکستان. بارنت میگوید: یک نقش مهم برای چین در این روند، اطمینان بخشیدن به پاکستان است. اگر پکن از مواضع مشترک ایالات متحده و دولت افغانستان دفاع کند، برای پاکستان مقاومت در برابر آن بسیار دشوارتر خواهد بود. درحالی که هدف گفتوگوها در این مرحله تنها بر طراحی مسیر مذاکرات آینده متمرکز است، دستاوردهای قابلتوجهی هم در این میان وجود داشته است: بهدستآوردن موافقت چین که میتواند از قدرت خود برای حمایت از مذاکرات رو در روی میان طالبان و دولت افغانستان استفاده کند. دور قبلی مذاکرات سال گذشته با افشای مرگ «ملاعمر» بنیانگذار گروه طالبان با شکست مواجه شد. رهبر طالبان 2 سال پیش از انتشار این خبر مرده بود و این خبر باعث ایجاد شکافهایی در صفوف شورشیان و عدماطمینان میان کشورهای شرکتکننده شد. یکی از انتظارات شرکتکنندگان در مذاکرات صلح این است که در نهایت پاکستان وادار خواهد شد تا طالبان را تحت فشار قرار دهد. پاکستان نباید تحت تاثیر هند قرار بگیرد نیویورکتایمز نوشت: اما پاکستان مدتها با افغانستان بهعنوان یک قلمرو استراتژیک برخورد کرده است که باید به هر قیمتی از تحت تاثیر قرار گرفتن از رقیب بزرگش یعنی هند، دور بماند. اینکه آیا پکن میتواند رضایت پاکستان را جلب کند، سوالی است که بهشدت ذهن مردم افغانستان را درگیر کرده است. «داوود مرادیان» رییس مرکز مطالعات استراتژیک افغانستان و مشاور «حامد کرزی» میگوید: چین بهمنظور پیشبرد منافع اقتصادی خود، به منطقهای باثبات و صلحآمیز در همسایگی خود نیاز دارد. وی به طرح جاده جدید ابریشم اشاره میکند که تلاشی از سوی پکن با هدف گسترش نفوذ اقتصادی خود به سمت غرب اروپا از طریق افزایش تجارت و توسعه در آسیای مرکزی است. اگر افغانستان بتواند بر درگیریهای مرگباری که انجام کسب و کار و تجارت در این کشور را تقریباً غیرممکن میسازد غالب شود، میتواند نقش مهمی در طرحهای چین ایفا کند. رئیس مرکز مطالعات استراتژیک افغانستان میگوید: جاهطلبیهای اقتصادی چین با جنبههای مهمی از دیدگاه استراتژیک این کشور در تضاد قرار میگیرد، چرا که پکن اتحادش با پاکستان را ضرورتی برای ساخت سنگری منطقهای علیه هند و ایالات متحده میبیند، حتی با اینکه پاکستان از گروههایی مانند طالبان که موجب برهم زدن ثبات در منطقه میشوند، بهعنوان ابزار سیاست خارجی استفاده میکند. مرادیان میگوید: چین میتواند با وادار کردن پاکستان به تصدیق حمایتش از طالبان، تفاوتی عمدهای به وجود آورد، اما تاکنون، پکن و واشنگتن بر سیاست دلجوییکردن از پاکستان متکی بودهاند. وی میافزاید: من باور ندارم که پاکستان تحت تاثیر این رویکرد قرار بگیرد و حقیقت این است که دولت افغانستان نیز برای فشارآوردن و یا تشویق پاکستان، هیچ چیزی برای دادن به پاکستان ندارد. این گزارش میافزاید: کار در معدن «مس عینک» که توسط یک شرکت دولتی چینی در بیرون از کابل اداره میشود، به کندی جریان دارد. دلیل این امر، وضعیت امنیتی بیثبات و مخاطرهآمیزبودن حمل و نقل در افغانستان است. وی میگوید: اگر جنگ هرگز متوقف نشود، چگونه میتوانید سرمایهگذاری واستخراج کنید و بعد همه را از آنجا خارج کنید؟» نقش حمایتی و سازنده پکن «مسعود خان» که در گذشته سفیر پاکستان در پکن و سازمان ملل متحد بوده است، میگوید چین «نقشی حمایتی و سازنده» در این گفتوگوها ایفا خواهد کرد. وی میافزاید: تمام شرکتکنندگان این حضور را بهعنوان اقدامی دیدهاند که موجب اعتمادسازی شده است. «لی» یک محقق چینی میگوید: برای چین مهم است تا ارتباط مستقیمی با نمایندگان طالبان ایجاد کند. وی میگوید: من در سال 2000 به افغانستان سفر کردم و باید بگویم که طالبان به این راحتیها از بین نمیروند، چرا که آنها ریشههای عمیقی در بخشهای مختلف جامعه افغانستان دارند. لی میافزاید: بنابراین، درحال حاضر پکن، واشنگتن و کابل همه این واقعیت را پذیرفتهاند که ما نیاز داریم تا آنها را در روند آشتی و صلح شامل کنیم. این محقق چینی میگوید: اعضای طالبان به وی گفته بودند چین قابل اعتماد است، چراکه از لحاظ تاریخی تنها کشوری بوده است که مردم افغانستان را مورد اذیت و آزار قرار نداده است.
94/11/06 - 10:36
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]