محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802741460
بدون اصلاحات ساختاری، برجام هیچ تاثیر مثبتی در اقتصاد نخواهد داشت
واضح آرشیو وب فارسی:نماینده: دولت حتی در ارائه برنامه بودجه یک ساله یا برنامه ۵ ساله توسعه، تعلل داشت که این تعلل نیز براساس صبر دولت برای مشخص شدن نتیجه برجام بود. چرا که دولت معتقد بود باید تمام محاسبات و برنامه ریزی های خود را براساس و فرض برقراری این توافق تنظیم کند.میثم مهرپور - به گزارش هفته نامه «نماینده» سرانجام بعد از مدت ها کشمکش سیاسی و اعمال تحریم های ظالمانه و خارج از قوانین بین المللی ضد ایران که در نهایت منجر به توافق ۱+۵ با ایران شد و برجام و اجرای آن که در ماه ها و هفته های اخیر به یکی از مهمترین مباحث جاری در ایران و دنیا تبدیل شده بود، از هفته گذشته به طور رسمی آغاز گردید. اگرچه ایران در این توافق متحمل هزینه های بسیار سنگینی شد اما آزاد شدن منابع بلوکه شده کشور، لغو تمام تحریم های مرتبط با موضوع هسته ای، از جمله لغو تحریم شبکه بانکی شاید مهمترین دستاوردهای اقتصادی ما از اجرای برجام باشد. در این میان، اگرچه اجرای برجام می تواند تأثیرات مثبتی بر اقتصاد ایران داشته باشد اما به نظر می رسد با آغاز برجام مردم به دلیل ذوق و انتظار بی حدوحصر دولت از اجرای آن، منتظر رسیدن اخبار خوبی از اقتصاد ایران و تأثیر سریع برجام در افزایش رفاه و بهبود شاخص های اقتصادی هستند. ازاین رو هفته نامه «نماینده» سراغ دکتر «ساسان شاه ویسی»، اقتصاددان و رئیس مرکز مطالعات راهبردی دانشگاه تهران رفته و در گفت وگویی نظر وی را درباره دوران پسابرجام و تبعات مثبت و منفی افزایش انتظارات مردم از دولت یازدهم، جویا شده است. آقای دکتر! با توجه به اجرایی شدن برجام از هفته گذشته به نظرتان بعد از اجرای برجام، اقتصاد ما شاهد چه پیامدهای مثبت و منفی خواهد بود؟ صرف نظر از کارآمدی یا ناکارآمدی عملکرد دولت، برنامه ها، دیدگاه وسلایق آن به نظر می رسد با توجه به رویکرد موجود در کشور، برجام نقش بسیار برجسته ای را در وهله اول نسبت به مهندسی فکر، عملکرد، اقدامات و سیاست گذاری های دولتی در اقتصاد ملی ما خواهد داشت که البته خود دولت تا حدود زیادی موجب دامن زدن به یک تعلل ذهنی یا بی ثباتی نسبت به اقدامات و فعالیت های موجود شده است. فعالان اقتصادی به این دلیل که دولت حتی در ارائه برنامه بودجه یک ساله یا برنامه ۵ ساله توسعه، تعلل داشت که این تعلل نیز براساس صبر دولت برای مشخص شدن نتیجه برجام بود. چرا که دولت معتقد بود باید تمام محاسبات و برنامه ریزی های خود را براساس و فرض برقراری این توافق تنظیم کند. برای همین نیز، فردای آن روز به مجلس رفته و برنامه و بودجه خود را به مجلس ارائه می کند که به نظر می رسد نقطه اثرگذاری بسیار بیشتری در رویکردهای دولت نسبت به برجام و پسابرجام و قابلیت هایی که ایجاد می کند مشاهده خواهیم کرد. البته این را هم بگویم که دولت بودجه و برنامه را به لغو تحریم ها گره زد که این مسئله نشان داد از ابتدا برای این کار برنامه ریزی کرده است و اگر برجام این روزها به سرانجام نمی رسید، حالا حالاها بودجه و برنامه در کشوی دولتی ها بود! بحث دیگری که وجود دارد این است که به نظر می رسد نتایج مثبت اجرای برجام به گذشت زمان و اصلاح برخی از ساختارهای موجود نیازمند است. از سوی دیگر چیزی کمتر از ۲۰ ماه به پایان دولت یازدهم زمان مانده است. با توجه به افزایش انتظارات مردم در پسابرجام، احتمال انحراف دولت از اصلاح مسائل ساختاری اقتصاد و افزایش واردات برای ایجاد یک وفور و فراوانی مقطعی در کشور را چقدر می دانید؟ اینکه دولت بخواهد این اقدام را انجام دهد، اجتناب ناپذیر نیست. چراکه عموماً دولت ها سعی می کنند همیشه یک نگاه توده گرایانه را با خودشان همراه کنند. من قصد ندارم دولت را به داشتن یک نگاه لیبرال که از نظر ما به لحاظ حکمی و سیاستی مذموم شمرده می شود متهم کنم اما به هرحال در منطق لیبرال دموکراسی به نظر می رسد نگاه توده گرایانه چندان قابل قبول و پذیرفته نیست. البته باید اذعان کرد رویکردهای اقتصادی دولت به شدت رویکردهای تابع لیبرال و اقتصاد آزاد است و تا زمانی که این توانایی وجود دارد، دولت صرفاً سعی می کند به یک جمع حداقلی که دارای ثروت بوده و می توانند قابلیت توسعه بخشی به روندهای برون گرای اقتصادی را در داخل کشور ایجاد کند، اتکا نماید. لذا برداشت من این است که دولت سعی دارد فعالیت های خود را بر اساس این حوزه تنظیم کرده و از قابلیت بخشی به آنها، جریان های عمل گرا را در حوزه اقتصاد ملی فعال کند. به عبارت دیگر، دولت قصد دارد از این طریق آن را به تمام ۸۰ میلیون ایرانی تعمیم دهد که اگر این انحراف وجود داشته باشد، می توان آن را یک انحراف در هدر رفت منابع و هدف گذاری های اساسی و اصولی در منطق برنامه های خرد و کلان دولت دانست. به نظرتان برنامه اصلی دولت در زمینه اقتصاد در ماه های آینده چه خواهد بود؟ بالاخره دولت تا به امروز دو بسته خروج از رکود ارائه داده است که عمدتاً برنامه ریزی های دولت برای به نتیجه رسیدن این بسته ها به اسفند ماه سال جاری منتهی می شود. لذا به نظر می رسد بعد از اجرای برجام یک برنامه دو ساله توسط دولت برای ادامه راه پیش بینی شود. صرف نظر از اینکه در برنامه ششم توسعه و بودجه سالیانه حتماً باید راهبردهای اقتصاد مقاومتی و اجرای سیاست های اصل ۴۴ دیده شود. دولت باید طوری برنامه ریزی کند که اقتصاد مردم محور متبلور شود. اما متأسفانه ما این موارد را در الفبا و آدرس و گفت وگوهای بخش های مختلف دولتی مشاهده نمی کنیم. عمدتاً وقتی اقتصادی روی منابع خارج از کشور حساب کند، به این معناست که هنوز روی منابع داخلی کشور حساب خاصی باز نکرده است. البته حتی اگر ما بخواهیم روی منابع خارج از کشور هم حساب باز کنیم به نظر می رسد ورود این منابع به کشور یک پروسه طولانی باشد. لذا در ابتدا باید مشخص شود چه جایگاهی در بودجه سنواتی برای سیاست های پولی که قرار است جذب شوند، تعریف شده است؟ امروز ما دچار گسستی هستیم که یک روز بعد از برجام قیمت دلار بانک مرکزی ۳۰۱۷ تومان تعریف شده اما دولت قیمت دلار را در سند بودجه ای که همان روز تحویل مجلس شورای اسلامی می شود، ۲۹۹۷ تومان تعریف می کند. این فاصله به چه معناست؟ و چه بسا رویکرد دولت بعد از برجام که به نظر می رسید باید خروجی اجرای برجام، پایین آمدن نرخ ارز یا حرکت منطقی به طرف تک نرخی کردن ارز باشد تا بتوانیم ثبات اقتصادی را تعریف کنیم، نیست. ما امروز می بینیم نه تنها شواهدی از کاهش نرخ ارز وجود ندارد بلکه دولت در تعامل با صندوق بین المللی پول از حدود یک سال گذشته گروهی از کارورزها را تعریف کرده تا در سپتامبر ۲۰۱۶م. به این برسیم که بتوانیم در بازار مالی سامانه نظارت منابع نقد شونده را ایجاد کنیم. ولی امروز شاهدیم هنوز بانک مرکزی ما حتی در توافقاتی که با صندوق بین المللی پول دارد، دچار چالش بوده و نتوانسته است این سامانه را فعال کند. ضمن اینکه با این تلورانس بالای نرخ ارز که هنوز تکلیفش مشخص نیست، چگونه می خواهیم سرمایه های وارد شده به کشور را بدرقه کنیم؟ چرا دولت برای کاهش نرخ ارز یا تک نرخی شدن ارز فعالیت چندانی ندارد؟ امروز در مؤسسه نیاوران بین مشاوران و دوستان آقای رئیس جمهور بحث دلار ۵ هزار تومانی مطرح است؛ در حالی که با ارز ۳۷۰۰ تومانی انتقاد سرمایه گذار خارجی به ما و روشن کردن تکلیف مان با نرخ ارز مطرح است. امروز باید پرسید قیمت واقعی ارز در کشور ما و ارزش واقعی ریال چقدر است؟ ما اذعان داریم که در حدود ۱۲ سال گذشته هرگز نتوانستیم آن طور که باید برای ایجاد رفاه در میان مردم ایران، از منابع مان استفاده بکنیم. حال باید پرسید سرآغاز رفاهی که قرار است بعد از برجام به وجود بیاید، چه اتفاقاتی خواهد بود؟ به نظر می رسد هنوز فعالان اقتصادی با آنچه که روی کاغذ و در جلسات بر اساس امواج شوک گفته می شود، فاصله زیادی دارند. اقتصاد امروز ما با استانداردهایی که اقتصاد را دانشی و بهره ور می کند، فاصله زیادی دارد. ما امروز یک روز بعد از برجام در شرایطی که قیمت نفت به پایین ترین قیمت خود در ۱۲ سال گذشته رسیده است از افزایش ۵۰۰ هزار بشکه ای صادرات نفت خام صحبت می کنیم. آیا واقعاً نیک فرجامی برجام در آتش زدن به ثروت های ملی است؟ آیا ما نمی توانیم با این ۳۰ میلیارد دلار کاری کنیم که قابلیت های پایین دستی سرمایه گذاری و ارزش افزوده نفتی ما ارتقا یابد. به هرحال باید پذیرفت اقتصاددان های ورشکسته آن سوی مرزها مترصد این هستند که نفت ما را با ارزان ترین قیمت خریده و آن را با حداکثر مزیت و ارزش افزوده دوباره به خودمان بفروشند. لذا دولت باید برای شرایط پسابرجام تدابیر مؤثری در حد و اندازه های اقتصاد ایران بیندیشد. به هرحال دولت قبل از اجرای برجام، تحریم ها را دلیل اصلی ضعف ها و ناکارآمدی های اقتصادی خود می دانست. حالا با لغو این تحریم ها، انتظارات مردم از دولت نیز افزایش پیدا می کند که اتفاقاً خود دولت در ایجاد این توقع نقش مهمی را ایفا کرده است. سؤال مشخص من این است که به نظرتان افزایش انتظارات مردم از فضای اقتصادی پسابرجام در ایران، چه تبعاتی خواهد داشت؟ به نظرم حداکثر این تبعات این است که مردم به روند موجود اعتراض خواهند کرد. اما سؤال و مسئله اساسی این است که دولت محترم چه مقداری به این انتظارات و اعتراضات پاسخ خواهد داد؟ وقتی خود من در روزهای گذشته با مدیران بخش های مختلف صحبت می کردم، به عینه دیدم هنوز که هنوز است، دولت می خواهد بگوید که دولت قبلی در یک دهه گذشته، این اشتباهات و خطاها را انجام داده؛ لذا ما باید تا ۱۰۰ سال آینده پاسخگوی نگاه و عملکرد دولت گذشته باشیم. گویا که همچنان قرار نیست با گذشت حدود ۲.۵ سال از دولت یازدهم، هیچ پاسخگویی از سوی این دولت صورت گیرد. دولتی که قرار بود در ۱۰۰ روز یا نهایت ۱ سال و ۲ سال و یا حداقل در بودجه ۹۵ با بسته های اقتصادی و برنامه ای مختلف، اقتصاد ما را از رکورد و تورم خارج کند، امروز نتوانسته است حداقل رفاه ممکن را نه براساس برنامه های توسعه یا مطالبات به حق مقام معظم رهبری بلکه بر اساس شعارهای خودش در زمان انتخابات و قبل از رأی آوری فراهم کند. ما نیز به نوبه خود، به عنوان یک شهروند از مسئولینی که توانستند یک چالش جهانی را در مسیری منطقی قرار دهند، تشکر می کنیم اما آیا می توان تضمین کرد که چالش و حاشیه ای برای وضع مجدد تحریم ها یا لغو باقی تحریم ها وجود نداشته و برای آن تدبیری کرد؟ دولت در ۲.۵ سال گذشته تحریم ها را دلیل اصلی تمام قصورات و مشکلات کشور معرفی کرده است. درحالی که ما در دوره ای از وجود تحریم ها، صادرات غیرنفتی ۵۰ میلیارد دلاری داشته ایم. باید دید خروجی، ورود حجم بزرگی از نقدینگی به کشور چه کمکی به رفاه جامعه خواهد کرد؟ آیا به صرف اینکه ۱۰۰ هزار خودرو یا مقداری کالای لوازم خانگی به بخشی از مردم ارائه شود، مشکلات ۸۰ میلیون ایرانی برطرف خواهد شد؟ جالب است که اتفاقاً بدنه بخش حمل ونقل عمومی کشور از این تسهیلات خودرویی محروم هستند یا اگر کالایی را با ارائه تسهیلات به مردم می دهیم، ازدواج کنندگانی که هنوز شغلی ندارند و نیازمند حقیقی این کالاها هستند، از دریافت آن محروم می شوند که این موارد از مصادیق هدررفت منابع است. متأسفانه باید اذعان کرد امروز در دولت محترم و تیم اقتصادی آن، هنوز یک دیدگاه و نگاه مشخص به مسائل اقتصادی موجود در کشور وجود ندارد. لذا تحلیل من این است که دولت با دلارهای آزاد شده مقداری رفاه نسبی در جامعه ایجاد خواهد کرد. این رفاه نسبی از هفته های آینده ادامه خواهد یافت و به نظر می رسد تا انتخابات ریاست جمهوری آینده یعنی ۱.۵ سال آینده تداوم خواهد داشت. دولت مجبور است مردم را تا انتخابات آینده راضی نگه دارد. یادمان باشد اگر اصلاحات ساختاری در اقتصاد ایران صورت نگیرد، برجام هیچ رخداد مثبت واقعی و ساختاری در اقتصاد ایران نخواهد داشت.
یکشنبه ، ۴بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نماینده]
[مشاهده در: www.namayande.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها