واضح آرشیو وب فارسی:شما نیوز: خبرگزاری مهر: ترانه های سریال پرمخاطب «شهرزاد» در حالی این روزها به صورت متواتر در جامعه زمزمه می شود که مسئولان شورای شعر و ترانه ارشاد می گویند برای متن این ترانه ها مجوزی صادر نکرده اند. همه چیز از یک نقد شروع شد. نقدی که اسماعیل امینی می گوید آن را به زبان طنز نوشت اما بازتابی گسترده در رسانه ها داشت. طنزی تلخ و گزنده درباره ترانه تیتراژ سریال پر طرفدار شبکه نمایش خانگی، که حاشیه های تازه ای برای این سریال را پی ریزی کرد. امینی که این روزها دبیری دهمین جشنواره شعر فجر را برعهده دارد، در این مقاله عنوان کرد بعضی از سطرهای ترانه «کجایی»، یا معنای درست و حسابی ندارد یا معنایش قابل فهم نیست. حتی کسانی از اهل زبان فارسی کمک خواسته اند که سطرهای سخت این ترانه را برای شان معنا کنند! امینی نقد تحلیلی خود را بر این ترانه با این جملات به پایان برد که «یادش به خیر آن روزگاری که ترانه ها معنی داشت و سخنرانی ها معنی داشت و خبرهای روزنامه ها معنی داشت و آدم ها آن قدر خوش خیال بودند که خیال می کردند، معنی داشتن چیز مهمی است و حرف بی معنی، هیچ ارزشی ندارد.» پس از واکنش های متعدد و مختلف بر این اظهارات امینی اما ماجرا به پایان نرسید. با وجود اینکه بسیاری از کاربران فضای مجازی به این اظهارنظر واکنش منفی نشان دادند و البته جامعه شعر و ترانه نیز در برابر آن سکوت اختیار کرد، برای بار دیگر، این بار یکی از اعضا شورای شعر و ترانه وزارت ارشاد هفته گذشته در مقام اعتراض به متن این ترانه برآمد. ترانه «کجایی» مجوزی از ارشاد ندارد سعید بیابانکی در اظهارنظری در حاشیه برنامه شب شعر حلقه رندان با اعلام اینکه ترانه های منتشر شده در قالب موسیقی این سریال از شواری شعر و ترانه وزارت و فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز نگرفته اند و سازوکار دیگری دارند گفت: نمی دانم جمله هایی مانند «رگامو تو خونت بریزم» و یا «بیا رو تو رو کن» در این ترانه چه عملی را توصیف می کند و چه معنایی می دهد؟ رئیس شورای شعر و ترانه ارشاد به دنبال این اظهارات کنجکاو شدیم تا پاسخ رسمی از شورای شعر و ترانه ارشاد درباره مجوز این ترانه پرمخاطب دریافت کنیم. محمدعلی بهمنی رئیس این شورا در پاسخی کوتاه به این پیگیری در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: این ترانه نه مجوزی از این شورا داشته و نه تقاضایی برای دریافت مجوز آن صورت پذیرفته است. این اتفاق زمانی جالب توجه تر می شود که ماجرای ترانه های بدون مجوز برای استفاده در سریال های شبکه نمایش خانگی هفته گذشته نیز جنجال دیگری خلق کرد. ترانه ای که حاشیه ساز شد ترانه افسار که به تازگی به عنوان تیتراژ سریال «شهرزاد» جایگزین ترانه «کجایی» شده است، نخست به عنوان شعری از زنده یاد شهریار معرفی شد اما ساعتی بعد محسن چاوشی به عنوان خواننده آن با عذرخواهی از مخاطبان اعلام کرد که ترانه سرای این قطعه فرد دیگری است که نشانی از او نیست و به دنبال یافتن او هستند! بررسی ها و جستجوی رسانه ها خبر از شاعری جوان با نام پریناز جهانگیر از اهالی تبریز داد که متن این ترانه را یکسال قبل در برخی پایگاه های اینترنتی به نام خود ثبت کرده اما هیچ وسیله و رد تماسی از خود بر جای نگذاشته است و در نهایت نیز تنها به واسطه یکی از دوستان خواننده این ترانه این ترانه سرای جوان «پیدا شد» و درباره این قطعه اظهاراتی مطرح کرد. متولی صدور مجوز برای «ترانه» کجاست؟ جنجال این روزهای این ترانه های پر مخاطب وقتی جالب تر می شود که بدانیم نهاد متولی صدور مجوز ترانه برای انتشار عمومی در کشور، شورای شعر و ترانه وزارت ارشاد و البته شورای شعر و ترانه سازمان صدا و سیما برای ترانه های پخش شده در رسانه ملی است و در حالی مخاطبان این روزها این ترانه ها را زیر لب زمزمه می کنند که علی الظاهر متن این ترانه ها از این مجاری قانونی و رسمی عبور نکرده اند و به تعبیر دیگر این ترانه ها (از منظر متن و نه موسیقی) هیچ کدام از مجاری قانونی را برای کسب مجوز انتشار طی نکرده اند . این ابهام قانونی و اجرایی در حالی است که بسیاری از ترانه سرایان در گفتگوهای خود بر این مساله اذعان دارند که وضعیت ترانه سرایی در کشور ما به دلیل بی توجهی به محتوای منتشر شده در آنها در حال نازل کردن سلیقه مخاطبان و در نهایت انتشار آثاری است که زمان زیادی را در ذهن و یاد مخاطبانش ماندگار نمی ماند. هفته گذشته افشین یدالهی از ترانه سرایان صاحب نام کشور در همین زمینه به خبرنگار مهر گفت: با چیدمان فعلی تنها در حال سوق دادن مخاطبان ترانه به سویی هستیم که دوست نداریم به آن سمت میلی پیدا کنند. محمد مهدی سیار نیز در همین زمینه با اشاره به فقر محتوایی در ترانه سرایی معاصر به خبرنگار مهر گفته بود: بخش بسیار زیادی از پدیده به دلیل آن است که تکلیف مردم و رسانه با موسیقی هرگز روشن نبوده است و همیشه با پروا و احتیاط با آن روبرو شده ایم و در نهایت حاصل آن شده که حرفی که مردم و نخبگان جامعه می پسندند در موسیقی ما دنبال نشود و چرخه «آموزش»، «تولید» و «مصرف» موسیقی به اقشار خاصی از جامعه که نماینده کل مردم (به ویژه بدنه مذهبی و انقلابی جامعه) نیستند محدود شده است. ترانه هایی که مردم دوست دارند و ارشاد نه! اینگونه می شود که برخلاف روند مرسوم تولید «ترانه» به عنوان محصول فرهنگی در سازوکار پیچیده نهادهای رسمی آثاری مخاطب پیدا می کند و در خاطره جمعی مردم جا خوش می کند که گویی نه فقط نسبتی با سازوکارهای رسمی ندارند که سیاست گذاران تصمیم گیر در این حوزه مخالفت صریح خود با آن را اعلام می کنند! ماجرای عجیب ترانه هایی که این روزها در جامعه منتشر شده و به سرعت نیز با مخاطب زیادی مواجه می شوند بی آنکه اعضای شورای شعر و ترانه ارشاد بخواهند یا بتوانند درباره آن اظهار نظر کارشناسی ارائه دهند، تازه ترین یک بام و چند هوای قانونی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که شاید شفاف شدن ساز و کار صدور مجوز برای ترانه های منتشر شده در مجموعه های شبکه نمایش خانگی از ابهامات در این زمینه بکاهد. شکل گیری حافظه فرهنگی مخاطبان در معرض این اشعار و ترانه ها بسیار قابل اعتناست و بی توجهی به آن در دراز مدت خسارات هایی جبران ناپذیر ساختاری فکر و فرهنگی به دنبال خواهد داشت.
یکشنبه ، ۴بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شما نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]