واضح آرشیو وب فارسی:پارس فوتبال: معنی قدرشناسی را نمی فهمیم؛ مفهوم مطالباتی که این روزها پس از مرگ ورزشکاران این مرز و بوم از زبان همقطاران قدیم و بازیکنان فعلی فوتبال ایران شنیده می شود.به گزارش خبرگزاری فوتبال ایران پارس فوتبال دات کام ؛ قدر دانستن و ارج نهادن به چه معنا است؟ باید چه ها می شده که اکنون نشده است؟ باشگاه پرسپولیس به اندازه وسع و توانش برای همایون بهزادی چه در زمان بازیگری و چه در دوران پیشکسوتی اقدام هایی را انجام داده است. رضا احدی نیز در زمان بازیگری به همان میزان که زحمت کشید و تلاش کرد مزدش را گرفت. حال برخی بر این باورند که باید فرصتی داده می شد به وی که چند صباحی هم در قامت مربی در استقلال فعالیت می کرده که اگر چنین مجالی پدید نیامده حمل بر بی احترامی نیست که خیلی ها همچون آن مرحوم نتوانسته اند در این موقعیت قرار بگیرند؛ خیلی ها. چرا اینقدر از هم متوقعیم و دشمنان فرضی می سازیم؟ رضا احدی عزیز درگذشت اما پس از فقدان، برخی هم صنف هایش هجوم می برند به افرادی که ظاهرا باید به او و امثالهم در زمان حیات توجه می کردند و نکرده اند. اشاره این معترضان کدام سمت را نشانه می رود؛ فدراسیون فوتبال؟ مدیران باشگاه ها؟ وزارت ورزش؟ کدام؟ باید برای این عزیزان چه کارهایی می شده تا امروز همین پیشکسوت های معترض که هر یک خلق الساعه واکنش نشان می دهند دیگر آه و ناله نکنند و فریاد وامصیبتا سر ندهند؟! همایون بهزادی نیز وقتی درگذشت همین ادبیات تکرار شد. خیلی ها اعتقاد دارند که قدر بهزادی و بهزادی ها دانسته نشده است. به حدی واکنش ها در این مواقع سطحی و از سر احساس است که تصور می شود هیچ کس نباید از دنیا برود یا اگر می رود باید در اوج توجه باشد وگرنه مرگش مرگ نیست! یکی از پیشکسوت ها به حدی احساسی شده که می گوید: «هیچ کس در مراسم درگذشت من شرکت نکند!» دیگری مطالبه اش را به سوی مردم می کشاند و با واژه هایی خام و ناپخته و شاید از سر عقده های درونی می گوید: «مردم به بهزادی بدهکارند!» دلیلش روشن نیست که چرا همین مردم که روزگاری بهزادی ها را ساخته اند و قطعا در مراسم تشییع پیکرش هم سنگ تمام می گذارند، به وی بدهکارند؟! آنها که اعتراض می کنند و شمشیر را از رو بسته اند برای دشمن های فرضی نمی دانند در گوشه و کنار این شهر هزاران نفر هستند که در خاموشی محض چشم از دنیا فرو می بندند و هیچ کس هم نیست که سراغی از آنها بگیرد. حال آنکه برای فوتبالیست جماعت همین رسانه ها آنقدر سنگ تمام می گذارند که عالم و سیاستمدار و اهل هنر و بسیاری دیگر از اقشار مهم جامعه ما از آن بی بهره اند. سایت ها و روزنامه ها را طی روزهای اخیر ورق بزنید. چه می یابید؟ آیا اینها نشان از بی توجهی است؟ پس درباره معلم و استاد این مملکت که هزاران هزار نخبه تحویل جامعه داده و در دورافتاده ترین روستا ها لبیک می گویند به دعوت حق و هیچ کس بویی نمی برد چه باید گفت؟ همین ها که در مرگ عزیزانی همچون احدی و بهزادی صدای اعتراض شان به همه جا بلند می شود آیا یک بار سراغی از معلم های دوران کودکی شان گرفته اند؟ چنین خواسته های نامعقول است که جوان ترها را به محیط پیرامون خود بی اعتماد می کند و یاس و نومیدی به بار می آورد. انتظار است از پیشکسوت های ورزش که قدری متفکرانه تر و به دور از احساس اظهارنظر کنند و به جای آنکه برای نسل فردا بدبینی های ناصحیح ایجاد کنند به آنچه تقدیر رقم می زند قانع باشند و از یاد نبرند که همه آنها که در ورزش بوده اند سهم خود را - چه مادی و چه معنوی برده اند - همه آنهایی که روزگاری در این ورزش چه فوتبال و چه غیرفوتبال فعالیت کرده اند به اراده و علاقه خود وارد ورزش شده اند و طی تمام دوران به اندازه توانایی ها و قابلیت های شان به پول و شهرت هم رسیده اند. حال شاید برخی عاقبت اندیش بوده اند و از دستمزدهای خود در دوران جوانی به نحو احسن و در راه درست و ثواب بهره گرفته اند و حال آنکه برخی هم دارایی های خود را به دلایل گوناگون از دست داده اند که نمونه هایش کم نبوده اند. بیایید یک بار برای همیشه از این تصویرسازی های غلط دست برداریم و برای مطالبات مان ارزش و احترام قایل باشیم و اینقدر گذشته را از یاد نبریم و ناسپاسی نکنیم.
شنبه ، ۳بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پارس فوتبال]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]