تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835474390
چرا رئیس جمهور حق الناس شورای نگهبان را به رسمیت نمی شناسد؟/ بازگشت به دوگانه تعهد-تخصص بنی صدر با ترسیم دوگانه قنبر-زیاد بن ابیه /آقای روحانی نظام با بدتر از زیاد بن ابیه هم مدارا کرده است!
واضح آرشیو وب فارسی:احرارگیل: یک روز پس از حمایت قاطع رهبر انقلاب از حق نظارت شورای نگهبان، حسن روحانی مجددا به روند تایید نامزدها توسط این شورا حمله کرد.به گزارش پایگاه خبری تحلیلی احرارگیل ، فارغ از اینکه چرا یک هفته پس از «انتقادات به مخالفت استاندار فارس با تشییع شهدا» در این استان، آقای روحانی «انتصاب زیاد بن ابیه به استانداری فارس توسط امیرالمومنین» را مطرح می کند، اگر ایشان به حافظه تاریخی خود مراجعه کند به یادخواهد آورد که دوگانه تعهد-تخصص توسط بنی صدر و برای تضعیف نیروهای ارزشی و مکتبی مطرح می شد. از قضا آقای روحانی نیز آن روزها در جبهه مخالف بنی صدر حضور داشته است یک روز پس از حمایت قاطع رهبر انقلاب از حق نظارت شورای نگهبان، حسن روحانی مجددا به روند تایید نامزدها توسط این شورا حمله کرد. محور اصلی سخنان دیروز روحانی بحث «ملاک های التزام نامزدها» بود. روحانی در صحبتهای خود کوشید التزام به ملاکهای دینی را در تقابل با کارآمدی و مدیریت قرار دهد. «کسی که می خواهد نماینده مجلس شورای اسلامی شود البته که باید به دین، اسلام متعهد باشد و التزام به قانون اساسی و ولایت داشته باشد و این از بدیهیات است، اما محیط زیست، صنعت، توسعه کشور، حل بیکاری و رکود نمی شود و آیا همه مشکلات کشور همین است؟یعنی امیرالمؤمنین(ع) وقتی حاکمی را در یک منصب قرار دهد، فقط به نماز شب آن فرد یا اینکه اول وقت در مجلس حاضر می شود و یا اینکه زکات چگونه داده است، توجه می کرد؟ و فقط صداقت و ایمان بود؟ یا کارآمدی و کاربلدی فرد، توان اداره و مدیریت و فهم فرد را از جامعه نیز درنظر می گرفت؟» روحانی درادامه تلاش برای جاانداختن و تشریح دوگانه «تعهد-تخصص» تلاش کرد برای موجه کردن سخنانش مثل قضیه برجام از تاریخ اسلام نمونه ای بیاورد. روحانی گفت: «قنبر پاک، متدین و مخلص و چرا امیرالمؤمنین قنبر را فرماندار یا استاندار نکرد؟ در حالی که سیاستمداری را فرستاد و حتی ایرادی هم که به وی داشت، به وی عتاب می کرد و نامه می نوشت و گاهی امیرالمؤمنین برای حل برخی مشکلات پیچیده افرادی را انتخاب می کرد که انسان تعجب می کند و این تعجب به خاطر آن است که انسان به همه زوایا آشنا نیست وگرنه مشخص است کار امیرالمؤمنین معلوم است که درست است.امیرالمؤمنین مشاهده کردند که در فارس شلوغ است و کسی نمی تواند اداره کند و سیاستمدار پخته ای را و برخی مواقعی تا حدی قابل قبول بود زیادبن ابیه را استاندار فارس کرد که وی پدر عبیدالله بن زیاد بود، اما الان دولت یک همچنین فردی را قرار دهد، چه می شود؟» تلاش روحانی برای غیرقابل جمع نشان دادن «تدین» با «تخصص و کارآمدی» و استناد به «انتصاب زیاد بن ابیه توسط امیرالمومنین» در حالی است که در حکومت امیرالمومین هیچگاه افرادی مثل زیاد بن ابیه به عنوان «مسئول طراز و شایسته آن حکومت» و «الگو» مطرح نبوده اند؛ بلکه تدین و تعهد از ملاکهای اصلی و اساسی انتصابات بوده است. بنا براین اگر قرار باشد به دنبال حاکم طراز زمان ایشان باشیم باید افرادی مثل «مالک اشتر» را معرفی کنیم، نه زیاد بن ابیه را. حال اینکه چرا روحانی به جای مالک اشتر سراغ زیاد بن ابیه می رود جای سوال دارد! تحریف تاریخ و و برداشت های ناقص و غلط جناحی برای مقاصد سیاسیِ امروز، از آسیبهایی است که توسط برخی سیاستمداران متوجه تاریخ اسلام می شود. روحانی پیش از این برای عادی سازی مذاکره با آمریکا هم به «مذاکره امام حسین و عمر بن سعد در کربلا» استناد کرده و حتی کربلا را درس مذاکره نامیده بود. مدتی بعد رهبر معظم انقلاب این همسان سازی ها را نشانه «سهل اندیشی و نرسیدن به عمق مساله» معرفی کردند وگفتند: «مذاکره ی امروزی یعنی معامله، یعنی یک چیزی بده، یک چیزی بگیر. امیرالمؤمنین با زبیر معامله می کرد که یک چیزی بده، یک چیزی بگیر؟ امام حسین با ابن سعد معامله می کرد که یک چیزی بده یا یک چیزی بگیر؟ [هدف ] این بود؟ تاریخ را اینجور می فهمید؟ زندگی ائمّه را اینجور تحلیل می کنید؟ امام حسین رفت نهیب زد، نصیحت کرد، گفت از خدا بترس؛» با توجه به تحلیلهای عجیب روحانی و حامیان دولت از تاریخ اسلام، به نظر می رسد بتوان گفت اسلامی که از «قیام حسینی» «درس مذاکره» میگیرد و «صلح حسنی» را نه نتیجه تحمیل یاران سست پیمان، بلکه «افتخار» معرفی می کند، در سیره حکومتی امیرالمومنین نیز «عهدنامه مالک اشتر» را سانسور کرده و می کوشد از آن «مدیریت تکنوکرات مآبانه» استخراج کند. اما فارغ از اینکه چرا یک هفته پس از «انتقادات به مخالفت استاندار فارس با تشییع شهدا» در این استان، آقای روحانی «انتصاب زیاد بن ابیه به استانداری فارس توسط امیرالمومنین» را مطرح می کند، اگر روحانی به حافظه تاریخی خود مراجعه کند و به سی و پنج سال قبل بازگردد به یادخواهد آورد که دوگانه تعهد-تخصص توسط بنی صدر و برای تضعیف نیروهای ارزشی و مکتبی حامی انقلاب مثل حزب جمهوری وشهید رجایی مطرح می شد. از قضا آقای روحانی نیز آن روزها در جبهه مخالف بنی صدر حضور داشته است. ضمن اینکه بررسی برخی انتخاب ها و انتصاب ها توسط برخی دولتها در جمهوری اسلامی، نشان دهنده این است که جمهوری اسلامی با بدتر از زیاد ابن ابیه هم مدارا کرده است! ضمن اینکه دوگانه ترسیم شده توسط آقای روحانی از اساس جعلی و غیرواقعی است. یعنی هیچکس نمی گوید برای مدیرشدن تنها تدین و به قول آقای روحانی نمازشب خواندن لازم است. بلکه تدین و تعهد به اسلام و نظام و قانون اساسی به عنوان شرط لازم و بدیهی برای مسئولیت در جمهوری اسلامی مطرح است و فردی که بخواهد در نظام جمهوری اسلامی مسئولیت بگیرد باید علاوه بر تدین و تعهد به مبانی نظام، در حیطه خود تخصص نیز داشته باشد. اما روحانی بی توجه به این مساله با کاریکاتوری نشان دادن روند بررسی صلاحیت نامزدها گفت: «چرا در انتخابات آدرس غلط به مردم می دهیم و چرا دو اصل را چسبیده ایم و بقیه اصول را کنار قرار داده ایم. این افراد می خواهند در مجلس چه کنند؟ باید بهترین ها را به مجلس بفرستیم و در این شرایط منطقه و سیاست پیچیده جهانی و این دولت که با معضلاتی عجیب و غریبی روبه رو شده اند و کشورهایی که امروز با نفت اداره می شوند چه وضعی دارند؟» به نظر می رسد این سخنان حسن روحانی و ایراد وارد کردن به عملکرد شورای نگهبان بیش از آنکه واقعا برخاسته از یک منظومه فکری باشد، ناشی از نارضایتی از عملکرد این شورا در بررسی صلاحیت هاست. چرا که در دوره های قبل نیز روند بررسی صلاحیت ها همینگونه بوده اما آنچه نسبت به گذشته فرق کرده جایگاهی است که الان حسن روحانی در آن قرار دارد. بنابراین «تلاش برای القاء دوگانه های جعلی مثل تعهد-تخصص» «آدرس غلط» است، چرا که مشکل اصلی روحانی و فتنه گران حامی دولت نه این مسائل، بلکه «زیربار حق نظارت شورای نگهبان نرفتن» است. مساله ای که در انتخابات ریاست جمهوری هم خود را در قالب اعتراض به «تشخیص رجل سیاسی بودن نامزدها» توسط این شورا نشان می دهد. تلاش دولتی ها برای تقویت جریان همسو با خود در انتخابات مجلس مساله ای نیست که دولتی ها و حسن روحانی از بیان آن ابا داشته باشند. روحانی که فتنه گران از مهمترین متحدان دولتش در این دوسال بوده اند بازهم در مغالطه ای آشکار نارضایتی خود از ردصلاحیت آنها را اینگونه بروز داد: «همانطور که رهبری گفتند باید مر قانون انجام شود نه اینکه مر سلیقه انجام شود و من نمی دانم در این قانون اساسی، یهودی ها و زرتشتی ها هرکدام نماینده خود را دارند و این خیلی خوب است، اما مگر ما چند یهودی و زرتشتی در کشور داریم، حال جناحی که در این کشور جمعیت ۷ یا ۱۰ میلیونی دارد ما قانون اساسی را چگونه تفسیر می کنیم و چگونه اجرا می کنیم؟ چرا که اسم مجلس خانه ملت است و این خانه یک جناح نیست، بنابراین بگذاریم مجلس آینه ملت باشد.» در مجموع می توان انتقادات و طعنه های دیروز حسن روحانی درباره بررسی صلاحیت ها را یک «خود را به ندانستن زدن» و «تغافل عامدانه» دانست. شاید طعنه «مرسلیقه و مرقانون»ِ حسن روحانی در بیان زیبا جلوه کند اما شخص ایشان خوب می داند که اگر قرار بود شورای نگهبان و فقهای محترم آن در طول سالهای مختلف مرسلیقه شان را ملاک قرار دهند، نه دولت اصلاحات سر کار می آمد و نه اکنون آقای روحانی رئیس جمهور بود.اگر نامزدهای منتسب به یک جناح توسط شورای نگهبان ردصلاحیت شده اند نه ریشه در «سلیقه ای عمل کردن شورای نگهبان» بلکه ریشه در «اصررا یک جناح بر مواضع مخالف اصول اساسی انقلاب» است. اینکه جریانی که باعث و بانی فتنه سال ۸۸ بوده و هشت ماه کشور را با بحران مواجه کرده، بخواهد بدون عذرخواهی و اعتراف به اشتباه و با اصرار بر مشی قبلی خود وارد مجلس شود، به هیچ وجه قابل دفاع نیست. ———————————————————————————————————————————————————————- منبع: گروه سیاسی – رجانیوز انتهای پیام/
جمعه ، ۲بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: احرارگیل]
[مشاهده در: www.ahrargil.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها