واضح آرشیو وب فارسی:ایسکا نیوز: به گزارش ایسکانیوز به نقل از خبر آنلاین، دو اخترشناس دانشگاه کالیفرنیا اعلام کرده اند که شواهد کافی درباره کشف سیاره ای جدید در منظومه شمسی پیدا کرده اند. این سیاره که نامش فعلا «سیاره ۹» گذاشته شده فاصله اش از خورشید ۲۰ برابر فاصله نپتون از خوردشید تخمین زده شده که دورترین سیاره منظومه شمسی از خورشید به حساب خواهد آمد. برای نخستین بار در ۱۵۰ سال گذشته است که هنوز هم اطلاعات دانشمندان درباره منظومه شمسی کافی نیست. کنستانتین باتیگن و مایک براون، دو دانشمند دانشگاه کالیفرنیا، درباره کشف خود می گویند:شواهد وجود «سیاره ۹» حاصل مدل سازی های ریاضی و شبیه سازی های کامپیوتری هستند. این دو اخترشناس در کنفرانس خبری که از سوی موسسه تکنولوژی کالیفرنیا برگزار شد اطمینان دادند که «یک سیاره واقعی نهم وجود دارد». برای اولین بار نیست که دانشمندان ادعای وجود سیاره نهم را دارند. Percival Lowell در سال 1905 میلادی پیش بینی کرده بود که فرای نپتون، یک سیاره دیگر وجود دارد و محاسبات ریاضی وی منجر به کشف پلوتون شد. پلوتون اما از آنچه که Lowell پیش بینی کرده بود کوچک تر از آب در آمد و نهایتا هم یک سیاره نام نگرفت. کشف سیاره از روی مدل سازی ریاضی از دنبال کردن اجرام شش کمربند کوییپر منشا می گیرد. کمربندهای کوییپر که اولین بار توسط جرارد کوییپر، ستاره شناس هلندی پیدا شدند، اجرامی دنباله دار هستند و در مدار نپتون دیده می شوند. حالا این دو دانشمند با بررسی حرکات این کمربندها و معادلات ریاضی خود، قصد اثبات این سیاره جدید را دارند. سیاره ۹ می تواند جایگزین پلوتو شود که برای سال ها به عنوان نهمین سیاره منظورمه شمسی شناخته می شد اما در سال ۲۰۰۶ مشخص شد نه یک سیاره که به اصطلاح یک «سیاره کوتوله» (سیارک) است. «سیاره کوتوله» اصطلاحی است که برای اجرام آسمانی که نه سیاره و نه قمرهستند، استفاده می شود. این “سیاره ی نه” احتمالی هنوز دیده نشده. ولی براون و همکارش در کلتک، کنستانتین باتیگن، بر پایه ی مدل سازی و نیز مدارهای نامعمول شماری از اجرام کوچک در کمربند کویپر که در آن سوی مدار نپتون است، به وجود احتمالی آن پی برده اند. دقیق تر بخواهیم بگوییم، شش تا از اجرام کمربند کویپر (KBOها) در مسیرهایی بیضی به گرد خورشید می چرخند که همگی در یک سمت است، حتی با این که سرعتشان با هم تفاوت دارد . افزون بر آن، کجی یا انحراف مداری هر شش جرم نیز با هم یکیست- حدود ۳۰ درجه رو به پایین نسبت به صفحه ی مدار هشت سیاره ی شناخته شده ی دیگر. (پلوتو که تا پیش از بازبینی انجمن بین المللی اخترشناسان در سال ۲۰۰۶ به عنوان نهمین سیاره شناخته می شد، صفحه ی مداری متفاوتی دارد.) به گفته ی پژوهشگران، احتمال آن که کجی مداری آن ها شانسی باشد چیزی نزدیک به ۰.۰۰۷ درصد است. براون می گوید: براون و باتیگن نخست این احتمال را در نظر گرفتند که شاید برخی از دیگر اجرام کوچک ترِ کمربند کویپر دارند این مدارها را دگرگون می کنند. ولی محاسبه های آن ها نشان داد که برای چنین کاری، کمربند کویپر می بایست ۱۰۰ برابر بیش از برآوردهای کنونی جرم داشته باشد. پس به سراغ احتمال دیگری رفتند: یک سیاره ی بزرگ و ناشناخته در دوردست های سرد و بیرونی سامانه ی خورشیدی. این یک اندیشه ی خام یا بی سابقه نبود؛ در چند سال گذشته پژوهشگران دیگری هم برای توضیح مدارهای ناهنجارِ اجرام نویافته ی کمربند کویپر، اندیشه ی وجود سیاره ی رازگونه و بزرگ X را مطرح کرده بودند. مدل تازه ی براون و باتیگن این اندیشه ی فریبنده را تقویت کرد. شبیه سازی های آن ها نشان دهنده ی نفوذ گرانشی سیاره ای به بزرگی حدود ۱۰ برابر زمین در مداری با راستای مخالف همه ی سیاره های دیگر بود. در این مدار، نزدیک ترین فاصله ی سیاره به خورشید ۱۸۰ درجه با سیاره های دیگر تفاوت داشت. این نخستین بار نیست که یک سیاره بدون دیده شدن و با استفاده از محاسبات ستاره شناسی کشف می شود. در سال ۱۸۴۶ نیز اوربن لووریه، ستاره شناس فرانسوی با مطالعۀ اختلالاتی که در مدار اورانوس پیش می آمد، توانست سیاره نپتون را کشف کند. یکسال پس از آن بود که رصدخانۀ برلین توانست نپتون را به فاصلۀ یک درجه از مداری که ستاره شناس فرانسوی ترسیم کرده بود، رویت کند. 20101
جمعه ، ۲بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسکا نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 141]