واضح آرشیو وب فارسی:بینا: به گزارش شبکه اطلاع رسانی بانک و بیمه ( بینا ) ، به نقل از شرق ، کشتی رانی جمهوری اسلامی ایران و مجموعه شرکت های گروه، از سپتامبر ٢٠٠٨ میلادی (شهریور ١٣٨٧ خورشیدی) تاکنون در ٢٢ نوبت مورد تحریم دفتر کنترل سرمایه های خارجی وزارت خزانه داری آمریکا قرار گرفت که ٢٠ مورد آن پس از تصویب قطعنامه ١٩٢٩ و از آغاز تیرماه ١٣٨٩ بوده است. افزون بر این، از آغاز سال ١٣٩٠ تاکنون این دفتر ١٣ تحریم و دو بخشنامه علیه کشتی رانی جمهوری اسلامی ایران صادر و اعمال کرد. درمجموع دفتر کنترل سرمایه های خارجی وزارت خزانه داری آمریکا تاکنون ١٣٢ شرکت و ١٦ مدیر کشتی رانی را تحریم کرده که بیشترین شمار بین سازمان های تحریم شده در سطح کشور بوده است. شنبه شب گذشته با انتشار گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی درباره انجام تعهدات هسته ای ایران در برنامه جامع اقدام مشترک (برجام)، اجرای تعهدات طرف مقابل (گروه ١+٥) یعنی روند لغو تحریم های هسته ای غرب علیه تهران آغاز شد و دیروز به گزارش شبکه اطلاع رسانی مستقل جامعه دریایی (مانا)، بر پایه اعلام تارنمای رسمی دفتر کنترل سرمایه های خارجی وزارت خزانه داری آمریکا (OFAC)، همه مدیران، شرکت های گروه و کشتی های ناوگان کشتی رانی جمهوری اسلامی ایران از فهرست تحریم ها خارج شد. رئیس هیأت مدیره کانون سراسری شرکت های حمل ونقل بین المللی ایران، ماجرای تحریم ها را این گونه توصیف می کند که به خطوط کشتی رانی اخطار شده بود، اگر به بنادر ایران تردد کنند مورد تحریم های آمریکایی قرار می گیرند و علاوه بر اینکه حق تردد به بنادر آمریکایی را نخواهند داشت، درنهایت از استفاده از بازار مالی آمریکا نیز محروم خواهند شد. مسعود دانشمندلغو سفر خطوط عمده کشتی رانی به بنادر ایرانی را نتیجه همین تهدید ها عنوان کرد و گفت: در این شرایط کانتینرهای وارداتی ایران به اجبار در بنادر جنوبی حوزه خلیج فارس از کشتی های بزرگ تخلیه و از آنجا با بارگیری دوباره در شناورهای کوچک تر، به ایران منتقل می شدند و پس از تخلیه کالا، کانتینر خالی، به بنادر جنوبی حوزه خلیج فارس حمل می شد. وی با اشاره به اینکه هزینه تحمیلی این حمل ونقل چندباره، حدود ٤٥٠ تا ٥٠٠ دلار برای هر کانتینر ٢٠ فوتی بود، از حذف آن با ازبین رفتن تحریم ها خبر داد و تصریح کرد: تحریم ها باعث شد خطوط مطرح کشتی رانی، بنادر ایرانی را از فهرست مقصدهای خود حذف کنند، اما حالا با برداشته شدن تحریم ها، این فشار رفع می شود و کشتی های کانتینری می توانند مستقیما به بنادر ایران وارد شوند. وی اظهار کرد: اگر هر کانتینر ١٥ تن وزن داشته باشد، به ازای هر تن کالا بیش از ٣٠ دلار، کرایه اضافی پرداخته می شد و این پول درحقیقت دور ریخته می شد؛ چراکه این هزینه اضافی نه به جیب فروشنده یا تاجر می رفت و نه به جیب شرکت کشتی رانی؛ بلکه فقط یک هزینه تحمیلی و اضافه بود. رئیس هیأت مدیره کانون سراسری شرکت های حمل ونقل بین المللی ایران، با بیان اینکه ایران سالانه حدود دو میلیون کانتینر واردات داشت که نیمی از این مقدار در بنادر جنوبی خلیج فارس تخلیه می شد، گفت: اگر حجم هر کانتینر را ١٥ تن درنظر بگیریم، با توجه به هزینه اضافی ٣٠ دلاری برای هر تن کالا از بنادر جنوب حوزه خلیج فارس به ایران، سالانه حداقل ٤٥٠ میلیون دلار بابت این کار دور ریخته می شد که حالا با رفح تحریم صرفه جویی می شود. دانشمند با بیان اینکه یک میلیون کانتینر باقی مانده را ناوگان کشتی رانی جمهوری اسلامی ایران، مستقیما به بنادر ایران می آورد، اظهار کرد: ایران برای رهایی از هزینه های اضافی بخشی از کالاها را به صورت فله ای خریداری و آن را توسط ناوگان ایرانی یا کشتی های اجاره ای ایران، به صورت مستقیم به کشور وارد می کرد؛ اما امکان اجاره خطوط کانتینری نبود؛ چراکه علاوه بر هزینه گزافی که باید برای اجاره کشتی کانتینری پرداخت می شد، مبلغ زیادی نیز به خرید کانتینر اختصاص می یافت و باز هم امکان سفر به همه بنادر دنیا را نداشت. وی با اشاره به اینکه ایران حدود ٦٠٠ هزار کانتینر دارد، گفت: این تعداد اگر بیشتر هم بود مشکلی را حل نمی کرد؛ چراکه اولا کشتی رانی ما به همه بنادر دنیا سفر نمی کرد و ثانیا همه تجار نیز کالای خود را با ناوگان ایران حمل نمی کردند. دانشمند با تأکید بر اینکه فعالیت ناوگان کشتی رانی جمهوری اسلامی در سال های تحریم هیچ گاه متوقف نشد، اظهار کرد: با این وجود به دلیل محدود شدن فعالیت کشتی رانی ایران و بنادری که این ناوگان اجازه ورود به آن را داشت، امکان استفاده از ظرفیت بالقوه کشور در این حوزه نبود و حتی در سال های تحریم، تعدادی از کشتی ها، بلا استفاده در خلیج فارس پارک شدند. وی با اشاره به محدودیت هایی که در اثر تحریم برای همه حوزه های حمل ونقل ایجاد شده بود، تصریح کرد: اصلی ترین ضربات تحریم به صنعت کشتی رانی، جلوگیری از نوسازی و بهسازی ناوگان و توسعه خدمات پشتیبانی بود، تا جایی که حتی تجهیزات مورد نیاز برای تخلیه و بارگیری در بنادر را نیز به ایران نمی دادند.
پنجشنبه ، ۱بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بینا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 6]