محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843390724
علی اکبر ابوترابی فرد و پانزده ماه اسارت در سلول هاى انفرادی بغداد
واضح آرشیو وب فارسی:شهیدنیوز: شهیدخبر(شهیدنیوز): پیام های تسلیت از هر طرف به خانه ابوترابی می رسید، با این حال همسر و مادرش سیاه تنشان نکردند، چون می دانستند زنده است.بیست و هفتمین شماره از مجموعه «یادگاران» به قلم قدسیه پایینی و با عنوان «کتاب حاج آقا ابوترابی»از سوی انتشارات روایت فتح منتشر شد. در مقدمه این کتاب می خوانیم: «عُسر را همه می دانند چیست؛ شدت سختی و بلا، آنقدر که جانت را به لبت برساند و تاب را از دلت براند. اما عَصر جان مایه است. عصاره ای است که محصول فشار است؛ مثل آب که از زمین به آسمان می رسد، می بارد، دوباره برمی گردد به آسمان. تمام و کمال؛ بی کم و کاست. در هر عصری مردانی هستند که خودشان می شوند عصر؛ که عسر را به عصر مبدل می کنند؛ مردانی شبیه ابوترابی…» *مردم اولین بار کجا گریه امام را دیدند امام با جمعیت راه افتاده بودند سمت فیضیه؛ برای اقامه عزای شهدای مدرسه، فیضیه در محاصره گارد بود. جمعیت که به صد متری رسید؛ سربازها گارد گرفتند. ۵۰ متری گلنگدن ها را کشیدند. ۳۰ متری روی زمین زانو زدند و نشانه رفتند. به ۱۰ متری که رسیدند فرمانده دستور داد تیراندازی نکنند و راه را باز کنند. امام از بین سربازها رد شد سیدعلی اکبر هم با مردم دنبالش. وسط حیاط مدرسه اوستای بنا با لباس های گچی شروع کرد به خواندن روضه. مردم برای اولین بار گریه امام را می دیدند. * آقا ببخشید، عفو کنید می رفت سر قرار، همراه سیدعلی اندرزگو. عبا و عمامه اش را در آورده بود و گذاشته بود صندلی عقب فولکس. نزدیک میدان قیام، ماشین ضد خرابکاری راه شان را بست. دو نفر با یوزی سنگر گرفتند و یکی شان از پنجره گردن سیدعلی اکبر را گرفت. دعا می کرد سیدعلی آقا از ماشین پیاده شود و فرار کند؛ اما او آرام نشسته بود. افسر چشمش افتاد صندلی عقب و یک باره گردن سیدعلی اکبر را رها کرد. آقا ببخشید، عفو کنید. یک عده خرابکار این اطراف هستند. این طور ما هم شرمنده شما شدیم. بفرمایید. راه که افتادند، از سیدعلی آقا اندرزگو پرسید شما چرا فرار نکردین؟ خندید. متوسل شدم به آقا امام زمان(عج) تا جان شما به خطر نیفتد. *بیش از ۱۰۰بار پیاده رفت کربلا دوران طلبگی اش پای پیاده از نجف می رفت کربلا، کاظمین و سامرا. بیش از ۱۰۰ بار. *به جای ۱۰ روز، ۱۰سال طول کشید شب آنقدر دیر آمد که خوابم برده بود. یادداشت برایم گذاشت «من رفتم دو هزار تومان برایتان گذاشتم ۱۰ روزه برمی گردم» رفت، ۱۰ سال برگشت. *شیخ جعفر مجتهدی گفت سید علی اکبر زنده اس پیام های تسلیت از هر طرف به خانه سیدعباس ابوترابی می رسید. از بیت امام تا مقامات لشکری و کشوری. با این حال همسر و مادرش سیاه تنشان نکردند می دانستند زنده است. از شیخ جعفر مجتهدی شنیده بودند: «آقا سیدعلی اکبر زنده است. خطر تا زندگی اش می آید اما نمی تونه بهش آسیب برسونه.» *نماینده امام آمد! آن روز عراقی ها بدجوری کتمان زدند. بدتر از همیشه. گوشه اردوگاه سرم را گذاشته بودم روی زانویم انگار خوابم برد. توی خواب دیدم بانوی محجبه ای آمد جلو گفت: «ناراحت نباش فردا پسرم علی اکبر می آید» چند تا اسیر تازه آوردند گفتند نماینده امام بین آنهاست. از یکی شان پرسیدم: «اسم شما چیه؟» گفت: «علی اکبر آقا جان». *نهج البلاغه ای که در یک شب حفظ شد یک نهج البلاغه به ما دادند. حاج آقا گفت: «فردا صبح این کتاب را می برند بیاین حفظش کنیم» نهج البلاغه ۸۰۰ صفحه ای را بین ۲ هزار نفر تقسیم کرد. صبح فردا یک نهج البلاغه در دل ۲ هزار نفر بود. *پا برهنه به احترام سیدالشهدا محرم بود. همه چیز ممنوع شده بود، نه می توانستیم سینه بزنیم نه نوحه بخوانیم نه کار دیگری. حاج آقا کفش هایش را زد زیر بغلش و گفت: «به احترام آقا اباعبدالله با پای برهنه توی محوطه راه می رویم.» *وای به حال زن ها! هر وقت با خیزران می زدند، بعدش روضه حضرت زینب می خواند و گریه می کرد. «ما مَردیم و بدنمون آماده رزم وای به حال زن ها و بچه ها.» *احترام نظامی افسر عراقی به یک روحانی افسر نزار جدی بود. از آن سنگ دل ها. از کنارشان رد می شد که حاج آقا از صف بیرون آمد و گیوه ای که بچه ها بافته بودند داد دستش. تعجب کرد پرسید این چیه؟ حاج آقا گفت هدیه است برای شما. چند لحظه ای مکث کرد نگاهی به حاج آقا انداخت و نگاهی به گیوه، دستش را بالا آورد احترام نظامی گذاشت و بیرون رفت. *شعار علیه مسعود رجوی برای شاد شدن دل یک آخوند چند بار حاج آقا دنبالش فرستاد نیامد. سردسته منافقین اردوگاه بود. پیغام هم داد به ابوترابی بگو اگه بیای پاتو می شکنم. حاج آقا رفت دیدنش، دستشان توی دست هم بود و حرف می زدند. موقع برگشتن گفت چیزی ندارم ازت پذیرایی کنم، اما کاری می کنم که دلت شاد بشه. رفقایش را راه انداخته بود دور اردوگاه علیه مسعود رجوی و مریم شعار بدهند. *توسل به حضرت زینب(س) برای رفتن مجلس برای نمایندگی مجلس شورای اسلامی کاندید شده بود، رفتیم دنبالش تا به برنامه های تبلیغات سر و سامان بدهیم، نبود. رفته بود سوریه زیارت حضرت زینب (س) و دعا کرده بود؛ «اگه رفتن من به مجلس خدشه ای به دامان پاک شما به عنوان قافله سالار اسرا وارد می کنه مانعی بزاریم که وارد این عرصه نشم.» *نماینده ای که جلوی مجلس مشکلات مردم را می شنید جلوی مجلس عبایش را پهن کرده بود و نشسته بود و به حرف مردم گوش می کرد. گفتند: «این کار شما صورت خوشی ندارد.» گفت: «اگر نگران رفت و آمد هستند از اینجام می ریم، اما نگران هستند مردم بدعادت بشن همینجا می مونیم.» *نسبت آبروی مملکت با وصله شلوار نماینده مجلس دو دست لباس داشت که همیشه هم تمیز بودند. یک روز وصله لباسش را دیدم، گفتم: «حاج آقا حداقل وصله پینه های شلوارت را بپوشون ناسلامتی نماینده مجلس هستی، اینطوری آبروی مملکت میره.» با تعجب نگاهی به وصله شلوارش انداخت و گفت: «آقاجون آبروی مملکت به شلوار من ربطی داره؟» *آمدیم که باری از دوش آقا برداریم یکی از آزاده ها آمده بود پیشش، گفت: «حاج آقا مشکل مسکن آزاده های تهران حل نشده شما که با بیت تماس دارید موضوع را به آقا بگو و کمکی بگیر.» دستش را گذاشت روی شانه آن بنده خدا و گفت: «ما زمان اسارت از خدا می خواستیم آزاد شیم و برگردیم تا باری از دوش این عزیز برداریم حالا خودمون بیایم این بار را سنگین تر کنیم.»
پنجشنبه ، ۱بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهیدنیوز]
[مشاهده در: www.shahidnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها