پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1851011597
خاطره جالب پیمان معادی از دیدار با زنده یاد رضا احدی
واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز: خاطره جالب پیمان معادی از دیدار با زنده یاد رضا احدی
بازیگر سرشناس سینما خاطره ای جالب از برخورد با کاپیتان فقید استقلال نقل کرد.
به گزارش نامه نیوز، رضا احدی کاپیتان سابق استقلال که مدتی در بیمارستان بستری بود و به کما رفت ساعت 2 بامداد امروز دار فانی را وداع گفت.
پیمان معادی بازیگر سرشناس سینما در همین رابطه متن جالبی منتشر کرد که در زیر می خوانید:
«رضا احدی اسطوره کودکی من بود. یکی از ادعایی که به عشقش عاشق فوتبال شدم. یادمه مدرسه راهنمایی بودم و مهاجم راست بازی می‌کردم ولی اصرار داشتم هافبک چپ بازی کنم و میخواستم حتی با تمرین زیاد چپ پا به شم و هدفم این بود تا مثل احدی خوش استیل و خوشتیپ باشم. چه دردسرها می‌کشیدم بابت شب دیر خونه رفتنم با پدرم وقتی بعد بازی‌ها می‌ایستادم پشت در رختکن امجدیه تا احدی رو از نزدیک موقع خروج ببینم و هر بار به خاطر برخورد گرمش بیشتر عاشقش می‌شدم. یک‌بار نصفه‌شب با اصرار و تمنا از مادرم خواستم تا منو به فرودگاه مهرآباد به بره تا تیم ملی رو که از دهلی‌نو برگشتند ببینم. من فقط برای دیدن نخودی آسیا رفته بودم. در میان جمعیت پیداش کردم. منو کنار ماشین خواهرش برد و از داخل ساکش چند موز درآورد و به هم داد. اونروزها موز رو تو بوتیکای فرشته میفروختن، ازش پرسیدم راست میگن که تو روی یه دستمال کاغذی سه نفر رو دریبل می‌زنی؟ بلند خندید و بغلم کرد بعد سنجاق سینه‌ای که نشانه بازیهای دهلی نو بود رو از روی یقه کتش باز کرد و به پیراهن شماره یازده من زد.
یادت به خیر و روحت شاد»
۲۸ دی ۱۳۹۴ - ۱۳:۱۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-