پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1850269966
«اینستاخبر» خاطره پیمان معادی از کاپیتان اسبق استقلال/ میخواستم مثل رضا احدی خوشتیپ باشم
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: «اینستاخبر»
خاطره پیمان معادی از کاپیتان اسبق استقلال/ میخواستم مثل رضا احدی خوشتیپ باشم
بازیگر کشورمان عنوان کرد: یادم هست مدرسه راهنمایى بودم و فوروارد راست بازى میکردم ولى اصرار داشتم هافبک چپ بازى کنم و میخواستم حتى با تمرین زیاد چپ پا بشوم و هدفم این بود تا مثل احدى خوش استیل و خوشتیپ باشم.
به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس، رضا احدی پیشکسوت و کاپیتان اسبق باشگاه استقلال تهران بامداد امروز درگذشت. پشکسوتان، مسئولان و ورزشکاران کشورمان در پیام‌هایی این ضایعه را به خانواده وی و خانواده بزرگ استقلال تسلیت گفتند. در این میان پیمان معادی بازیگر و کارگردان کشورمان به ذکر خاطره‌ای از دوران کودکی‌اش با رضا احدی پرداخت. معادی با انتشار تصویری از رضا احدی در صفحه شخصی اینستاگرامش نوشت:
رضا احدى اسطوره کودکى من بود. یکى از ادمایى که به عشقش عاشق فوتبال شدم. یادمه مدرسه راهنمایى بودم و فوروارد راست بازى میکردم ولى اصرار داشتم هافبک چپ بازى کنم و میخواستم حتى با تمرین زیاد چپ پا بشم و هدفم این بود تا مثل احدى خوش استیل و خوشتیپ باشم. چه دردسرها میکشیدم بابت شب دیر خونه رفتنم با پدرم وقتى بعد بازى ها می ایستادم پشت در رختکن امجدیه تا احدى رو از نزدیک موقع خروج ببینم و هر بار بخاطر برخورد گرمش بیشتر عاشقش میشدم. یکبار نصفه شب با اصرار و تمنا از مادرم خواستم تا منو به فرودگاه مهراباد ببره تا تیم ملى رو که از دهلى نو برگشتند ببینم. من فقط براى دیدن نخودى اسیا رفته بودم. در میان جمعیت پیداش کردم. منو کنار ماشین خواهرش برد و از داخل ساکش چند موز دراورد و بهم داد. اونروزها موز رو تو بوتیکاى فرشته میفروختن.
ازش پرسیدم راست میگن که تو روى یه دستمال کاغذى سه نفر رو دریبل میزنى؟ بلند خندید و بغلم کرد بعد سنجاق سینه اى که نشانه بازیهاى دهلى نو بود رو از روى یقه کتش باز کرد و به پیراهن شماره یازده من زد.
یادت بخیر و روحت شاد. بازگشت به صفحه نخست گروه فضای مجازی
94/10/28 - 12:27
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-