واضح آرشیو وب فارسی:همدان پیام: نویسنده : مهدی ناصرنژاد یادداشت خدا را شکر بیش از 12 سال تنش های سیاسی و بین المللی بر سر مسائل هسته ای ایران با کشورهای مدعی جهان به افق های قابل درکی ختم شد و به قول رئیس جمهور کشورمان «برجام به فرجام رسید». خیلی از هموطنان و حتی دوستان ایران از این موضوع خوشحال شدند و آنها که منطقی تر و آینده نگرانه تر سرانجام برجام را آنالیز می کنند، به این واقعیت پی می برند که مسئولان سیاسی کشورمان در مجامعی از حقانیت ایران و ایرانی دفاع کرده و با استدلال کافی حرف های خود را به کرسی نشاندند که در تمام سال های پس از انقلاب یکطرفه نشستند و هرگونه قطعنامه و طرح ظالمانه ای که به نفع مسائل داخلی و رویکردهای بین المللی آنان بود، علیه مردم ایران بریدند و دوختند. در شرایط کنونی و با پایان یافتن این قائله سیاسی همانگونه که اشاره رفت قشرهای مردم خوشحال شدند و البته که انتظارات بجا و بعضاً خام هم بین افکار عمومی به وجود آمده و سرآمد تمام انتظارات این است که با شکسته شدن محاصره اقتصادی و بی جان شدن تحریم ها، اینک خورشید اقتصادی کشورمان از کدام سو طلوع خواهد کرد؟ آیا این انتظار درستی است که با گشوده شدن گره های اقتصادی در کوتاه ترین زمان ممکن، چرخ کارخانه های کشور به حرکت درآید، اوضاع کسب وکار مردم بهبود یابد، بازار اشتغال برای جوان ها و سایر جویندگان کار رونق بگیرد و بالاخره اینکه شرایط اجتماعی هم سامان یافته و روزگار بهتری رقم بخورد؟ این سؤال بسیاری از مردم است. تمام مردمی که چشم و گوش به دست و حرف مسئولان امور مملکتی دوخته و خود در کار و دغدغه زندگی هستند. اینان در این برهه از شرایط سیاسی و اقتصادی کشورشان باید بدانند از چه زاویه ای به دنبای بیرون نگاه کنند. این برجام را راه به کجاست، حالا قرار است ارزان بشود! گران تر بشود!، از چه کسی و چه منبع صادق و دلسوزی باید بپرسند، تحلیلگر امانتدار و راست پندار کیست؟ این مردم، این انسان سرشت غریبی دارد؛ با سختی ها و مرارت های می شود کنار آمد، واقعیت کسی را نمی کشد، به تنهایی هم می توان بر بسیاری از دشواری ها فائق آمد، وقتی اراده و تصمیم باشد کوه هم در برابرت از مقاومت باز می ماند، اما خدا نکند انسان به انتظار امروز و فردا و آیا شود یا نشود گرفتار گردد. طبیعی هم هست که در یک جامعه انسانی همه مثل هم نیستند، هر که را اندیشه از یکسو می رود تا این موج و این خیزاب توفنده از کدام سو بیشتر بکوبد و جلو رود. خیزاب، خیزاب نشینان را یکسان علاج می کند. بنابراین در چنین هنگامه ای بر مسئولان و کاربلدان دلسوز فرض است تا حساب «دو، دوتا، چهارتا» را با مردم طرح کنند و خارج از واگویه های جناحی و مصلحتی آگاهی های لازم را به مردم بدهند. اینجا هیچ جای گمانه زنی و استدلال های غریبانه نیست. تا اینجای کار خودمان بودیم و کشور و ملتی که صد درصد در پیله تحریم های بین المللی گرفتار آمده و اقتصادی داشتیم که بر داشته ها و نداشته های خودمان تکیه داشت. اینک که راه بازارهای جهانی باز شد، اقتصاد ما می رود تا به اقتصاد جهانی وصل شود. در این شرایط وضع و حال خود اقتصاد جهانی چگونه است!؟ تا در این سفر دور و دراز پخته شویم، راه بسیار است.
دوشنبه ، ۲۸دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: همدان پیام]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]