تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816817618
چشم انداز روابط با ایران و تحول در سیاست خارجی آلمان
واضح آرشیو وب فارسی:ذاکرنیوز: شروع دور جدید فعالیت های دیپلماتیک نمایندگی می تواند به نقطه عزیمت جدیدی در روابط ایران و آلمان تبدیل شود.به گزارش ذاکرنیوز؛کشور آلمان به طور سنتی، از شاخص ترین قدرت های سیاسی معاصر قاره اروپا بوده است و نقش عمده ای پیشبرد سیاسی و اقتصادی جهان ایفا می کند. برلین بمنظور در آزمون قار دادن قدرت سیاست خارجی خود و نیز حفظ موقعیت تجاری در رقابت با قطب های اقتصادی جهان به تثبیت جایگاه خود در خاورمیانه، خلیج فارس، شبه قاره و آسیای مرکزی و قفقاز نیاز مبرم دارد. حضور بلامنازع آمریکا در این مناطق، موجبات حاشیه نشینی اتحادیه اروپایی و به تبع آن آلمان را فراهم ساخته است. با توجه به اینکه حضور استراتژیک آمریکا در این مناطق ژئوپولیتیک و تسلط آن بر منابع انرژی و مواد خام مناطق یاد شده که نقش محوری در اقتصاد آلمان ایفا می نمایند، تهدیدی بر آینده اتحادیة اروپایی و آلمان به شمار می رود، برلین در تلاش است در قالب رقابتی احتیاط آمیز و تا حدودی نامحسوس با ایالات متحده آمریکا، جای پای نسبتاً استواری در این حوزه ها برای خود تدارک ببیند. آلمان اگر چه شریک استراتژیک آمریکا محسوب می شود، اما نظر به اینکه به تدریج از منطق سنتی دوران جنگ سرد یعنی وابستگی تمام عیار به واشنگتن فاصله گرفته است، درصدد می باشد نوعی سیاست همترازی و برابری جویی را با این کشور به نمایش گذارد. بنابراین، رقابت به منطق بدیهی مناسبات استراتژیک آلمان و آمریکا تبدیل می شود. توجه بیش از پیش اتحادیة اروپایی و آلمان به نقش و موقعیت ممتاز ایران (استقلال سیاسی، موقعیت اقتصادی، تجاری و جایگاه برجستة این کشور در جهان اسلام و معادلات منطقه ای و بین المللی) از این نکته الهام پذیرفته است. با توجه به ملاحظاتی همچون سابقه تاریخی روابط ایران و آلمان، نقش دیرینه و سنتی آلمان در صنایع ایران، مراودات فرهنگی گذشته و جایگاه آلمان در پیشبرد روابط ایران با اتحادیه اروپایی به نظر می رسد آیندة روابط دو کشور در گرو اروپایی منطقی و سنجیده در چارچوب نگرشی واقع بینانه به نقاط اشتراک و افتراق، تبدیل چالش ها و تنش های بالقوه به فرصت های بالفعل و تنظیم مناسبات نسبتاً در پرتو تحولات نوظهور بین المللی و منطقه ای باشد. نکتة قابل توجه در روابط ایران و آلمان آن است که به رغم وجود تنش های سیاسی متعدد میان دو کشور به ویژه در ماجرای میکونوس، هیچ گاه روابط متقابل قطع نگردیده است. به دلیل طرح گفتگوی تمدن ها از ایران، روابط تهران - برلین از وضعیت نسبتاً مطلوبی برخوردار گردید. در خصوص مذاکرات هسته ای، آلمان از اولین کشورهایی بود که انجام این گونه مذاکرات را پیشنهاد نمود. از آنجا که آلمانی ها تجربة کار بین المللی زیادی نداشتند، این انگلیسی ها و فرانسوی ها بودند که رهبری مذاکرات با ایران را در اختیار داشتند. با این حال، آلمان به تدریج ابتکار عمل مذاکرات هسته ای با ایران را در دست گرفت و تلاش نمود تا بین ایران، اروپا و آمریکا نقشی واسطه ای ایفا نماید. در طول مذاکرات، در صورتی که مشکلاتی با دولت های فرانسه و انگلیس به وجود می آمد، آلمان می کوشید تا در مقام یک میانجی ظاهر شود. این مسأله خود می تواند نشانگر توجه و علاقة آلمان به ایران هم به لحاظ اقتصادی و هم فرهنگی باشد. در طول سالیان گذشته بویژه قبل از تشدید تحریمهای ظالمانه علیه مردم ایران، مناسبات اقتصادی بین دو کشور رشد چشمگیری داشته است. در سال 2004، بدون احتساب نفت، حجم تجارت دو جانبة ایران و آلمان 4 میلیارد یورو برآورد شده است که البته این مبادلات تجاری کاملاَ به نفع آلمانی ها بوده است. در این مقطع 70 درصد سرمایه گذاری خارجی در بخش پتروشیمی متعلق به شرکت های آلمانی بوده است. پیشینه روابط ایران و آلمان روابط ایران و آلمان تاریخی طولانی دارد. گوته شاعر شهیر آلمانی در سال 1819 با تأثیر پذیری عمیق از حافظ شاعر بزرگ ایرانی و اشعار وی، دیوان «غربی- شرقی» خود را به وی تقدیم کرد؛ اثری که تا به امروز بعنوان مرجعی در خصوص تفاهم و درک شرق و غرب از یکدیگر مورد استناد قرار می گیرد. کشورمان در آلمان با بهروه وری از: رایزنی فرهنگی، بخش فرهنگی سفارت، مدارس خود در شهرهای برلین و فرانکفورت، مرکز اسلامی هامبورگ، آکادمی اسلامی در همان شهر، مراکز فرهنگی و اسلامی در برلین، آخن، فرانکفورت و سایر شهرها و نیز سایر انجمن ها و سازمان های فرهنگی، اجتماعی و مذهبی از دیرباز در آلمان نمایندگی می شود و آلمان نیز با برخورداری از: مؤسسه ی باستانشناسی خود، انستیتوی زبان آلمانی وابسته به سفارتش در تهران، یک نفر مدرس زبان در رشته ی «آلمانی بعنوان زبان بیگانه» از «خدمات مبادلات دانشگاهی آلمان» (DAAD)، انجمنی پروتستان به مدیریت یک کشیش پروتستان و نیز مدرسه ی آلمانی سفارتخانه اش در تهران، در ایران فعالیت های فرهنگی و مذهبی خود را دنبال می نماید. در زمینه ی مبادلات علمی میان آلمان و ایران همکاری سنتی خوبی بین دو کشور برقرار است. یک نسل کامل از فارغ التحصیلان ایرانی در مدارس عالی آلمان آموزش دیده اند که امروزه خود بعنوان اساتید در حوزه های تدریس، پژوهشهای مشترک ایرانی- آلمانی و نیز در جهت تعمیق همکاری های دانشگاهی مشغول خدمت هستند. یکی از نمونه های همکاری دانشگاهی میان آلمان و ایران همکاری موجود میان مدرسه ی عالی صنعتی آخن یولیش (FH Aachen Jülich) با دانشگاه صنعتی شریف در تهران از پائیز سال 2003 است. بر اساس توافق موجود در این زمینه به دانشجویانی که در رشته ی ماشین سازی تحصیل می کنند، گواهینامه ی ماشین سازی اعطاء می شود که خود منجر به دیپلم آلمانی می گردد. در خصوص روابط فرهنگی ایران و آلمان مبادلات تئاتری نقشی مرکزی را دارد. بعنوان مثال در جشنواره ی فرهنگی فجر سال 83 «هلنا والدمن» کارگردان آلمانی با دو محصول مشترک آلمانی ایرانی اش بنام «نامه هائی از تنتلاند» و نیز تئاتر «در مارینباد» شرکت کرد. یکی دیگر از فرازهای فعالیت های مشترک فرهنگی دو کشور برگزاری هفته ی فرهنگی آلمانی- فرانسوی در اصفهان و تهران، در اکتبر سال 2004 بوده است. در حوزه ی هنرهای تجسمی نیز در ماه مه سال 2004 نمایشگاهی با تصاویر «گرهارد ریشتر» در موزه ی هنرهای معاصر تهران برگزار گردیده است. عرضه ی رشته ی «آلمانی بعنوان زبان بیگانه» در کنار ترویج روابط تجاری و فعالیت ها و برنامه های فرهنگی، نقطه ی ثقل دیگری از سیاستهای فرهنگی- آموزشی آلمان را در ایران تشکیل می دهد. مؤسسه ی زبان سفارت آلمان در تهران در سال 3600 نفر را آموزش می دهد. روابط فرهنگی و اجتماعی حجم مطالعات و کتب منتشر شده به زبان آلمانی توسط شرق شناسان آلمانی درباره ی ایران و معارف اسلامی از گستره ی فراوانی برخوردار بوده است. در اینجا صرفاً به نام پروفسور «تئودور نولدکه» شرق شناس عالیقدر آلمانی (1836-1931) که در زمینه قرآن پژوهش های باارزشی داشته و کتاب «تاریخ قرآن» او که به عنوان منبعی معتبر مورد استفاده پژوهشگران اسلامی قرار می گیرد و نیز «فلوگل» شرق شناس عالیقدر آلمانی که منبع با ارزش «نجوم الفرقان فی اطراف القرآن» را در سال 1842 در لایپزیک به چاپ رسانده که پایه اصلی تدوین منبع بسیار معتبر " المعجم المفهرس لالفاظ القرآن الکریم" توسط «محمد فؤاد عبدالباقی» پژوهشگر مصری گردیده، بسنده می کنیم؛ این منبع در ایران به طور وسیع مورد استفاده دانشجویان و پژوهشگران قرار می گیرد. بعنوان نمونه ای از سابقه ی فعالیت های فرهنگی کشورمان در آلمان از تأسیس آکادمی علمی اسلامی کلنIslamische Wissenshaftliche Akademie می توان نام برد که در سال 1976 با همت شادروان پروفسور عبدالجواد فلاطوری (1925-1995) بنا نهاده شد. هیئت مؤسس آکادمی مزبور ده نفر از روشنفکران دینی ایران بودند که در سال 1355 (1976) به منظور معرفی علمی معارف اسلامی در کشور آلمان این آکادمی را به ثبت رساندند. هدف فرهنگستان مذکور (IWA) فراهم آوردن زمینه گفتگوی میان ادیان به ویژه مسیحیت، یهودیت و اسلام و رفع سوء تفاهم ها و پیش داوری های نادرست در این زمینه و نیز هموار کردن راه فهم متقابل هر یک از این فرهنگها از یکدیگر بود. در این راستا مرحوم پروفسور فلاطوری استاد دانشگاه کلن و رئیس IWA در طول پانزده سال مجدانه تلاش کرد تا با سلاح علم و شیوه گفتگو و تفاهم، مرز قومیت ها و ملیت ها را در هم بشکند. او با شرکت در کنگره ها و نشست های متعدد و ارائه مقالات فراوان و شرکت در گفتگوهای ثمربخش در کشورهای اروپایی و اسلامی، باب گفتگوی معنوی بین اسلام، مسیحیت، یهودیت و سایر ادیان و مذاهب را گشود. ایشان با ارائه قرائتی علمی و انسانی از معارف اسلامی از اثرات منفی برداشتهای غلط جلوگیری به عمل آورد و یا حداقل آنها را کمرنگ ساخت و در جهت ایجاد تعادل و نظمی اجتماعی به ویژه در آلمان سهم ارزنده أی ایفاء کرد. یکی از پروژه های اساسی آکادمی اسلامی اصلاح کتب درسی آلمان و به دنبال آن 17 کشور دیگر اروپائی بود که 15 سال (از 1979 تا 1994) به طول انجامید. پروفسور فلاطوری توانست با جلب همکاری اساتید برجسته ی دانشگاههای آلمان و سایر کشورهای اروپایی مطالب نادرست و نسبت های غرض آلود در خصوص اسلام را تصحیح و اصلاح نماید و اصلاحات بعمل آمده در کتب درسی توسط وی، زمینه ی تفاهم و گفتگوی نسل امروز و فردای آلمان را با ایرانیان و مردم سایر کشورهای اسلامی فراهم ساخت. گزارش ارزیابی فعالیتهای پروفسور فلاطوری نشان می دهد که معلمین 35 هزار مدرسه در آلمان که کتاب اصلاح کتب درسی را دریافت کرده اند و نتیجه ی تلاشهای وی و اثرات مترتب بر کتابش را بسیار مثبت ارزیابی کرده اند. دانشمندان اروپایی به ویژه شورای اروپا، تمایل چشمگیری برای پشتیبانی از این دیدگاههای نوین از خود نشان داده اند. اگرچه متأسفانه بعد از فوت پروفسور فلاطوری برنامه های آکادمی اسلامی متوقف گردید، اما توجه به برنامه ی گفتگوی فرهنگها و تمدنها که با پیشنهاد جناب آقای سید محمد خاتمی رئیس جمهور سابق کشورمان که مورد استقبال سازمان ملل متحد قرار گرفته، ادامه ی برنامه های آکادمی در سطحی وسیعتر می تواند مورد تأکید قرار گیرد. وجود مراکز اسلامی و فرهنگی ایران در آلمان و فعالیت انجمن فرهنگی ایران و آلمان در کشورمان در چند دهه گذشته و تحصیل بیش از صدهزار دانشجوی ایرانی در دانشگاه های آلمان و بازگشت آنان به موطن مألوفشان و حضور مهاجرگونه ی جمع کثیری از ایرانیان در آلمان، تأثیر مهمی در مبادلات فرهنگی ـ اجتماعی ایران و آلمان داشته و باعث تقویت پیوندهای میان دو ملت گردیده است. علاوه بر آن از قدیم الایام در عرصه ی آموزشی همکاری تنگاتنگی میان دو کشور برقرار بوده و هست. وجود تعداد فراوانی از هنرستانهای صنعتی آلمان در ایران از جمله ی این موارد هستند. روابط سیاسی ایران با جمهوری فدرال آلمان و تاریخچه ی آن در پی اولین تماس سیاسی بین ایران و آلمان در 28 مهر ماه سال 979 هجری شمسی (20 اکتبر 1600 میلادی)، که با اعزام هیأتی از سوی شاه عباس اول صفوی به مرکز «امپراتوری روم، ملت آلمان» به منظور ملاقات با رودلف دوم صورت گرفت که با اعزام هیأتی متقابل به دربار صفوی پاسخ داده شد، منجر به آن گردید که در تاریخ چهارم تیرماه 1236 (25 ژوئن 1857) نخستین عهدنامه ی مودت، بازرگانی، قضائی و کنسولی میان دو کشور از سوی نمایندگان ناصرالدین شاه قاجار و فریدریک گیوم پادشاه پروس در پاریس امضاء شود. با دیدار ناصرالدین شاه قاجار با ویلهلم اول و بیسمارک در برلین در سال 1252 (1873) مناسبات ایران و امپراتوری آلمان وارد مرحله ی نوینی گردید. روابط دیپلماتیک بین دو دولت نیز در سال 1264 (1885) با تأسیس سفارت آلمان در تهران و سفارت ایران در برلین رسما برقرار شد. «ارنست فن برانشوایگ» اولین سفیر آلمان در ایران و «میرزا رضاخان گرانمایه» (مؤید السلطنه) اولین وزیر مختار ایران در برلین بودند. مناسبات دو دولت در دوران جنگ اول جهانی ادامه یافت، اما در سال 1322 (1943) که ایران به اشغال متفقین درآمد، مجبور به اعلان جنگ به آلمان نازی گردید و روابط دیپلماتیک دو کشور قطع شد. در فروردین 1327 (آوریل 1946) وزیر مختار ایران در پاریس مأمور نمایندگی کشورمان نزد شورای عالی متفقین در اشتوتگارت شد. بعد از تأسیس جمهوری فدرال آلمان در سال 1328 (1949)، روابط سیاسی ایران با حکومت جدید آلمان در ژوئیه ی 1951 برقرار گردید و سفارت ایران در شهر کلن کار خود را آغاز کرد. در سال 1352 (1973)، سفارت ایران به بن انتقال یافت. روابط دو کشور تا سال 1357 (1979) بسیار گسترش یافت و آلمان مقام اول را در تجارت خارجی با ایران به دست آورد. روابط پر تنش سیاسی میان دو کشور پس از انقلاب، با سفر موفقیت آمیز جناب آقای خاتمی رئیس جمهور وقت ایران به آلمان در ژوئن سال 2000 و دیدار مقامات دو کشور از کشورهای یکدیگر افزایش چشمگیری یافت. با دیدار آقای یوشکا فیشر وزیر خارجه ی وقت آلمان از ایران در اکتبر همان سال و نیز دیدار آقای خرازی وزیر خارجه ی وقت ایران در ماه مه 2004 از برلین، که موضوع اصلی دیدارهای آنها روشن ساختن برنامه ی اتمی ایران و اوضاع منطقه بود، ادامه یافت. روابط اقتصادی ایران و آلمان بازار ایران در حال حاضر برای شرکتهای آلمانی مهمترین بازار در تمام منطقه ی خاور میانه و خاورنزدیک به شمار می رود و به لحاظ اقتصادی نیز چند سال است که مبادلات تجاری دو کشور روندی رو به رشد داشته است. در سال 2004 آلمان کالاهائی به ارزش 5/3 میلیارد یورو به ایران صادر کرد که به لحاظ حجمی دو برابر کالاهای صادر شده توسط این کشور به ایران در سال پیش از آن بود. مهمترین کالاهای صادراتی آلمان به ایران در طول این مدت و از جمله در سال 2004 عبارت بوده اند از: ماشین آلات، کامیون ها و قطعات آنها، تولیدات آهنی، فولادی و شیمیائی. صادرات کشورمان به آلمان نیز در سال 2004 به لحاظ ارزشی 35% افزایش یافت. مهمترین اقلام صادراتی کشورمان به آلمان شامل: فرش، مواد غذائی و نفت بوده است. همچنین مبنای سرمایه گذاری شرکتهای آلمانی در ایران بواسطه ی تصویب قانون سرمایه گذاری و قرارداد دوجانبه ی ترویج و حمایت از سرمایه گذاری، روندی رو به رشد داشته است. آلمان و جمهوری اسلامی ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، خصومتی که امریکا و اروپا با اسلام و انقلاب نشان دادند در آلمان کم رنگ بود. این کشور در مورد دفاع مقدس- قضیه سلمان رشدی و ماجرای میکونوس رابطۀ خود را با جمهوری اسلامی حفظ کرد و همین مسأله باعث شد سفارتخانه های دو کشور در پایتخت های یکدیگر تعطیل نگردد. با وجود این روابط دو کشور در سال های گذشته تحت تأثیر حوادث و فشار دیگر کشورها، وضع شرکت های تجاری و سیاسی با فرازونشیب های بسیاری روبه رو شده است. در تیرماه 1363 (1984.م) گنشر آلمانی به عنوان اولین وزیر امورخارجه یک دولت غربی و عضو جامعه اروپا و ناتو از ایران رسماً دیدار کرد. گنشر با توجه به سوابق تاریخی روابط با ایران و با شناختی که از هویت مستقل انقلاب اسلامی داشت و احساس تضاد اصولی که انقلاب با دنیای غرب دارد، در سفر خود به ایران کوشید که این هویت را به رسمیت بشناسد و حساب آلمان را از سایر دولت های عضو بلوک غرب جدا سازد. وی طی مدت توقف در تهران با رئیس جمهور وقت، نخست وزیر، رئیس مجلس، وزیرخارجه و وزیر امور اقتصاد و دارایی دیدار و گفت وگو کرد. در دوران جنگ تحمیلی گفته می شد که شرکت های آلمانی به دولت صدام دیکتاتور سابق عراق مواد شیمیایی می فروشند که البته این موضوع بیشتر پس از خاتمۀ جنگ آشکار شد. آلمان ادامۀ جنگ را به زیان صادرات خود به دو کشور می دانست و خواهان پایان آن بود. این دولت در تنظیم قطعنامۀ 598 در سال 1366/1987.م که در شورای امنیت به تصویب رسید تاثیرگذار بود. گنشر، وزیرخارجه، در نوامبر 1988/1367 دومین سفر رسمی خود را به ایران انجام داد. طی این سفر موافقت نامۀ فرهنگی ایران و آلمان به امضا رسید، اما در همین اوقات با صدور فتوای حضرت امام(ره) علیه سلمان رشدی، نویسندۀ هندی تبار انگلیسی، که به پیامبر عظیم الشأن اسلام اهانت کرده بود، اعضای اتحادیۀ اروپا، که آلمان هم جزء آن بود، بیانیۀ اعتراض آمیزی صادر نمودند و سفرای خود را از تهران احضار کردند که خروج سفیر آلمان از ایران را نیز شامل می شد. در پی این رویداد، دولت آلمان اجرای موافقت نامۀ فرهنگی با ایران را به حالت تعلیق درآورد. اما پس از یک ماه سفیر آلمان و دیگر سفرای کشورهای عضو اتحادیۀ اروپایی به تهران بازگشتند. بهانه حقوق بشر یکی دیگر از موارد اختلاف غرب با تهران بود که آلمان هم از آن تبعیت می کرد. این مسأله مشکلات چندین ساله را باعث شد. نهایتاً طرفین توافق کردند اجرای حقوق بشر در اسلام و مسیحیت مورد بحث قرار گیرد. به همین منظور چهار سمینار، متناوباً، در هامبورگ و تهران در سال های 1988، 1990، 1992، 1994.م با همکاری انجمن شرق شناسی آلمان برگزار گردید و طی آن علما و حقوق دانان دو طرف در زمینۀ حقوق بشر و دیگر مسائل فلسفی مذاکره نمودند، البته انتظاری نبود که این مباحث در سیاست روز امریکا و اروپا نسبت به ایران تأثیر گذارد. سومین مسافرت رسمی وزیرخارجۀ آلمان در 1991.م/1370.ش در پایان خروج عراق از کویت بود. در این زمان صدام برای کردها مسأله ایجاد کرده بود و آلمان می خواست از کمک ایران به پناهندگان کرد عراق استفاده کند تا آن ها از آسیب صدام مصون بمانند. وزیرخارجۀ ایران هم در پاسخ به بازدیدهای وزیرخارجۀ آلمان در سال های 1985 و 1992.م از آلمان دیدار کرد و با صدراعظم، هلموت کول، و وزرای خارجه و اقتصاد و دیگر مقامات آن کشور ملاقات، و با آن ها در مسائل فی مابین بحث و گفت وگو نمود. طی سال های 1993ــ 1997/1372ــ1376 مذاکراتی بین مقامات وزارت خارجۀ دو کشور برای رفع موانع سیاسی موجود و بهبود و توسعۀ مناسبات انجام شد، ولی همواره حوادثی ناشی از سلطه جویی غرب مانع از نتیجه بود. اختلاف نظر سیاسی عمدۀ ایران و آلمان به موضوع اسرائیل و فلسطین مربوط می شود. جمهوری اسلامی ایران براساس معیارهای اسلامی و اصول بین المللی ونیز ماهیت ددمنشانه واشغالگرایانه صهیونیزم؛موجودیت اسرائیل را به رسمیّت نمی شناسد و حکومت صهیونیستی را حکومت غاصب و متجاوز به حقوق فلسطینیان می داند، درحالی که آلمان روابط بسیار صمیمانه و گرمی با اسرائیل دارد. گویا آلمان خود را در مسألۀ کشتار یهودیان به وسیله هیتلر مقصر می داند، ازاین رو می خواهد خود را از این اتهام تبرئه کند. در مسألۀ استفادۀ صلح آمیز از انرژی اتمی، آلمان هماهنگ با امریکا و دیگر دول اروپاست. وزرای خارجۀ آلمان، انگلیس و فرانسه، که خود را نمایندۀ اروپا می دانند، با ایران وارد مذاکره شده اند تا تدابیری بیاندیشند که ایران به سلاح اتمی دست پیدا نکند. این درحالی است که ایران از قبل اعلام کرده که با هر نوع سلاح اتمی در منطقه مخالف است و خلع سلاح اسرائیل را هم در این باره خواستار می باشد. در این وضعیت آلمان همراه امریکا با فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران به مخالفت برخاسته است. آلمان با قراردادن ایران در فهرست اچ (H) از صدور کالاهایی که کاربرد نظامی داشته باشد به ایران خودداری می کند. با همین بهانه آن دولت شرکت های آلمانی را از تکمیل پروژۀ شهید رجایی در قزوین، که سموم گیاهی تولید خواهد کرد، بازداشته است. در فهرست وزارت اقتصاد آلمان کشورهایی مانند لیبی، سوریه، کرۀ شمالی و عراق قرار دارند که در صادرات کالا به آن ها محدودیت هایی اعمال می شود؛ درواقع آلمان کالاهایی را به این کشورها صادر می کند که آن ها نتوانند با تبدیل آن، توان نظامی خود را بالا ببرند. این در حالی است که همین شرکت های آلمانی مواد شیمیایی را در دوران جنگ عراق علیه ایران در اختیار صدام جنایتکار گذاشتند و هزاران نفر را بیمار ساختند. و اما امروز فصلی نوین «فرانک والتر اشتاین مایر» وزیر امور خارجه آلمان در سفری دوروزه و برای شرکت در نشست مقدماتی کنفرانس امنیتی مونیخ و دیدار با مقام های کشورمان شنبه بیست و پنجم مهرماه وارد تهران شد. توسعه مناسبات سیاسی دو کشور، رایزنی درباره اجرای توافق هسته یی و همچنین بحث و تبادل نظر درباره تحولات منطقه به ویژه مسایل سوریه از اهداف سفر اشتاین مایر به تهران بیان شده است. پس از توافق هسته ای ایران با گروه 1+5 ، «زیگمار گابریل» وزیر اقتصاد و معاون صدراعظم آلمان در راس هیاتی اقتصادی به تهران آمده بود و اشتاین مایر دومین مقام آلمانی است که در ماه های اخیر به تهران سفر می کند. اشتاین مایر روز یکشنبه از تهران به ریاض می رود تا در آنجا با «عادل الجبیر» وزیر امورخارجه عربستان سعودی و دیگر مقام های این کشور درباره ی مبارزه با گروه های تروریستی تبادل نظر کند. وزیر امور خارجه آلمان سپس از ریاض به اردن سفر می کند تا با مقام های اردنی درباره مقابه با تروریسم و مساله پناهجویان رایزنی هایی داشته باشد. در چند ماه گذشته از بیشتر کشورهای اروپایی به ویژه پنج قدرت برتر اتحادیه اروپا، گروه های سیاسی و اقتصادی گوناگونی وارد تهران و دیگر شهرهای ایران شدند. اگر دوره نزدیک به دو ساله مذاکرات هسته یی را مرحله ابتدایی تعامل و حرکت به سوی عادی سازی روابط ایران با جهان و به ویژه اروپا فرض کنیم، پس از توافق وین این شرایط یک مرحله جلوتر رفت و به گفت وگوهای اقتصادی منجر شد. سفرهای بیشمار هیات های اقتصادی و سیاسی از کشورهای جهان و از جمله اروپا به تهران از نخستین نتایج عینی توافق بود. به نظر می آید سومین مرحله از تعاملات غرب با ایران همکاری های امنیتی و پذیرش قدرت منطقه یی ایران برای ایجاد صلح و ثبات در منطقه خاورمیانه و نقاط همجوار از حمله اروپا است. در این شکی وجود ندارد که اروپا بر روی تعامل با ایران حساب ویژه یی باز کرده است و از جنبه های مختلف سیاسی، اقتصادی، سرمایه گذاری و انرژی به آینده ی روابط با ایران امیدوار است. تنها چند روز از اعلام رسمی توافق هسته یی ایران و گروه 1+5 در وین نگذشته بود که هیات بزرگ سیاسی و اقتصادی آلمان راهی تهران شد. گرچه پس از آن هم هیات هایی از بیشتر کشورهای اروپایی به تهران روانه شده اند اما به علت نگاه مثبت جامعه ایرانی به آلمان و پیشینه ی تعاملات، به نظر می آید این کشور در آینده روابط سیاسی، اقتصادی و امنیتی نقش ویژه یی خواهد داشت.
دوشنبه ، ۲۸دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ذاکرنیوز]
[مشاهده در: www.zakernews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
گوناگون
پربازدیدترینها