واضح آرشیو وب فارسی:قدس آنلاین: در روزهای اخیر و با تشدید درگیری ها میان ایران و عربستان، شاهد قطع ارتباط عربستان و برخی از متحدان وی با کشورمان بودیم. در ادامه این رویدادها، واکنش ایرانیان در برخی شبکه های اجتماعی نیز جالب توجه بود و کشورهایی چون سودان و جیبوتی بارها مورد تحقیر و تمسخر مردم و حتی عده ای از هنرمندان و دولتمردان قرار گرفتند. اما فارغ از تحولات مذموم به وجود آمده، می توان موضوع را از منظر دیگری نگریست. طی سال های اخیر در ادبیات اقتصادی و در حوزه روابط بین الملل عبارتی با عنوان تسلیحاتی سازی مالی(Weaponization of Finance) شکل گرفته است که به نوعی به بهره مندی از نظام پاداش(دسترسی به نظام سرمایه) و جزا(انواع مختلف تحریم ها) جهت همراه سازی دیگر کشورها با کشور مورد نظر تأکید دارد. شاید بتوان با بیان شاخص ترین مثال این حوزه موضوع را بهتر تشریح کرد تحریم های آمریکا علیه ایران، روسیه و کره شمالی شناخته شده ترین مثال های این مسأله هستند؛ در این تحریم ها آمریکا برتری خود در نظام مالی را به سلاحی تبدیل کرده است. در چنین شرایطی بحث حمله نظامی با هواپیما و کشتی جنگی کنار رفته و فاینانس به سلاحی قدرتمند برای این کشور بدل شده است. فارغ از تمسخر و توهین به دیگر کشورها، باید این مهم را مد نظر داشت که عربستان توانسته برای دستیابی به اهداف خود منافع برخی از کشورها را همسوی اهداف خود سازد و گرچه عملکرد عربستان و متحدان وی در قبال ایران به وسعت تحریم ها نیست، اما توانسته در حد و اندازه خود با بهره گیری از تسلیحاتی سازی مالی و بدون درگیری نظامی، به مقابله با کشورمان بپردازد. اما نباید فراموش کرد، برخی از کشورهایی که امروزه و به تبعیت از عربستان روابط خود با ایران را قطع یا کاهش داده اند، در گذشته نه چندان دور مورد لطف و توجه اقتصادی ایران بودند، اما چرا امروزه با چنین بازخوردی از سوی آنان مواجه می شویم؟ شاید بهتر باشد روابط تجاری خود و به طور خاص سیاست های مرتبط با صادرات را مورد بازبینی قرار دهیم. ما می توانیم بسته به اولویت بندی کشورهای مختلف، روابط تجاری خود را با تأکید بر مزیت های دو کشور در سطح مناسبی قرار دهیم. در گام بعدی باید سعی کنیم در تجارت خارجی با کشورهای مورد نظر از تنوع لازم کالاها و خدمات اقتصادی برخوردار باشیم تا در صورت بروز هر گونه تنش، امکان پوشش و جایگزینی سریع کالاها و خدمات صادراتی کشورمان مقدور نباشد. گاه کالاهای صادراتی هم بر مزیت ها متکی بوده و هم از تنوع برخوردار هستند، اما از ضرورت کافی برخوردار نیستند، به این معنا که کالاهای لوکسی هستند که قطع صادرات آن ها در وضعیت کشور مورد نظر تأثیرگذار نیست، در نتیجه باید در صدد بود که کالاهایی ضروری تر از سهم بیشتری در صادرات ما برخوردار باشند. اما همه چیز در صادرات خلاصه نمی شود. گاه بنا به شرایط و ضرورت ها لازم است که در یک بازی برد- برد ما نیز اقدام به واردات از کشور مورد نظر کنیم که بی شک توجه به نکات فوق لازم و ضروری است. سرانجام آنکه باید پذیرفت تسلیحاتی سازی مالی مدتی است که در دنیای ما مورد استفاده قرار گرفته می شود، در نتیجه ما نیز باید با گسترش توانمندی های خود به درک اهمیت رابطه مهم و امروزین سیاست خارجی و امور مالی پرداخته و درصدد تقویت آن برآییم.
یکشنبه ، ۲۷دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]