تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835504063
نگاه پایگاه آمریکایی به انتخابات آتی ایران
واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: دولت بهار: «ایران پرایمر» نوشت: «برجام» یک فاکتور مثبت برای «حسن روحانی» بعنوان یک میانه رو محسوب می شود و چشم انداز موفقیت برای حامیان وی را در انتخابات پیش رو افزایش می دهد.به گزارش دولت بهار به نقل از فارس، وب سایت «ایران پرایمر» وابسته به موسسه صلح آمریکا در گزارشی با اشاره به انتخابات آتی پارلمان و مجلس خبرگان در ایران، به تشریح تاریخچه احزاب در ایران پرداخت. در این گزارش آمده است: ایران در آستانه برگزاری دو انتخابات در تاریخ 26 فوریه (7 اسفند ماه) می باشد: «انتخابات مجلس و خبرگان رهبری». نتیجه این انتخابات می توانند تغییردهنده توازن قوا در داخل کشور باشد. بیش از یک دهه تندروها کنترل را در مجلس در دست داشته و اطلاح طلبان و محافظه کاران میانه رو تلاش می کنند تا سهم خود را از 290 کرسی مجلس بیشتر کنند. تدوین قانونی اساسی، تصویب معاهدات بین المللی و نظارت بر بودجه سالانه کشور از جمله وظایف نمایندگان مجلس دردوره سه ساله آنها می باشد. اهمیت انتخابات خبرگان رهبری نیز از جنبه تعیین و نظارت بر رهبری کشور قابل توجه است. تعداد 88 نفر رای دوره ای هشت ساله در انتخابات خبرگان وارد این مجلس خواهند شد. تعداد نامزدهای ثبت نام شده در هر دو انتخابات افزایشی حدودا دو برابری را در مقایسه با دوره قبلی نشان می دهد و حضور زنان نیز بعنوان کاندیدا 12 درصد کل ثبت نام کنندگان را به خود اختصاص داده است. 16 زن برای حضور در مجلس خبرگان اعلام آمادگی کرده اند که در تاریخ این مجلس بی سابقه بوده است. پس از تحقق توافق هسته ای در 14 ژوئیه 2015، هم تندروها و هم اطلاح طلبان انتخابات را نوعی همه پرسی درباره مسیر آتی انقلاب نامیده اند. «برجام» یک فاکتور مثبت برای «حسن روحانی» بعنوان یک میانه رو محسوب می شود و چشم انداز موفقیت برای حامیان وی را در انتخابات پیش رو افزایش می دهد. تنشی که میان وی و تندورها بر سر معامله هسته ای ایجاد شد تا حدودی به این انتخابات نیز مرتبط بوده است. در سپتامبر گذشته، هاشمی رفسنجانی رییس جمهور سابق ایران پیش بینی کرد که رای دهندگان (در انتخابات اسفند آتی) به تندروها درس خوبی خواهند داد و تندروها نیز در مقابل همین اظهارات را تکرار کردند. نیویورکر در اواسط سال 2015 به نقل از «حمیدرضا ترقی» رهبر حزب موتلفه اسلامی نوشت: «اگر توافق هسته ای محقق شود، 20 تا 25 درصد آرای مردم به نفع نامزدهایی خواهد بود که حامی دولت روحانی هستند.» حتی برخی روحانیون محافظه کار نیز ایجاد تغییر سیاسی در این انتخابات را پیش بینی کرده اند. کاندیداها و احزاب ایران پس از انقلاب سال 1979 تنها یک حزب داشت اما کشور به سرعت تحت تاثیر جناح هایی با چشم اندازهای متفاوت قرارگرفت. آیت الله خمینی در یکی از اظهارات خود به این احزاب هشدار داد که از مشاجره با یکدیگر پرهیز کنند. اکنون در سال 2016، این چشم اندازهای متفاوت به طیف پیچیده ای از احزاب سیاسی سرشناس تبدیل شده است؛ از رقابت در میان تندروها تا اختلافات در میان اطلاح طلبان. حزب جمهوری اسلامی نخستین حزب پس از انقلاب محسوب می شود. تنها حزب قانونی در سال 1981 همین حزب بود اما درگیری های ایدئولوژیک درونی موجب انحلال آن در سال 1987 شد. پس از انحلال حزب «جمهوری اسلامی»، ایران از دولتی تک حزبی به حکومتی چندحزبی از طیف های مختلف سیاسی تغییر یافت. این احزاب دارای دیدگاه های متفاوت در زمینه آزادی های سیاسی و اجتماعی بوده اما هیچیک (اصل) ولایت فقیه و اساس حکومت اسلامی را به چالش نکشاندند. جناح ها و ائتلاف های مختلفی که بر عرصه سیاسی کشور مسلط شده عموما فاقد ساختار داخلی قوی و رویکرد سیاسی مشخص بودند. بطور عمومی، احزاب جناح راست عرصه سیاسی بر ارزش های اجتماعی اسلامی تاکید داشته و از بازار آزاد اقتصادی حمایت می کنند که احتمالا نتیجه ارتباطات آنها با فعالان بازاری است. گروه های محافظه کار مانند «جامعه روحانیت مبارز» شامل تعداد زیادی از روحانیونی است که در نهادهایی نظیر شورای نگهبان و مجلس خبرگان صاحب نفوذ هستند. سایر احزاب محافظه کار مانند «جمعیت ایثارگران» که محمود احمدی نژاد رییس جمهور سابق ایران از اعضای آن به شمار می آید نیز در امور اجتماعی محافظه کار بوده اما خواستار متمرکزسازی اقتصاد است؛ مساله ای که نشان دهنده تنوع دیدگاه ها در میان احزاب جناح راست می باشد. در مجلس، جبهه متحد اصولگرایان، جبهه پایداری انقلاب اسلامی و رهروان ولایت (پیروان رهبری) از احزاب محافظه کار و گروه های تندرو به شمار می آیند. گروه های جناح چپ عموما حامی جنبه های پوپولیستی انقلاب هستند. آنها خواستار تمرکز بر ویژگی های دموکراتیک انقلاب و اقتصاد دولت محور هستند. در دهه 1990، گروه های اصلاح طلبی نظیر جبهه مشارکت ایران اسلامی (که اکنون ممنوع الفعالیت می باشد) با یکدیگر متحد شده و ائتلافی تحت عنوان «جبهه دوم خرداد» تشکیل دادند؛ ائتلافی متشکل از 18 نهاد اصلاح طلب. این احزاب علاوه بر پیروی از دستورات رهبری، بدنبال آزادی هرچه بیشتر سیاسی و عادی سازی سیاست خارجی کشور بوده اند. در زیر به برخی احزاب و ائتلاف های برجسته سیاسی در تاریخ انتخاباتی ایران اشاره شده است: حزب جمهوری اسلامی: این حزب در سال 1979 توسط پنج روحانی برجسته نزدیک به (امام) خمینی از جمله رفسنجانی و (آیت الله) خامنه ای تاسیس شد. احساسات ضدغربی، اصول اسلامی و کنترل قوی دولتی بر اقتصاد از جمله ویژگی های این حب می باشد. اکثریت اعضای نخستین مجلس اسلامی از اعضای همین حزب بوده و در سال 1981 نیز فعالیت تمامی احزاب سیاسی جز «جمهوری اسلامی» در ایران ممنوع شد. علیرغم تسلط این حزب بر دومین دوره انتخابات پارلمانی، اختلافات در میان محافظه کاران حامی (آیت الله) خامنه ای رییس جمهور وقت کشور با چپ گرایان حامی میرحسین موسوی نخست وزیر وقت بالا گرفت. (امام) خمینی در سال 1987 این حزب را منحل کرد. جامعه روحانیت مبارز: روحانیون حامی (امام) خمینی تاسیس کننده این سازمان در سال 1977 بوده؛ سازمانی با نفوذ قابل توجه در بسیاری از موسسات پس از انقلاب. در سال 1987، اختلافاتی داخلی بر سر موضوعاتی نظیر سیاست های اقتصادی و یا نقش رهبری در این حزب بوجود آمد. پس از آنکه رهبران دو جناح چپ گرا و محافظه کار نتوانستند اختلاف نظرهای خود را حل و فصل کنند، حزب منحل شد. مجمع روحانیت مبارز به جناحی چپ گرا و انشعاب پوپولیستی جامعه تبدیل شد. این مجمع در سال 1988 موفق شد اکثریت کرسی های مجلس در سومین دوره انتخابات را کسب کند. این مجمع علیرغم موضع گیری های تهاجمی شورای نگهبان در قبال بررسی صلاحیت نامزدهای اصلاح طلب در سال 1992، در چهارمین دوره انتخابات مجلس بار دیگر اکثریت کرسی ها را به خود اختصاص داد. این مجمع در دوره پنجم انتخابات مجلس در سال 1996 نیز موفق به کسب کرسی های فراوان شد و نفوذ خود در مجلس حبرگان و شورای نگهبان را حفظ نمود. جبهه دوم خرداد: این جبهه در سال 1997 ، پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و پیروزی اصلاح طلبان تشکیل گردید. جبهه دوم خرداد متشکل از 18 سازمان اصلاح طلب و حزب سیاسی از جمله مجمع روحانیت مبارز و جبهه مشارکت ایران اسلامی می باشد. نامزدهای وابسته به حزب دوم خرداد در دور ششم انتخابات مجلس سال 2000 موفق به کسب 65 درصد کرسی ها شدند. در دور بعدی انتخابات مجلس (در سال 2004) شورای نگهبان بسیاری از اعضای این جبه را رد صلاحیت کرد. این حزب انتخابات را تحریم کرده و حضور اکثری خود در مجلس را از دست داد. جبهه مشارکت ایران اسلامی: این حزب که در سال 1998 تاسیس شد یکی از بزرگترین احزاب اصلاح طلب در ایران به شمار می آید. جبهه مشارکت خواستار تفاسیر عمدتا لیبرالی از اسلام، بازار آزاد اقتصادی و آزادی های سیاسی هرچه بیشتر می باشد. بیشترین کرسی های مجلس ششم (سال 2000) در اختیار اعضای این جبهه قرار گرفت (150 کرسی از مجموع 290 کرسی). جبهه مشارکت در سال 2010 و بواسطه حمایت از اعتراضات میرحسین موسوی به انتخاب مجدد محمود احمدی نژاد بعنوان رییس جمهور ممنوع الفعالیت شد. کارگزاران سازندگی: رفسنجانی این حزب را از 16 تن از اعضای کابینه خود پیش از برگزاری پنجمین دوره انتخابات مجلس در سال 1996 تاسیس کرد. کارگزاران سازندگی در مجلس پنجم نفوذ فراوانی داشته اما بسیاری از کرسی های این حزب در سال 2004 و بدلیل رد صلاحیت ازسوی شورای نگهبان از دست رفت. این حزب خواستار آزادی های اجتماعی بیشتر و اقتصاد بازار آزاد بوده و از میرحسین موسوی در انتخابات ریاست جمهوری سال 2009 حمایت نمود. جمعیت جانبازان انقلاب اسلامی (ایثارگران): این جمعیت در سال 2001 و بعنوان شاخه راست سازمان مجاهدین جمهوری اسلامی که در سال 1986 منحل شد، تاسیس گردید. این جمعیت در انتخابات ریاست جمهوری سال 2005 از «محمدباقر قالیباف» حمایت کرد در حالی که محمود احمدی نژاد بعنوان یکی از اعضای موسس جمعیت نیز در انتخابات شرکت کرده بود. ایثارگران سپس در انتخابات ریاست جمهوری سال 2009 از احمدی نژاد حمایت کرد. این حزب به لحاظ سیاسی حامی ولایت مطلقه فقیه (قدرت مطلق رهبری) و متمرکزسازیتصمیمات اقتصادی بوده و به لحاظ اجتماعی محافظه کار محسوب می شود. جبهه متحد اصولگرایان: این جبهه ائتلافی از چندین گروه محافظه کار بوده که در سال 2008 تشکیل گردید و از سوی رهبر، سپاه پاسداران، بازاری ها و روحانیون بانفوذ حمایت می شود. فعالیت جبهه متحد اصولگرایان برخلاف جهت گروه مرکزی حامیان احمدی نژاد تحت عنوان «جریان انحرافی» انجام می گیرد. این گروه بزرگترین گروه محافظه کاران در انتخابات سال 2008 بوده و هم اکنون نیز علی لاریجانی، رییس مجلس ریاست آن را بر عهده دارد. از زمان برگزاری دور قبلی انتخابات، هم اصلاح طلبان و هم اصولگرایان احزاب جدیدی تشکیل دادند. در مارس 2015، حزب « مردم سالاری » بعنوان یک حزب اصلاح طلب مجوز فعالیت گرفت. این حزب دارای 30 عضو اجرایی بود که بیشتر آنها از اعضای حزب ممنوع الفعالیت جبهه مشارکت بودند. حزب ندای ایرانیان یکی دیگر از احزاب اصلاح طلب بوده که در دسامبر 2014 تاسیس شد. این حزب با 2300 عضو و به ریاست «صادق خرازی» سفیر سابق ایران در پاریس، از حامیان آزادی دو رهبر مخالفان ایران، میرحسین موسوی و مهدی کروبی به شمار می آید. محمدباقر قالیباف از تاسیس حزبی محافظه کار تحت عنوان « آزادگی ایران اسلامی » خبر داد. گرچه این حزب به رهبری «عیسی کاکوتی» در حال فعالیت بود اما قالیباف قویا معتقد بود که رهبری این حزب تنها یک نفر می باشد. قالیباف ابراز امیدواری کرده که این حزب در انتخابات آتی بتواند 30 کرسی را در مجلس بدست آورد. قالیباف در انتخابات ریاست جمهوری سال 2013 شرکت کرد و در دور دوم انتخابات، پس از روحانی در رتبه دوم قرار گرفت. وی در آن زمان از سوی 120 نماینده مجلس حمایت می شد. اثرات بالقوه از زمان پیروزی روحانی در انتخابات ریاست جمهوری سال 2013، تندروها و محافظه کاران تمامی نهادهای دولتی، نظامی و اطلاعاتی و طیف گسترده ای از سازمان های اسلامی را تحت کنترل داشته اند. از دست دادن کنترل بر مجلس می تواند به منزله از بین رفته بزررگترین سرمایه آنها محسوب شود. در عین همچنان می توانند دامنه تسلط خود را بر نهادهای پشت صحنه ای حفظ کنند. قدرت نهایی در هر حال در اختیار رهبر انقلاب می باشد. تغییر سیاسی در مجلس می تواند به نوبه خود دستورالعمل و اولویت های آن را تغییر دهد. پس از تحقق توافق هسته ای، مجلس بر بهبود قریب الوقوع وضعیت اقتصادی، استقبال از معاملات تجاری جدید و کاهش بیکاری متمرکز شد. بازسازی روابط تجاری با کشورهای اروپایی و اسیایی و ابراز تمایل برای پیوستن بهسازمان تجارت جهانی از جمله اقدامات ایران پس از «برجام» است. ایرانی ها امیدوارند با توافق هسته ای به به رونق اقتصادی، سیاسی و اجتماعی برسند و این خوش بینی می تواند به رای به میانه روها و اصلاح طلبان در انتخابات تفسیر شود. مجلسی تحت کنترل اصلاح طلبان می تواند به روحانی در کاهش محدودیت های اجتماعی و مطبوعاتی کمک کند. طی ماه های منتهی به انتخابات، روحانی اظهارنظرهایی در خصوص بازداشت خبرنگاران و آزادی های مطبوعاتی بیان داشته است. در ماه نوامبر وی از بسته شدن چندین روزنامه انتقاد کرده و نهادهای اطلاعاتی را به تصمیم گیری در خصوص آزادی مطبوعات متهم کرد، در حالی که این کار وظیفه قوه قضائیه است. وی آزادی های اجتماعی بیشتر را وعده داده و برای برخی از ایرانی ها امضای توافق هسته ای به منزله دستیابی به آزادی های اجتماعی بیشتر می باشد. ایرانی ها لباس های رنگارنگ تری می پوشند، در خیابان موزیک گوش می دهند، برنامه های طنز ایستاده (استند آپ کمدی) اجرا می کنند و سازمان های غیردولتی ای تشکیل می دهند که می تواند به نقض حقوق حیوانات یا مسائل محیط زیستی اعتراضات موفقیت آمیز داشته باشد.
شنبه ، ۲۶دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[مشاهده در: www.dolatebahar.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
گوناگون
پربازدیدترینها