واضح آرشیو وب فارسی:مهر:
چهارمین پرونده استانی، روایت هنرهای ازیادرفته ایران
شناسهٔ خبر: 3025089 - جمعه ۲۵ دی ۱۳۹۴ - ۱۲:۴۶
استانها > سایر
چهارمین «پرونده ویژه» استانی روایتی خواندنی و تلخ از شرایط کنونی هنرهای ازیادرفته ایران است که باهدف شناسایی، ثبت و درنهایت تلنگری برای احیاء این هنرهای اصیل به روی مخاطبان گشوده میشود. خبرگزاری مهر - گروه استانها: نقشهای «چهارپر» و «گل» و «کاج» و دامنی که روی این طبیعت رنگی کشیده میشود، صدای «چلهکشی» ایل را آرام کرده، وسط هایوهوی باد صدای هنرمندی زن عشایر در دشت میپیچد، «گبه»، «گلیم»، «داوار»، «ماشته»، «ورنی» و صدها دست بافته دیگر، برایش فرقی ندارد، او میبافد و میدوزد و میریسد و میسازد...از سقف و دیوار و پرچین خانهاش تا زیرانداز و پوشاک اهل خانهاش، این روایتی کوتاه از زیباییهای هنرهای ازیادرفته ایران است، هنرهایی که روزگاری خانواده ایرانی را به داشتههای خود تکیه داده بود. در راستای سیاست پیگیری سوژههای مشترک کشوری، این بار اداره کل استانهای خبرگزاری مهر، چهارمین پرونده ویژه خود را با حس هنرهای ازیادرفته و خفته در دل فراموشی عصر دود و سرعت و تکنولوژی ورق زده و از امروز چراغ این پرونده با عنوان «معرفی و بررسی شرایط فعلی هنرهای ازیادرفته ایران» روی خروجی خبرگزاری روشن میشود. مخاطبان پروندههای استانی مهر پیشازاین پا بهپای «حاشیهنشینان» این سرزمین در نخستین پرونده استانی از بایدها و نبایدهای معضلی تلخ گفتند و شنیدند، سپس با روایت زمینی که از «کمآبی» ترک برداشته در پرونده دوم سیراب شدند و به سراغ قاب یادگاری «پروژههای نیمهتمام» در پرونده سوم رفتند تا هر بار از چالشی رونمایی کرده و راهکاری ارائه دهند. در پرونده چهارم آنچه را که برای مرور روی پیشخوان تفکر مخاطب آورده و لطافت روح را تلنگر میزند، روایت هنرهای ازیادرفتهای است که با سرانگشتان هنرمندان ایرانی در گوشهای بیصدا رنگ میبازند، روایتی که سخن از دیروزی روشن و امروزی خاموش دارد؛ همان دیروزی که دخترکان قالیباف چله های زندگی را بر دار «قالی» میکشیدند و گره به امید پایداری هنرشان میزدند اما دریغ که فرشهای رنگ گرفته با دستانشان، حالا از زیر پا درآمده و حس حضورشان بیرنگ شده است. ماجرا فقط همین نیست، «قلمزنی» با کمرنگ شدن «مسگری» رونق خود را ازدستداده و از «قلمکاری» که روزگاری زینت لباسهای زنان و مردان این سرزمین بود، خبری نیست، نقشهای اسلیمی و خطایی «منبتکاری» جای خود را به طرحهای خارجی داده و کارگاههای «عبا بافی» با واردات نمونههای چینی، کاهش درآمد، مرگ استادکاران قدیمی و بیعلاقگی بازماندگان به تعطیلی کشیده شدهاند. حالا دیگر صدای ضربههای چوب استاد «لحافدوز» که با دستان پینهبستهاش بر پارچه لوله شده پر از پنبه میزد از کوچهپسکوچههای شهر به گوش نمیرسد و ردپای «گیوه» هم با قدمهای انواع و اقسام کفشهای صنعتی پاکشده است، حالِ «گلیمبافی» و «جاجیمبافی» هم همین است، هنری که روزگاری با آوای لالایی شیر زنان عشایری در نقاط مختلف ایران قد کشیده و بالنده شده بود، امروز در سایه بیتوجهیها رج به رج رنگ میبازد و آب میرود. پرونده چهارم استانی نگاهی گذرا به صدها هنر خاموش ایرانی و واگویه حال پریشان هنرمندانی است که زایش اندیشه و هنر خود را به چوب، نخ، حصیر، فلز و ... وصله زدند، هنرهایی که بیصدا، بی غزل، بی خداحافظی از حافظه هنرهای این دیار پاک میشود. پرونده پیش رو را بهمنظور شناسایی، ثبت و ضبط و درنهایت تلنگری برای احیاء این هنرهای در حال فراموشی به روی مخاطبان میگشاییم تا که شاید بتوان به بررسی راهکارهای احیاء این هنرها در سراسر کشور با توسل به راهکارهای بومی اندیشید و بستری برای حمایت از هنرمندانش فراهم کرد. مستندسازی وضعیت این هنرها میتواند نمایهای جامع از وضعیت هنرهای سنتی و بومی این سرزمین پیش روی مخاطبان، مسئولان و کارشناسان قرار دهد به امید اینکه آستینی برای رونق دوباره این داشته ها بالا زده شود. همراه باشید برای ورق زدن صفحه صفحه روایت تلخ «هنرهای ازیادرفته ایران» از زبان هنرمندانی که نبض هنرمندیشان هنوز در جایجای این سرزمین میزند. قرارِ ما از فردا صفحات استانی و باکس صفحه اصلی خبرگزاری مهر با «هر روز، یک حکایت» از هنرمندی مردان و زنان استانهای مختلف ایران زمین.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]