تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1814693002
محسن امیریوسفی: امیدوارم اکران «آشغال های دوست داشتنی» در دوره ایوبی اتفاق بیفتد
واضح آرشیو وب فارسی:صید نیوز: بخش هایی از این گفت وگو را می خوانید: ــ برای من خیلی هولناک است اگر این فیلم (آشغال های دوست داشتنی) هم با اکران نشدن طولانی روبه رو شود و می دانم زمانی که اکران شود این سوال مطرح می شود مگر فیلم چه مشکلی داشت که با چنین تاخیری نمایش داده می شود. مانند همان سوالی که اکنون درباره «خواب تلخ» پرسیده می شود. الان خاطره خوش اکران فیلم است و خاطره بد مدیرانی هستند که در زمان دیده شدن یک فیلم جلوی اکران آن را می گیرند. ای کاش مدیران سینمایی ما انگ توقیف هیچ فیلمی را برای خود برجای نگذارند. امیدوارم این اتفاق یعنی اکران «آشغال های دوست داشتنی» امسال و در دوره ریاست آقای دکتر ایوبی بیفتد که مدیری فرهیخته هستند. بهترین کار ایشان در دوره مدیریت شان تشکیل گروه سینمایی «هنر و تجربه» بود و حتی این کار به نظر من مهم تر از بازگشایی خانه سینما بود. ــ البته امیدوارم هیچ وقت این اتفاق برای آشغال های دوست داشتنی و هیچ فیلم دیگری نیفتد ولی این فیلم متعلق به زمان خاصی نیست و نگاه اولیه این فیلم وحدت ملی، گفت وگو و دوری از خشونت است. ولی همانند «خواب تلخ» سعی کرده ام که حرف فیلمم برای زمان خاصی نباشد و هر زمان بتوان آن را دید. اما بهتر است خیلی روی این فرازمانی و فرامکانی بودن فیلم تاکید نکنید چون حاشیه امنی به مدیران می دهد تا اکران آن به تاخیر بیفتد. منظورم این نیست که فیلم برای آیندگان می سازم!! تاکید می کنم عدم اکران این فیلم لکه سیاهی است که امیدوارم در مدیریت فرهنگی فعلی هوشمندانه با آن برخورد شود و فیلم در زمان خودش که الان است اکران و دیده شود. ــ با سومین دوره جشنواره در دولت اعتدال و مدیریت دکتر ایوبی روبه رو هستیم. این آخرین جشنواره فجر دوره اعتدال به صورت جدی است. چون همیشه آخرین جشنواره هر دولتی در اصل یک میهمانی خداحافظی باشکوه است که اهمیت مدیریتی فرهنگی آنچنانی ندارد. من در ١٣ دوره متوالی جشنواره با سه فیلم سینمایی هشت بار تقاضای حضور در جشنواره را داشته ام! دوبار برای خواب تلخ، سه بار برای آتشکار و سه بار برای آشغال های دوست داشتنی. و به نظرم این جشنواره برای دولت اعتدال مهم تر است. برای همین دوست داشتم حل مشکل «آشغال های دوست داشتنی» هم در همین دوره جشنواره باشد و تنها گله من همین است که این راه را هم دبیر جشنواره می خواهد به طور غیرقانونی ببندد. ــ یکی از پخش کنندگان و تهیه کنندگان سینمای تجاری ایران که خیلی به حوزه سینما و ارتباط سینمای ایران با مخاطب اشراف خوبی دارد نکته جالبی به من گفت و آن این بود که چند عنصر وجود دارد که برای زمین خوردن یک فیلم کار می کنند و اگر هرکدام از این عناصر در یک فیلم وجود داشته باشد کافی است که فیلم را از نظر تجاری زمین بزند. نداشتن تیزر تلویزیونی (که به ما ندادند!)، نداشتن بیلبورد تبلیغاتی، نداشتن چهره سینمایی، داشتن موضوع مرگ و عزراییل و شخصیت مرده شور و زمان اکران فیلم که ١٢ سال بعد از ساخته شدنش است! به قول این دوست همه این موارد مخرب برای اکران در خواب تلخ جمع شده اند اما خوشبختانه از فیلم استقبال شد. این نشان می دهد که تماشاگر سینمای ایران قابل پیش بینی نیست و متفاوت تر از آن چیزی است که فکر می کند. من همه جا گفته ام که همیشه دنبال اکران فیلم بودم حتی با اجاره سالن برای یک تک سانس چراکه همیشه گفته ام این فیلم پیش از هرچیزی برای مخاطب ساخته شده است. ــ من در کارم اصولگرا هستم. اصولگرایی در تمامی سینما وجود دارد و مخصوص شخص من نیست. سینمایی هست و اصولی دارد و باید پایبند این اصول باشیم امیدوارم پای آن اصول لازم نباشد جان بدهیم! یا اتفاق بدتری بیفتد. شاید خاستگاهی که شما دنبالش هستید برای من از جریان فیلم کوتاهی می آید که از سال ٧۶ وارد آن شدم. باتوجه به اتفاقات سیاسی کشور در آن مقطع زمان، ما نسلی بودیم که با هیجان و انرژی وارد سینما شدیم اما در عین حال تابع یک سری از قوانین دست وپاگیر نبودیم. نه ضد قانون بودیم و نه عادت داشتیم از خط قرمز عبور کنیم. ــ در اصل از اصولگرایان هنر سینما در این حوزه بودیم. قبل از آنکه اصولگرایی وارد فضای سیاسی مملکت ما شود واژه ای بوده که در هنر وجود داشته است و ما آن را از سینماگران و بزرگان سینما و هنر یادگرفتیم که پایبند بودن به برخی اصول الزامی و مشخص است. در جریان همان نسل فیلمسازان فیلم کوتاه که از بهترین دوستان من هستند مانند وحید موساییان، مجید برزگر، مصطفی آل احمد، علی رضا امینی، سامان سالور، رضا سبحانی، شهرام مکری، علیمحمد قاسمی، مهرداد اسکویی و… در کنار این نسل فیلمسازان انگشت شماری هم بودند که هرچند در حوزه فیلم کوتاه فیلمسازان موفقی بودند اما این بحث برای آنها مطرح بود که در ابتدا چند فیلم بلند تجاری بسازیم، بار خودمان را ببندیم و بعد برگردیم دنبال کاری که برای دل مان می خواهیم انجام بدهیم. اما متاسفانه در حال حاضر ١۴، ١۵ سال گذشته، هنوز آنها را می بینیم که نتوانستند به فضای قبلی دل خودشان برگردند. به نظرم خاستگاه سینمای فیلم کوتاه این بود که ما از ابتدا در این حوزه یادگرفتیم دنبال امضای شخصی خودمان در سینما باشیم. امضای شخصی فراتر از این است که فیلمی را ببینی و از سوژه فیلم ایده بگیری. من همیشه فیلم را برای لذت بردن می بینم و کمتر پیش آمده فیلمی را ببینم که ایده ای به من بدهد و این البته خیلی برایم جذاب است تا از یک فیلم، کتاب، قطعه موسیقی یا اتفاق تاریخی ایده بگیرم. هرچند فیلم های درخشانی هست که ممکن است یک فیلمساز آن را دوباره سازی کند. ممکن است من هم روزی چنان تحت تاثیر فیلمی قرار بگیرم ولی حتما در ابتدای فیلمم می نویسم که این اثر دوباره سازی یا با الهام از چه فیلمی است. اما فکر می کنم حداقل در چند فیلم اولم این کار به نوعی برای من رد شدن از آن اصول است. در سینما و کار هنری مهم ترین چیز، امضای شخصی است. ــ باوجود گذشت ١٢ سال از ساخت این فیلم، برای من فقط مساله عدم اکران مهم بوده است و کلمه توقیف همیشه باری سنگین دارد و به عنوان کسی که بیشتر از همه از این کلمه آزار دیده ام، باید بگویم در این حوزه از این کلمه سوءاستفاده شده است. توقیف فیلمی که هم سرمایه فیلمساز و هم حاصل نگاه او است با تاخیر یک ماهه و دوماهه در اکران فرق دارد. به نظرم خیلی مواقع با این کلمه بازی شد و شأن کلمه توقیف را پایین آوردند و آن را دم دستی کردند و توجهی به وجه مخرب کلمه توقیف نشد. کلمه توقیف باید همچنان ابهت خودش را داشته باشد تا از آن دوری کنیم و بدانیم چه سرنوشت بدی را برای یک گروه یا کل سینمای ایران می سازد. در این سال ها کمتر از کلمه توقیف استفاده کرده ام و فقط عبارت عدم اکران را مطرح کردم چون در درون خودش مستتر است. ما ١٢ سال زودتر می توانستیم این گفت وگو را داشته باشیم، ١٢ سال زودتر می توانستیم فیلم خواب تلخ را اکران کنیم و بفهمیم گروهی از مخاطبان هستند که به این فیلم و سینما علاقه دارند و فیلمی است که با گروهی از نابازیگران ساخته شده و کاملا دیده می شود. ۵۸۵۸
پنجشنبه ، ۲۴دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صید نیوز]
[مشاهده در: www.seydnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها