تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815986317
گلوکوم و درمان دارویی آن
واضح آرشیو وب فارسی:دکتر سلام:
درمان طبی گلوکوم شامل مصرف داروهای سیستمیک و موضعی برای پایین آوردن IOP می باشد. به منظور کنترل IOP مشاهده ظاهری عصب بینایی، میدان بینایی و اثرات جانبی داروها انجام معاینات ادواری جهت پیگیری لازم است. چشم پزشک در هنگام تصمیم گیری در مورد شروع رژیم درمانی برای بیمار مبتلا به گلوکوم ابتدا باید بر اساس تاریخچه بیمار، مرحله گلوکوم و ظرفیت همکاری بیمار، رژیمی را انتخاب کند که دارای بیشترین تاثیر درمانی، کمترین عوارض جانبی و کمترین هزینه ممکن باشد. راحتی بیمار، معمول و مرسوم بودن رژیم، شیوه زندگی و شخصیت بیمار عواملی هستند که باید در هنگام انتخاب رژیم درمانی مورد نظر قرار بگیرند. معمولا در مرحله اول کمترین دوز موثر از یک داروی موضعی تجویز می شود پس غلظت دارو افزایش داده می شود تا میزان IOP به حد مورد نظر برسد و در همان حد باقی بماند.
داروهای بتا بلوکر به علل تاثیر خوب، دوز کم و هزینه پایین بعنوان اولین داروهای موضعی ترجیح داده می شوند. ابتدا یک چشم تحت درمان قرار می گردد از چشم دیگر بعنوان یک وسیله کنترل جهت ارزیابی تاثیر دارو استفاده می شود وقتیکه تاثیر مثبت دارو نمایان شد آنگاه چشم دیگر نیز تحت درمان قرار می گیرد. اگر IOP در هر دو چشم بالا برود لازم است که هر دو چشم با هم درمان شوند. در صورتی که نتایج درمانی رضایتبخش نباشد باید داروی جدیدی جایگزین داروی قبلی شود. مهمترین مشخصات تاثیر درمانی دارو در کنتررل گلوکوم پایین آمدن IOP به حد موردنظر وضعیت ظاهری سر عصب بینایی و میدان بینایی می باشند.
چندین نوع داروی چشمی وجود دارد که بیشتر برای درمان گلوکوم مورد استفاده قرار می گیرند این داروها عبارتند از: داروهای منقبض کننده مردمک چشم (میوتیک ها)، آگونیست های آدرنرژیک (داروهای مقلد سمپاتیکی) بتا- بلوکرها، آگونیست های آلفادو مهار کننده های آنزیم انیدراز کربینک و پروستا گلندین ها.
کولینرژیک ها (داروهای میوتیک) از طریق مکانیسم های زیر جریان خروجی مایع زلالیه را افزایش می دهند: انقباض عضلات مژگانی و تنگی مردمک، بزرگ کردن دریچه بین عنبیه و ترابکولار مش ورک.
آگونیست های آدرنرژیک نیز جریان خروجی مایع زلالیه را افزایش می دهند اما با تاثیری مشابه بتابلوکرها و مهار کننده های ایندراز کربنیک بطور اولیه تولید مایع زلالیه را کاهش می دهند. آگونیست های آلفا آدرنرژیک بدون تاثیر بر جریان خروجی مایع زلالیه تولید آن را کاهش می دهند.
پروستا گلندین موضعی (Latanoprost) یک داروی موضعی قوی و موثر برای کاهش فشار چشمی است که به صورت روزانه مورد استفاده قرار می گیرد این دارو با تاثیر بر سیستم درناژ Uveoscleral در پشت ترابکولار
مش ورک. جریان خروجی مایع زلالیه را افزایش می دهند. افزودن Latanoprost به سایر داروهای درمان گلوکوم می تواند نتایج بهتری را در کاهش فشار چشمی بوجود آورد.
داروهای ترکیبی نظیر Timolol , Dorzolamid برای بیماران و افزایش تاثیر درمانی بیشتر مرسوم هستند. داروهای هیپراستموتیک در طی یک حمله حاد گلوکوم با زاویه بسته موجب کاهش سریعتر و بهتر فشار چشمی
می شوند. گلیسرول یا ایزوسور باید را می توان بصورت خوراکی و مانیتول یا اوره را می توا به صورت وریدی تجویز نمود.
چندین دارو برای کنترل گلوکوم در دست تحقیق قرار دارند که دینامیک مایه زلالیه را دچار تغییر می نمایند. این داروها عبارتند از: کانابینوئیدها (حشیش یا ماری جوانا)، اتاکرینیک اسید، پپتیدهای وازواکتیو، چند نوع داروی سیتمیک که اثرات هیپوتانسیون دارند (مثل فنوتیازین ها)، اسیدهای روغن ماهی و ترکیبات جدیدی که ماتریکس داخل چشمی را دچار تغییر می کنند.
در درمان گلوکوم با زاویه باز وقتی که میدان بینایی و سر عصب بینایی آسیب می بیند دارو درمانی صرفا به منظور کاهش IOP تجویز می شود و تاثیری بر آسیب وارد شده ندارد. درمان معمول شامل داروهای هیپوتانسیو چشمی موضعی (مثل بتابلوکرها) می باشد. در هیپرتانسیون چشمی وقتی که عصب بینایی و میدان بینایی نرمال است چشم پزشک معمولا زمانی دارو درمانی را شروع می کند که بیمار در شرایط خطرناکی از نظر آسیب عصب بینایی قرار گرفته باشد (یعنی= IOP mmHg30 یا بیشتر باشد) در گلوکوم حاد با زاویه بسته برای کاهش فوری IOP و نیز کاستن از زاویه انسداد دارو درمانی فوری لازم است. بسته به سطح IOP درمان ممکن است با مهار کننده های ایندراز کربینک (مثل Diamox) به صورت خوراکی و استفاده موضعی از بتابلوکرها (مثل تیمولول) یا آگونیست های آلفا آدرنرژیک (مثل آپراکلونیدین) شروع شود. اگر IOP پایین نیاید ممکن است از عوامل هیپراسموتیک خوراکی (گلیسرول و ایزوسورباید) یا وریدی (مانیتول و اوره) استفاده شود. اگر افزایش IOP شدید باشد ممکن است پروسجر جراحی بلافاصله انجام شود. پس از اینکه IOP تحت کنترل قرار گرفت از یک میوتیک مثل پیلوکارپین (حداقل 3 ساعت پس از تجویز استازولامید یا تیمولول) برای از بین بردن اسنداد و باز کردن زاویه استفاده می شود. این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
23 دی 1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دکتر سلام]
[مشاهده در: www.hidoctor.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 126]
-
پزشکی و سلامت
پربازدیدترینها