واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت مهمان: میرقاسم مومنی
«انجمنهای دوستی» حلقه مفقوده دیپلماسی ایرانی
با توجه به تأکید رئیس جمهور بر نقشآفرینی سازمانهای مردم نهاد، ضرورت دارد مسئولان وزارت خارجه در راستای تحقق این امر، فضای لازم را برای انجمنهای بینالمللی و دوستی فراهم کنند.
گروه سیاست خارجی خبرگزاری فارس - میرقاسم مومنی: قرن 21 میلادی نقطه تحول بنیادی در روابط بینالملل و حکومت و حاکمیت کشورها بوده و در جامعه بینالمللی تغییرات بنیادی ایجاد شده است. در گذشته فاکتورهای قدرت را بر اساس جمعیت، وسعت سرزمینی، حکومت و حاکمیت معرفی میکردند، اما در شرایط حاضر، تکنولوژی و ارتباطات بینالمللی از فاکتورهای قدرت شناخته شده و به همین جهت کشورهای در حال پیشرفت جهت تثبیت حکومت و حاکمیت و همچنین توسعه مناسبات بینالمللی از ابزارهای نوین استفاده میکنند. موضوع کوچک سازی دولتها و واگذاری بخشی از وظایف دولتها به بخشهای خصوصی و سازمانهای مردم نهاد از اولویتهای کشورهای توسعه یافته میباشد، چرا که هزینههای سازمانی، اداری و پرسنلی مجموعه دولت موجب هدر رفتن بخشی از بودجههای عمرانی و زیربنایی کشورها میشود و به همین جهت کوچک سازی دولت و واگذاری وظایف دولت به بخش خصوصی در قالب اصل 44 قانون اساسی در کشور ما نیز جهت رسیدن به برنامه پنجم و ششم اعمال شد. با عنایت به اینکه بخشهای خصوصی و سازمانهای مردم نهاد به جهت ساختار تشکیلاتی سازمانی نه تنها بودجهای عمومی به دولت تحمیل نمیکنند و بوروکراسی اداری نیز شامل این سازمانها نمیشود و بر اساس منافع و وظایف از پتانسیلهای موجود استفاده میشود، بههمین جهت طبق نظر اکثر کارشناسان، قرن 21 میلادی را قرن کاهش تصدی دولتها و واگذاری امور به سازمانهای مردم نهاد و بخش خصوصی میدانند و دولتها در راستای سیاستگذاری کلان و نظارت و ایجاد ارتباطات سازمانی مناسب فعالیت میکنند که این امر ارتباط دولت و ملت را در راستای اهداف مشترک بهرهور میکند. اما مسئله مهم بحث ارتباط کشورها با دولتهای خارجی و سازمانهای بینالمللی است و با توجه به اینکه یکی از نمادهای توسعه یافتگی یک کشور میزان ارتباط با دولتهای خارجی و سازمانهای بینالمللی در راستای تحقق اهداف ملی میباشد، دولتها جهت رسیدن به اهداف عالی در عرصه بینالمللی در کنار دستگاه دیپلماسی رسمی کشور به عنوان ارگان تنظیم روابط خارجی از سازمانهای مردم نهاد با اهداف تعیین شده نیز استفاده میکنند، استفاده از سازمانهای مردم نهاد کشورها در راستای اهداف اقتصادی، فرهنگی، علمی، رسانهای و اجتماعی از ارکان مهم ارتباطی میباشد. در یک نگاه کلی به سیاستهای کشورهای اروپایی و آمریکا و برخی کشورهای پیشرفته آسیایی همچون ژاپن، مالزی، سنگاپور و هند در چند سال گذشته استفاده از سازمانهای مردم نهاد بینالمللی در کنار دستگاه دیپلماسی رسمی کشور بسیار مفید و موفقیت آمیز بوده است. در جمهوری اسلامی ایران نیز در راستای تحقق اهداف نظام در خارج از کشور، سازمانهای مردم نهاد بینالمللی نیز همچون انجمنهای دوستی با سایر کشورها تاسیس شده است، اما واقعیت این است برخلاف سایر کشورها که از وجود انجمنهای دوستی و سازمانهای مردم نهاد بینالمللی استفاده بهینه میشود، در کشور ما در خصوص نحوه بهرهبرداری از این انجمنها علیرغم موجودیت قانونی این انجمنها بلاتکلیفی حاکم است. با توجه به اینکه در حال حاضر حدود 50 انجمن دوستی از وزارت کشور مجوز فعالیت گرفته، اما عملاً شاهد فعالیت تعداد انگشت شماری از انجمنها هستیم و انجمنهای دوستی به جهت نبود برنامه ریزی از سوی وزارت خارجه و عدم تعریف وظایف و جایگاه مناسب در آن مجموعه اکثراً غیر فعال میباشند، در حالی که در شرایط فعلی کشور توسعه مناسبات با ملل مختلف از سوی مسئولان مؤکداً اعلام میشود، به منظور حمایت از عزت ملی و اسلامی و امکان معرفی توانمندیهای کشور نزد ملل جهان، انجمنهای دوستی میتوانند نقش مهمی ایفا کنند، ولی به جهت نبود سیاستگذاری از سوی وزارت خارجه و ارتباط سازنده و هدفمند با انجمنهای دوستی، این انجمنها بدون هدف مشخص و تنها با تکیه بر توان اعضا فعالیت میکنند که این امر نیز نمیتواند جوابگوی نیازهای فعلی کشور باشد. در حال حاضر لازم است همانطور که آقای روحانی رئیس جمهور محترم در اولین همایش سازمانهای مردم نهاد در مرداد ماه 93 اعلام کردند که سازمانهای مردم نهاد میتوانند در کنار دولت و حتی در دولت سازی و ایجاد تعاملات سازنده در مجامع بینالمللی فیمابین کشورها نقش آفرینی کنند، اما واقعیت این است که به علت اینکه در شرایط فعلی و با عنایت به ساختار وزارت امور خارجه پذیرش حضور انجمنهای دوستی در تنظیم بخشی از روابط بینالمللی مورد قبول مدیران آن وزارتخانه واقع نشده و علیرغم وجود ادارهای جهت همین موضوع در وزارت خارجه و پرداخت هزینه و بودجه بابت همین موضوع، اما خروجی و نقشی که برای انجمنهای دوستی تعریف شده است، تحقق نمییابد و لازم است مسئولان محترم وزارت خارجه در راستای تحقق نظرات رئیس جمهور، فضای لازم برای انجمنهای بینالمللی و انجمنهای دوستی را مهیا کنند. تنها مسئله جمهوری اسلامی ایران با دنیا پرونده هستهای نیست، بلکه حضور سازمانهای مردم نهاد در عرصه فرهنگی، علمی، رسانهای، حقوق بشر، ورزشی و اجتماعی میتواند گرهگشای بسیاری از مشکلات فعلی باشد که وزارت امور خارجه از حل آن عاجز است. جا دارد دولت تدبیر و امید اعتماد به مردم و مشارکت مردم در مسائلی که مصالح و منافع مردم را شامل میشود توجه داشته باشد و در دیپلماسی جایگاهی نیز برای دیپلماسی عمومی و مردمی نیز قرار دهد تا مردم و دولت همانطور که مقام معظم رهبری فرمودند: (دولت و ملت، همدلی و همزبانی) به عینیت و واقعیت تبدیل شود. میرقاسم مومنی: مدیرعامل موسسه بینالمللی چشمانداز ابرار نوین
94/10/22 - 13:39
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]