تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836790962
عضو کمیسیون فرهنگی مجلس: سختگیری های فرهنگی را نباید کم کرد/ سینمای مطلوب یعنی «سیب وسلما
واضح آرشیو وب فارسی:سلام سینما: لاله افتخاری که از اعضای جبهه پایداری محسوب می شود متولد 1338 در شاهرود است. دکترای علوم قرآنی دارد و سه دوره پیاپی نماینده تهران بوده. سه دوره یعنی دوازده سال. یک عمر.لاله افتخاری که در مجلس به خاطر اظهارنظرهایش در مورد مسائل بین المللی، فرهنگی، زنان و خانواده شناخته می شود، از امضاءکنندگان طرح جریمه وحبس برای بدحجابی و جریمه دارندگان آنتن ماهواره بوده است. او در روزهایی که مجلس داشت لایحه حمایت از خانواده را بررسی می کرد، به شدت حامی تصویب لایحه بود و ابراز نظراتش با انتقادات فراوانی از طرف فمینیست ها و فعالان حقوق بشری مواجه شد. در همان زمان بود که لاله افتخاری گفت:«ما نباید آنچه را که مجامع بین المللی می خواهند، بگوییم زیرا بر اساس حکم خدا و شرع مقدس هیچ شرطی مبنی بر الزام رضایت همسر اول برای ازدواج مجدد نیامده است.» و معلوم است که حالا برای جناح اصولگرا یک سلبریتی محسوب می شود. اما اینها همه حاشیه است و موضوع چیز دیگری است. برای اینکه بفهمید همه این سال ها در مجلس چه می گذشته، که نمایندگان مردم چه دل مشغولی هایی داشته اند، چه کاراکتری دارند و چطور به دنیا و مافی ها می نگرند، شاید لاله افتخاری یک نمونه مثال زدنی باشد. لاله افتخاری که به رسول صدرعاملی می گوید زیاد فیلم نمی بیند و یک بار درباره توقیف فیلم های مورد انتقاد کمیسیون فرهنگی مجلس گفته بود خودش فیلم ها را ندیده، در این مصاحبه به ما حرف های متفاوتی می زند. لاله افتخاری ابایی ندارد که از موافقت اش با سختگیری ها بگوید و همه اینها در حالی است که اصرار دارد بگوید نظر خود را جامع نمی داند و به تکثر عقاید و آراء هم معتقد است. اینکه کدام بخش از صحبت های خانم دکتر را باید جدی تر گرفت، اینکه در نهایت رأی او به سختگیری، محدودیت، توقیف و جریمه خواهد بود یا ترجیح می دهد به تنوع افکار و سلایق رأی بدهد، اینکه چقدر هنرمندان، جوانان، زنان و کلا آحاد جامعه را مستقل می داند یا چقدر آنها را نیازمند اصلاح و تربیت به حساب می آورد، همه سوال هایی بود که می خواستیم از او بپرسیم. اینکه چه اندازه راحت و چقدر با صراحت پاسخ می دهد را در ادامه خواهید دید. پرهیزش از بیان مصادیق و تمایل اش برای کشیدن هر بحث به گرداب کلیات پایان ناپذیر، نشان دهنده هوشمندی نماینده ای است که یک بار نشستن مقابل صدرعاملی برایش کافی بوده تا بداند چطور باید جواب پرسش های بی تعارف را بدهد، یا ندهد. با خانم لاله افتخاری برای یک مصاحبه مفصل تر صحبت کرده بودیم. اما او دقایقی که از مصاحبه گذشت، گفت فرصت زیادی ندارد و باید زودتر برود. این حرف ها قبل از بحران عربستان زده شد و ترسیدیم اگر دیرتر منتشرش کنیم بخوریم به انتخابات و روزهای تبلیغات. البته خانم افتخاری نیازی به تبلیغات ندارد. دوازده سال نمایندگی برای اینکه مردم با افکار و علایق نماینده شان آشنا شوند، کافی نیست؟ چه شد که تصمیم گرفتید برای همسر اردوغان نامه بنویسید؟ شب اربعین بود. من هم احساس کردم که باید با الهام گرفتن از حرکت حضرت زینب(س) بیکار ننشینیم و حق را بیان کنیم، چون خیلی ها حق به گوش شان نمی رسد، دچار اشتباه و توهم می شوند یا به بیراهه می روند، بنابراین پیش خدا نباید جوابی بدهند. من احساس کردم باید از این ظرفیتی که وجود دارد استفاده کنم، بنابراین یک نامه خواهرانه با استفاده از دیپلماسی زنانه نوشتم. بهانه شما عکسی بود که از پسر اردوغان و سران داعش منتشر شده بود؟ آن عکس بهانه بود. ولی آن عکس بعدا تکذیب شد. معلوم نیست که تکذیب آن عکس هم تأیید شود. به فرض که تکذیب ها هم تأیید شود باید کسانی که فریب خورده اند و با داعش همراه شده اند را نجات بدهیم و به آنها بگوییم واقعیت کجاست. همان طور که امام حسین(ع) هم تا آخرین لحظه نمی خواستند یارگیری کنند، در حقیقت می خواستند روشن گری کنند که حتی اگر شده یک نفر را جذب کنند و حق را بهتر بفهمانند. شما برای این جذب حداکثری برنامه دارید؟ بله چون تکلیف ماست و حتی اگر شده به گوش یک نفر حرف حق را برسانیم حق نداریم از آن صرف نظر کنیم. خیلی ها این عکس را بهانه کردند برای اینکه بگویند خانم افتخاری بدون اینکه مطمئن شوند آن سند درست است نامه نوشتند و چون آن سند تکذیب شده دیگر کسی به محتوای نامه هم توجهی نمی کند. خیلی ها توجه کردند؛ برای مثال از آیت ا... صافی گلپایگانی تا افراد جامعه نه تنها افراد بسیار مومن و متعهد که جای خود دارند، افراد عادی که می توانیم در جامعه آنها را به عنوان قشر خاکستری یا حتی کمرنگ تر در نظر بگیریم، اینها به خودشان زحمت دادند حضوری یا پیامکی یا تلفنی یا به هر طریقی که شده از من تشکر کردند. حتی نماینده های مسیحی و آشوری مجلس کتبا نامه دادند و از این نامه من تشکر کردند. البته اسنادی هم وجود دارد حتی اگر آن عکس هم تکذیب شود، حمایت های ترکیه از داعش را نمی توانیم منکر شویم. آنها در کنار تکذیب عکس حمایت خود از داعش را هم منکر شدند که بعد آقای پوتین هم گفتند ما اسناد زیادی از این حمایت ها داریم و خود ما هم می دانیم که مسائلی هست. آیا اطلاع دارید که بازتاب این نامه آن طرف چه بوده؟ یعنی اصلا در ترکیه بازتابی داشته؟ این نامه سرگشاده بود و الان دارد ترجمه می شود و فکر می کنم مذاکرات معاون اول رئیس جمهور با اردوغان و مطالبی که مطرح شد، حکایت از این دارد که کاملاً به قول معروف ضمیر مرجعش را پیدا کرده است. چطور می شود که امروز ما به جایی رسیده ایم که هم کلامی مان با آقای پوتین بهتر از آقای اردوغان است؟ من فکر می کنم گاهی اوقات بعضی مسائل مصلحت اندیشی است، ولی اشتباه می کنیم اگر اجازه دهیم باعث تغییراتی در نگرش یا رفتار ما شود. آن مصلحت اندیشی ها گاهی کل پیشینه ما را خراب می کند. شما در حج بودید. هم در حج بوده ام و هم هشت نه سال مشاور دبیر کل مجمع جهانی تقریب مذاهب بوده ام، یعنی حرکت خانم ها را از صفر به جایگاه بالایی در دنیا رساندم. اجلاس های مختلفی برگزار کردیم. سند زنان مسلمان را تهیه کردیم. خود من در اولین روزهای درگیری های سوریه پیش نویس اجلاس زنان مسلمان پارلمان های کل کشورها را به آنجا بردم و بعداً این در اندونزی و سودان به صورت سند درآمد. یک بار در یک سازمان بین المللی سخنرانی کردم، بعد از حرف های من بعضی کشورهای دیگر یکی دو دقیقه از وقت سه دقیقه ای شان را به تمجید یا تأیید مطالبی که من گفته بودم پرداختند. شما به انگلیسی تسلط دارید؟ بله هم در سازمان ملل و هم در اجلاس روسیه به انگلیسی سخنرانی کردم. اگر هم جایی لازم شود به عربی هم مسلط هستم و جایی هم که قرار باشد تشریفات رعایت شود فارسی صحبت می کنم، ولی در همان جا یک سخنرانی به زبان انگلیسی داشتم. یکی دو بار از سخنرانی فارسی خیلی استقبال کردند. یکی در اجلاس بود و دیگری در نشست سران گروه ها و... بود. رئیس سنای روسیه ریاست نشست را برعهده داشت که سومین شخص روسیه بعد از رئیس جمهور و نخست وزیر است. من واقعیت های کشورمان را مکتوب با مستندات ارائه دادم که خیلی استقبال کردند. بقیه هم از حرکت ما الهام گرفتند. اینها در کنفرانسی که برگزار کردند به دنبال همان نگاه ما یعنی «حقوق و مسوولیت» بودند. دنیا الان به دنبال نگاه سومی است که آقا هم می فرمایند؛ یعنی از نگاه تفریطی که زن را کامل کنار بزنیم دوری کنیم. در هیچ جای مکتب وحی و در قرآن هم چنین چیزی نیست. بنابراین آن نگاهی که زن را به حاشیه می راند از نظر ما مطرود است. نگاهی هم که فقط می گوید زن ها بیایند که استفاده ابزاری از آنها و احساسات شان است-که بخشی از آنها ممکن است بحق باشد- ولی اکثراً استفاده ابزاری است مطرود است. من فکر می کنم دیپلماسی ای که ما در این چند سال در بحث نگاه زنان و خانواده داشته ایم که کل جامعه را دربرمی گیرد توانسته جای خودش را باز کند. شاید به خاطر همین حرکت هاست که مثلاً در آمریکا می بینیم یک کمپین رو آوردن دختران به حجاب و عفاف به وجود می آید. البته شاید حجاب هم نباشد بیشتر عفاف مطرح است و می خواهند یک سری ارزش های انسانی را رعایت کنند که مدت ها از آن غافل بوده اند. اگر بخواهیم یک مقدار مصداقی تر پیش برویم باید بگوییم به خاطر الگوی فرهنگی ایران شکست و گسست خانواده خیلی زیاد داشته ایم. ما که بعضی ارزش ها را به همه دنیا ترویج می دهیم چرا خودمان دچار این معضل شده ایم؟ یکی اینکه ما نیامدیم خانواده ها و به ویژه خانم ها را با آن چیزی که باید آشنا کنیم. یعنی آقای ما تکلیف خودش را نمی داند خانم هم همین طور. روزی حرف از طلاق، جشن طلاق یا مسائل اینطوری بود و ما فکر می کردیم اینها افراط گری یا یک سری توهمات است ولی الان می بینیم همین ها در جامعه خودمان وارد شده. یعنی ماهواره ها هم برای زندگی، سبک خوراک، نگرش، ارتباط با افراد خانواده و غیر محارم و جامعه و... برنامه ریزی می کند، حتی نگرش به عزادارای هارا تغییر می دهد. خیلی دوست دارند که عزاداری های ما به کارناوال تبدیل شود. بله یک عزاداری صوری و شعاری، نه شعوری. چون شعاری به کسی ضربه نمی زند. چون شما در کمیسیون فرهنگی هستید این بحث را با شما مطرح می کنیم. می توانیم بگوییم یک بخشی از این معضل به مردم برمی گردد، ولی به نظر می رسد یک بخشی از این معضل هم به دلیل قصور دستگاه های نظارتی است. به هر حال یکی از بزرگترین آسیب ها منبری هایی هستند که خرافه را رواج می دهند یا بعضی مداح ها که مثلاً روضه می خوانند همان آهنگ فلان خواننده لس آنجلسی است... ما نمی خواهیم کسی را تطهیر کنیم. همه قصور داشته ایم و اگر نگوییم عمدی بوده حداقل سهوی و غفلت بوده است. الان یک بخشی بودجه است. بودجه هم می تواند کمک کند و هم هدایت کند و جهت بدهد. در بودجه های ما گاهی تا نه ده ماه از سال به بودجه فرهنگی که برای کار فرهنگی خاص در نظر گرفته شود توجه نمی شود. فیلم های سینمایی ما هدف گذاری نمی شوند. ما هنرمند خوب و توانا کم نداریم. سینمای قوی داریم. آقا هم همین را فرموده اند که ما هنر خوب و هنرمندان خوب و سینمای قوی داریم، ولی باید محتوا را درست کنیم. اما چقدر در این زمینه سرمایه گذاری کرده ایم. چقدر از هنرمندی که واقعاً می خواهد بیاید حمایت کرده ایم. شاید خودش هم خیلی باور نداشته باشد ولی دلش می خواهد حمایت شود. ما باید بیاییم به او بگوییم نیاز جامعه این است، نیاز مخاطب این است، چارچوب سینما و تئاتر و هنر انقلاب این است، شما اگر بر اساس اینها کار انجام بدهی حمایت می شوی. ما می گذاریم هر کس با فکر خودش برود هر جور که شد فیلم بسازد. ما با یک بنده خدایی یک نشستی داشتیم... آقای صدرعاملی؟ بله من نمی خواستم اسم ببرم. ایشان می آید می گوید من دو ساعت پیش هواپیمایم خراب شد و این طور فکر کردم. گفتم یعنی سینمای ما اینقدر بدبخت است که اگر هواپیمای شما درست می شد فیلم نامه یک جور نوشته می شد حالا که خراب شد یک جور دیگر؟ خلاقیت هنرمند در لحظه بروز می کند. بله خلاقیت هست ما هم بی هنر نیستیم. ولی چیزی که هست بنا نیست که هرچه من به ذهنم آمد یا هرچه پیش آمد بسازم. ما باید برای هنرمند هدف گذاری کنیم، او با خلاقیتش بسازد. یعنی شما خلاقیت را در اولویت نمی دانید؟ نه باید به خلاقیت جهت داد. من الان به عنوان کسی که هفت هشت سال است مسوول حمایت از فراکسیون مخترعان هستم می گویم بسیاری از مخترعان ما سرخورده شده اند چون آب هست تشنه هم هست ولی این دو با هم هماهنگ نیستند. ما نیامدیم ببینیم که اگر هنرمند نداند جامعه اش چه نیازی دارد و اگر مسوولان ندانند چه سیاستی تعیین کنند همین می شود. ما آمدیم شورای توسعه را راه انداختیم. برای فیلم و سینما هم پیشنهاد من همین است. در بنیاد روایت هم گفتم. در سینما هم به آقای صدرعاملی گفتم. ما در کارهای قرآنی هم آمدیم بخش مردمی، متخصصان در حوزه های مختلف، مسوولان دولتی، مجلسی، صاحب نظران، دستگاه های ذی ربط و... را دور یک میز جمع کردیم. اینها باید اولویت شناسی و سیاست گذاری کنند. یعنی در سینما باید دقیقاً چه کنند؟ باید دور یک میز بنشینند و... الان شورای عالی سینما داریم. نتوانسته کار خودش را انجام بدهد و جامعیت را داشته باشد که هم هنرمند احساس امنیت کند و هم نظام بداند که بالاخره از چه کسی باید حمایت کند. خرده ای که آقای صدرعاملی به شما گرفتند این بود که شما خودتان گفتید که فیلم نمی بینید. فقط از یک ساعت و 25دقیقه حرف من و ایشان همین را برداشتند. این را هم برای این گفتم که ایشان داشت وقت کشی می کرد، مثلاً شما می گویید الان شب است، من هم می گویم درست می گویید شب است بقیه حرف تان را بگویید؛ وگرنه شاید چهار روز نبود که فیلم را دیده بودم. کدام فیلم؟ ایشان می گفت خود شما فیلم نمی بینید، من چون دیدم ایشان رودست خورده و دارد وقت کشی می کند گفتم درست می گویید... ایشان هم تا دو سه روز نتوانست چیزی بگوید، آن طرفِ آبی ها کمکش کردند. البته در موضوع نامه ای که به خانم اردوغان دادم آن طرف آبی ها خیلی زودتر فعال شدند و سه چهار ساعت بعد در خبر بی بی سی گفته شد، ولی در مورد آن موضوع دیرتر اقدام کردند. من اگر می دانستم ایشان می خواهد اینقدر سوءاستفاده کند همان جا فیلم هایی که دیده بودم را برایش لیست می کردم. در تماس خبرنگار «تماشاگران امروز» در همان روزها که اکران رستاخیز را لغو کردید، گفته بودید فیلم را ندیده اید و فقط به گفته همکارتان که فیلم را دیده اکتفا کرده اید. من خیلی از آنها را دیده بودم. امسال چه فیلمی دیده اید؟ الان بحث ما این نیست. بحثی که هست درباره این موضوع است که نباید من یا آقای صدرعاملی فکر کنیم جامع همه نگاه ها هستیم. فکر نمی کنیم کسی چنین نگاهی داشته باشد. چرا. بالاخره من در این چند سال مخاطبم را شناخته ام. من حق ندارم نظر خودم را درباره این استکان چای، جامع ببینم. باید بدانم همین قدری که می بینم از نگاه خودم است. اینکه می گویید خیلی خوب است ولی معمولاً خیلی از حرف های شما جامعیت داشته. یعنی هر وقت نظری داشته اید آن را به کل مردم تعمیم داده اید. نه. به این دلیل است که حرف تقطیع می شود. لااله الا ا... را اگر تقطیع کنید می شود لا اله و آن معنی که باید داشته باشد را نمی دهد. وقتی حرف ها با هم جمع بشود از آنها چیزی درمی آید ولی وقتی مقداری را گرفتیم و بقیه را رها کردیم خراب می شود. یک بار من درباره یک خانم گفتم چطور می شود خانم فلانی هم هنرمند باشد هم جامعه شناس هم مسائل دینی را بداند و هم مسائل فرهنگی را. آن خانم می گفت حرفی که من می زنم این است و جز این نیست. من می گفتم شما نمی توانی چنین ادعایی کنی اگر هم این ادعا را داشته باشی رد می شود. شما خودتان در فراکسیون های مختلف از مسائل بین المللی تا فرهنگی، مسائل زنان و غیره هستید. مثلاً به خانم اردوغان نامه می نویسید، در حالی که عکسی که بهانه آن نامه بود به کل رد می شود. اشکالی ندارد. آن کسی که می خواهد بفهمد می فهمد داعش کیست و جهاد نکاح و... چیست. شما اگر می دانستید این عکس سندیت ندارد باز هم این کار را می کردید؟ شاید بهانه گیر نمی آوردم. خدا خواست و این بهانه ای شد برای آن نامه، که جای خودش را هم باز کرد. شاید به این دلیل گفتند آقای صدرعاملی روبه روی شما بنشیند که دو فیلم اجتماعی خوب درباره خانم ها ساخته؛ مثلاً شما فیلم من ترانه 15سال دارم و دختری با کفش های کتانی را دیده اید؟ نه ندیده ام، ولی خود ایشان هم خیلی روی این مسأله تأکید نداشت. تأکید ایشان بر این بود که از در که وارد شدی باید هرچه را دیدی فیلم بسازی. مثلاً من نماینده الان هرچه را اینجا دیدم باید بروم در مورد آن قانون بگذارم. در صورتی که این طور نیست و من ده بیست مدل کارشناس را دعوت می کنم که اصلاً ببینم این قانون خوب است یا بد. شما جزو کسانی بودید که وقتی آقای سلحشور آن انتقاد را از بانوان سینما کردند حرف هایشان را تأیید کردید. اینطور نیست. اتفاقاً بعضی از آنها الان خودشان از بهترین مبلغ های ما هستند. من بارها هم در کمیسیون گفته ام که هنرمندها هنرمندهای ما هستند، ما باید بنشینیم و مشخص کنیم از این هنر حمایت می شود و از این خیر. شاید این خانم عقیده نداشته باشد ولی در جهت کارش لازم می بیند این کار را انجام بدهد. شما به حجاب هنرپیشه های سینما انتقاد داشتید. مسائل، فراتر از حجاب است. من به خود هنرپیشه کار ندارم آن چیزی که در فیلم ها می آید بعضی وقت ها مسلمان هم که نباشی مصلحت نمی بینی که خانواده ات بروند ببینند. من خیلی وقت ها بی سروصدا رفته ام در سینما نشسته ام. گاهی حتی جلسه ای را لغو کرده ام و یک فیلم را دیده ام. گاهی واقعاً دلم به حال هنر می سوزد که تضعیف می شود. خانه پدری چرا نباید اکران شود؟ از پیش از شروعش تا پایانش نشستم و دیدم. مشکلش چیست؟ اگر من بیایم آن را نقد کنم... به نظر شما چه نکته ای در آن ایراد داشت؟ خانه پدری یک تناقضاتی داشت؛ مثلاً دوستان آن دخترخانمی که خودکشی کرده بود خیلی ریلکس بودند و هیچ واکنشی نداشتند. یک سری مسائل اخلاقی در فیلم وجود داشت. مطمئنید درباره فیلم خانه پدری صحبت می کنید؟ این فیلم صحنه خودکشی ندارد؟ بله مطمئنم! احتمالا با فیلم دیگری اشتباه گرفته اید. نه همان فیلم است. مثلا کسی که آمده بود سر قبر قرآن بخواند انگار فقط منتظر بود یک نفر بمیرد تا به یک نوایی برسد. من خیلی به سینما علاقه دارم و گاهی سی دی فیلم ها را می گیرم و می بینم. اینکه یک فیلم را ببینید و فکر کنید ایراد دارد و اجازه اکران به آن ندهید، با صحبت شما که می گویید من همه چیز را جامع نمی بینم، در تناقض نیست؟ وقتی که گفتند من رفتم دیدم و دیدگاه همه افرادی که هر کدام از زاویه ای دیده بودند را جمع کردم. شما یک فیلم را می بینید و می گویید به آن نقد دارید اما می شود از این منظر هم نگاه کرد که کارگردان هم از نگاه دیگری فیلم را ساخته. من خودم دیدم و نظر جامع دیگران را هم دیدم. یک جاهایی تعریف ما از دموکراسی این است که مثلاً می گوییم ملت هر نظری دارند مهم نیست و من چهار پنج نفر را می شناسم که نظر آنها خیلی مهم است. در رابطه با آن جامعیتی که می گویید در جامعه سینما یا خانه سینما به عنوان مثال تعداد زیادی از کارگردان ها می گویند این فیلم از نظر سینمایی ایرادی ندارد حرف آنها برای شما مرجعیتی دارد؟ به اندازه خودش وزن دارد. فقط به اندازه وزن هنری آن مطرح است. وزن هنری هم که ظاهراً زیاد برای شما مهم نیست. تخصص من نیست. اینکه گفتید چهار نفر از مرگ یک نفر ناراحت نمی شوند ایراد هنری است، رئال نیست. شما رئال نمی بینید. من پا در کفش هنرمندها نمی کنم، ولی بحث این است که من می بینم خانواده هایی که از اینجا بیرون می روند چند نفر به هم مشکوک می شوند و... من پیش از نمایندگی مشاور بودم و هنوز هم هستم. خیلی ها مشاوره های خانوادگی شان را پیش من می آورند و من دوازده سال محل رجوع مردم بودم. شاید شما ندانید بارها به زندان ها رفته ام و با زندانبان و خود زندانیان صحبت کرده ام. بر اساس واقعیت هایی که دیده ام نظر می دهم... شما می گویید این واقعیت ها را اگر نگوییم اوضاع بهتر می شود یا باید بگوییم تا اوضاع بهتر شود؟ خیلی از این چیزها را نباید گفت. فکر می کنید الان وضعیت از نظر اجتماعی.... با همین کارها قبح زدایی کردیم. گاهی اینها در ذهن بعضی از مخاطبین نمی گنجد. ممکن است برای فلانی که ماهواره می بیند یا فلانی که خودش هیچ حد و مرزی را رعایت نمی کند اینها قداست داشته باشد ولی باید فکر کنیم مخاطبان ما تنها آنها نیستند خیلی ها ذهن شان پاک است. اگر آمار سه سال پیش آقای ضرغامی را که گفته بودند 64 درصد مردم ما ماهواره دارند در نظر بگیریم پس 50 درصد مردم ما این سریال ها را می بینند، آن وقت اگر اینجا جلوی فیلم ها را بگیریم آیا اثر دارد؟ نکته ای این است که باید ببینیم آیا می خواهیم ذهن پاک مخاطبی که نمی خواهد پای ماهواره بنشیند.... اینکه شما می گویید بهتر است مخاطب فیلم بهتری ببیند بدیهی است. ما می گوییم بالاخره برای ما مهم است که مخاطب را بکشیم بیاید فیلم ببیند یا خیر؟ برای من اینکه به هر قیمتی بخواهیم مخاطب را به سینما بیاوریم اصلاً اهمیتی ندارد و قابل قبول نیست. این مهم است که ما به مخاطبی که به سینما آورده ایم چه می خواهیم بدهیم؟ آیا چیزی به او می دهیم که به نفعش باشد؟ می توانید بگویید سینمای مطلوب شما و فیلمی که دوست داشته اید چه فیلمی است؟ سیب و سلما خوب بود. عروسی خوبان و بعضی از فیلم های دیگری که الان حضور ذهن ندارم بگویم. آیا این فیلم هایی که شما می گویید توانسته آن کارکردی را که مد نظر شماست داشته باشد؟ خیلی از دوستان شما می گویند سینمای آقای سلحشور یا آقای شمقدری، آنها هم که فیلم می سازند مخاطبی ندارد. من می گویم مخاطب من که به سینما می آید باید چیزی دستش بیاید نه اینکه چیزی دستش آمد زمین بیاندازد. ما باید چیزی داشته باشیم که مخاطب را به سینما بیاوریم. فیلم های قشنگی که مخاطب هم داشته باشد.... مثال بزنید. من الان فکر نکرده ام. یعنی یکی از فیلم هایی که مورد تاییدتان باشد و بیننده هم پسندیده باشد نمی توانید مثال بزنید. بخواهم بگویم لازم است فکر کنم. ما الان با یک پدیده ای هم روبه رو هستیم. تا الان مردم فیلم های ترکیه ای می دیدند، ولی الان بچه های خودمان دارند می روند در آن فیلم ها بازی کنند. ما اگر آن هنری را که گفتم درست عرضه کرده بودیم بچه های خودمان آنجا نمی رفتند. تمام چیزی که سینما و فرهنگ ما تا الان نشان داده سراب بوده. آب به اینها نشان ندادیم که تشنگی شان برطرف شود، یعنی تحت تأثیر هنر بیگانه و دیگران آن را به نمایش گذاشتیم. مثلاً در یک حبه قند، روحانی، دست و پا چلفتی است و رزمنده، نیازمند است، آن وقت شخصیت آمریکا رفته اش منجی می شود. همین است که فکر می کنند منجی باید آن طرف آب باشد. به نظر من ما بعضی سریال ها و فیلم های خوب داشته ایم و مردم هم به سمت آن آمده اند. شما آثار تلویزیون را ارزشمند می دانید؟ بخشی خوب است و بخشی نه. من همیشه خودم را جای مخاطب می گذارم نگاه می کنم می بینم من اگر جای این پدر یا مادر بودم که مثلاً امشب خواسته با فرزندش به سینما بیاید الان از این فیلم چه می فهمد و چه سؤالاتی در ذهنش می آید. آیا پدر و مادر می توانند جواب بدهند؟ با همه این توصیفی که شما از خودتان، زن و فرهنگ کردید آیا ما می توانیم با گشت ارشاد فرهنگ حجاب را در ذهن دخترها بیاوریم؟ این هم مثل همان مبحث سینماست. یک گوشه ای از آن گشت ارشاد است. اولا بقیه کاری نکرده اند، ناجا وظیفه خودش را انجام داده. نمی گویم نمره اش بیست است، گاهی هم ممکن است خطایی صورت گرفته باشد. باید روی آن نظارت باشد. جدیت آن را مناسب می دانید؟ ما باید فرهنگ سازی کنیم که مثلاً از روی خط عابر پیاده عبور کنیم یا سرعت مطمئنه داشته باشیم یا کمربند ببندیم و... اینها فرهنگ سازی است. یکی هم مبحث هم جریمه است برای کسانی که نمی خواهند این فرهنگ را قبول کنند. هر دوی اینها لازم است، ولی اگر ما فرهنگ سازی نکردیم و فقط جریمه کردیم نتیجه اش همین می شود که می بینیم. فکر می کنید ناجا برخوردهای اجتماعی را تا کی باید ادامه بدهد؟ ناجا کارش را می کند آنها (بقیه ارگان ها) باید بیایند و همپای این بشوند. و اگر آنها نیامدند؟ وظیفه من و همکاران من است که آنها را جریمه کنیم. چرا من وقتی به بعضی کشورهای دیگر می روم می بینم در فرودگاه تعداد زیادی محجبه خوب دارند ولی ما این وضعیت را داریم، به خاطر اینکه بالاخره آنها به این قضیه رسیده اند. چرا یک نفر در آلمان مروه شریفی می شود که گرچه به شهادتش می رسانند ولی حجابش را رعایت می کرده و تا این حد خطر را به جان می خریده. اینکه می گویند از همان ابتدای انقلاب سخت گیری زیاد باعث شده بعضی ها حجاب را پس زدند.. ما بد رفتار کرده ایم. سخت گیری نکرده ایم؟ سخت گیری جای خودش را دارد. الان مثلاً در مورد همین بازیگرهایی که رفته اند یک عده می گویند آنقدر برای شان محدودیت وجود داشته که مجبور شدند بروند. شما فکر نمی کنید اگر یک مقدار کمتر سخت گرفته می شد فضای بهتری ایجاد می شد؟ من سخت گیری کمتر را قبول ندارم. فرهنگ سازی را قبول دارم. فرهنگ سازی نشده. قران کریم یک آیه را که می آورد هم وعده بهشت می دهد و هم از جهنم می ترساند. این طور نیست که بگوید شما در بهشت هستید هر جا خواستید بروید. یا بهشت است یا جهنم است ولی دلیل برایش می آورد. آموزه های حضرت لقمان را ببینید؛ سخت ترین چیزها را به زبان خود فرزندش می گوید علت هم می آورد. اما شایدکسی که دائما به او سخت گیری می شود و تنبیه هم می شود کمتر مسأله برایش جا می افتد. ما مادر هستیم می دانیم باید بچه را چطور تربیت کرد. باید به او محبت کرد. گاهی هم که لازم شد یکی پشت دستش بزنیم. اما به نظر می رسد بیشتر تنبیه است و محبت کمتر. من گفتم سخت گیری باید سرجایش باشد و محبت هم باید باشد. از خدا مربی بهتری نداریم. از قرآن هم کتاب تربیتی بهتری نداریم. وظیفه پلیس سر چهارراه سخت گیری است. نمی تواند همه ماشین ها را نگه دارد تا به یک راننده بفهماند که نباید این چراغ را رد می شدی. اگر صداوسیما و بقیه نهادها فرهنگ سازی نکرده اند به پلیس مربوط نیست. پلیس باید وظیفه خودش را انجام دهد. منبع: تماشاگران امروز
یکشنبه ، ۲۰دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سلام سینما]
[مشاهده در: www.salamcinama.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها