محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829374049
چرا مردم GEM تماشا می کنند؟
واضح آرشیو وب فارسی:هشت صبح: از روزی که رضا رشیدپور از تلویزیون رفته یک گفت وگوی درست و درمان ندیده ایم و مدام جلوی تلویزیون پروانه ای شده ایم . ستاره ها هم برای آمدن به هر برنامه ای پول می خواهند و خودشان می دانند که کسی ازشان سوال سخت نمی پرسد.خبرایرانی: حالا رضا رشیدپور با یک برنامه گفت وگو محور بار دیگر خبرساز شده است. ولی این بار به جای نشستن جلوی تلویزیون باید در کامپیوتر، تبلت یا گوشی گفت و گوهای جذابش را از طریق سایت آپارات ببینیم .ما که عادت داریم برای جنس خوب تا آن سر دنیا برویم، این کارها زیادی سوسول بازی است. مصاحبه کردن با رضا رشیدپور سخت ترین گفت و گویی است که می شود تصورش را کرد. او که خودش استاد پر سیدن سوال های سخت است و بلد است چطور مهمانانش را گوشه رینگ ببرد و زوایای پنهان شان را نشان مان بدهد . ما که سعی مان را کردیم تا نظر شما چه باشد. - چرا آقای رشیدپور دیگر در تلویزیون نیست؟ چند روز پیش با یکی از مقامات صحبت می کردم. شاید برای چندمین مرتبه از او پرسیدم علتش چیست؟ او گفت خودم هم نمی دانم! - چه حرف عجیبی زده اند. برای خودم هم عجیب بود. یکی از مقامات عالی حراست تلویزیون چند روز پیش به من گفت: ما که مشکلی با شما نداریم. - آخرین بار دقیقا کی روی آنتن بودید؟ اگر حضور در افتتاحیه شبکه نسیم را که یک ارتباط شخصی با آقای ضرغامی بود در نظر نگیریم، آخرین برنامه من به سال 88 بر می گردد. - جریان افتتاحیه شبکه نسیم واقعا چه بود ؟ یک ارتباط شخصی بین من و آقای ضرغامی وجود دارد و چون آخرین روزهای دوره ریاست ایشان بر سازمان صدا و سیما بود از من خواستند در افتتاحیه شبکه نسیم حضور داشته باشم. حدود 4 ماه با این شبکه همکاری داشتم که البته حضوری رسمی در تلویزیون محسوب نمی شود. - مگر می شود شما فقط در این شبکه حضور پیدا کنید و بگویید حضورم رسمی نبوده؟! در آن مقطع شبکه نسیم در تهران هم پوشش کامل نداشت. در واقع مسوولین داشتند آزمون و خطا می کردند که چنین شبکه ای می تواند به صورت مستقل به موفقیت برسد یا نه ؟. آقای ضرغامی هم به 3 نفر از دوستان به صورت شخصی مثل خانم بهنوش بختیاری، آقای رامبد جوان و من اعلام کردند که بیایید کمک کنید تا این شبکه راه بیفتد. من هم به خاطر ارادت شخصی ام به ایشان این کار را انجام دادم که جزو فعالیت رسمی در تلویزیون محسوب نمی شود. - از آقای ضرغامی نپرسیدید چرا من که ممنوع التصویر هستم می توانم برای افتتاحیه شبکه نسیم روی آنتن باشم؟ اتفاقا گفتم. در یک مجلس ختم ایشان را دیدم و فرصت گفت وگو کوتاه بود. آقای ضرغامی پرسید چرا کار نمی کنید؟ گفتم چون ممنوع الکار هستم. ایشان هم گفت بیا در شبکه نسیم کار کن و من هم پذیرفتم. - به آقای ضرغامی نگفتید من به خاطر شما به شبکه تازه تاسیس نسیم می آیم اما بعدا می خواهم به شبکه های دیگر تلویزیون برگردم؟ چرا. از طریق مدیر شبکه نسیم دکتر کرمی این موضوع خیلی مطرح شد اما به سر انجام نرسید؛ هرچند طرح برنامه من با شبکه نسیم چیز دیگری بود؛ حتی برنامه ای هم ساخته شد با عنوان «گوشی شو». با این سوژه که هنرمندان به استودیو می آمدند و گوشی شان را در برنامه به مردم نشان می دادند. آلبوم عکس هایشان، پیامک هایشان و. . . همه را روی مانیتور نشان می دادیم و آنها در مورد هر کدام توضیح می دادند. برنامه جذاب و خوبی هم شد. تلویزیون هم با طرح آن موافقت کرده بود. 30 قسمت با حضور 30 سلبریتی مثل بهاره رهنما، برزو ارجمند و. . . ساخته شد اما متاسفانه پخش نشد. بعد گفتند شبکه نسیم باید بیشتر طنز آیتمی پخش بکند و آقای رشیدپور هم برود طنز آیتمی بسازد که من هم برنامه عینک آفتابی را ساختم. - یعنی هیچ کسی در طول این سال ها مستقیم به شما نگفت که ممنوع الکار هستید؟ خیر، متاسفانه یکی از بدی های تلویزیون این است که دستورات بد را کتبی نمی کند. در مورد همه بچه ها این گونه است. - شفاهی چطور؟ بله، مطرح شد. - نپرسیدید چرا؟ بارها پرسیدم. از طریق مجله شما می گویم. هر خطایی را که رضا رشیدپور مرتکب شده حاضرم در تلویزیون علنا اعلام کنند. - در دوره شما مجری های دیگری هم مثل فرزاد حسنی بودند که ممنوع الکار شدند اما سالی یک بار می آمدند و می رفتند ولی به شما همان سالی یک بار هم اجازه ندادند. اما به شبکه نسیم آمدید. احساس نمی کنید برای حضور در این شبکه از شما سوءاستفاده شد؟ من یک ویدیویی پر کردم که خطاب به آقای ضرغامی بود. با او به عنوان رئیس سازمان شروع به گفت وگو کردم. منتها این ویدیو به تیراژ میلیونی پخش شد و این حس را به وجود آورد که من با او مشکل شخصی دارم؛ در حالی که صحبت من کلی و با رئیس سازمان صدا و سیما بود. من در این شبکه حضور پیدا کردم تا بگویم من با شخص آقای ضرغامی هیچ مشکلی ندارم. تعبیر غلطی هم نیست. ما در جامعه با خود فرد صحبت می کنیم و نه جایگاهش. شما وقتی می گویید آقای ضرغامی رئیس خوبی است، منظور شما این نیست که آدم خوبی است، بلکه منظور شما نحوه مدیریت او است؛ بنابراین وقتی عملکرد رئیس صدا و سیما را نقد می کنم به این معنا نیست که شخص آقای ضرغامی را نقد می کنم. احساسم این است که در فضای سال های 89، 90 حمل بر این شد که من به سمت آقای ضرغامی نشانه گیری کرده ام و با این هزینه ای که دادم سعی کردم ثابت کنم که این طور نبوده. - به این موضوع فکر نکردید که شما یک شومن درجه یک هستید و درست نیست برنامه طنز بسازید؟ فکر نکردید 8 سال که نبودید، حالا هم اگر قرار نیست برنامه گفت وگومحور بسازید اصلا نباشید بهتر باشد؟ می توانم از زاویه نگاه شما این نقد را بپذیرم. خیلی از افراد با این برنامه ارتباط خوبی برقرار نکردند اما شاید برای شما عجیب باشد که هزاران پیام مثبت از قشر نوجوان و جوان دریافت کردیم. کسانی که ساعت خوش یا جنگ نوروز 72 را تجربه نکرده بودند اما طنز آیتمی را با عینک آفتابی دیدند و خیلی خوب هم با آن ارتباط برقرار کردند. - اما جایگاه رضا رشیدپور این نبود. شما وقتی برنامه اینترنتی می سازید که یک ساعت است و فردا میلیون ها نفر آن را دیده اند یعنی شما تاثیرگذار هستید اما به نظر خودتان با عینک آفتابی توانستید تاثیر زیادی در جامعه بگذارید؟ خیر طبیعتا در عینک آفتابی نتوانستم؛ هر چند نسبت به طنز بی علاقه نیستم ولی شاید به قول شما در جایگاه درستی قرار نگرفته بودم. کما اینکه اگر احمدرضا عابدزاده را خط حمله بگذارید یک گل هم نتواند بزند اما به عنوان دروازه بان عالی است. - عابدزاده هم می تواند این استدلال را داشته باشد که من مهاجم خیلی خوبی هم می توانستم باشم؟! من هیچ وقت نخواهم پذیرفت برنامه عینک آفتابی اتفاق اشتباهی است. عینک آفتابی در مدت زمان پخش اش اشتباه نبود اما اینکه به لحاظ کارنامه حرفه ای رضا رشیدپور بررسی کنید کاملا درست است که جزو نقاط قوت کارنامه من نیست و فکر می کنم در کارنامه هر هنرمندی هم هست. حتی در کارنامه بهترین بازیگران سینما هم 4 تا فیلم هست که اصلا از آن هنرمند قابل پذیرش نیست که عموما هم می گویند به دلیل غم نان بوده است. - شما هم به دلیل غم نان این کار را انجام دادید؟ نه، من رفاقتی این کار را کردم. آقای ضرغامی را دوست دارم. حتی اگر طرز فکر متفاوتی با هم داشته باشیم. صرفا به خاطر دوست داشتن او این کار را انجام دادم. - شما یک تمایزی دارید آقای رشیدپور. تلویزیون این رفتار را با افراد مختلفی کرده. ولی تفاوت شما این است که تنها کسی بودید که تلاش کردید مدیا را فارغ از تلویزیون به صورت مستقل دنبال کنید. خیلی از آدم هایی که تلویزیون را کنار گذاشتند به کلی محو شدند. اما شما در مطبوعات بوده اید، کار مستقل تصویری کرده اید و. . . بله، به این دلیل که علاقه من به رسانه است و نه صرفا تلویزیون. من رسانه را خیلی بزرگ تر از تلویزیون می دانم. شاید ما به جهت شرایط قانونی مجبوریم رسانه را تلویزیون بدانیم اما دنیای حرفه ای مجموعه ای از دانش و اطلاعات رسانه ای است. من به رسانه اعتقاد دارم. - این علاقه کافی نیست. خیلی ها علاقه داشتند اما جواد یحیوی هم مثل شما بود و او به طورکامل رسانه را کنار گذاشت و به دنبال کارهای دیگری رفت. به هر حال تلویزیون یک رسانه ویژه است و نبود این امکان یک حسرت. می خواهم بدانم رضا رشیدپور هنوز هم آرزو دارد به این رسانه برگردد؟ صددرصد همین طور است. برای اولین بار در مجله شما می گویم. سه ماه پیش من را به عنوان مهمان به یک برنامه صبحگاهی در شبکه 3 دعوت کردند. بسیار خوشحال بودم که بعد از مدت ها می توانم به صورت زنده به مردم سلام کنم. این موضوع لذت عجیبی دارد. اما 4 ساعت مانده به برنامه از من عذرخواهی کردند که فردی گفته رشیدپور به تلویزیون نیاید. بسیار توی ذوقم خورد. هر چقدر هم در دیگر رسانه ها آدم موفقی باشم اما سلام زنده روی آنتن تلویزیون، لذت دیگری دارد که فقط مجری هایی که این تجربه را دارند می دانند چه می گویم. من از این لذت محرومم و بابت آن بسیار متاسف. اما به هر قیمتی هم حاضر نیستم این کار را انجام دهم. - چند تجربه ناموفق هم در این سال ها روی آنتن داشتید مثل شبکه ایرانیان. شبکه ایرانیان اصلا تجربه ناموفقی نبود. برای اولین بار در طول تاریخ رسانه ایران ثابت کردم که می توانیم از جردن تهران برنامه بسازیم و پخش کنیم و مخاطب بالایی هم داشته باشد. هر هفته آمار می گرفتم که اوضاع ما به چه صورت است و جواب می گرفتم که مردم می خواهند شبکه ایرانیان جزء 5 شبکه اصلی باشد و در سه هفته آخر جزء 5 شبکه برتر بودیم. من ثابت کردم که با دست خالی و بدون هیچ امکانات ویژه ای می توان برنامه ساخت و جزو برترین انتخاب های مردم قرار گرفت. - ما که معتقدیم موفق نبوده ولی با فرض شما چرا مردم هیچ کدام از گفت وگوهای شبکه ایرانیان را به یاد ندارند؟ هیچ کدام از گفت وگوهای شبکه ایرانیان به یاد مردم نیست؟ - بله ! اگر جزو 5 شبکه اصلی بوده پس مردم هیچ چیز یادشان نیست؟! جاودانگی راه اول ماندگاری و ذوق زدگی راه دوم ماندگاری است. بعضی از پدیده های رسانه ای در لحظه ذوق زدگی ایجاد کردند و ماندگار شدند ولی خیلی از اتفاقات رسانه ای جاودانه بودند و ماندگار شدند؛ مثل هزاردستان حاتمی. اما مارمولک کمال تبریزی به دلیل ذوق زدگی ماندگار شد. شبکه ایرانیان در مقایسه با برنامه شب شیشه ای تفاوت جاودانگی و ذوق زدگی است. شب شیشه ای یک برنامه جاودانه است ولی شبکه ایرانیان برنامه ای بود که فقط ذوق زدگی در مردم ایجاد کرد. - نه، در این حد که هیچ چیز در خاطر مردم نمانده باشد. شاید در خاطر شما نمانده. به یاد دارم که یک فروشگاه بزرگ در کرمان رقم خیلی خوبی در ماه آخر به برنامه پیشنهاد کرد تا اسپانسر شب شما بخیر شود. مسلما وقتی برنامه ای دیده شود این اتفاق می افتد. - به نظر می آمد آقای رشیدپور جلوی تلویزیون ایستاده و می گوید اگر اجازه نمی دهید برنامه را اجرا کنم خودم مجوز می گیرم و شبکه راه می اندازم. هنرمندهایی را که شما می آورید هم دعوت می کنم. شاید خودتان این واکنش را به وجود آورید. من نمی توانم خنثی باشم. این موضوع در زندگی ام تعریف نشده است. - وقتی یک خواننده زیرزمینی می خواهد مجوز بگیرد به او می گویند دو سال برنامه اجرا نکن و بعد به شما مجوز می دهیم. مشابه این اتفاق برای شما نیفتاد؟ شاید شما هم می توانستید با صبوری به تلویزیون بازگردید. به نظر می رسد آدم حسابگری نیستید و تصمیمات هیجانی می گیرید. اصولا کسی که ریاضیات خوانده باشد آن هم در سطح ارشد نمی تواند آدم محاسبه گری نباشد. اتفاقا مدام در حال برنامه ریزی و محاسبه هستم. برای برنامه دید در شب هم مدام محاسبه می کنم. - محاسبه سود و زیان می کنید؟ محاسبه سود و زیان نه. در واقع محاسبه مسیر اجرای پروژه. حداقل به لحاظ مادی این کار را نمی کنم ولی به لحاظ معنوی قطعا به فکرش هستم. مثلا دید در شب تا به حال هیچ منفعت مالی برای مان نداشته است. - آدم تجربه گرایی هستید؟ بله تجربه گرا هستم. دوست دارم هزینه کنم تا راهی باز شود. می دانید در کوچه و خیابان افرادی را دیده ام که امیدوار شده اند می توانند در اینترنت برنامه بسازند. کسانی که تا دیروز فکر می کردند نمی توانند جایی هنرشان را ارائه دهند و تلویزیون به آنها فضا نمی دهد. حتی چند روز پیش در ترافیک بودم که یک نفر پنجره ماشین را پایین داد و گفت آقای رشیدپور من هم می خواهم مثل شما برنامه بسازم. این اتفاق ها حس خیلی خوبی به من می دهد. - شما که تمام پروژه هایتان ضرر کرده چطور هنوز آنقدر پول دارید که برنامه می سازید؟ همه پروژه هایم ضرر نکرد. . . - سرمایه گذاری تان در حوزه مجله ضرر نکرد؟ مجله در سال 84-85 ضرر کرد. بعد به روزنامه تبدیل شد و باز هم ضرر کرد. البته من در مجله سرمایه گذار نبودم. به میزانی پولی دارم که بتوانم برنامه بسازم. از خانواده متوسط رو به بالایی از نظر مالی هستم و شغل من رسانه نیست. من خیلی کارهای دیگری هم انجام می دهم. - مثلا؟ مهندس ساختمان هستم و حق امضا و محاسبه دارم. با دوستان بسیار نزدیکم از حدود 20 سال پیش شرکتی به نام سامان سد داریم که در زمینه پروژه های بزرگ عمرانی در سطح نیروگاه سازی و پتروشیمی فعالیت می کند. هولدینگی هم دارم که یکی از شرکت های آن هواپیمایی ایرانیان است. تور، آموزش پرواز، لاین تفریحی، فروش بلیت و. . . در این شرکت انجام می شود. تدریس هم می کنم؛ بنابراین به رسانه هیچ وقت به عنوان منبعی برای کسب درآمد نگاه نکرده ام. البته یک جاهایی در رسانه هم پول درآورده ام ولی الزاما منبع درآمدم نبوده. - در دوره ای می گفتند ملکی که رسانه های تصوری در آن است برای شماست و به آنها اجاره داده اید. خیر این طور نیست. مدیریت فروشگاه رسانه های تصویری به مدت 2 سال با من بود. زمانی که دکتر ابراهیم داروغه زاده، رئیس موسسه رسانه های تصویری بودند به واسطه اعتمادی که به من داشتند مدیریت آنجا را به من سپرده بودند. بعد خودم مسوولیت آن فروشگاه را واگذار کردم. - پس شما در واقع بیزنس منی هستید که رسانه عشق شماست. . . کاملا درست است. رسانه را به عنوان عشق، علاقه و دانش در زندگی وارد کردم و نه به عنوان منبع درآمد و تامین نان شب. - شما از معدود آدم هایی هستید که این شانس را دارید. وگرنه خیلی ها این توانایی مالی را نداشتند که به صورت مستقل کار رسانه ای انجام دهند و به همین خاطر زمانی که این امکان از آنها گرفته شد دیگر در رسانه فعالیتی نکردند. فکر می کنم بزرگ ترین سرمایه خلاقیت است. رشیدپور با پولش برنامه دید در شب را نساخته بلکه با فکر، شناسایی خلا، برنامه ریزی و طراحی، این برنامه را به دانلود میلیونی رسانده. وگرنه خیلی های دیگر هم پول دارند.. - به نظر شما دید در شب پروژه موفقی است؟ می توانست به موفقیت بیشتری برسد اگر زیرساخت های اینترنتی کشورمان مهیا تر بود. دید در شب اگر در سال 96 ساخته می شد مسلما مخاطب بیشتری داشت. البته باز هم تصور اولیه من چیز دیگری بود و گمان نمی کردم این حجم استقبال داشته باشد و دانلود شود. - یعنی موفقیت اش فراتر از انتظار شما است؟ در اوایل کار توقع این حجم از استقبال را نداشتم. - برنامه ای که رضا رشیدپور پشت آن است باید مخاطب بیشتری داشته باشد و خیلی بیشتر دیده شود. چرا از ابزار دیگری برای افزایش مخاطب استفاده نمی کنید؟ فقط از سرور آپارات در مجموع نزدیک به 2 میلیون دانلود داشتیم. یعنی هر برنامه حدود 130 هزار دانلود. تازه خیلی ها یک بار دانلود می کنند و به دیگر افراد خانواده هم نشان می دهند. در حوزه رسانه، یک بحث گستردگی مخاطب است و مورد بعد عمق مخاطب. شاید در گستردگی مخاطب با رقم میلیونی برنامه 90 نتوانید مقایسه کنید اما هر شب که برنامه پخش می شود صبح روز بعد روزنامه ها و رسانه های مختلف در موردش می نویسند. پس دید در شب به دنبال مخاطب عمقی است. شما می گویید اگر مخاطب نداشتید روزنامه ها در مورد این برنامه نمی نوشتند. در صورتی که رسانه ها همه چیز را منعکس می کنند. - پس چرا در رابطه با برنامه صبح بخیر ایران شبکه 1 که زنده هم پخش می شود چیزی نمی نویسند. . . شاید خوب اجرا نمی شود. شاید مردم نمی بینند. شاید ضریب نفوذ برنامه پایین است. شما هم فقط برنامه صادق خرازی را نمی توانید به عنوان شاخص ارزیابی در نظر بگیرید. - ما به دنبال اجرای خوب هستیم. اتفاقا برنامه خرازی جزو کمترین میزان دانلود است. ولی موج ساز شد. . . . بله آن برنامه موج ساز شد. برنامه اکبر عبدی حاشیه ساز شد و فیتیله هم برنامه امنیتی بود. - ما راجع به بازخورد صحبت می کنیم. برنامه فیتیله بازخورد امنیتی نداشت اما در کل بازخوردش در حد انتظار شما بود؟ بله، بین قشر تحصیلکرده و فرهیخته مردم آذربایجان که نزدیک به 20 میلیون نفر هستند، بازخورد مناسبی داشت. - به مصاحبه شونده ها پول می دهید؟ به هیچ کدامشان. - فکر نکردید برنامه را به نوعی دیگری هم می توانید اجرا کنید؟ مثلا به فکر توزیع برنامه به شکل سی دی در شبکه نمایش خانگی نیستید ؟ الان بعید است این صحبت را بکنید چون شبکه نمایش خانگی بیشترین تیراژ فروشی که داشته 50هزار نسخه است. - اما با آماری که خودشان می گویند متفاوت است. آنها را کنار بگذارید. فروش واقعی در اوج سریال های موفق همین عدد است. با آگهی ها دخل و خرجش در می آید؛ وگرنه سینمای خانگی ما ورشکسته است. فیلم هایی که با 100 میلیون تولید می شوند و روانه سوپرمارکت می شود معنایی دیگری جز اینکه سینمای خانگی ورشکسته است می دهد؟ - پس عوامل شهرزاد چطور دخل و خرج می کنند. بگذارید شهرزاد تمام شود و بعد در رابطه با آن صحبت کنیم. - پس چطور چند میلیارد هزینه کرده اند! به نظر شما به لحاظ مالی پروژه موفقی است؟ - بحث ما موفقیت نیست اما عددها را قبول داریم. چطور با این شرایط که گفتید پروژه های چند ده میلیاردی در این شبکه ساخته می شود؟ شاید نذر فرهنگی دارند و روی اسم های مختلف سرمایه گذاری می کنند. - دندان طلا چطور؟ یکی از اسپانسرهایش را می شناسم که 1 میلیارد هزینه کرده. - چرا برای شما این کار را نمی کنند. تا به حال دنبالش نرفتم. - می شود؟ همین الان آنقدر اسپانسر هست که از بین آنها نمی توانم انتخاب کنم. فکر می کنم شبکه خانگی هیچ مزیتی نسبت به اینترنت ندارد. شاید در روستاها این فیلم ها توزیع نشود اما الان در دورافتاده ترین نقاط کشور هم مردم به اینترنت دسترسی دارند. تا مرز افغانستان، زابل و. . . رفته ام و جالب اینکه اینترنت پرسرعت هم دارند. شما می گویید شبکه خانگی کار نمی کنید چون دیده نمی شود. به نظرم کسی که اینترنت دارد برای خرید فیلم از شبکه خانگی هم پول می دهد و فیلمی که وارد خانه می شود احتمال این را که توسط افراد دیگر هم دیده شود بیشتر می کند. یعنی شما می گویید باید می رفتم سمت شبکه خانگی؟ - خیر سوال این است که چرا نرفتید؟ اتفاقا اولین پیشنهادی که به من شد شبکه خانگی بود. - و چرا این کار را نکردید؟ به این فکر کردم سطح دسترسی مردم به اینترنت بسیار ساده تر از شبکه خانگی است و حتی نیازی نیست تا سوپرمارکت هم بروند. دوم اینکه هزینه کردن برای دی وی دی با خرید حجم اینترنت تعبیر مفهومی مجزایی دارد. شاید مردم حاضر باشند اینترنت بخرند اما خیلی ها دی وی دی نمی خرند. من دوست نداشتم به این شکل گفت وگوهایم را بفروشم. نمی خواهم این منت گردن مردم باشد که با پول گفت وگوی رضا رشیدپور را بخرند. حتی پیشنهاد بهتری هم داشتیم و شرکت پست رسانه گفت دی وی دی های شما را دم در خانه رایگان به مردم تحویل می دهیم تا ببینند. آن زمان احساس کردم کار جالبی نیست. اینکه درب خانه را بزنند و بگویند بیایید دی وی دی رضا رشیدپور را ببینید! برنامه ریزی گسترده ای هم داشتند. می خواستند از تهران شروع به پخش کنند و به سایر شهرها برسند. - دیدن برنامه در اینترنت چقدر خرج دارد؟ کمتر از 1000 تومان. حدود mb180 مصرف می شود. - آپارات اسپانسر شماست؟ اسپانسر نیست، ابزاری برای پخش برنامه است. - یعنی هزینه های دید در شب را خودتان می پردازید؟ هزینه های دید در شب را رسانه آرمانی می پردازد که برای خودم است. هزینه های پخش را هم آپارات می پردازد. البته تا 8 برنامه اول دوست نداشتیم اسپانسر وارد شود تا قیمت واقعی برنامه مشخص شود. از برنامه 8 به بعد احساس کردیم به آن قیمتی که مد نظرمان بوده نزدیک شده ایم و از ورود اسپانسرها استقبال کردیم. فصل اول این برنامه 12 قسمت است. ترجیحم این است که انتهای این فصل متوقف شود تابازنگری شود و تغییراتی صورت بگیرد ولی نمی دانم مسیر اسپانسرها ما را به کجا می برد. به شدت تقاضا داریم تا برنامه بیستم ادامه پیدا کند و می گویند ده برنامه آینده را پیش خرید می کنیم ولی هنوز تصمیم مان را نگرفته ایم. - هر رسانه ای را می توان با قله هایش قضاوت کرد. اگر رسانه ای هیچ قله ای نداشته باشد طبیعتا موفق نیست. برنامه هایی مثل 90 که از سال های دور بوده جذاب است که البته این برنامه هم رو به افول است. نظر شما در رابطه با برنامه 90 چیست؟ هر پدیده رسانه ای که تبدیل به عادت شود کم کم دیده نمی شود. مثل بیلبورد سر کوچه تان که آنقدر می بینیدش که دیگر چندان به چشم تان نمی آید. بدون رقیب ماندن و در قله ماندن کم کم تبدیل به کارت پستال می شود تا یک اتفاق هیجان انگیز. - مسوول این اتفاق خود آقای فردوسی پور است؟ قطعا نیست. او تلاش می کند برنامه اش را در یک تراز کیفی نگه دارد و من هم مثل خیلی های دیگر 90 را خیلی وقت ها می بینم. به لحاظ ساختاری، سخت افزاری، نرم افزاری عادل فردوسی پور تلاش می کند برنامه را استاندارد تولید کند اما خسته کننده است چون در میدان بدون رقیب دویدن شاید برای خود آقای فردوسی پور هم خسته کننده شده باشد. فکر می کنم دیدن 90 برای مخاطب تبدیل به عادت شده و برای آقای فردوسی پور تبدبل به بی انگیزگی. اگر قله های مختلفی داشتیم قطعا شرایط فرق می کرد و میدان رقابت را جذاب تر می کرد.
شنبه ، ۱۹دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هشت صبح]
[مشاهده در: www.8sobh.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها