تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816295237
ناگهان چه زود دیر می شود/باقی ، باقی شد
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: ناگهان چه زود دیر می شود/باقی ، باقی شد مشهد - ایرنا – "درد داره ... اوج دلتنگی وقتیه که نه میتونی ببینیش ، نه صداشو بشنوی و فقط میتونی به عکس پروفایلش نگاه کنی ، "
به جای عکس اش از دیشب این متن در پروفایل اش (تلگرام ) قرار گرفته که خود خبری است به دوستان و آشنایان او که کم هم نیستند . خبر از نبودن و رفتن بی خبر و ناگاه و واقعا درد دارد و چاره ندارد جز گذر زمان .اینبار خبر تکان دهنده بود ، کوروش باقی یکی از مدیران ایرنا به دیار باقی شتافت .خبر دادن و خبر گرفتن جزیی از زندگی ماست اما این دست خبرها را نمی توان تاب آورد و شنیدن اش هم دشوار است ، خبر رفتن های ناگاه و یکباره انسانی که هر روز، ساعت ها در کنارش کار و زندگی کرده ایم و و چون یک خانواده درد و شادی و خوشی و ناخوشی هایمان را با هم قسمت کرده وتا ساعتی قبل کنارمان بوده و یکباره بدون هیچ مقدمه و آمادگی می گویند نیست و دیگر هیچ .اینبار خبر خبرگزاری جمهوری اسلامی می شود : " کوروش باقی از مدیران ایرنا درگذشت ." چه آرام و بی صدا ، چون برگی در آب روان ، چون اشکی بر گونه ای خیس و یادی بر خاطره ها ماندگار. به راستی فاصله بین زندگی و مرگ تار مویی بیش نیست و او چه راحت از آن گذر کرد و در لحظه ای بود و لحظه ای دیگر بی هیچ سختی و دشواری ، راحت همه را در غم خود گذاشت و رفت . قلبی که مهر و مهربانی را نثار دیگران می کرد و نشاط و شادابی را به وسعت شعاع حضورش در محیط می پراکند چه آرام و بی صدا از تپش باز ایستاد و این بار در کمال بی مهری و ناباوری همه را در غم خود نهاد. می گویند برای همه هست؛ آری هست اما کمتر حضورش را حس می کنیم تنها وقتی یادش می کنیم که عزیزی را از دست می دهیم و باز هم تکرار شد ، بار قبل مرحوم محمد رضا نصری ، انسانی صادق و بی ریا که در کمتر از یکسال حضورش در مشهد خاطره ای محو ناشدنی در اذهان همکاران ایرنایی مرکز به جا گذاشت و رفت و این بار مردی از جنس مهر و انسانیت که بیش از سه سال را با ما در لحظه زندگی کرد و ماموریت هند او هم این فاصله را عمق نبخشید.مردی که در دوره مسوولیت اش در مشهد کمتر ریاست کرد و همپا و همراه همکاران، محبت و مهر و لبخند بی ریایش را از هیچ کس دریغ نکرد و اینک تنها آنچه از او به یاد می آوریم نیکی و خوبی است. به راستی تنها چیزی که از انسان به یادگار می ماند نیکی است و او اینگونه بود.آن زمان که ماموریت هند او طرح شده بود با مخالفت و اصرار همکاران برای نرفتن و ماندن مواجه شد و بهنگام خداحافظی او که دلی به روشنی آب داشت ، گریه کرد.آخرین بار هم بعد از بازگشت از این سفر چندساله ، حدود دو ماه قبل در سفر به مشهد ، در ورود به اتاق خبر همان چهره خندان و سرشار از محبت و صداقتش را میهمان خاطره ها کرد و ماندگار شد. او انسانی بود که همه چیز را با انسانیت می سنجید از این رو رد پای خاطره در هر جا که حضورش را حس کرده بود از مراغه تا سیستان و بلوچستان ، از مشهد تا هند و در انتها تهران همه سراسر معرفت و نیکی بود. تحمل این غم ، سخت و دشوار است، گویی این زمان رنج ها بیشتر از صبر ما و قلب ها کوچکتر از غصه ها می شود ،وقتی نمی توان اشک ها را پشت پلک ها پنهان کرد و بغض ها پشت سر هم می شکند ،وقتی مردی که خود جنس خبر است ، خبر می شود؛ باقی ، باقی شد. نه امروز که او همان زمان باقی شد که در برخورد با دیگران به جای ، جایگاه و سمت و عنوان ها ، انسان ها و شخصیت وجودی شان را می دید و رفتارش را انسان وار تنظیم می کرد. چنانکه مدیر عامل ایرنا هم در پیام خود نوشت :"کوروش باقی ازجمله بهترین و خوش اخلاق ترین خبرنگاران ایرنا بود که تخصص و تجربه کار خبر را در ظرف اخلاق و آرامش همواره پیش می برد و لبخند مستمر بر لبانش براین باور تاکید داشت که سختی کار خبرنگاری و اضطراب همراه آن وقتی برای مردم باشد لبخند رضایتمندی به بار می آورد."و اینک قلبی که وسعت اش سراسر مهر ،محبت و لطافت بود خود را به زلال حیات سپرد و در رودخانه زلال ابدیت جاری گشت.تحمل این غصه برای ما دشوار است ،پس خانواده اش را چه می شود؛ همسری که باقی برایش سال ها نه همسر که دوست ، همراه ، انیس و همدم بوده و اینک در یک لحظه خود را در برهوتی یکه و تنها حس می کند و فرزندی که پدر را برای خود الگو و عزیز می دانسته و از او جدایی نداشته ، اینک در این خلا بی کسی ،چه کسی دانه های اشک را از گونه هایش پاک می کند و اندوه و غم از دل اش بر می دارد. این بار هم قصه ای دیگر ، قصه ای از خوبی ، مرام ، معرفت پایان یافت اما یادش و خاطره نیکی ها و معرفت بی مثالش ماندگار است.خدایش قرین رحمت واسعه خود گرداند و خانواده اش را صبر و بردباری عطا فرماید.فاطمه یوسفی* خبرنگار ایرنا مرکز مشهد1906
19/10/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها