واضح آرشیو وب فارسی:شهرآرا: دکتر رضا تنهایی دیروز در یکی از روزنامه ها خبری مبنی بر افزایش نرخ بیکاری در جویندگان کار زیر ٣٠سال منتشر شد که این نرخ دو و نیم برابر نرخ عمومی کشور محسوب می شود. پرسش اینجاست که چرا با توجه به فعالیت اقتصادی دولت و آن همه فضاسازی رسانه ای برای آن، روزبه روز به نرخ بیکاری افزوده شده و تورم و رکود همچنان بر سر سفره مردم مشاهده می شود؟ پاسخ این سوال را این گونه می توان داد که حدود هشتاد و اندی سال پیش، دنیا دچار رکودی بزرگ می شود. بیکاری در بسیاری از کشورها مرز ٢۵% را هم درمی نوردد. شخصی به نام کینز پیدا می شود و نسخه ای می پیچد که بعدها به سیاست های تحریک تقاضا معروف می شود؛ از قضا این سیاست نتیجه می دهد. سیاستی که بر این مبنا قرار گرفته است که وقتی بیکاری و رکود به جان اقتصاد می افتد باید کاری کرد که مصرف بیشتر شود تا از رکود خارج شویم. لذا دولت باید مخارجش را زیاد و نقدینگی وارد اقتصاد کند. حالا اینکه چرا منفعت این وام باید به جیب کارخانه ای خاص برود و به جیب فلان کارخانه یا مثلا فلان قسمت تولید داخل نرود، در کلیت ماجرا تغییری ایجاد نمی کند. مهم این داستان ساده است: «عده ای بیکارند، شما بدهکار شوید تا آن ها کار گیر بیاورند». نتیجه این سیاست این می شود که احتمالا همان کالاهای قبلی را با قیمتی گزافه تر باید خرید؛ یعنی همان تورم. احتمالا هزینه های تولید برای یک عده زیاد است، لذا تولید برایشان نمی صرفد. دولت دست در جیب شما می کند و این مابه التفاوت صرفیدن را با بالابردن قیمت ها، از جیب شما برداشته به آن ها می دهد. شعارها هم جذاب است؛ «بسته خروج از رکود»، «وام خرید کالای ایرانی» و... . این سیاست در طول این سال ها آن قدر اجرا شده که مردم هم باور کرده اند که یا باید قیمت ها افزایش یابد یا اینکه تولید دچار مشکل شده و اقتصاد به ورطه رکود خواهد افتاد. دردآورتر آن است که تولید دچار مشکل شود، کیفیت تغییر نکند، اقتصاد به ورطه رکود بیفتد و قیمت ها هم متورم تر شود و هیچ اتفاق مثبتی در ساختارهای کلان اقتصاد کشور رخ ندهد. اما راه حل خیلی ساده است و کارا. آن قدر کارا که هم قیمت را پایین می آورد و هم کیفیت را بالا می برد. فقط کافی است تنبلی را گنار گذاشته و بهره وری را بالا ببریم. اتفاقی که در صنعت لوازم الکترونیکی به خصوص موبایل کاملا تجربه شده است. سال به سال کیفیت ها بهتر می شود و قیمت ها کمتر. این خاصیت بهره وری است که سر مردم را کلاه نمی گذارد. بهره وری یعنی به جای اینکه بگوییم «اگر بیکارید بیشتر بخورید تا کار گیرتان بیاید» شعار « اگر دچار بیکاری شده اید، بهتر کار کنید تا از بیکاری خارج شوید» را سرلوحه خود قرار دهیم. امروزه کاملا روشن شده است که برای نجات اقتصاد کشور راهکارهایی چون راه اندازی (کمپین نه به خودروی صفر) و «خودروی صفر داخلی نخرید تا کیفیت بالا رود» و وام های ٢۵میلیونی برای فروش خودروهای داخل انبار راه به جایی نبرده و اقتصاد را بیش از پیش در گرداب مشکلات فرو خواهد برد. حاصل آن همه سروصدا و آن همه پویش در حال حاضر چه نتیجه مثبتی را برای کشور دربرداشته است؟ آیا حرکت بر مدار این دومینوی باطل جای پیشرفت و رشدی برای کشور باقی خواهد گذاشت؟ کاش مسئولان به جای اینکه تلاش های خود را با تجویز غیرواقع بینانه مسکن های التهاب آور و ضدسیاست های اقتصاد مقاومتی هدر دهند و نسخه های غیربومی کینز را از زیر خاک بیرون بکشند، افزایش کیفیت و بهره وری را مبنای سیاست گذاری خود قرار دهند. امری که مسلما با توجه به تجربیات مثبت گذشته اگر اجرایی شود، هم غول تورم را درون شیشه می کند و هم جلوی افزایش شدید رکود را می گیرد.
شنبه ، ۱۹دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهرآرا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]