پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1851409625
آنجا «متروپولیتن» است، اینجا «تخت‌جمشید»! (+عکس)
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: آنجا «متروپولیتن» است، اینجا «تخت‌جمشید»! (+عکس)
بازدیدکنندگان، از تمام قاره‌ها و فرهنگ‌ها، مستقیما به این آثار دسترسی دارند، اما کسی به آنها دست نمی‌زند. با آنها عکس یادگاری می‌گیرند، اما رویشان یادگاری نمی‌نویسند...
اینجا موزه بزرگ «متروپولیتن» در خیابان پنجم منهتن نیویورک است، از بزرگ‌ترین و مشهورترین موزه‌های جهان در وسط شهر نیویورک و در مجاورت ضلع شرقی سنترال پارک که مجموعه‌ی بزرگ و نادری از تاریخ اسلام و ایران باستان را دارد و سالانه چیزی حدود چهار میلیون بازدیدکننده از کلکسیون دو میلیونی‌اش بازدید می‌کنند.
به گزارش ایسنا، این موزه کهن که در 1872 میلادی درهای خود را به روی بازدیدکنندگانش گشود، آن‌قدر به آنها و فرهنگ حفاظت از میراث و تاریخ مخاطبان‌اش اعتماد دارد که برخی از آثار کهن خود مانند «مجسمه سنگ آهکی متعلق به 6 قرن قبل از میلاد» را در دسترس مستقیم بازدیدکنندگانش قرار می‌دهد و آنها هم با شیء ارزشمند عکس یادگاری می‌گیرند، اما نه یادگاری روی آن می‌نویسند، نه اثری مخدوش می‌شود و نه شیءای گم.
«مجسمه سنگ آهکی بدون ویترین در موزه متروپولیتن
شاید بهتر است بگوئیم واژه‌ی «وندالیسم» دست‌کم در آن موزه و مخاطبانش هیچ جایگاهی ندارد، واژه‌ای که متاسفانه در همه‌ی محوطه‌ها، بناهای تاریخی و موزه‌های ایران نامی آشناست، چون درصد زیادی از گردشگران داخلی خود را محق می‌دانند تا نام‌شان را با این روش در تاریخ ثبت و ضبط کنند!
هرچند ایرانیان یکی از افتخارات خود را پیشینه تاریخی سرزمین کهن‌شان می‌دانند، اما متاسفانه برخی از افراد بدون توجه به هویت تاریخی و باستانی ایران و در تناقضی آشکار با این روحیه، آثار تاریخی را تخته‌سیاه یادگاری‌نویسی خود می‌بینند و نام، تاریخ حضورشان در مکان و حتی جملاتی که به ذهن‌شان می‌آید را به راحتی و بدون هیچ دغدغه‌ای روی بناهای تاریخی حک می‌کنند.
متاسفانه گاهی اوقات این یادگاری‌نویسی با خودکار یا ابزار نوشتن همراه‌شان تمام نمی‌شود، بلکه استفاده از وسایل نوک تیز مرام کارشان است و با کلید، چاقو یا حتی سنگ به جان دیوارها و جداره‌های تاریخی می‌افتند!
«تخت‌جمشید»، پایه‌های «سی‌وسه‌پل» و «پل خواجو»، «میدان جهانی نقش جهان»، «چهل‌ستون»، «حمام فین کاشان»، «چهارطاقی نیاسر»، ستون‌های کاخ «آپادانا در شوش»، گنبد «علویان در همدان»، در چوبی «قلعه شوش» و جداره‌های «پیرچک‌چک یزد»، «پل کهنه دزفول» و حتی بدنه‌ی درختان کهنسال و دیواره‌ی غارها از این قاعده مستثنی نبوده‌اند و هر کدام به نحوی هنوز زخم‌های یادگارنویسانی که خود را برای ثبت و ضبط نام‌شان در آینده آماده کرده‌اند، به دوش می‌کشند.
«علیرضا کاظم‌لو»، روانشناس پیش از این در بررسی جنبه‌های روانی این پدیده، به ایسنا گفته بود: از بُعد روانکاوی، برخی افراد که توانایی ارضای نیاز به ماندگاری را از طریق روش‌های صحیح ندارند، دست به اعمال مخرب می‌زنند.
تاریخ انتشار: ۱۱:۳۵ - ۱۸ دی ۱۳۹۴ - 08 January 2016
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-