واضح آرشیو وب فارسی:وارث: همان طور که مشاهده می شود در قرآن چندین بار نیکی به پدر و مادر به فرزندان سفارش شده است، اما هیچ آیه ای وجود ندارد(یا شاید باشد که من ندیده ام) که فرزندان را به پدر و مادر سفارش کند. لطفاً در صورتی که آیه ای وجود دارد که من آن را ندیده ام اعلام فرمایید، و اگر نه، بفرمایید چرا در قرآن به فرزندان سفارشی نشده است؟ آیا امکان ندارد پدر و مادری ظالم باشند یا به دلایل مختلف خیر فرزندانشان را نخواهند؟وارث :در پاسخ آمده است: 1. همان گونه که می دانید، عشق به فرزند امری غریزی است به نحوی که در غیر انسان نیز وجود دارد، بر خلاف احترام به والدین که بر فرض هم باشد به شدت آن نیست بلکه نیاز به آموزش و تعلیم بیشتری دارد. 2. با توجه به این که فرزندان ثمره وجودی پدران و مادران هستند؛ آنان از دسترنج پدران خود بهره برده، و در کنار پدر و مادر نیروى جسمانى و روانى شان پرورش یافته است؛ لذا نوعاً والدین در تربیت فرزندان کوتاهی نمی کنند، ولی برخی از فرزندان به محض بزرگ شدن و تشکیل خانواده از والدین جدا می شوند. 3. فرزندان تا زمانی که تربیت پذیرند در منزل والدین به سر می برند، اما زمانی که پدر و مادر به کمک فرزندان نیاز دارند، بعضی از فرزندان گویا نسبت به والدین کم لطف می شوند؛ از این رو خداوند در قرآن تأکید دارد تا فرزندان گذشته خود، تلخی ها و مشکلات دوران کودکى و خردسالى را که بر والدین تحمیل شده است، از یاد نبرند: «ارْحَمْهُما کَما رَبَّیانِی صَغِیراً». [1] اما در ارتباط با سفارش های خداوند به پدر و مادر در مورد فرزندان، قرآن کریم می فرماید: الف. «خدا درباره فرزندانتان به شما سفارش می کند». [2] ب. «و ابراهیم گفت: اى پروردگار من، این سرزمین را ایمن گردان و مرا و فرزندانم را از پرستش بتان دور بدار». [3] مسلمانان تعلیم و تربیت یافته که در مکتب دین حنیف و ابراهیم پرورش یافته اند - چه بر حسب نسب با ابراهیم(ع) ارتباط و انتساب داشته یا نداشته باشند - باید نسبت فرزندشان خیرخواه و دعاگو باشند. ج. در آیه ای دیگر می فرماید: « مادران، فرزندان خود را دو سال تمام، شیر می دهند. (این) براى کسى است که بخواهد دوران شیرخوارگى را تکمیل کند». [4] د. «خداى را بپرستید و هیچ چیز شریک او مسازید و با پدر و مادر و خویشاوندان و یتیمان و بینوایان و همسایه خویشاوند و همسایه بی گانه و یار مصاحب و مسافر رهگذر و بندگان خود نیکى کنید». [5] در این آیه شریفه خداوند همه ما را به نیکی دعوت نموده است که در کنار نیکی به پدر و مادر، نیکی به خویشاوندان – که فرزندان نیز از آنان هستند – را نیز توصیه نموده است. ه . «(درباره فرزندان، کار را) با مشاوره شایسته انجام دهید». [6] یعنى شما پدران و مادران در باره فرزندان ما بین خودتان به وجه نیکو مشورت کرده، سخن یکدیگر را قبول کنید تا این که مادر به تربیت طفل و شیر دادن به آن به طریق متعارف مواظبت نماید و اگر سخت گیرى کنید - که مادر مزد زیاد خواهد یا پدر مزد کم دهد و از همدیگر بهانه گیرند - پس به زودى بی گانه شیر دهد آن موجود را (که بی شیر نماند) البته باید که نفقه دهد هر کس به فراخور دارایى خود آن که مال سرشار دارد از سرشار خود و آن که تنگ روزى باشد، پس به حد امکان نفقه دهد از آنچه داده است خدا (او را). [7] نتیجه؛ این که توصیه شده است؛ فرزندانتان را از گرسنگی نکشید، به مادر توصیه شده تا دو سالگی به فرزندشان شیر دهند، نوح تا آخرین لحظات به فکر فرزندش بود، ابراهیم حتی با دستور الهی به اسکان زن و فرزندش در بیابان، نگران آنان است و ... تمامشان دلیل بر آن است که والدین نیز باید به فکر فرزندانشان باشند، اما چون به صورت طبیعی و به دلیل شرایط سنی، این پدر و مادرند که بیشتر به محبت فرزندانشان نیاز دارند، توصیه به احترام به والدین به صورت برجسته تری در قرآن مطرح شده است. [1] . اسراء، 24. [2] . «یُوصِیکُمُ الله فِی أَوْلادِکُمْ»؛ نساء، 11. [3] . «وَ إِذْ قالَ إِبْراهیمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ آمِناً وَ اجْنُبْنی وَ بَنِیَّ أَنْ نَعْبُدَ الْأَصْنام»؛ ابراهیم، 35. [4] . «یُرْضِعْنَ أَوْلادَهُنَّ حَوْلَیْنِ کامِلَیْنِ لِمَنْ أَرادَ أَنْ یُتِمَّ الرَّضاعَةَ»؛ بقره، 233. [5] . «وَ اعْبُدُوا الله وَ لا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً وَ بِذِی الْقُرْبى وَ الْیَتامى وَ الْمَساکینِ وَ الْجارِ ذِی الْقُرْبى وَ الْجارِ الْجُنُبِ وَ الصَّاحِبِ بِالْجَنْبِ وَ ابْنِ السَّبیلِ وَ ما مَلَکَتْ أَیْمانُکُمْ»؛ نساء، 36. [6] . «أْتَمِرُوا بَیْنَکُمْ بِمَعْرُوف»؛ طلاق، 6. [7] . طلاق، 6 و 7. منبع: اسلام کوئست /1102101305
جمعه ، ۱۸دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: وارث]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]