واضح آرشیو وب فارسی:ملیت: آموختن مهارت درست زندگی کردن در ایران هزینه گزافی دارد و برای پدری که بخواهد آینده ای زیبا برای فرزندش ترسیم کند، 11 میلیون تومان خرج بر می دارد.به گزارش ملیت به نقل از ابتکار، امید، پدر کودکی 6 ساله است و در روز ساعت ها کار می کند تا هزینه اقساط مدرسه ای را بپردازد که فرزندش در آن تحصیل می کند. هرچند محمد تازه پیش دبستانی است و راه طولانی را پشت سر دارد اما در ابتدای راه خرج زیادی را بر روی دوش پدر گذاشته است. امید هر ماه سخت کار می کند تا علاوه بر خرج و مخارج خانه، قسط 1 میلیون و نیمی مدرسه را بپردازد. با این وجود خوشحال است و می گوید: «برایم مهم نیست که چقدر پول می پردازم، این مهم است که محمد زندگی کردن را می آموزد نه زنده بودن را» مدرسه محمد در اصل مدرسه نیست، بیشتر شبیه به یک موسسه است که دانش آموزان را برای زندگی کردن پرورش می دهد و به شیوه مدارس اروپایی، مفاهیم با کار گروهی و مشاهده در ذهن کودک گنجانده می شود. به گزارش آفتاب، پدر محمد از این شیوه راضی است و می گوید: «کارگروهی پایه اصلی تدریس در این مدرسه است. چیزی که بسیاری از ما آن را نیاموخته ایم. محمد به تبعیت از کلاس درس به ما هم یاد می دهد که در خانه کارگروهی کنیم. شب ها که به خانه می رویم اولین درخواستش این است که هر سه باهم آشپزی کنیم» نقطه مقابل آموزش سنتی مبارزه با آموزش های طوطی وار روشی است که مدرسه محمد در پیش گرفته و سعی دارد آن را با گردش ها و اردوهای علمی یا با آزمایش و مشاهده گروهی ریشه کن کند. امید می گوید: «حفظ کردن، بدون درک فایده ای ندارد. ریاضی و علوم باید فهمیده شود. این کاری است که مدرسه محمد می کند. دانش آموزان برای فهم بهتر هر چیز آن را تجربه می کنند. هر هفته به طبیعت می روند و آن را کشف می کنند. گاهی به موزه حیوانات می روند تا بدن آنها را بشناسند». قصه می گوید، قصه می شنوند مدرسه محمد بیش از این که آموزش را به خواندن و نوشتن خلاصه کند، سعی دارد تا ادبیات را در کنار پرورش تخیل و داستانسرایی در کودکان گسترش دهد. امید می گوید: «محمد کلاس قصه گویی را خیلی دوست دارد. هر روز بخشی از کلاس به این کار اختصاص دارد. معلم از تصویر روی جلد کتاب گرفته تا آخرین صفحه، کودکان را با داستان همراه می کند» چهار ماه از آغاز سال تحصیلی می گذرد. هرچند هنوز زود است تا خروجی آموزش را در کودکان بتوان ارزیابی کرد اما امید می گوید: «محمد در همین چند ماهی که به مدرسه می رود مفهوم زندگی را به خوبی آموخته است. او می داند که چطور پول خرج کند و چطور باید پس انداز کند» نیشگون ایران به همه نظام های آموزشی امسال بیش از 13 میلیون دانش آموز وارد 105 هزار کلاس درس شده اند و حدود 11 میلیون دانش آموز در مدارسی درس می خوانند که با خرج دولت اداره می شود. این در حالی است که تنها یک میلیون و ۳۷۷ هزار دانش آموز در مدارس غیر دولتی سال تحصیلی 94-95 را پشت سر می گذارند. براساس گفته های مرضیه گُرد، معاون وزیر آموزش و پرورش و رییس سازمان مدارس غیردولتی و مشارکت های مردمی و خانواده: «شهریه گرانترین مدرسه غیردولتی کشور هشت میلیون تومان است»، مدارسی که تنها برای کنکور پایه ریزی شده اند و فقط دانش آموزان را تا پای کنکور می رسانند. با این حال وجود مدارسی مثل مدرسه ای که محمد در آن تحصیل می کند نشان می دهد که مدارس کشور هرچند با سرعت لاک پشت به سوی مفهومی شدن پیش می روند اما همچنان درگیر بحران هویتند. محمدرضا نیک نژاد، کارشناس مسائل آموزش و پرورش در گفت وگو با ابتکار می گوید: «در دنیا آموزش و پرورش نوین به سمت و سوی آموزش های مهارتی پیش می رود. در نظم آموزش جهانی، بخشی از آموزش شامل آموزش های سنتی نظیر خواندن و نوشتن و حساب کردن است و بخش دیگر آن که رنگ بیشتری به خود گرفته است، آموزش مهارت های زندگی را شامل می شود. به این وجودآموزش و پرورش ایران هر شیوه ای را تجرب کرده و مزه هر سبک آموزشی را چشیده است اما آنقدر ساختارش دچار مشکل است که نمی تواند بر روی اجرای تمام و کمل روش ها متمرکز شود.» فاصله ای که دو چندان می شود شاید از نظر «امید» جور کردن 11 میلیون تومان برای ساختن آینده «محمد» کار سختی نباشد اما او گله مند است و می گوید: «تفاوت فاحشی میان سطح خانوادگی ما و سایر دانش آموزان وجود دارد. هر چند سعی می کنم که محمد چیزی از دیگران کم نداشته باشد اما تفاوت هنوز وجود دارد. کمترین سفری که دوستانش در تعطیلات می روند دوبی است و ما بهترین جای که می توانیم برویم شمال است» هرچند مدرسه ای که محمد در آن تحصیل می کند از روش های نوینی آموزشی برای تربیت و نه آموزش صرف به دانش آموزان استفاده می کند اما شاید بحرانی را در دل نهفته دارد. محمدرضا نیک نژاد، کارشناس مسائل آموزش و پرورش می گوید: «این مدارس هرچند از نظر کارکرد و روش هایی که برای تربیت دانش آموزان دارد می تواند بسیار سودمند باشد اما باید کل سیستم آموزش و پرورش ما به این سمت حرکت کند و به سمت آموزش های مهارتی پیش رود. آموزش هایی که مبتنی به تجربه دانش آموز باشد و نه حفظ کردن صرف. به عبارتی دیگر دانش آموز باید فهم مفاهیم آموزشی را از طریق تجربه دریافت کند. پرورش شخصیت دانش آموز برای آماده کردن او برای زندگی آینده بسیار مهم است. این هدف به تازگی در ساختار آموزشی کشورهای پیشرو در جهان وارد شده است. در این میان کل دانش آموزان چه در مدارس خصوصی و چه دولتی با این شیوه آموزش داده می شوند و نه تنها چند درصدی از آنها. سیستم آموزش و پرورش ما نیز ناگزیر است که به این سمت برود.» با وجود اینکه روی اول سکه پدید آمدن مدارس زندگی محور خوش رنگ و لعاب است اما روی دوم سکه آنقدرها جذاب به نظر نمی رسد. نیک نژاد در این باره می گوید: «روی دیگر این ماجرا در ایران به شکاف طبقاتی دامن می زند. دانش آموزی که توانایی مالی و شاید سطح فرهنگی خوبی هم نداشته باشد از این آموزش بی نصیب می ماند در حالی که آموزش همگانی و رایگان رکن اصلی آموزش در کشور است. هیچ دانش آموزی نه فقیر و نه غنی نباید از آموزش دور بماند» باز هم همه چیز به پاسخ این سوال باز می گردد «علم بهتر است یا ثروت». پدر محمد می گوید: «زندگی» اما او هنوز هم شک دارد. می گوید: « می خواهم زندگی محمد را بسازم اما نمی دانم زندگی زیر بار قسط و وام و قرض به کام ما چه خواهد شد؟» او نمی داند که سال دیگر محمد به این مدرسه خواهد رفت یا نه. برچسب ها: دانش آموز ، مدرسه
پنجشنبه ، ۱۷دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ملیت]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]