واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۱۶ دی ۱۳۹۴ - ۱۵:۵۰
-سیدحسین حسنزاده با پیشرفت روزافزون بشر در عرصههای علمی، رویکرد و نحوه تعامل انسان نیز با جنبههای گوناگون زندگی دچار تغییرات شگرف شده است. علوم پزشکی نیز از این پیشرفتها بیتاثیر نبوده و این پیشرفتها موجب شده است بشر در برابر بسیاری از مخاطراتی که در دهههای گذشته جان او را از دستش میربود راهکارهای اساسی یابد و آنها را به کار گیرد. اما در این میان این پیشرفتها موجب ایجاد یک سری تغییرات در رابطه بیمار-پزشک شده که جای تامل جدی دارد. یکی از این موارد حاکمشدن بلامنازع پاراکلینیک (آزمایشگاه، عکسبرداری، سونوگرافی و غیره) بر امور تشخیصی است. اینکه بشر قادر شده برای کوچکترین تغییرات پاتولوژیک، یافتههای پاراکلینیکی تعریف کند جای خوشحالی و صدالبته سپاس دارد اما اتکای صرف به این اطلاعات باعث میشود که برخی پزشکان بجای اخذ دقیق تاریخچه بیماری، انجام معاینات دقیق بالینی و درخواست آزمایشهای لازم احتمالی و تجویز دارو، بعد از اخذ نصفه نیمه تاریخچه، مستقیما به سمت درخواستهای پاراکلینیک رفته و تقریبا تمام تشخیص نهایی و تجویز خود را بر مبنای آن استوار کنند. شاید این روش در برخی موارد به ویزیت تعداد بیشتری از بیماران و درمان بخشی از آنها بینجامد اما مطمئنا انجام آزمایشها و عکسبرداریها و سایر در خواستهای پاراکلینیک برای همه بیماران ضرورت نداشته و از سوی دیگر تکیه صرف بر پاراکلینیک تشخیص نهایی را در مورد برخی از بیماران با مشکل اساسی مواجه کرده و چه بسا جان برخی بیماران را با مخاطرات جدی مواجه میسازد. از سوی دیگر تداوم این روند به تدریج موجب کمرنگتر شدن نقش و جایگاه پزشک معالج نزد بیماران میشود. پاراکلینیک همانطور که از نام آن پیداست باید به موازات معاینات بالینی و به عنوان یک ابزار کمک تشخیصی به کار گرفته شود نه اینکه به عنوان یک ابزار تعیین کننده نهایی کاربرد یابد. از سوی دیگر تکیه صرف بر نتایج پاراکلینیک و مستند سازیهای مکتوب در بیمارستانها باعث شده است که ارتباط چهره به چهره پزشک و بیمار به حداقل ممکن برسد؛ بطوریکه پزشک آنقدر در نتایج پاراکلینیک غرق میشود که اصول اساسی معاینه شامل اخذ دقیق تاریخچه از طریق ارتباط چهره به چهره ، مشاهده بیمار، ملامسه، معاینه و از همه مهمتر تطبیق نتایج پاراکلینیک با نشانههای بالینی بیمار به فراموشی سپرده میشود. لازم به ذکر است که رعایت این مورد آخری موجب میشود هرگونه خطای ابزاری و فردی در پاراکلینیک، توسط پزشک معالج شناسایی شده و هر گونه اشکال در تشخیص تصحیح شود. از آنجا که موارد فوق، حاصل مشاهدات مستقیم نگارنده (با اندک اطلاعاتی از مقدمات علم طبابت ) از بخشهای دولتی و خصوصی نظام بهداشت و درمان کشور است به نظر میرسد بخش عمدهای از این موارد از طریق اصلاح ساز و کارهای آموزشی در دانشگاههای علوم پزشکی قابل رفع باشد؛ لذا از وزیر فهیم و کوشای بهداشت و درمان انتظار میرود در صورت وارددانستن نکات یادشده دستورات لازم را در خصوص رفع اشکالات یادشده صادر فرمایند. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]