محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830967817
مردی که از دنیای مردگان بازگشت
واضح آرشیو وب فارسی:سلامانه: سلامانه : چهارسال و 9 ماه قبل در خیابان ولنجک تهران، انتهای بن بست همایون، یک سقوط رخ داد . اندکی بعد از ظهر بود که در هوای دلچسب اولین روز اردیبهشت، پاچه شلوار محمود به لبه یک آهن گیر کرد، تعادلش به هم خورد و ازطبقه پنجم ساختمان پایین افتاد. از آن بالا تا زیر زمین ساختمان، از لبه نیمه کاره ساختمان تا محل دپوی مصالح، از طبقه پنجم تا زمین فقط چند ثانیه فاصله بود، اما همین چند ثانیه زندگی محمود را زیر و رو کرد، هرچه رشته بود را پنبه کرد و زندگی اش را طور دیگری نوشت. روزنامه جام جم نوشت: عکس ها را نشانم می دهد، خودش است، مدهوش و گیج، درازکش روی تخت بیمارستان با میلگردی که اریب از سمت چپ گردنش داخل شده و از پشت جمجمه اش بیرون زده است. کسی جرات کرده و از لحظه جراحی نیزعکس گرفته، از حلقوم شکافته محمود، و از میلگردی که مثل بیرق ظلم، لای انبوهی از گوشت و خون لمیده است. فیلمی برایم پخش می کند، تصاویر روز حادثه است، درست درنقطه سقوط، روزی که محمود درحلقه تیم نجات روی دوپا ایستاده و میلگرد داخل گردنش است؛ آتش نشان ها دارند میلگرد را می بُرند و محمود درد را فریاد می زند، با موهایی پریشان، صدایی کم رمق و تنی خاکی و خون آلود. می خواهم دکمه توقف فیلم را بزند، صدای ناله های او روی اعصابم خش می اندازد. همین کار را می کند با دستی که کمی لرزش دارد. براندازش می کنم و مقایسه با عکس هایش. محمود چهارسال و 9 ماه قبل، مرد 32 ساله سال 90 حالا چند تارمویش به سفیدی نشسته، صورتش لاغرتر و استخوانی تر شده و حتما راحت تر از قبل به گریه می افتد. این اشک ها راوی سختی هایی است که یک مسافر غوطه ور در لاهوت و برگشته به ناسوت کشیده است. از طبقه پنجم تا سردخانه چشم دوخته به انگشت هایش که میان دو کشاله ران بی قراری می کنند؛ از نی نی چشم هایش چیزی نمی توان خواند. محمود اما لب باز می کند و ما را می برد به اول اردیبهشت 90، به بالای ساختمان پنج طبقه، به دقایقی بعد از وقت ناهار، به همان لحظه که گوشه پاچه شلوارش به تیزی آهنی گیر کرد و تعادلش را به هم ریخت: «دو دستم پر از وسیله بود، پایم که به آهن گیر کرد، سُرخوردم و افتادم، حس کردم قلبم از سینه ام بیرون می زند، توی هوا که بودم چند بار به دیواره ها خوردم و زخمی شدم، بعد هم افتادم روی یک کپه خاک، از آنجا هم سُرخوردم و افتادم توی زیرزمین، همانجا که شاخه های میلگرد را نگه می داشتند.» محمود اینها را می گوید و چشم هایش پر از اشک می شود، دردش انگار تازه شده: «میلگرد توی گلویم بود، درد داشتم، گفتم حتما می میرم، شروع کردم به وصیت کردن، فکر فرزند سومم بودم که تازه به دنیا آمده بود. می خواستم خانه ام به بچه هایم برسد تا بعد از من آواره نشوند.» شال گردنش را کنار می زند، خط بخیه ها از گودی گلویش شروع می شود و جایی لای موها گم می شود. چند کلمه ای محو می گوید، صدایش اما خرخر می کند، مثل کسی که گلویش را محکم گرفته اند و رها نمی کنند. تمرکز می کند، آب دهانش را محکم قورت می دهد، جرعه ای چای نیم گرم می نوشد و ما را می برد به بیمارستان، به جایی که هنوز به هوش بود و می شنید یک نفر گفت این مرد زنده نمی ماند و آمپولی بزنید تا خلاص شود، به آنجا که او با حالی نزار چشم باز کرد و گفت نه من نمرده ام، زنده ام. از اینجای کار به بعد دیگر در یاد محمود نیست، این که در اتاق عمل چه شد، میلگرد چطور از لای گوشت و پوستش بیرون آمد، روزهایی که در اتاق مراقبت های ویژه بود، چند روزی که به کما رفت و البته روزی که مُرد. محمود در یکی از روزهای بهار 90 دارفانی را وداع گفت، روی تخت بیمارستان. تن بی جان او را به سردخانه بردند، در همان کشوهای آهنی هول آور که درش قفلی بزرگ دارد و آن قدر کوچک است که جای جم خوردن درآن نیست. در یکی از همین کشوها اما محمود به زندگی بازگشت: «هیچ چیز یادم نیست، فقط یادم مانده خیلی سردم بود و داشتم یخ می زدم. می گفتند یکی از پرسنل سردخانه سرو صدایی شنیده و در کشو را بازکرده و دیده من حرکت می کنم . بعد هم برای آوردن کمک رفته.» این باید نقطه اوج زندگی محمود باشد مردی که می توانست مثل بقیه آدم ها بمیرد و بلیت سفرش به آخرت یکطرفه باشد، مردی که ممکن بود آن پرسنل سردخانه متوجه حرکتش نشود و او در آن دخمه آهنی در انزوا و وحشت خفه شود، اما او خوش شانس بود و یک بار دیگر متولد شد مثل یک نظرکرده. معلق در ماورا بازگشتگان از آن دنیا موجودات جالب و مرموزی هستند. بعد از خداحافظی موقت روح از جسم، آنها چیزهایی دیده اند که محال است در این عالم خاکی و با چشم سر دیده شود. همه اینها وقتی لب باز می کنند، نشانی هایی از معلق بودنشان میان این دنیا و آن دنیا می دهند که اغلب شبیه هم است، جایی پرابهام، ناشناخته و پرعبرت. محمود هم آدرس جایی را می دهد که نه با یقین اما به احتمال زیاد می توان به برزخ تشبیه اش کرد: «نمی دانم کجا بودم، دو نفر همراهم می آمدند و چیزهایی را نشانم می دادند. خودم کنار یک حوض بودم، اما از دور بیابانی را دیدم که وسطش پارچه ای سیاه پهن شده و چند آدم رویش نشسته بودند. دقت که کردم همه شکل میمون بودند، ترسناک، ناله می کردند، عطش داشتند، می گفتند هر سه روز یکبار نصف لیوان به اینها آب می دهند. بعد یک مرد درشت اندام آمد سراغم، گفت چرا به پدرت بی احترامی کردی، بعد یک نفر از بالا معلق شد و مرا نشان داد و گفت این چرا اینجاست، ولش کنید، حسین باید اینجا باشد، بعد مرا انداختند توی یک باغ، همه جا سبز بود و چمن.» محمود منقلب است. نمی خواهد ادامه دهد . اشک ماسیده توی چشم هایش اما می خواهم باز هم بگوید از خاطرات یک مسافر لاهوت: «خانمی را می دیدم که قبلا در مشهد دیده بودمش، گفته بود کیف پولش را دزدیده اند و من به او پول دادم. آن زن نزدیک من بود، همان صداهایی که از من می پرسیدند، گفتند این مرد آبروی یک آدم را خریده.» محمود صورتش را میان دو دستش مخفی می کند و آرام می گرید . او چهارسال مدام با این تصاویر زندگی کرده، با خاطره دالان های دایره ای شکل، چهره های ناشناس، صداهای جدی، یک ساختمان شیشه ای بلند و مادرش که روی این ساختمان بالا و پایین می رفت. اما اینها دغدغه ذهن آشفته محمود نیست. می گوید هر چه بود تمام شد، حسنش این که دیگر از مرگ نمی ترسد، برخلاف مارگزیده ای که از ریسمان سیاه و سفید می ترسد. درد او درد زنده ماندن است، درد عوارض ناشی از مرگ و عواقب یک سفر ناتمام. رنج های یک سفر دست می کشد پشت جمجمه اش و رد گم شده خط بخیه میان موها هویدا می شود: «اینها همه پلاتین است، حتی نخاعم» و به استخوان جمجمه و پشت گردنش اشاره می کند. دست چپ محمود جان ندارد، پای چپش نیز. این را از راه رفتنش می توان فهمید. می گوید فقط به پهلوی راست می خوابد چون درد، سمت چپ را احاطه کرده، با این حال درد محمود فقط اینها نیست. او کارش را از دست داده و برای گذران زندگی در مضیقه است؛ شاید بعضی شب ها برای نان خالی. این باید دشوارترین بخش زندگی محمود باشد، مردی که می توانست مثل بقیه آدم ها بمیرد و بلیت سفرش به آخرت یکطرفه باشد؛ مردی که ممکن بود آن کارگر سردخانه متوجه حرکتش نشود و او درآن دخمه آهنی در انزوا و وحشت خفه شود و برای همین به چشم ما آدم خوشبختی است، اما او از رنجی می گوید که عارضه ای ناشی از مرگ است و عاقبت یک سفر نیمه تمام . افزایش نگران کننده حوادث ناشی از کار رئیس کانون انجمن های صنفی کمیته های حفاظت فنی و بهداشت کارکشور، بهار امسال آماری تامل برانگیز را اعلام کرد که نشان می داد، در یک دهه گذشته 38درصد حوادث ناشی از کار به مشاغل ساختمانی مرتبط بود، اما این آمار اکنون در کل کشور به 42 درصد و در شهر تهران به 52 درصد افزایش یافته است. معنی این آمارها مطلوب نبودن میزان ایمنی در مشاغل ساختمانی است که به گفته ابوالفضل منصوری، سالانه 30 هزار میلیارد تومان ضرر مالی به کشور تحمیل می کند. این در حالی است که براساس اعلام دفتر آمار و محاسبات اقتصادی و اجتماعی سازمان تأمین اجتماعی، وسایل بی حفاظ، وسایل معیوب، به کار نبردن وسایل حفاظتی، ازدحام و بی نظمی تجهیزات، لباس خطرناک، فقدان آموزش، نور ناقص و تهویه نامطلوب به ترتیب از مهم ترین عوامل ایجاد حوادث ناشی از کار است، یعنی عواملی که با اصلاح آنها می توان حوادث ناشی از کار را پیشگیری کرد.
چهارشنبه ، ۱۶دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سلامانه]
[مشاهده در: www.salamaneh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها