تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834099010
لیبی پس از قذافی؛ ناامنی، داعش وگروه های مسلح داخلی
واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: سرویس خارجی:از بین تمامی کشورهای عربی که طعم بهار عربی را چشیدند، لیبی نخستین کشوری بود که گرفتار آشوب و ناآرامی کامل شد. خبرگزاری اسپوتنیک در گزارشی نوشت، «مرگ معمر قذافی، دیکتاتور سابق لیبی به دست شورشیان و با حمایت هوایی ناتو ، قرار بود دموکراسی و آزادی را برای تمامی مردمی که انقلاب جدید لیبی را به پا کرده بودند به ارمغان آورد،اما لیبی که زمانی ثروتمندترین کشور در آفریقا بود، نه تنها به دموکراسی و آزادی دست نیافت بلکه به دنبال مرگ رهبرش گرفتار آشوب، ناآرامی و تباهی شد.» فعالان حقوق بشر در لیبی و دیگر کشورها بارها نگرانی خود را نسبت به معافیت از مجازات شورشیان مسلح که هر یک خود را “انقلابی حقیقی” توصیف کرده و در این کشور فعالیت می کنند، ابراز کرده اند. این گروه های مسلح غیرقانونی که پس از قتل معمر قذافی پدیدار شدند نه تنها با یکدیگر بر سربه دست آوردن قلمرو و اموال مبارزه می کنند بلکه گهگاه دستورات قتل یا آدم ربایی را در ازای دریافت پول انجام می دهند.ربودن علی زیدان، نخست وزیر لیبی در سال ۲۰۱۳ میلادی توسط افراد مسلح یکی از این نمونه هاست. این تنها نمونه ای است که رسانه ها آن را به خاطر اهمیت جایگاه و مقام قربانی به طور گسترده پوشش دادند.پس از این رویداد فعالان مرتبا این سوال را مطرح کردند: اگر مقامات ارشد به این راحتی ربوده می شوند، بر سر مردم عادی لیبی چه می آید؟ براساس گزارش سازمان های حقوق بشر، تعدادکل افراد ربوده و گم شده در جریان جنگ داخلی بین ۵ تا ۱۰ هزار تن است. این گزارش همچنین حاکی از آن است که شهر “سبها” یکی از شهرهای کوچک لیبی در راس فهرست تبهکارترین شهرهای جهان قرار دارد .طارق عبدالهادی، هماهنگ کننده کمیته لیبی برای یافتن افراد ربوده شده گفت: در شهرهای بزرگ همچون”مصراته” تعداد آدم ربایی به ۸۵۰ مورد رسیده است.در بین افراد ربوده شده ۲۰ کودک و ۲۵ فرد مسن وجود دارد. آدم ربایان معمولا به کل خانواده ها حمله می کنند. بعثم السول، سخنگوی سابق انجمن قبایل لیبی و یکی از فعالان حقوقی این کشور در رابطه با تعداد زنانی که در زندان های غیرقانونی گروه های مسلح اسیر هستند، گفت: در بنغازی، مصراته و سرت ساختمان های قدیمی وجود دارند که توسط گروه های شورشیان به زندان های غیرقانونی تبدیل شده و در آنجا زنانی را که به حمایت از دولت معمر قذافی متهم شده اند، نگهداری می کنند. تمامی این زنان در زمان قذافی از پست و سمت هایی در نهادهای دولتی برخوردار بودند. تنها در شهر مصراته شمار زندانیان زن که شکنجه شده اند به ۴۳۰۰ تن می رسد. براساس گزارش صلیب سرخ در لیبی، پس از بهار عربی در سال ۲۰۱۴ میلادی ۷۲ هزار و ۶۲۸ خانواده در این کشور بی خانمان و مجبور به ترک خانه هایشان شدند چرا که روستاهای آن ها هدف حملات گسترده شبه نظامیان قرار داشت. براساس گزارش وزارت خارجه لیبی، حدود ۱۶هزار تن در این کشور تسلیحات غیرقانونی دارند و جزء گروه های تبهکار مختلف محسوب می شوند. منبع تامین این تسلیحات عملیات هوایی ناتو بود. نیروهای ناتو در این عملیات این تسلیحات را برای نیروهایی معروف به “انقلابیون” پرتاب می کردند تا آنها با دولت مشروع قذافی در سال ۲۰۱۱ میلادی بجنگند.تاکنون مقامات جدید لیبی نتوانسته اند این گروه های غیرقانونی را خلع سلاح کنند به علاوه متحد کردن این گروه های مسلح زیر یک پرچم و برگزاری مذاکرات با آن ها تاکنون میسر نبوده است.کودکان نیز به قربانیان بی گناه این آشوب و ناآرامی تبدیل شده اند. آنها با هدف باج گیری ربوده می شوند و از زمان ظهور گروه تروریستی داعش حدود ۲۰ هزار کودک برای پیوستن به این گروه تروریستی شستشوی مغزی شده اند.بعثم السول می گوید، کودکان در شهر سرت ربوده شده و به تروریست های داعش که می کشند، تجاوز می کنند و دست به اقدامات تروریستی می زنند، تبدیل شده اند. آنها طرز تفکرشان را تغییر می دهند. اطلاعات مربوط به حقیقت تروریست های داعش که در صفحات این گروه در رسانه های اجتماعی منتشر شده حاکی از آن است که سرکرده های داعش حدود ۶۰۰۰ دلار و دون پایه ترین تروریست های داعش حدود ۲۶۵ دلار دریافت می کنند. که البته این مبلغ طی زمان افزایش می یابد. لیبی که یکی از نفت خیزترین کشورها در آفریقا و خاورمیانه است، به خاطر رویدادها در این کشور بحران نفتی را تجربه می کند سکوهای حفاری نفتی خط لوله ها و مخازن نفتی دلیل درگیری های میان شورشیان در لیبی بوده و هر یک در تلاشند تا منبع درآمدی به دست آورند. طبق آمار شرکت ملی نفت لیبی در سال ۲۰۱۰ میلادی میانگین استخراج نفت در این کشور روزانه یک میلیون و ۵۰۰ هزار بشکه بوده است، اما در سال ۲۰۱۵ میلادی این آمار به استخراج روزانه ۵۰۰ هزار بشکه تبدیل شد که یک سوم تعداد بشکه ای است که قبل از بهار عربی روزانه در لیبی استخراج شده بود. باقی این نفت از مناطق تحت کنترل داعش استخراج شده یا به خاطر نبود تجهیزات و امکانات لازم یا خرابکاری اصلا استخراج نشده است. لیبی؛ خطرات ادامه تشتت و تاثیر آن بر امنیت منطقه و جهان سه دولت اکنون درلیبی حاکم هستند؛ دولت طبرق، دولت طرابلس و دولت به اصطلاح اسلامی در لیبی که به تازگی با حضور رسمی داعش در سرت محسوس تر شد. با این ترکیب هویت این کشور در انواع نظام های سیاسی و ایدئولوژی های مذهبی و سکولار گم شده است. سعیدرضا دل شکیب در خبرگزاری فارس نوشت،لیبی در آستانه پنجمین سالگرد کشته شدن سرهنگ قذافی و دومین سالگرد جنگ طرابلس و زایش دو حکومت و دو پارلمان است ولی هنوز هیچ افق روشنی برای بازگشت ثبات و امنیت در این کشور پدید نیامده است. جماهیریه لیبی که توسط قذافی مطرح شد یک اصطلاح پوشالی و توخالی بوده ولی اکنون و بویژه با حضور محسوس و رسمی گروهک تروریستی داعش در این کشور با سابقه ناامن کردن کشورهایی چون عراق و سوریه، جماهیریه گروه های مسلح و میلیشیاهای قبیله ای، ایدئولوژیکی و عقیدتی در لیبی یک واقعیت ملموس و یک حقیقت تلخ و اندوهگین است. روند مذاکره و گفتگو لیبی- لیبی شاهد دهها نشست واجلاس در پایتخت و شهرهای مختلف بوده که آخرین آنها در مغرب بود ولی همگی عقیم و نابارور ماندند. علل شکست گفتگو لیبیایی ها برای حل مشکل کشورشان در بسته ای از اختلافات درونی و منافع بازیگران منطقه و فرامنطقه نهفته است.در لیبی فعلی سه دولت حکمفرما هستند، دولت طبرق، دولت طرابلس و دولت باصطلاح اسلامی در لیبی که اخیرا با حضور رسمی داعش در سرت محسوس تر شده است. هویت دولت لیبی در انواع نظام های سیاسی و ایدئولوژی های مذهبی و سکولار گم شده است. هواداران نظام سلطنتی و نظام فدرالیته با طرفداران جمهوری و نظام وحدت گرا در حال منازعه و درگیری هستند. در این میان داعش خواهان پایه ریزی آنچه امارت اسلامی در لیبی می خواند، است .سه مجموعه نظامی و ارتش در لیبی برای توسعه قدرت خود در حال منازعه هستند. ائتلاف نظامی گرانه به فرماندهی ژنرال بازنشسته خلیفه حفتر که طرفدار دولت طبرق و مجلس نمایندگان لیبی و ائتلاف میلیشیایی فجر لیبی که حامی دولت طرابلس و پارلمان کنگره ملی مستقر در غرب لیبی است .داعش در منطقه سرت و بخشی از هلال نفتی «میادین نفتی در لیبی» تمامی گروه های مسلج لیبی و منطقه را برای مقابله با دولت طبرق و طرابلس فراخوانده است.سازمان ملل در این میان برای حل بحران لیبی و جلوگیری از توسعه تنش و جنگ آن به حریم امنیت ملی اتحادیه اروپا، لیون برناردینو را به عنوان نماینده ویژه به این کشور اعزام داشت و وی طی یک سال اخیر بر گفتگوهای ملی لیبی اشراف داشته است. در این راستا دهها نشست و اجلاس در قاهره، الجزیره، بروکسل، ژنو و مغرب برگزار شد ولی هنوز به نتیجه واقعی و ملموس نرسیدند. در نشست ها شهر ضمیرات در مغرب طرف های رقیب به تفاهم ها و توافقاتی رسیدند و در این رهگذر چهار پیش نویس مطرح شد و این طرف ها چهارمین پیش نویس را مورد موافقت قرار داده و سندی را مبنی بر تشکیل دولت وفاق ملی امضا کردند که سازمان ملل، اتحادیه اروپا واتحادیه عرب آن را تائید کردند. تشکیل دولت وفاق ملی به ریاست فائز السراج تشکیل شورای ریاستی برای اداره لیبی، در مرحله گذار «به مدت دو سال» و نامزدی ۱۷ وزیر در نشست اخیر ضمیرات مورد توافق شد ولی در عمل طرفین منازعه زیر بار پیشنهادات سازمان ملل و اتحادیه اروپا نرفتند. ثبات و امنیت لیبی با چالش ها و تهدیدات فراوان و پیچیده ای روبرو است از جمله: ۱- توسعه قلمروی نفوذ و قدرت داعش و گروه های مسلح وابسته به القاعده و شاخه های آن در مناطق لیبی و به ویژه منطقه هلال نفتی این کشور ۲-ادامه وضع دولت و حکومت شکست خورده و ناکارآمد که در حقیقت فروپاشی کشور لیبی به عنوان دولت- ملت خواهد بود.حضور سه حکومت با ایدئولوژی ها و مرامنامه های و منافع خاص در طبرق، سرت و طرابلس عملا کشور را به نواحی و سرزمین های تجزیه شده تبدیل می کند. ۳-لیبی که کشوری نفت خیز با انواع معادن غنی و ثروتمند است اکنون در حال ورشکستگی مالی و اقتصادی است و بیش از ۵ میلیون نفر از جمعیت این کشور نیاز به کمک های ضروری و لازم سازمان ملل و دیگر کشورها دارند. ۴-استمرار جنگ تنش در لیبی امنیت کشورهای همجوار آفریقایی و نیز امنیت منطقه مدیترانه و منطقه کشورهای ساحل و صحرا از سنگال گرفته تا مرز غربی سودان را به مخاطره جدی انداخته است. چرا «سِرت» لیبی پناهگاه داعشی ها شده است؟ یک پایگاه خبری تحلیلی دلایل جذابیت شهر ساحلی سرت لیبی برای گروه تروریستی داعش و پیامدهای تبدیل شدن این شهر به پایتخت داعشی ها را تشریح کرد.به گزارش تسنیم به نقل از پایگاه خبری تحلیلی العربی الجدید، افزایش حملات هوایی و زمینی به مناطق تحت کنترل گروه تروریستی داعش در سوریه و عراق بویژه در شهر رقه واقع در شمال سوریه و پیشروی نیروهای زمینی ارتش سوریه، برخی از سرکردگان این گروه تروریستی را واداشته است تا به همراه خانواده خود به شهر موصل در شمال عراق مهاجرت کنند، اما شهر موصل نیز در محاصره نیروهای عراقی است و به زودی حمله گسترده برای آزادسازی این شهر نیز آغاز خواهد شد. بنابراین با توجه به این وضع، جبهه لیبی و به طور مشخص شهر سرت زادگاه معمر قذافی دیکتاتور معدوم این کشور به عنوان جایگزینی برای داعش در صورت سقوط رقه و موصل جلوه گر می شود. بر اساس گزارش های مطبوعاتی، اخیرا دیده شده است که سرکردگان و عناصر داعش از عراق و سوریه از راه دریا به سمت لیبی به ویژه به سمت شهر ساحلی سرت که تحت کنترل این گروه تروریستی است مهاجرت کرده اند. بر اساس برخی از احتمالات، ابوبکر بغدادی سرکرده اصلی داعش هم به دلیل تشدید حملات نظامی به مواضع این گروه در عراق و سوریه به سمت سرت گریخته است.«ابونبیل الانباری» یکی دیگر از سرکردگان داعش هم که دولت آمریکا اعلام کرده بود وی را در حمله هوایی ماه گذشته کشته است، به شهر درنه واقع در شمال شرق لیبی مهاجرت کرده است. برخی گزارشهای دیگر هم حکایت از این دارد که البغدادی همچنین «ابوحبیب الجزراوی» یکی از معاونان خود را برای گرفتن بیعت به لیبی فرستاده است. ابونبیل الانباری که یکی از نیروهای ارتش صدام بود که نقش مهمی در درگیری های فلوجه، صلاح الدین و وموصل ایفا کرده است و اعزام او به لیبی نشان می دهد که داعش به آینده خود در مغرب عربی بسیار دل خوش کرده است. اما چرا داعش شهر سرت را انتخاب کرده است؟ چند دلیل موجب شده است که داعش شهر سرت را به پناهگاه یا مرکزی برای خود انتخاب کند. اول اینکه این شهر در مرکز سواحل لیبی قرار دارد و بر همه سواحل این کشور مشرف است و تا نزدیکی عمق آفریقا به سمت مصر و عمق مغرب عربی به سمت الجزایر از طریق تونس امتداد می یابد. در نتیجه به یک کابوس نظامی و امنیتی برای کشورهای همسایه تبدیل خواهد شد و نکته بعدی اینکه سرت اینک خارج از کنترل دو دولت درگیر در لیبی است و در نتیجه محاصره آن برای نیروهای دولتی دشوار خواهد بود و این امر این فرصت را در اختیار داعش قرار می دهد که ابتکار عمل برای گسترش دامنه خود در شرق و غرب را به دست بگیرد. این گسترش دامنه نفوذ داعش چه بسا برخی از گروههای وابسته به القاعده ماننده گروه “الشباب” سومالی یا گروه “المرابطین” یا القاعده در سرزمین های مغرب عربی را به تجدید نظر در محاسبات و وفاداریشان وا دارد. از لحاظ اقتصادی نیز سرت و اطراف آن سرشار از منابع نفتی است و این منطقه ساحلی به داعش این امکان را می دهد که از بندرهای آن نفت را به طور قاچاقی صادر کند. از سوی دیگر امکانات زراعی سرت به داعش امکان خودکفایی می دهد. از لحاظ نظامی نیز باید گفت که حدود ۵۰۰۰ تروریست داعشی متشکل از اتباع لیبی، تونس، سودان، یمن و آفریقا در سرت هستند که در واقع این افراد از کسانی هستند که یا از دست گروه انصار الشریعه تونس و برخی از گروههای مسلح لیبی گریخته اند یا از القاعده سودان، سومالی و قبایل الطوارق به سرت آمده اند.این جنگجویان در سرت زادگاه قذافی به تجارب نظامی، امنیتی و اطلاعاتی دست یافته اند. آنها همچنین به زرادخانه تسلیحاتی که از جنگ علیه قذافی باقی مانده است، دست یافته اند. در نتیجه جغرافیای سرت، منابع انسانی و مالی سرت، همه عواملی است که به داعش این امکان را می دهد که سرت را به جای رقه سوریه به پایتختی برای خود تبدیل کند. به همین دلیل هم اخیرا روند مهاجرت تروریست ها از مغرب عربی به سمت سوریه کاهش یافته است.گروه تروریستی داعش تحمیل نظام عقیده ای خاص خود بر شهروندان سرت همانند سایر شهرهای تحت کنترل خود آغاز کرده است. اما تغییر مرکزیت داعش از شرق به غرب منجر به گسترده تر شدن دامنه جغرافیایی درگیری و دخالت بازیگران منطقه ای جدید می شود.در شرق ایران نقش محوری برای مبارزه با این گروه را ایفا می کنند و در مغرب هم مصر و الجزایر خود را در درگیری مستقیم با خطر این دگرگونی می بینند. زیرا موفقیت داعش در تبدیل کردن سرت به پایتختی برای خود به جای رقه چندین پیامد دارد. حضور داعش در سرت موجب می شود که بسیاری از نیروهایی که این گروه را مبارزه کننده واقعی با نیروهای خلیفه حفتر فرمانده ارتش لیبی می دانند، به آن جذب شوند .همچنین افرادی که از لحاظ امنیتی در تونس، مصر، الجزایر و مغرب تحت تعقیب هستند به این گروه جذب می شود. از سوی دیگر سرت و به طور کلی لیبی به پایگاهی برای حمله به کشورهای همسایه و بر هم زدن ثبات کشورهایی مانند مصر، الجزایر و تونس تبدیل می شود.همچنین سرت آنچه را که رقه یا موصل برای داعش فراهم نکرده بود، فراهم می کند و آن هم نزدیکی به اروپا است. این نزدیکی خود به افزایش نگرانی غربی ها و دخالت آنها در لیبی منجر می شود . با گذشت ۴ سال از پیروزی انقلاب فوریه در لیبی، نه تنها این کشور هنوز به ساحل آرامش نرسیده است، که بعد از سرنگونی دولت، امور در این کشور متشنج شده و ناآرامی و هرج و مرج همه جا را فرا گرفته است. در واقع نه انقلابی در لیبی تحقق یافته و نه نظامی جدید تشکیل شده و نه نظام قبلی باقی مانده است. گروه های مختلف شبه نظامی در لیبی که از حمایت کشورهای منطقه ای و فرامنطقه ای برخوردارند با یکدیگر درگیر هستند و گروه تروریستی داعش نیز بخش هایی از این کشور را به اشغال خود در آورده است. تاکنون تلاش های مختلف سازمان ملل متحد و کشورهای همسایه لیبی برای حل بحران این کشور به دلیل دخالت های منطقه ای و فرامنطقه ای نتیجه ای در بر نداشته است. پشت پرده مخالفت پارلمان لیبی با طرح سازمان ملل پارلمان رسمی لیبی و دولت برخاسته از آن یعنی دولت «عبدالله الثنی» که از سوی جامعه بین الملل به رسمیت شناخته شده است، بر خلاف آنچه انتظار می رفت با پیشنهاد سازمان ملل مبنی بر تشکیل دولت وفاق در این کشور مخالفت کرد.بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران معتقدند که استفاده کنندگان از وضعت موجود در لیبی، گروه طرابلس در غرب این کشور یعنی شبه نظامیان گروه موسوم به فجر لیبی و کنگره ملی که دوره آن به پایان رسیده و دولت «عمر الحاسی» که غیر از دولت های حامی اخوان المسلمین یعنی ترکیه و یک کشور عرب خلیج فارس هیچ دولتی آن را به رسمیت نمی شناسد هستند. این گروه بر اغلب مناطق غرب لیبی کنترل دارد و دامنه سیطره خود را تا شرق لیبی نیز گسترش داده است. این گروه از گسترش گروه های تکفیری در خاک لیبی بر این اساس که عامل تضعیف گروه دیگر به شمار می رود بهره می برد. در نتیجه ادامه مذاکرات بین گروه های درگیر در لیبی در “الصخیرات” مغرب گروه فوق الذکر را خیلی آزار نمیدهد و این در حالی است که دولت طبرق و پارلمان آن که مورد حمایت ارتش ملی است، به حل سریع این بحران نیاز دارد. علی رغم اینکه فرستاده سازمان ملل در لیبی حدود دو هفته قبل ضمن اعلام نام اعضای حکومت وفاق ملی لیبی، « فایز السراج» را به عنوان نخست وزیر پیشنهاد کرد، اما پارلمان طبرق و دولت برخاسته از آن یعنی دولت «عبدالله الثنی» که از سوی بین الملل به رسمیت شناخته شده است، بر خلاف آنچه انتظار آن می رفت با تشکیل دولت وفاق که برخاسته از گفتگوهای ملی زیر نظر سازمان ملل بود مخالفت کرد. ظاهرا این گروه به دلیل اعتقاد به اینکه گروههای اخوانی بر پست های وزارتی مهم در دولت پیشنهادی سیطره دارند و دیگران کنار گذاشته شده اند، هرگز از مواضع خود عقب نشینی نمی کند.پارلمان طبرق که در مرزهای با مصر واقع است خواستار ضرورت ادامه گفتگوهای ملی زیر نظر سازمان ملل متحد شده است. اغلب تحلیلگران معتقدند که این خواسته پارلمان طبرق، حاوی این پیغام برای جامعه بین الملل است که باید برای ایجاد یک توافق دیگر از طریق ارضای تیم طبرق با سپردن پست های وزارتی جدید به این گروه یا اعطای آن به افراد مستقلی که هیچ ارتباطی با جنبشهای اخوانی ندارند تلاش کنند. مشکلات پیش روی نماینده سازمان ملل به نظر می رسد برناردیو لیون فرستاده سازمان ملل برای کمک به حل بحران لیبی و مهندس دولت وفاق که قرار بود «فایز السراج» ریاست آن را به عهده داشته باشد، در قانع کردن گروه های لیبی به راه حل های خود با مشکل روبرو است. برخی از کارشناسان و تحلیلگران این موضوع را اینگونه تفسیر می کنند که نماینده سازمان ملل متحد با خرد جمعی مردم لیبی و ویژگی های این ملت آشنایی ندارد . عجله غرب برای آرام کردن اوضاع در لیبی این در حالی است که دولتهای غربی برای آرام کردن اوضاع لیبی سریع تر گام بر میدارند تا چپاول منابع این ملت را از طریق شرکت های خود که تحت بازسازی در لیبی فعال می شوند آغاز کنند. آمریکا، انگلیس،فرانسه، اسپانیا، آلمان و ایتالیا صریحا اعلام کردند هر کسی را که به راه حل های برناردیو لیون و تیم وی احترام نمی گذارد،کنار خواهند گذاشت.بنابراین انتظار می رود که فشارها در مرحله آینده به گروه طبرق برای پذیرش راه حل سازمان ملل متحد بیشتر شود.با گذشت چهار سال از پیروزی انقلاب فوریه در لیبی، نه تنها این کشور هنوز به ساحل آرامش نرسیده است، که بعد از سرنگونی دولت، امور در این کشور متشنج شده و ناآرامی و هرج و مرج همه جا را فرا گرفته است. در واقع نه انقلابی در لیبی تحقق یافته و نه نظامی جدید تشکیل شده و نه نظام قبلی باقی مانده است. گروه های مختلف شبه نظامی در لیبی که از حمایت کشورهای منطقه ای و فرامنطقه ای برخوردارند با یکدیگر درگیر هستند و گروه تروریستی داعش نیز بخش هایی از این کشور را به اشغال خود در آورده است.
جمعه ، ۱۱دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[مشاهده در: www.ettelaat.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]
-
گوناگون
پربازدیدترینها