تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804608639
حضور بیش از حد درشبکه های اجتماعی ما را از خود خودمان دور کرده است
واضح آرشیو وب فارسی:ایسکا نیوز: از این تاریخ به بعد، مردم ورود تلفن همراه به کشور را باور کردند؛ به طوری که هجوم متقاضیان به مخابرات و بازار، به حدی رسید که قیمت سیم کارت در آن زمان گاهی اوقات به بالای 30 میلیون ریال نیز می رسید. تلفن همراه در ابتدای ورود، نشانه ای از تمکن مالی شخص بود. روبه روی مردم، طی مراسمی خاص و برای آن که دل ندارها را بیشتر بسوزاند، گوشی اش را از جیب بیرون می آورد و با منزل تماس می گرفت: «الو! خانم جان! چند کیلو پیاز بخرم؟!!» و اکثریت محروم از این وسیله فنّاورانه، با دهانی بازمانده از شگفتی، آهی از حسرت می کشیدند و در دل روزگار نامراد را مورد عنایت قرار می دادند. به تدریج و با پیشرفت فن آوری، این وسیله نوظهور از حالت لوکس و دولوکس و مال ازمابهتران خارج شد و در اختیار آحادِ حسرت به دل قرار گرفت. اکنون بعد از تقریبا دو دهه که از ورود تلفن همراه به کشورمان می گذرد، این وسیله به یک جزء عادی زندگی تبدیل شده که خیلی از کارهایمان را با آن پیش می بریم و البته کارکردهای خیلی زیادی پیدا کرده است: - سرسنگین شده ایم! یعنی همیشه سرمان پایین است و با گوشی مشغول هستیم. - با آن پیامک بی ربط و باربط می فرستیم، به موسیقی یا رادیو گوش می دهیم. - بلوتوث بازی می کنیم و انواع و اقسام کلیپ ها که در بعضی موارد زندگی و حریم خصوصی اشخاص و خانواده ها در آن مورد هجوم قرار گرفته را برای همدیگر می فرستیم و خوشیم! - عکس و فیلم می بینیم یا می گیریم. - با آن در اینترنت به گشت وگذار می پردازیم. - وقتی کسی صحبت می کند و ما موضوع صحبت ایشان یا کلاً دوستش نداریم، خودمان را سرگرم تلفن همراهمان می کنیم. - هرچند وقت یک بار خودمان را آپدیت! کرده و مدل گوشی عوض می کنیم. - با هزینه ای ناچیز دارای یک سیم کارت تلفن همراه می شویم. گاهی از شوق این که ارزان است چندتا چندتا می خریم! - از تلفن همراه جهت پز دادن و ایجاد تشخص استفاده می کنیم. «گوشی من جی پی اس دارد»، «گوشی من دوربین عکاسی 13 مگا پیکسل دارد»، «صفحه نمایش گوشی من چقدر بزرگ است»، «گوشی من حافظه زیادی دارد»، «گوشی من چهارسیم کارته است»، «گوشی من خیلی جدید است» و خلاصه «گوشی من خیلی خوب است و نیست بهتر از آن در جهان». «البته و صد البته من هم آدم متشخص و خوشحالی هستم!» - البته ذکر این نکته ضروری می نماید که ظاهرا یکی از کارکردهای جنبی تلفن همراه، همان تماس گرفتن و احوال پرسی از عزیزان است! - شرکت مخابرات، فروشگاه های خدمات موبایل (اعم از فروش، تعمیرات، سیم کارت، کارت شارژ)، دفاتر خدمات پستی، خودمان، دوستانمان، دوستانتان، دوستانشان و خلاصه همه خوشحالیم. از ذکر یک نکته نیز نباید غافل شد که یکی از مهم ترین علائم تشخص تعداد تماس های بی پاسخ یا همان میس کال است. لذتی که در جواب ندادن هست، در پاسخ گو بودن نیست... در این میان نکته قابل توجه چیزی است به نام پاسخ گو بودن! راستی پاسخ گو بودن یعنی چه؟! بعضی ها می گویند: تلفن همراه برای آسایش صاحبش هست نه برای راحتی کار تماس گیرنده. در نگاه اول حرف منطقی ای به نظر می رسد اما اگر جای این دو نفر در یک تماس ضروری و حیاتی عوض شود، باز هم نظر همین است؟! داستان زیر را تصویرسازی فرمایید: جلوی تلویزیون دراز کشیده و غرق تماشا هستید. تلفن زنگ می زند. کسی آن سوی خط منتظر جواب است و عرایض مهمی با ما دارد، بیایید فرض کنیم می خواهد احوال ما را بپرسد (کاری که امروزه خیلی غریب به نظر می رسد! چه نامهربان شده ایم...) گوشی را برداشته، نگاهی از سر بی توجهی به شماره تماس گیرنده می اندازیم و نجوا می کنیم که: «حوصله اینو دیگه ندارم» یا «اینم وقت گیرآورده» یا «وای... خاک بر سرم شد، صاحب خانه است اجاره عقب افتاده اش رو می خواد!» یا «این دیگه چی میخواد؟» یا «شماره ناشناسه، یعنی کی می تونه باشه؟!» یا می گوییم: «آخ... فلان کار رو از من خواسته، قبول کردم ولی انجامش ندادم، حالا جوابشو چی بدم؟!» یا... اولین، دم دست ترین و بدترین راه حل همان پاک کردن صورت مسئله است. گوشی را کناری می گذاریم. در دیدار بعد به آن بی نوا می گوییم: «روی حالت سکوت بوده، روی حالت لرزاننده بوده، توی حیاط بودم، توی خونه بودم، توی شارژ بوده، توی ماشین مونده، جلسه بودم، خانه مونده، من جاش نبودم، اون کنارم نبوده» و خلاصه انواع و اقسام توجیهات. اگر تماس گیرنده تا الان محترم، قانع نشد و گفت: «چرا بعد که شماره منو دیدی تماس نگرفتی؟!» با خود می گوییم: «بعضی ها چه توقعاتی دارن!» باز هم توجیه می کنیم و خلاصه به قول جوانان امروزی طرف را می پیچانیم و قضیه را خاتمه می دهیم. داستان فوق الذکر مربوط به فقط 10درصد آدم ها بود و 90درصد کماکان و مسئولانه تلفن هایشان را پاسخ می دهند! (البته اگر درصدهای ذکرشده را برعکس کنیم شاید به واقعیت نزدیک تر باشد). می توانیم خود را جزو 90درصد پاسخگو بدانیم و هم چنان خوشحال بمانیم. یک ساعت تفکر برابر هفتاد سال عبادت است، یکی از آموزه های دینی ما است. آیا باوجود وسایلی مانند تلفن همراه که دائماً مشغول آن هستیم، انواع ام پی تری پلیر، تبلت، فبلت و... آیا به این اندیشیده ایم که در اوقات روزمره مان جایی برای تفکر و اندیشیدن در عظمت خداوند و جهان هستی را خالی نکرده ایم؟! و اگر بخواهیم تفکرمان را زمینی اش کنیم، تفکر در امور جاریه و تصمیم گیری در مورد مسائل و مشکلات روزمره (که گاهی تبدیل به معضلی دایمی می شوند) نداریم. آیا موافق نیستید که این وسایل همگی علاوه بر رفاه و آسایش افزون تر، ما را از فطرت و خود خودمان دورتر کرده است؟ یا شاید ما فرهنگ لازم جهت استفاده بهینه از این وسایل را نداریم؟! شاید... *کارشناس علوم اجتماعی 105105
جمعه ، ۱۱دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسکا نیوز]
[مشاهده در: www.iscanews.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]
-
گوناگون
پربازدیدترینها