تور لحظه آخری
امروز : چهارشنبه ، 12 دی 1403    احادیث و روایات:  امام محمد باقر(ع):چیزی با چیزی نیامیخته است که بهتر از حلم با علم باشد.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

اجاره سند در شیراز

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

خرید یخچال خارجی

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

پوستر آنلاین

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

لوله و اتصالات آذین

قرص گلوریا

نمایندگی دوو در کرج

دوره آموزش باریستا

مهاجرت به آلمان

بهترین قالیشویی تهران

بورس کارتریج پرینتر در تهران

تشریفات روناک

نوار اخطار زرد رنگ

ثبت شرکت فوری

تابلو برق

خودارزیابی چیست

فروشگاه مخازن پلی اتیلن

قیمت و خرید تخت برقی پزشکی

کلینیک زخم تهران

خرید بیت کوین

خرید شب یلدا

پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان

کاشت ابرو طبیعی

پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا

پارتیشن شیشه ای اداری

اقامت یونان

خرید غذای گربه

رزرو هتل خارجی

تولید کننده تخت زیبایی

مشاوره تخصصی تولید محتوا

سی پی کالاف

دوره باریستا فنی حرفه ای

چاکرا

استند تسلیت

تور بالی نوروز 1404

سوالات لو رفته آیین نامه اصلی

کلینیک دندانپزشکی سعادت آباد

پی ال سی زیمنس

دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک

تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1848612710




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

گشت زنی در قشم، خوابگاه رؤیاهای یک دریا


واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>اجتماعی> از هواپیما که پیاده می شوی، اولین چیزی که خودش را به وضوح نشان می دهد، سکوت است. ساختمانِ خلوت فرودگاه و چند تاکسیِ ساکت که راننده هایشان اصلا مثل مهرآباد جلوی آدم را نمی گیرند.به گزارش شفا آنلاین ،کرایه ها ناچیزند و لباس ها ساده و آسمان، بلند و پرستاره. اینجا قشم است. جزیره بزرگ و زیبایی که در شیب فراموشی مدام بالا و پایین می رود. هزار قصه ناگفته و ناشنیده اینجا هست، از هزار قوم و قبیله بی آزار. مردمی که هر وقت کارت خبرنگاری را نشانشان می دهم، از برخوردشان تنها و تنها یک چیز را می شود به راحتی فهمید؛ اشتیاقی غم انگیز برای شنیده شدن. قلمروی تاکسی های خالی کنار خیابان که بایستید، تقریبا ٥٠ درصد ماشین ها پیش پایت بوق می زنند. بگذریم از تاکسی های رسمی که اغلب به رنگ سبز هستند، راننده های ماشین های شخصی هم مصرانه از تو تقاضا می کنند بگذاری تا یک جایی ببرندت. رسم بر این نیست که چند مسافر با چند مقصد متفاوت در یک تاکسی بنشینند. درست مثل کشورهای اروپایی هر تاکسی فقط یک مسافر را می برد و این مسافربری هم هزینه اندکی دارد. اکثر مسیرهای درون شهری را می توان با پنج هزار تومان ناقابل و به صورت دربست پیمود. به طور پیش فرض کسی انتظار ندارد این همه مسافرکش شخصی در شهر فعالیت کنند اما کافی است پای صحبت های چندتاشان بنشینید تا چیزهای عجیب بشنوید. نیما متولد بندرعباس است و با یک هیوندای آخرین مدل مسافرکشی می کند. یک فلاکس چای کنار دستش دارد و می گوید تا چند ماه پیش، لباس فروشی داشته اما بازار آن قدر خراب بود که مجبور شد بی خیال فروشندگی شود و با ماشین کار کند. این جمله «بازار خراب است» را همه جا می شنویم، در همه شهرهای کشور. انگار جمله ای رمزی است برای ناشکری یا وانمودکردن به اوضاع ناخوشایند. اما تکرارِ اغراق شده این جمله در قشم آدم را به فکر می اندازد. نیما می گوید بازار خراب است. دلیلش را می پرسم. جوابش این است که «بار نیست». بار نیست. این پاسخ را فقط از او نیست که می شنوم. بالغ بر چهار، پنج مسافرکش شخصیِ دیگر هم که با ماشین های شخصی شان در خیابان کار می کنند، همین را می گویند. از مسافرکشی راضی هستی؟ لبخند تلخی می زند. «باورت می شود تو دشتِ اولم هستی؟». نگاهی به ساعت می اندازم. چهار بعدازظهر است. دشت اول در ساعت چهار بعدازظهر، برای راننده ای که از ١٢ ظهر به دنبال مسافر است. «بار نیست» یعنی چه؟ حدود ٣٠ سال سن دارد و با صورت آفتاب سوخته، ادعا می کند کارش ساخت وساز است. ساخت وساز؛ یعنی پیمانکار هستی؟ «دلالیِ مصالح می کنم». چند وقت است دلالی می کنی؟ چهار، پنج ماه. پیش از این «شوتی» بود. شوتی یعنی کسی که از کشورهای حاشیه خلیح فارس جنس وارد می کند و این کار را خارج از چارچوب قوانین گمرکی انجام می دهد. نمی خواهم بگویم قاچاق، چراکه بسیاری از مردم قشم و مخصوصا روستاهای حومه آن، ده ها سال است که به بی آزارترین شکل ممکن مشغول این تجارت هستند و حالا با قوانین فعلی نام کارشان شده «قاچاق». جوان ٣٠ ساله ای که درحال حاضر کار ساخت وساز می کند، ادامه می دهد که نمی شد کار وارداتش را ادامه دهد. دلیلش را جویا می شوم. همان پاسخی را می دهد که همه می گویند. منظورم از همه، تمام کسانی اند که کارشان واردات بوده یا هست، و حالا به دلایل عجیب وغریب نمی توانند انجامش دهند. گویا چندسالی است که دریابانی و نیروهای گشت مرزی به شدت سخت گیری می کنند و قاچاق کار بسیار سختی شده. محمود هم همین را می گوید. او از اهالی روستای رمچاه است، روستایی که اغلب ساکنانش به زعمِ خود کار واردات می کنند و به زعمِ دولتی ها، قاچاقچی هستند. می پرسم آیا به دولت حق نمی دهد که جلوی این کار را بگیرد؟ سر به تأیید تکان می دهد. حق می دهد، اما مشروط. محمود که حالا در یک فست فود کار دلیوری می کند، می گوید این جلوگیری از قاچاق خوب بود اگر همه جا وجود داشت اما مشکل اینجاست که انگار این برخورد فقط در قشم است که به این شدت وجود دارد و همین مسئله باعث شده آن موجی از اجناس خوب که به قشم سرازیر می شد و دلیلِ رونقِ بازارِ شهر بود، حالا به طور کاملا سازمان یافته می رود سوی بوشهر. با کمی تردید یک نظریه مبهم ارائه می کند مبنی بر اینکه انگار کسانی می خواهند قشم از «موهبت» اجناس درجه یک محروم بماند و فرصت داشتن بازارهای خوب و پررونق با محوریت این اجناس نصیبِ جایی مثل بوشهر شود، نه قشم. یکی از محلی ها را راضی می کنم تا برای گشت زنی همراهم باشد. جاده خلوت و ساحلی تا روستای رمچاه را با موتورسیکلت طی می کنیم. چیزی به نیمه شب نمانده و هوا فوق العاده است. با موتورسیکلتِ کم صدایِ وارداتی با پلاک مناطق آزاد، چابک و بدون جلب توجه زیاد در کرانه پیش می رویم. گوشه ای در تاریکی متوقف می شویم. موتورسیکلت را بین بوته ها پارک می کنیم و خود را به ساحل می رسانیم. اینجا سکوت دریا را نباید اشتباه قرائت کرد. در کرانه های قشم نباید سکوت را با سکون و خلوتی اشتباه گرفت. کافی است کمی چشم ها را تیز کنید تا هر چند دقیقه یک بار در فواصل نسبتا طولانی، چراغ هایی را ببینید که به شکل علامت های رمزگونه خاموش و روشن می شوند. جلوتر می روم. چند ده متر آن سوتر یک تویوتای تک کابین رو به دریا پارک کرده که دو سرنشین در آن نشسته اند. چراغ هایش را سه بار روشن و خاموش می کند. رو به دریا می کنم. خیلی خیلی دورتر، غرق در تاریکی و وهمِ دریا، چراغی روشن و خاموش می شود. میانِ تویوتای دریافت کننده بار و قایقی که اجناس را می آورد، پیامی به وضوح ردو بدل شد. شاید معنی این پیام این است که موقعیت برای تخلیه بار مساعد است. کمی دور می شوم تا کسی متوجه حضورم نشود. قایق به حدود ٢٠٠ متری ساحل که می رسد، موتورش را خاموش می کند و با پارو خودش را به خشکی می رساند. یکی از سرنشین های وانت پیاده می شود و با قایقران دونفری بار را به تویوتا منتقل می کنند. هیچ صدایی شنیده نمی شود. انگار هزارسال است که این حرکات را تکرار می کنند. قایق خالی می شود و تا ٢٠٠ متری ساحل پارو می زند و موتورش را روشن می کند و می رود. خودمان را به موتورسیکلت می رسانیم. تویوتا چراغ خاموش راه می افتد و از شانه خاکی جاده بالا می رود و به جاده که می افتد، دنده را بالا می برد و سرعت می گیرد. نرسیده به روستای رمچاه، به راحتی از روبه روی پاسگاه می گذرد و در ازدحامِ عبورومرور روستا گم می شود. همین پروسه را با کمی تفاوت نیز می توانید ببینید. در حالت دیگر، بار را در وانت خالی می کنند و قایق را می کشند توی خشکی و روی چرخ هایی که به وانت متصل هستند می گذارند و با خود می برند. در این حالت معمولا یک یا دو موتورسیکلت، مجموعه وانتِ پر از جنس و قایقِ خالیِ روی چرخ را اسکورت می کنند. بااین همه اما قاچاق بسیار کم شده. عبارتِ تاریک و مبهمی در کلام محلی ها شنیده می شود؛ بست وبند. بعضی از بومی هایی که قایق های ضعیف ۵۰سی سی شان به جرم قاچاق ضبط شده، درباره واردکنندگان دیگری که با قایق های ۲۰۰ یا حتی ۳۵۰ سی سی کار قاچاق می کنند و به قول معروف ککشان هم نمی گزد، می گویند: «آنها بست وبند می کنند، چون همه خوب می دانند که قایقِ بالای ۸۵ سی سی فقط وفقط به درد یک کار می خورد:«قاچاق». پیرمرد و دریا، پیرمرد و خلیج اسمش علی است. نشسته روی زین موتور و همین چندساعت پیش با هم رفتیم ماهیگیری؛ ماهیگیری با گرگور. گرگور سبد فلزی بزرگی است که دیواره های توری دارد که می اندازند در آب و بعد از چندروز به وسیله جی پی اس برمی گردند و برش می دارند، به این امید که دست کم نیمی از آن پر از ماهی شده باشد. علی و همراهش به زحمت فراوان گرگورشان را بالا کشیدند و دیدیم که خبری نبود. تقریبا خالی خالی، اگر ١٠، ١٢ ماهی را بتوان به حساب آورد. حالا نشسته روی زین موتور و خسته و کوفته حرف می زند. بگذریم از هزینه بسیار زیادی که برای گرفتن پروانه صید باید به شیلات بپردازند، او بیشتر از لنج های ماهیگیری ای گله دارد که با پرداختن یک پول هنگفت به سازمان شیلات می توانند در آب های ایران ماهی بگیرند و تورهایشان با سوراخ های بسیار ریز، کاری با دریا کرده که تخمِ ماهی ها هم از بین رفته اند. می گوید انگار دیگر جایی برای ماهیگیرهای خرده پا نیست. از ماهیگیری غیرقانونی می پرسم. آن قدر سختگیری ها در این زمینه زیاد بوده که تقریبا هیچ ماهیگیری دیگر غیرقانونی کار نمی کند. اما دریا دیگر برای علی و رفقایش ارمغانی ندارد. از تورهای بی رنگی می گوید که با نخ های کلاف شده و نامرئی ماهیگیری ساخته شده اند و به شکلی بی رحمانه همه ماهی های صیدی و غیرصیدی را اسیر می کنند و دیگر چیزی برای ماهیگیرهای قانونی و گرگورکاری مثل او باقی نمی گذارند. بالغ بر ١٠میلیون تومان برای مجوز صید پرداخته و حالا، نشسته روی زین موتورسیکلت ارزان قیمت و فرسوده اش، مرا با یکی از غم انگیزترین اصطلاحات بومی قشم درباره ماهیگیری آشنا می کند: «الان خیلی از بچه ها چند هفته می شود که شلوارشان خشک است». شلوار ماهیگیر اگر خشک باشد، یعنی به دریا نرفته. ماهیگیر اگر به دریا نرود، خبری از ماهی نیست و ماهیگیرِ بی ماهی یعنی مردی که وقتی وارد خانه می شود، شرمنده همسر و فرزندانش است. ماهیگیرِ بی صید، یعنی مرد غمگینی که از صبح تا ظهر و از ظهر تا شب به دریا خیره است و منتظر؛ منتظر خبرهای خوب. خبرهای خوب دریا. خبرهای خوب خلیج. حرف آخر اینها فقط چند تصویر مبهم و کم رنگند از فیلم طولانی آنچه در قشم می گذرد. در این گزارش کوتاه فقط و فقط دو نما از برخی مشکلات ماهیگیرها و آنهایی که به اشتباه قاچاقچی خوانده می شوند گفته شد. اگر بیشتر و عمیق تر در این جزیره دورافتاده بچرخیم، هزار قصه و روایت از محرومیت و فراموش شدگی و سوءتدبیر می بینیم. برای گفتن از روستاهایی که هنوز آب لوله کشی و آشامیدنی مناسب ندارند، برای روستاهایی که سازمان مناطق آزاد در برخورد با آنها یک باره قانون مدار شده و به خاطر فقدان پروانه ساخت با اختصاص برق به آنها مخالفت می کند، و برای روایت قصه فروشنده هایی که ساعت ها به ورودی بازار خیره می شوند و خریداری نمی بینند، باید صد دفتر سیاه کرد و صد حنجره درید تا شاید اتفاقِ خوبی بیفتد. اتفاق خوب هم چیز خاصی نیست. اتفاق خوب، فقط حتی شنیده شدن مشکلاتشان باشد.شرق


پنجشنبه ، ۱۰دی۱۳۹۴


[مشاهده متن کامل خبر]





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[مشاهده در: www.shafaonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن