محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828640340
دولت ها نتوانستند فرهنگ بروجردی در تعامل با اهل سنت را حفظ کنند/وقتی شهید شد، سنی ها گِل بر سر گرفتند
واضح آرشیو وب فارسی:ذاکرنیوز: یکی از پیشمرگان مسلمان کُرد و فرمانده سابق سپاه سقز می گوید: یکی از نکاتی که بروجردی در سخنرانی ها به نیروها تاکید داشت این بود که «شما باید صف ضد انقلاب را از صف مردم کُرد جدا کنید اگر ما مسلمانیم آن ها هم مسلمانند.» این جمله را از ته دل می گفت.خبرگزاری ذاکرنیوز : روایت های مختلفی از برخورد شهید بروجردی با مردم بومی کُردی که با انقلاب میانه ای نداشتند، اما به خاطر رفتارها و تحلیل های شهید بروجردی جذب این جبهه شدند و بعد در رکاب او به شهادت رسیدند، در میان رزمندگان رد و بدل می شد. اقدامات شهید بروجردی برای ایجاد وحدت شیعه و سنی در کردستان، آن هم در طول سال هایی که نه امکانات چندانی در دست نیروهای انقلابی بود و نه وضعیت جنگ و جهاد شرایط را برای اقدامات ریشه دار فرهنگی مهیا می کرد، بی نظیر و به یادماندنی شد. بی جهت او را «مسیح کردستان» ننامیده اند. دلیل گرایش عجیب خیل مردم کُرد در اوج تبلیغات ضدانقلاب از چنگال کومله و دموکرات به دامان انقلاب اسلامی، چیزی نبود جز نفس مسیحایی و اخلاق عیسوی شهید محمد بروجردی و همرزمان مخلص و سراپا ایمانش. کاری که او کرد چیزی بود شبیه معجزه. هرچند اسلحه در دست داشت، اما با نیروی عشق حکومت مقتدری برپا کرده بود در دل مردم اهل سنت کُرد. حکومتی که آوازه اش و البته نوستالژی اش کماکان ذهن ها را پر کرده است. بررسی چراییِ موفقیت شهید بروجردی در ایجاد وحدت میان اهل سنت کُرد و انقلاب اسلامی، درس های بسیاری برای امروز ما که وحدت اسلامی را اصلی اساسی می دانیم، دارد. برای یافتن جواب این سوال سراغ «محمد الله مرادی» از پیشمرگان مسلمان کُرد و فرمانده سابق سپاه سقز رفتیم. ایشان که اصرار داشت «نیروی» شهید بروجردی خوانده شود نه «همرزم» او، به سوالات ما در این زمینه پاسخ گفت: ماجرای سربازی که به صورت شهید بروجردی سیلی زد و در رکابش به شهادت رسید *ذاکرنیوز: آقای مرادی! قبل از آشنایی مستقیم با شهید بروجردی آیا شناختی درباره ایشان داشتید؟ منش ایشان طوری بود که در آن موقع بین گردان ها و لشکرها به حسن خلق شهرت پیدا کرده بودند. قبل از آشنایی با ایشان ما این خاطره زیبا را درباره شان شنیده بودیم که در سپاه هفتم در باختران (اوایل انقلاب ایشان در باختران بودند) یکی از سربازان متاهل به دفتر فرمانده ای می رود تا از ایشان مرخصی بگیرد، زمانی که سرباز وارد دفتر می شود ایشان ایستاده و آماده رفتن به ماموریت بودند؛ سرباز رو به رئیس دفتر می گوید: «مرخصی می خواهم.» رئیس دفتر می گوید که نمی شود. سرباز می گوید: «بروجردی کجاست؟ من می خواهم با خود بروجردی صحبت کنم.» یعنی ایشان شهید بروجردی را که در آنجا کنار دستش ایستاده، نمی شناسد. شهید بروجردی می گوید: «فرض کن من بروجردیم، می گویم که نمی شود!» سرباز عصبانی می شود و شروع به داد و بیداد می کند. شهید بروجردی می گوید: «شما سرباز اسلامید و برای یک مرخصی که نباید عصبانی بشوید!» سرباز بیشتر عصبانی می شود و یک سیلی به شهید می زند و می گوید: «به شما ربطی ندارد، اصلا شما چه کاره اید؟» و کلی بد و بیراه نثار شهید بروجردی می کند. شهید بروجردی بسیار خوش تیپ بود و قد بلندی داشت، به سرباز نزدیک می شود و او را محکم بغل می کند؛ سرباز قد نسبتا کوتاهی در مقابل شهید بروجردی داشته و فکر می کند که شهید بروجردی می خواهد او را بزند. شروع به مقاومت و مقابله می کند که شهید روی او را می بوسد و می گوید: «بیا برویم دفتر و آنجا صحبت کنیم.» سرباز می گوید: «تو چه کاره ای که دخالت می کنی؟ من بروجردی را می خواهم!» شهید بروجردی می گوید : «بابا من بروجردی ام!» سرباز که تازه به خودش آمده شروع می کند به گریه کردن و می گوید: «شما اگر می خواهی مرا بازداشت کن یا تبعید کن. هرکاری با من بکنید حقم است.» شهید بروجردی می گوید: «تو برو مرخصی وقتی برگشتی بیا داخل دفتر خودم تا ان شا ءالله این عصبانیتت را اصلاح کنیم.» خلاصه اینکه با سرباز رفیق می شود به حدی که این مرخصی آخرین مرخصی سرباز می شود و وقتی از مرخصی بازمی گردد خط مقدم جبهه می رود و آنقدر آنجا می ماند که شهید می شود. بعدها وصیت نامه این شهید به دست من رسید و آنجا این مطلب را آورده بود و در پایان گفته بود که شهید بروجردی دید مرا نسبت به مسائل خیلی عوض کرد. قبل از اینکه مستقیم با شهید بروجردی آشنا بشوم از این موارد درباره ایشان زیاد شنیده بودم. نحوه برخورد شهید بروجردی با مردم بومی کُرد/بروجردی همیشه می گفت: شما باید صف ضد انقلاب را از صف مردم کُرد و اهل سنت جدا کنید *ذاکرنیوز: رابطه شما با شهید بروجردی چگونه بود؟ از اولین برخورد خود با ایشان بگویید. رابطه بنده با شهید بروجردی رابطه بین فرمانده و نیرو بود، یعنی ایشان فرمانده بنده بود. اینگونه نبود که ما همرزم باشیم. در آن زمان من فرمانده گردان امام حسین(ع) بودم و ایشان هم فرمانده قرارگاه حمزه بود. در عملیات ها و جلسات مختلف ما در خدمت ایشان بودیم. اولین باری که من ایشان را دیدم در یک عملیات پاکسازی در روستایی به نام «هرمیدول» از توابع سقز بود. عمده این عملیات به عهده گردان های «پیش مرگان مسلمان کرد» و از بچه های اهل سنت بود و فرمانده ای آن به عهده شهید بروجردی بود. گردان های غیر بومی هم از عملیات پشتیبانی می کردند. بعد از اینکه روستا پاکسازی شد شهید بروجردی یک سخنرانی کرد. در بین صحبت های ایشان یک آقایی بلند شد و شروع کرد به فحش دادن به شهید بروجردی و گفت: «من حرف های شما را قبول ندارم، شما مزدورید!» بد و بیراه زیادی نثار شهید بروجردی کرد. در این حین بلند شدم و به طرف آن شخص حمله کردم. یک دفعه شهید بروجردی مرا گرفت و از زمین بلند کرد و به من اعتراض کرد که: «چه کار داری می کنی؟! این بنده خدا انتقاد دارد و حرف زده است. نباید که او را کشت!» گفتم: «نخیر! ایشان به اسلام و فرمانده ما توهین کرده است.» مرا کنار کشید و دستش را روی شانه طرف گذاشت و گفت: «اگر دوستمان تحمل کند من با ایشان صحبت خواهم کرد.» بعد از جلسه 10 یا 15 دقیقه با صمیمیت تمام با این آقا صحبت کرد ولی او در مقابل دائم فحش می داد. اما بعد از مدتی دیدم حالتش تغییر کرد. مدتی هم ارتباط بینشان ادامه داشت تا اینکه یک روز ما دیدیم وارد سپاه سقز شد و به عنوان پیشمرگ مسلمان ثبت نام کرد. بعد از مدتی هم شهید شد. به این ترتیب در اولین برخورد مستقیم با شهید بروجردی دیدم که او زاویه دید متفاوتی دارد. یکی از نکاتی که دائم در سخنرانی ها به نیروها تاکید داشتند این بود که «شما باید صف ضد انقلاب را از صف مردم کُرد جدا کنید؛ صف کسانی که به نام اهل سنت و کُرد آمده اند و با ما و در کنار ما در مقابل کفر می جنگند را باید جدا از ضد انقلاب بدانید؛ باید بدانیم که اگر ما مسلمانیم آن ها هم مسلمانند و هیچ فرقی با هم نداریم.» این جمله ها را ایشان از ته دل می گفت و تاثیر گذاری این حرف و این تفکر ایشان تا سال ها حتی تا امروز هم وجود داشته، اگر شما الان هم به پیشمرگان مراجعه کنید می بینید که بروجردی برایشان یک چیز دیگر است. اقدامات شهید بروجردی برای ایجاد وحدت شیعه و سنی در کردستان/به اهل سنت اقتدا می کرد/محافظانش را از اهل سنت کُرد انتخاب کرد *ذاکرنیوز: این تاکیدی که فرمودید شهید در سخنرانی ها در مورد تفاوت اهل سنت و کُرد با ضد انقلاب داشت را در عمل چطور نشان می داد و چطور آن را عملیاتی می کرد؟ یکی از کارهای ایشان این بود که در امر ازدواج سعی می کرد این صف بندی بین شیعه و سنی را از میان بردارد. یعنی خیلی از دختران کُرد را به عقد بچه های شیعه و همچنین خیلی از دختران شیعه را به عقد بچه های اهل سنت درآورد. دیگر اینکه حقوقی که به بچه های پیشمرگ می داد با بچه های پاسدار مقداری تفاوت داشت که این را هم ایشان اصلاح کرد. موردی که خیلی آشکار و واضح بود، در مورد محافظانش بود. برای ایشان به عنوان فرمانده قرارگاه دو محافظ اختصاص داده بودند که ایشان آن ها را با دو نفر از پیشمرگان عوض کرد. یعنی دو پیشمرگ را از بین بچه های اهل سنت کُرد به عنوان محافظ خود انتخاب کرد. خیلی ها هم به این کار ایشان اعتراض کردند که آیا این صلاح است و از این نوع اعتراض ها، اما ایشان در این مورد کار خودش را کرد. حرکت های این چنینی انجام می داد که واقعا ماندگار بود و اگر شما به صف پیشمرگان مراجعه کنید همه این ها را یکی یکی برایتان می شمارند. یعنی تمام حرف هایش به منصه ظهور می نشست و آن ها را عملی می کرد. هیچ وقت در اتاقش و یا یک جای جدا غذا نمی خورد. جدا نماز نمی خواند، پشت بچه های پیشمرگ نماز می خواند و حتی به آن ها اقتدا می کرد. به شخصه موردی را ندیدم ایشان حرف بزند و عمل نکنند. *ذاکرنیوز: وقتی خبر شهادت بروجردی به گردان های پیشمرگان رسید، چهواکنشی نشان دادند؟ در منطقه ما یک رسمی رایج است که وقتی کسی عزیزی را از دست می دهد بر سر و دوشش گل می گیرد، من در بین گردان خودم که همگی از اهل سنت کُرد بودند، دیدم که دقیقا عزا به پا شد و همه گل بر سر گرفتند! در بین لشکرهای دیگر هم من دیدم که همه گل بر سر گرفتند و عزادار بودند. شاید خیلی از پیشمرگان ما اصلا سواد هم نداشتند اما چنان از کارهای فرهنگی شهید بروجردی و وحدت طلبی ایشان حرف می زدند که انگار یک سخنران قهار هستند و دارند در مورد شهید بروجردی کار فرهنگی انجام می دهند! دائم ایشان را معرفی می کردند که ایشان که بود چه کرد! شهادت ایشان چه بین گردان ها و لشکرهای تابع ایشان و چه دیگر نیروها تبعات عجیبی داشت. مراسم ایشان یک عزای به تمام معنا بود. مردم کردستان و پیشمرگان می گفتند که شهید بروجردی شبیه حضرت مسیح(ع) است *ذاکرنیوز: شهید بروجردی به «مسیح کردستان» معروف است، این لقب از کجا آمد؟ آیا از طرف مردم کُرد و نیروهایشان بود که چنین عنوانی به بروجزدی نسبت داده شد یا بعد از شهادت، دیگران این اسم را به کار بردند؟ این اسم را در شهرهای دیگر به ایشان داده بودند. اما این اسم نسخه ای بود که از بین صحبت های مردم کردستان درباره ایشان برداشت شده بود. همانطور که چهره ایشان را برای شما ترسیم کردم، ایشان یک مرد قد بلندِ ریش طلایی و با چهره ای زیبا و نورانی بود. برای همین مردم کردستان و پیشمرگان می گفتند که ایشان حضرت مسیح(ع) است. در آن سخنرانی که اشاره کردم اولین ملاقات بنده با ایشان بود، در بین پیشمرگان من به شخصه سه یا چهار بار از بین مستمعین شنیدم که می گفتند: "چقدر شبیه حضرت مسیح است!" یعنی این خیلی بین مردم کُرد رایج بود که ایشان را شبیه حضرت مسیح(ع) می دانستند. حالا کسی که این نسبت را به ایشان داده در واقع از بین صحبت های مردم کُرد الهام گرفته و نسخه پیچیده است. نه اینکه بخواهد از خودش چیزی درآورده باشد. و واقعا اسمی که انتخاب کرده بسیار زیبا و برازنده ایشان بود. بنیان و پایه اصلی کارهای فرهنگی را سپاه و جهاد بنا نهادند اما دیگران نتوانستند آن را حفظ کنند *ذاکرنیوز: آیا فعالیت های فرهنگی که شهید بروجردی آن زمان در مورد مسآله وحدت انجام می دادند بعد از ایشان هم ادامه پیدا کرد؟ حقیقت امر این است که بزرگوارانی مثل شهید بروجردی، شهید نصرالهی، شهید کاظمی ها و چند تن دیگر از شهدا استثنا بودند. بعد از ایشان هم حرکت هایی بود و سعی شد در ساختار سپاه این مساله حفظ شود. اما خب شما هم می دانید که سپاه به تنهایی نمی تواند این مورد با اهمیت را پیش ببرد؛ مثالی در این زمینه می زنم تا مطلب روشنتر شود. بعد از دوران جنگ، سپاه و جهاد(نه جهاد کشاورزی فعلی) در راستای بازسازی و کارهای عمرانی و اقتصادی در منطقه فعال بودند. زیر ساخت بسیاری از فعالیت هایی که امروزه دولت ها به عنوان لوله کشی و ... انجام می دهند، در آن موقع گروه مهندسی سپاه در مناطق صعب العبور انجام دادند و جاده کشیدند، بعد دولت ها آمدند و فقط یک آسفالتی روی آن ریختند. در مورد مسائل فرهنگی هم همینطور است. بنیان و پایه اصلی کارهای فرهنگی را سپاه و جهاد بنا نهادند اما دیگران حتی نتوانستند آن را حفظ کنند. به عقیده بنده که هم در دوران جنگ رزمنده بودم و هم بعد از آن فرمانده سپاه بودم، کل تشکیلات عریض و طویلی که امروز در منطقه و در کل کشور به عنوان متولی امر فرهنگی داریم به اندازه یک معاونت فرهنگی آن موقع که به آن «کمیته فرهنگی جهاد» می گفتند، نمی توانند کار کنند و نکردند. به اندازه روابط عمومی سپاه آن موقع که به آن «روابط عمومی فرهنگی» می گفتند و در روستاها و شهرها کار فرهنگی می کرد، نمی توانند کار کنند! تمام این ها با وجود بودجه های هنگفتی که هرساله برایشان تعریف می شود نه کار کرده و نه می توانند کار کنند! پیامدهای کارهای آن موقع که بدون بودجه انجام می شد و کارهای امروز را می بینیم که اصلا قابل مقایسه نیستند. همین که شما می بینید از شهید بروجردی، شهید نصرالهی و شهید کاظمی ها یک طور دیگری نام می برند، این خودش پیامد فرهنگی است دیگر، چرا بعد از آن ها از کسی اینگونه نام برده نشد! این اثر فرهنگی است که خود را نشان می دهد. دولت ها نتوانستند بعد از شهید بروجردی، فرهنگ تعامل با اهل سنت را خوب حفظ کنند *ذاکرنیوز: آیا نسل جوان امروز کردستان هم از شهید بروجردی شناختی دارد؟ کم و بیش بله، اما همانطور که عرض کردم بعد از شهید بروجردی دیگران نتوانستند این فرهنگ تعامل با اهل سنت را خوب حفظ کنند و الان هم اگر کتابی نوشته می شود و یا خاطره ای درج می شود همان قدیمی ها هستند که به فکرند که آن را انجام بدهند. چرا از نسل جدید کسی نمی آید این کار را انجام بدهد و کتابی از خاطرات جنگ بنویسد؟ از فیلم سازان که بسیار گله مندم، اکثرا به فکر پول هستند و بعد هم که در قبال پول های هنگفت، فیلمی که می سازند تحریفات زیادی در آن می آورند. مثلا در فیلمی که از کردستان می سازند حتی لباسی که تن یک کرد می کنند نیمه فارسی و نیمه بلوچی است. یا لهجه طرف یک چیز دیگر است که به عنوان لهجه کُردی معرفی می شود. کلا حرکات و سکناتش مال کردها نیست. این نشان می دهد یک انقطاعی بین آرمان ها و تفکر آن روز با امروزی ها ایجاد شده است. به نظر شما چه کسانی باید این فرهنگ را به نسل امروز کرد انتقال بدهد؟ امثال ما که در انزوای کامل هستیم؛ دولت ها که می آیند مثلا باید تبلور نظام باشند در صورتی که در واقعیت هیچ اثری از نظام در پیشانی آن ها نیست و هر گروهی که روی کار می آید جناح خودش را تقویت می کند و هیچ گاه به دنبال این نیست که فلان رزمنده و فلان شهید چطور عمل کرد که این تبعات خوب را داشت و آن اثرات خوب را از خود به جا گذاشت! برعکس چه بسا به دنبال این بودند که این را خاموش کنند با این بهانه که امروز نسل جدید چیز دیگری می خواهد. پس در واقع انتقال این ارزش ها و آن فرهنگ به نسل جدید نه تنها پرداخته نشده بلکه روز به روز هم رو به فراموشی است و مطمئن باشید که این به ضرر ماست. صحبت های رهبری در سفر به کردستان تصویر زیبایی را از کردها و اهل سنت ارائه کرد/ بسیاری از اهل سنت در رکاب امام حسین(ع) به شهادت رسیدند/خون شیعه و سنی باهم مخلوط شده است *ذاکرنیوز: درباره این مواردی که عنوان کردید آیا راهکاری هم دارید؟ من همیشه این را گفته ام که در کشور ما تصویر بدی از مسائل کردستان ارائه شده است و همه در این مورد به انحراف می روند. اما وقتی رهبر انقلاب به کردستان سفر کردند تصویر زیبایی را از کردها و اهل سنت ساختند که اگر شما به آن صحبت ها مراجعه کنید متوجه می شوید که ایشان واقعا این نگاه را تصحیح کردند. منتها دیگران در نهادهای فرهنگی مختلف این را نه می بینند و نه عملی می کنند. شما خوب می دانید که بر سر و سینه زنان حسینی خیلی زیادند، اما مهم این است که چه کسی واقعا حسینی است! در زمان جنگ افراد بسیاری داشتیم که دائما حسینیه می رفتند و برای امام حسین(ع) عزاداری می کردند اما به جنگ نمی آمدند و حتی در مقابل ضد انقلاب هم سکوت می کردند. ولی بسیاری از اهل سنت را که نه حسینیه می رفتند و نه با سر و سینه زدن اظهار ارادت می کردند، همین ها آمدند و در رکاب امام حسین(ع) به شهادت رسیدند. الان مسئول فرهنگی ما باید این را زنده کند. مسئول فرهنگی ما باید این را زنده کند که شهید بهزاد همتی شیعه به عنوان بخشدار دیواندره و شهید حمید محمدی سنی که شهردار دیواندره بود و هر دوی آن ها هم پیشمرگ بودند، زمانی که شهید شدند خونشان با هم آمیخته شد. یعنی ضد انقلاب هر دوی این ها را ربود و سرشان را برید. یک زمانی من بر سر مزار این ها سخنرانی کردم و گفتم که آقایانی که ادعا می کنند که شیعه و سنی جدا هستند بیایند و خون های این ها را که به هم آمیخته جدا کنند. ببینید می توانید؟! هرگز نمی توانید چون خون شیعه و سنی باهم مخلوط شده است! وحدت عملی را امثال این شهدا که خونشان با هم در آمیخت به نمایش گذاشتند. آن هایی که در التزام و رکاب نظام اسلامی همراه امام و شهدا و رهبری پیش آمدند آن ها را باید مسلمان درست و حسابی دانست مابقی همه شعار است و بس. شرایط امروز ما مصداق "ما اکثر الضجیج و اقل الحجیج" است. مسئولین فرهنگی ما باید برگردند و به شهدا اقتدا کنند که آن ها چطور می دیدند شیعه و سنی را، کرد و ترک را ! ای بسا هند و ترک همزبان ای بسا دو ترک چون بیگانگان! از زبان همدلی خود دیگر است همدلی از هم زبانی خوشتر است بنابراین راهکارها را ما باید از امثال شهید بروجردی الگوبرداری کنیم که هم جنگ را اداره می کردند و هم در مسائل فرهنگی و اجتماعی موفق بودند؛ اما متاسفانه این ها کاملا منزوی هستند و این همه مشکلاتی که در جامعه می بینیم علتش عدم اخلاص است که این همه کار می شود اما نتیجه ندارد. آنچه در جبهه ها وجود داشت و امروز در جامعه جای آن خالی است ایمان و اخلاص است. ای کاش مسئولین ما می گشتند و از آن افکار استفاده می کردند.
سه شنبه ، ۸دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ذاکرنیوز]
[مشاهده در: www.zakernews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]
-
گوناگون
پربازدیدترینها