واضح آرشیو وب فارسی:صبح امید: داستان پستچی قسمت دهم در بوسنی هنوز جنگی نبود. برایم مهم نبود بوسنی کجاست، هر جا که بود، قرار بود علی را از من بگیرد. حالا جنگ من با مادر علی یا مادر افسرده خودم نبود. جنگ من و بوسنی بود! و غنیمت، علی بود! رییسم گفته بود، صرب ها مسلمانان بوسنی را آزار می دهند. ماموریت مخفی علی، حتما درباره صرب ها بود. پس حالا جنگ من با صرب ها هم بود! مگر یک دختر هجده ساله با چند نفر می تواند همزمان بجنگد؟ اما این جنگ به خاطر علی ارزش داشت! پشت در پایگاه، زیر باران ایستادم. انقدر که حس کردم کم کم تبدیل به ماهی می شوم. آسمان، فریادهایش را سر من خالی می کرد، مثل بوسنی قبل از جنگ، آواره ایستاده بودم. پشت در پادگان ویژه ای که آدرسش را مادر علی داده بود و مثل بوسنی آماده دفاع بودم، این همه پنجره تاریک! هیچ کدامشان مرا نمی دیدند؟ گارد حفاظت دم در برای چندمین بار اخطار داد: خواهر از اینجا برو! بالاخره جواب دادم: یا حاج علی را صدا کنید یا به من شلیک کنید! سرباز فکر کرد دیوانه ام. تلفن زد. رییس کل با همان خمپاره نگاهش ظاهر شد: علی به خاطر کشورش و دینش ماموریت داره حاج خانم. احترام بذار! گفتم: به خاطر قلبش چی؟ ماموریتی نداره؟ بعدش نوبت کجاست؟ پلنگتونو می فرستین لبنان، سوریه، فلسطین، کجا؟ خوبه به شما بگن خانمت تا آخر عمر ماموریت داره، باید بره اونور دنیا؟ گفت: فقط یه خداحافظی کوتاه، باشه؟ چند لحظه بعد پیک الهی آمد. رنگ پریده با بوی عطر موهایش که روی باران می ریخت. مرا کناری کشید: نباید می اومدی! گفتم: نباید می رفتی. بی خبر! گفت: از همون شب کمیته دیگه اومدیم اینجا. به مادرم گفتم که بهت… علی! تا کی؟ دشمنا اون بیرون زیادن. می خوای بجنگی بجنگ! ولی قبلش به خاطر قولی که به محسن دادی، زندگی کن! کنار سیم های خاردار راه می رفتیم و نفهمیدیم کی از محوطه پادگان خارج شدیم. علی گفت: دیشب خوابتو دیدم. یه لباس سفید تنت بود. میخندیدی! گفتم: خیر باشه. حالا کی برمی گردی؟ گفت: باید دو نفرو که به اتهام جاسوسی، گیر صربا افتادن…ترس مرا دید.خب بفهم عزیز، جونشون در خطره! گفتم: تو هم بفهم عزیز! جون منم در خطره. علی گفت: می دونی دلم مخلصته. چیکار کنم باور کنی؟ گفتم: اون لباس سفید و که خواب دیدی تنم کن. پیش از رفتن عقدم کن! سکوت کرد. باران از یقه اش، داخل لباسش می ریخت. ترسیدم حتی باران، عشق طلایی مرا بشوید و با خودش ببرد. گفتم: می ترسی نه؟ به گورستانی رسیده بودیم. اسم نداشت. نمی دانم قبر چه کسانی بود. شیر آب را باز کرد. وضو گرفت. گفت: بیا وضو بگیر! ایستاده بودم. گفت: حالا تویی که می ترسی! سرحرفت وایسا. وضو بگیر. همین جا عقدت می کنم…الان! جلو رفتم. گورستان، عقد، باران… یاعلی! ادامه دارد…… هرشب ساعت صفر(۰۰:۰۰) قسمت جدید داستان پستچی منتشر می شود. ادامه دارد…… هرشب ساعت صفر(۰۰:۰۰) قسمت جدید داستان پستچی منتشر می شود.
شنبه ، ۵دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صبح امید]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]