واضح آرشیو وب فارسی:لاهیجان: شهر الکترونیک همانند همه چیزهایی که در زندگی مدرن انسانها وارد شده، بیماری هایی را به دنبال دارد که به آن بیماری تمدن گفته می شود.به گزارش سرویس فناوری «لاهیجان» ، حامد رمضانی در یادداشتی با عنوان نقش اینترنت در مدیریت شهری نوشت: جهان امروز به شدت در حال تبدیل شدن به یک جامعه اطلاعاتی بزرگ است. جامعه ای که در آن میزان دسترسی و استفاده از اطلاعات نقش مهم و ضروری دارد. رسانه ها و در راس آن اینترنت به عنوان عامل های مهم این دسترسی نقش تعیین کننده ای در زندگی روزمره بشر برای خود ایجاد کرده اند. در بسیاری از کشور های پیشرفته از رسانه اینترنت به بهترین نحو ممکن برای رسیدن به مدیریت شهری استفاده میشود که به آن شهر الکترونیک می گویند. در واقع شهر الکترونیک، شهریست ۲۴ ساعته که اجرای اکثر فعالیت های آن از طریق امکانات مبتنی بر اینترنت و سیستم های الکترونیک باشد. شهروند الکترونیک می تواند از طریق اینترنت در هر ساعت و در هر مکانی به اطلاعات و خدمات شهری و اجتماعی، رفاهی، تجاری، اقتصادی ، تفریحی و … به شیوه ای با ثبات، امن، قابل اطمینان و محرمانه استفاده کند. شهر الکترونیک، نقش مهم و مستقیمی در بهبود کیفیت زندگی شهروندان دارد، به نحوی که کلیه خدمات شهری به صورت مساوی و عادلانه بین شهروندان صورت می گیرد. امکان آموزش همگانی را فراهم می سازد و فرصت های تحاری و سرمایه گذاری دید را در شهر بوجود می آورد که باعث رونق گرفتن اوضاع اقتصادی شهر می شود. همچنین امکان ایجاد ارتباط دو طرفه بین مدیران شهری و شهروندان ، ایجاد حس مشارکت ، و اظهار نظر در مورد مسائل مختلف شهر و متعاقبا رفع عیوب و اشکالات ، استفاده از نظرات همه مردم از مزایای شهر الکترونیک است. همچنین شهر الکترونیک منجر به کاهش رفت و آمد در شهر، کم شدن ترافیک و در نهایت کاهش آلودگی هوا و صرفه جویی در مصرف سوخت در شهرها و هزاران ویژگی دیگر از جمله از بین رفتن فساد اداری می شود. در مقابل همه این ویژگی ها، شهر الکترونیک همانند همه چیزهایی که در زندگی مدرن انسانها وارد شده، بیماری هایی را به دنبال دارد که به آن بیماری تمدن گفته می شود. افسردگی و مشکلات عاطفی، کمبود شادابی و از بین رفتن ارتباطات و زندگی اجتماعی و وابستگی بالا به تکنولوژی مشکلات این نوع زندگی است. همچنین با اختلال در زیرساخت شهر الکترونیک، به نوعی زندگی افراد مختل خواهد شد. موانع پیش روی این کار را نیز می توان به ترتیب اولویت در چند بخش خلاصه کرد. اولین مانع را می توان مدیریت عنوان کرد. با توجه به مصوب شدن شهر الکترونیک در برنامه های توسعه کشور، هنوز متولی خاصی برای آن مشخص و معرفی نشده و متاسفانه باید عنوان کرد IT در سیاست گذاری ملی اولویت ندارد. فقدان قانون نظام حقوق مالکیت معنوی یا همان کپی رایت و فراگیر نبودن امضای دیجیتال از مشکلات این بخش است. مانع دوم مانع آموزشی است، خدمات آموزشی و اطلاع رسانی در این زمینه در سطح کشور بسیار پایین است و متخصصان IT در سازمان ها به ندرت یافت می شوند. مانع سوم نیز موانع اقتصادی پیش روی پروژه میباشد. عدم تشویق بخش خصوصی جهت سرمایه گذاری و به طول کلی جذاب نبودن این قسمت برای سرمایه گذاران ، عدم حمایت از پرداخت الکترونیک، هزینه بالای تجهیزات الکترونیکی و کامپیوتری و هزینه اتصال به اینترنت و همچنین فقدان رقابت در عرصه صنایع نرم افزاری را می توان مشکلات این بخش نامید. حامد رمضانی دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری
شنبه ، ۵دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: لاهیجان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]