تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1848464319
ارتباطات مردمی پس از جهانی شدن
واضح آرشیو وب فارسی:صاحب نیوز: مطالعه ارتباطات مردمی در بسیاری از رشته ها و بسیاری از جاها انجام شده است. این حوزه غالبا به واسطه نگرانی بر سر فرهنگ طبقه بالا در برابر فرهنگ پایین و صحت و اعتبار در برابر تجاری شدن مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله به منظور رد کردن این سیستم باینری منتشر شده است…به گزارش صاحب نیوز به نقل از ندای اصفهان- مترجم: محسن شاکری نژاد/ popular communication after globalization توسط جاشوا گان و بری رامت [۱] دریافت متن مقاله به زبان اصلی: دانلود مطالعه ارتباطات مردمی در بسیاری از رشته ها و بسیاری از جاها انجام شده است. این حوزه غالبا به واسطه نگرانی بر سر فرهنگ طبقه بالا در برابر فرهنگ پایین و صحت و اعتبار در برابر تجاری شدن مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله به منظور رد کردن این سیستم باینری (دو دویی) به نفع سلطه ی بخشِ دوم در هرکدام، در ابتدا ارتباطات مردمی را به عنوان موضوعاتی که به طور گسترده ای توسط رسانه های جمعی منتشر شده است معرفی می کند، متونی که مردم به طور وسیعی در معرض آن قرار گرفته اند. چنین متونی خودشان کالاها هستند، و معانی تسهیل متون کلیدی هستند. معمولا پژوهشگران ارتباطات مردمی از یک دستور کار سیاسی چپ گرا حمایت می کنند. آنها بر روی نشانه هایی تمرکز می کنند که فرآیندهای تجربه اجتماعی یا روانی را نشان می دهد، هر چند برخی از مطالعات بیشتر بر روی شکل های گفتمان تمرکز می کنند. این مقاله پیشنهاد می کند که مطالعات انجام شده در ارتباطات مردمی ممکن است از این طریق که آیا آنها بر بیان، متن، و یا مخاطبان تمرکز می کنند متمایز شوند. این موضوع در کار ما از طریق اصرار بر یک موضع پوپولیسم (توده گرایی) انتقادی، مشارکت مردمی بیشتر توسط محققان، و درک بیشتر از شهوات یا تمایل، نتیجه گیری می شود. مقدمه پیرامون فهرست طولانی این موضوع خاص یک خانواده ارتباطی متنوع گرد هم آمده اند. برخی از بستگان سالخورده محترم، نشسته در اینجا یک حق مسلم برای شرکت بر اساس پذیرش طولانی مدت در آکادمی دارند. دیگران مانند عموزادگان نسبتاً دور از تبار تردید به نظر می رسند. ما آنها را کاملا نمی شناسیم، و یا شباهت خانوادگی را در چهره جوان آنها می بینیم. بدتر از این، برخی ممکن است نظم و انظباط همسایه را تشبیه کنند. ارتباطات مردمی به احتمال زیاد در این دسته دوم است: کودک در کدامیک است، و چه کسی آن را دعوت کرد؟ چه نوع غذاهای فرعی در برگزاری جشن مشارکت می کنند؟ از آنجایی که ما به عنوان اعضای یک جامعه انضباطی منظم شده ایم، در نهایت برای تعریف این اصطلاح به “ارتباطات مردمی” متوسل خواهیم شد. با این حال به ما اجازه دهید با به رسمیت شناختن برخی از نگرانی های علمی که شرایط را برای مطالعه، تعریف، و در نتیجه تعیین کردن “مردمی” تقویت می کنند، آغاز کنیم. هر سلسله مطالعه سرسری از موضوعات مردمی در مطالعات ارتباطی، یک نارسایی کلی را درباره عموم در رابطه با تئوری، روش و به ویژه مخاطب نشان می دهد. ما این نگرانی را در دو مفهوم باینری مداوم قرار می دهیم. اول، عموم توسط دوگانه فرهنگ بالا- فرهنگ پایین مورد توجه قرار گرفته است. نگرانی در مورد مطالعه عموم از بررسی جامعه شناختی فرهنگ توده یا صنعت فرهنگ به عنوان یک ابزار کنترل اجتماعی (آدورنو، ۲۰۰۲، هورکهایمر و آدورنو، ۲۰۰۲، مک دونالد، ۱۹۵۷؛ ویلیامز، ۲۰۰۱b)، تا نگرانی های علوم اجتماعی از خشونت و اثرات دیگر رسانه ها (به ویژه در میان جوانان، گونتر، ۱۹۹۴؛ لاوری و دفلور۱۹۹۵) ، تا علاقه رو به رشد نسبت به مفهوم ادبی و سیاسی فیلم، تلویزیون، موسیقی و اینترنت (برامت، ۱۹۹۱؛ فرنتز و فارل، ۱۹۷۵؛ مک لئود، ۱۹۹۹، راشینگ، ۱۹۸۹؛ استورمر – گالی، ۲۰۰۰)، به ترس از نوعی بی توجهی مرتبط شده است، مخاطبان توده یک شکل و یا اشکال دیگر. یک نگرانی فرعی ترسی است که متونی که برخی مخاطبان را مشغول کرده اند بدیهی است و ارزش مطالعه ندارد. اگرچه محققان اثرات رسانه ها، مدتهاست این دیدگاه را که سازمان های رسانه ای یک قدرت جادویی تبلیغاتی بر روی مخاطبان اعمال می کنند بی اعتبار کرده اند، (کاولتی،۱۹۸۵ ، لاوری و دفلور، ۱۹۹۵؛ برایانت و زیلمن، ۱۹۹۴)، و اگرچه عده کمی از محققان آشکارا این دیدگاه را که عموم مخاطبان “مصرف کنندگان منفعل” هستند به اشتراک می گذارند (مک دونالد، ۱۹۵۷، ص ۶۰)، ولی ما گمان می کنیم که مطالعه ارتباطات مردمی همچنان به تحریک نگرانی برخی از محققان به دلیل یک بدگمانی پنهان که مخاطبان عامه به حماقت و بی مزه گی متونی هستند که مصرف می کنند، ادامه می دهند. اگر چه این نگرانی ها مدت طولانی توسط محققان ارتباطات در انگلستان مورد مذاکره قرار گرفته بود (به عنوان مثال، هوگارت، ۱۹۹۸، ویلیامز، ۱۹۸۳، a2001، b 2001)، و اگر چه رشته های همسایه در علوم انسانی به فراتر از بحثهای فرهنگ توده سرایت کرده اند (نگاه کنید به استریناتی،۱۹۹۵، صفحات ۱-۲۱)، در بعضی از بخش های رشته ما این نگرانی ها به آشکار کردن خود در تنوعات یک دوگانه فرهنگ بالا- فرهنگ پایین ادامه می دهند (به خصوص در روش هایی که نخبه گرایی هلنی (یونانی) ماتیو آرنولد را شکل می دهد، مقایسه کنید آرنولد، ۱۹۹۴، صفحات ۱ – ۱۳۴، مدهارست،۱۹۸۹ ؛ تاونر،۲۰۰۰ ، و ولف، ۱۹۹۹). آشنایی با تداوم این سیستم دوگانه برای منتقدان ارتباطی مهم است تا آنجا که مطالعه موضوعات مردمی می تواند یک وابستگی علمی را به توده و با گسترش آن، به دستور کار چپ مطالعات فرهنگی نشان دهد. از این رو عموم مفهومی دو گانه دارد، که به همان اندازه که یک نوع از موضوعات مورد مطالعه را نشان می دهد، نشان دهنده تبعیت نظری، روش شناختی، و در نهایت سیاسی در این زمینه است. نگرانی ها در مورد مطالعه توده عوام به طور معمول از طریق توسل به یک توجیه سینکدوچیک [۲] (استعاره جزء به کل) رایج رسیدگی می شوند: موضوعات مردمی به عنوان یک علامت یا شاخص بزرگتر فرآیندهای اجتماعی، شکل ها، و یا ساختارها گفته شده است (تی فرنتز، ارتباطات فردی، ۲ ژانویه، ۲۰۰۴). بنابراین پدیده های مهم می توانند از طریق علائم (مردمی) بدیهی شان مورد مطالعه قرار گیرند. در مقاله ای که اخیرا بر روی ویژگی های سخنوری بازیگران مرد و زن در پر بازدید ترین نمایش های تلویزیونی، به عنوان مثال، ژائو و گانتز (۲۰۰۳) با این استدلال که: “روشی که در آن مردم، به خصوص زنان، در بازتاب رسانه ها به تصویر کشیده شده و مورد بحث واقع می شوند و شیوه های کنترلی که معمولا باورها را در مورد آنها در کل جامعه حفظ می کنند ” آغاز شد (ص۳۴۷). به همین ترتیب، قرائت روانکاوانه رابرت ای. تریل(۲۰۰۰) از فیلم «بتمن برای همیشه» با این پیشنهاد که “منتقد می تواند فرهنگ معاصر را از متون سینمایی بوسیله بررسی منابع ابتکاری، بخواند آغاز شد- الگوها و اشکالی که از طریق آنها، معنی ممکن است از تجربه ساخته شود- چنین متونی به خوانندگان خود پیشنهاد می دهند”، نهایتاً به دلیل آنکه چنین متونی “معانی در دسترسی که تجربه ممکن است از طریق آنها معنی بدهد” تهیه می کنند (صص ۴۹۴-۴۹۵؛ همچنین ببینید دین، ۲۰۰۰؛ تریل، ۱۹۹۳). به عبارت دیگر، محققان به طور معمول ارزش و اهمیت مطالعه یک موضوع مردمی مطرح شده را به لحاظ شخصیت انعکاسی و بازتابی اش تعیین می کنند. در نتیجه، تا آنجا که یک موضوع مردمی در شرایط یک رده، شکل یا ساختار بزرگتر سیاسی یا ایدئولوژیک، مورد بررسی قرار نگرفته است، آن اغلب به عنوان یک تجلیل غیرانتقادی، “احساساتی” از ” فرهنگ رسانه و مصرف کننده” رد شده است. اتهامی که پژوهش انجمن فرهنگ عامه بولینگ گرین را از زمان تشکیل آن در اواخر۱۹۶۰ گرفتار کرده است (کلنر، ۱۹۹۵ ، صص ۳۳-۳۴؛ همچنین چادسن،۱۹۸۷را ببینید). یک دوگانه (باینری) دیگر، تضاد مشاهده شده بین صحت و اعتبار و تجاری سازی یا جهانی شدن است. دانشجویان عامه اغلب با این عادت انتقادی بلندمدت برخورد می کنند: ما می نویسیم مثل اینکه یک تفاوت اساسی بین یک فرهنگ تولید و عرضه انبوه و یک فرهنگ یا خرده فرهنگ ” قومی” اصیل تر وجود دارد. یک چنین فایل باینری درحال انحلال به یک فرهنگ بازاری شده جهانی است. چند جیب باقی مانده از فرهنگ عامیانه اینجا و آنجا باقی می ماند: در جزایر دریا، در کشور آمیش، در بخش های انگلیسی. مابقی فرهنگ عامیانه درحال حاضر ۵۰ درصد خاموش در والمارت است. با ورود پست مدرنیسم، که در اینجا به عنوان جهانی شدن فرهنگی، سرمایه داری فراملی، و به طور کلی “انفجار” بازنمایی و واقعیت شناخته شده است، (بودریار، ۲۰۰۰، برامت،۲۰۰۳، ۱۹۸۸، ۱۹۸۱ هاردت و نگری، ۲۰۰۰) ما بیشتر از این نمی توانیم چنین تمایزی باینری (دو گانه) را میان معتبر و بازاری شده، حداقل به لحاظ مفهومی، حفظ کنیم. عموم به یک چندگانگی رسانه ای همه جایی و هر روزه تبدیل شده است. از آنجا که عموم جهانی شده است، این سوال باقی می ماند که آیا اصطلاح ارتباطات مردمی بر چیزی منسجم دلالت می کند. مطمئنا حسی وجود دارد که در آن عموم، همچنان به عنوان “مجموعه ای از آثار عمومی موجود شامل: فیلم ها، پرونده ها، لباس ها، برنامه های تلویزیونی، شیوه های حمل و نقل، و غیره” معنی می شود (هبدیگ، ۱۹۸۸، ص۴۷). با این حال به عنوان دستگاه تولید انبوه و نظام نمایندگی همچنان به گسترش و تسریع ادامه می دهد، تعدادی از آثار و شیوه هایی که یک فرد به طور باورنکردنی می تواند در پرتو عموم جمع آوری نماید، همچنان به تکثیر ادامه می دهند. با توجه به این واقعیت که بخش عمده ای از پژوهشی ارتباطات با آن چیزی که می تواند به عنوان عمومی در این راه یا دیگر راه ها در نظر گرفته شود مرتبط است، در آنچه دنبال می شود ما نه یک بررسی جامع، بلکه یک واکنش و یا اگر شما دوست دارید، بحث و جدلی، که در آن پاسخ ها، ترس ها، و امیدهایمان را به یک صنعت علمی که دور از سر و صدای این بازار رنگارنگ است ارائه می دهیم. ما تلاش خود را به سه بخش تقسیم می کنیم: در نظرگرفتن ارتباطات مردمی به عنوان یک موضوع مطالعه، در نظر گرفتن ارتباطات مردمی به عنوان سیاست های نظریه و روش، و ترکیبی از برآورد و اولویت برای جایی که در آن کار در ارتباطات مردمی در رأس است. تعریف موضوع مردمی (عمومی) در داخل ساختار سازمانی انجمن بین المللی ارتباطات، ارتباطات مردمی به بخشی گفته می شود که خود را با مطالعه محدوده ای گسترده مرتبط می کند، یک مجموعه بهم پیوسته سست از پدیده. در دیگر مجلات، رشته ها، و سازمانها، همان واحد علمی ممکن است خود را فرهنگ عامه، نقد رسانه ای، مطالعات انتقادی، مطالعات فرهنگی، و یا چیزی مشابه آن بنامد. جامعه محققان خود را هر چه بخوانند، پژوهشی که در داخل هر تقسیم بندی انجام می شود، از طریق مجموعه ای از مشکلات و موضوعات، تقدم انواع مشخصی از روش ها و التزام به دیدگاه های خاص سیاسی، به شکلی سست در کنار هم نگه داشته شده است. در تلاش برای بازنگری چنین بدنه متنوعی از کار علمی، ما تمایلی نداریم که آن کار را به صورت شسته و رفته تعریف کنیم. در عوض، ما پیشنهاد می کنیم مرکز آن را بنامیم: در بین محققان مطالعات ارتباطی، ارتباطات مردمی، مربوط به مطالعه موضوعاتی است که به طور گسترده ای از طریق رسانه های جمعی منتشر می شوند. این موضوعات با نگاهی به تبیین معنا، ساختار و تاثیرشان مورد مطالعه قرار گرفته اند. در طول ۵ سال گذشته، بیشترین موضوعات مردمی تجزیه و تحلیل ها، برنامه های تلویزیونی و تبلیغات (به عنوان مثال، گرب،۲۰۰۲ ؛مک آلیستر،۲۰۰۲ ، پری-گیلز و پری-گیلز، ۲۰۰۲، سگرین و نبی، ۲۰۰۲)، فیلم (به عنوان مثال، اوون، ۲۰۰۲؛ راشینگ و فرنتز،۲۰۰۰؛ شوگارت، ۲۰۰۳)، صفحات وب و اینترنت (به عنوان مثال، جردن، ۲۰۰۳ ، کوبی، لاوین و باروس، ۲۰۰۱؛ استرومر- گالی، ۲۰۰۰)، با افزایش تمرکز بر روی جهانی شدن، “آمریکایی شدن” و رسانه های بین المللی (به عنوان مثال، آوراهام و فیرست، ۲۰۰۳، ناتاراجان و ژیائومینگ، ۲۰۰۳) بوده اند. روش های ترجیح داده شده برای این کار از یک مجله به مجله دیگر متفاوت است، به خصوص در امتداد یک جدایی ضعیف بین روش های کمی و کیفی. سطح تأثیر مطالعه شده با هر دو روش، به خوبی متفاوت است، بیشتر کارهای کیفی به تمرکز بر فرهنگ و ساختار گرایش دارند، در حالی که روشهای علوم اجتماعی بیشتر در رویکرد کارکردگرایانه به نظر می رسند (به عنوان مثال، لیوینگستون، ۲۰۰۳). از آنجا که بدنه سوال مورد پژوهش معمولا به لحاظ تاثیر آن بر روی نوار گسترده ای از یک فرهنگ کامل نظر گرفته شده است، اصطلاح “فرهنگ” اغلب اوقات با اصطلاح “ارتباطات” مرتبط است و در چارچوب این مقاله، این اصطلاحات قابل جابجایی هستند (با این حال تاکید می کنیم، چنین تلفیقی یک گرایش خاص به حوزه مطالعات ارتباطاتی است). یک محقق ممکن است مدعی مطالعه فرهنگ عامه، و یا بیشتر و به طور خاص ادبیات فرهنگ عامه شود و در همان زمینه ای که ما در اینجا مطرح می کنیم زحمت بکشد. با این حال، در تشخیص رسانه های جمعی به عنوان بخشی از مرکز مطالعه ارتباطات مردمی، منظور ما پرداختن به سوالی است که گاهی اوقات به این عنوان مطرح شده است که آیا تفاوت مفهومی در میان فرهنگ عامه، فرهنگ توده، فرهنگ بومی، و فرقه های دیگر فرهنگ وجود دارد (کلنر، ۱۹۹۵، صص ۳۳-۳۵٫ لیپسیتز،۱۹۹۰، صص ۱۲-۲۰). در اصل، بله، تمایز وجود دارد، اما ما معتقدیم که تحقیق تحت بررسی در اینجا که در مجموع اشاره می کند به حالتی از امور که در آن فرهنگ به طور فزاینده ای همگن است دقیقا به خاطر که اثرات رسانه ای شدن توده ای و اتصال آن به نظام سرمایه داری و فن آوری اخیر. همانطور که محققان ارتباطات متعددی استدلال کرده و یا به طور یا ضمنی بیان کرده اند، فرهنگ های بومی یا محلی به طور فزاینده ای در حال ادغام به فرهنگ مردمی، رسانه ای و در نتیجه تبدیل شدن به فرهنگ جهانی است (کرایدی،۲۰۰۲، پارامسواران،۲۰۰۲، شوام و هجد، a2002،b 2002) ادغام می کند. این، در واقع، یکی از اثرات اصلی ارتباطات مردمی به عنوان یک نیروی جهانی و جهانی کننده است که به عنوان یک رشته، در شخصیت به طور فزاینده ای بین رشته ای مطالعات ارتباطات منعکس شده است. به عبارت دیگر، جهانی شدن یا ترویج عامه به عنوان نوعی موضوع انتقادی اثر تلفیق و تبادل کلی فرهنگ ها است (برای گرایش های رشته ای مرتبط با مطالعات فرهنگی و بیانی، ببینید گائونکار، ۱۹۹۷؛ گروسبرگ، ۱۹۹۳ ؛ چیاپا، ۲۰۰۱). هر چند این قطعا موردی است که عباراتی مانند “فرهنگ عامه” یا ” ارتباطات مردمی” تمایز بین آثار “تولید شده توسط مردم … [و] فرهنگ رسانه ای شده ” را از بین می برد (کلنر، ۱۹۹۵، ص ۳۳)، ولی ما فکر می کنیم این مورد ناشی از کمبود تخصص است که نشان دهنده زمانه ای است که ما در آن زندگی می کنیم. از نقطه نظر عملی، ما چهار ویژگی رسمی کلیدی ارتباطات مردمی را شناسایی کردیم: اول، ارتباطات مردمی متشکل از موضوعاتی است که توزیع انبوه شده، رسانه ای شده، و (به این ترتیب) کالایی شده است، دوم، ارتباطات مردمی به طور گسترده ای در برنامه های روزمره منتشر شده، به کار گرفته شده، و مورد چالش واقع شده است، سوم، ارتباطات مردمی از طریق تسهیل معانی کار می کند که بلوک هایی ساخته شده از پدیده های فرهنگی از قبیل هویت و حافظه جمعی است و چهارم، ارتباطات مردمی، بزرگترین اثر خود را در سطح ساختاری ایدئولوژی حاکم، از جمله مفاهیم نژاد، جنسیت، طبقه ، هویت جنسی، و غیره دارد. البته «مردمی» به افراد یا جمعیت اشاره دارد. بنابراین ارتباطات مردمی علاقه مند به آن دسته موضوعات – یا آنچنانکه ما ادیبان ترجیح می دهیم، متونی – است که مردم به طور گسترده ای در معرض آنها هستند. در جهان معاصر غرب، این در معرض قرار گرفتن، به طور بارزی برای بسیاری از ما ثابت است، و واجد برخی ویژگی های مهم است. اول، متونی که ارتباطات مردمی را شامل می شوند به طور گسترده ای توزیع شده اند، تا آنجا که متون به عنوان مجموعه ای از نشانه هایی شناخته می شوند که به دسته ای از معانی و یا کارکردها منجر می شوند، و حتی باوجود اینکه آن معانی ممکن است گوناگون، متناقض، و مورد مناقشه باشند به عنوان یک مجموعه واحد تجربه شده اند (برامت، ۱۹۹۴، صص ۳-۳۲). یک فیلم مجموعه ای از نشانه ها است، همان طور که یک بازی فوتبال، و یا جدیدترین روزنامه تابلوئید است. این امکان وجود دارد که برخی از متون مانند متونی که فقط به صورت محلی منتشر شده اند، به احتمال بیشتر حداقل در سطح منطقه ای منتشر شوند، و به طور فزاینده این احتمال وجود دارد که آنها به صورت سراسری منتشر شوند، روند انتشار در حال گسترش است. یک مجله است که در ایالت مین خوانده شده احتمالا در فلوریدا نیز خوانده شده است، و یک نمونه گرمکن عمومی در دبیرستان های کالیفرنیا ممکن است به خوبی در مینه سوتا نیز دیده می شود (نگاه کنید به هارتلی، ۲۰۰۰). چنین انتشاری، با ارائه دستی این متون اتفاق نمی افتد، اگر آنها به صورت کلی منتشر شده اند به واسطه ضرورت است، و وسایل چنین انتشاری معمولا الکترونیکی هستند. مجله «آمریکا امروز» که تا درب هتل شما قابل مشاهده است ممکن است جنسی غیر قابل تقلیل به نظر رسد، اما بیشتر وجودش به شکل الکترونی صرف شده است. بنابراین، رسانه ای شدن توده ای لازم برای گردش گسترده متون فرهنگ عامه، پیچیده، پیشرفته و گران است. یک نفر باید برای گردش آنها پرداخت کند و کسی سود آن را خواهد برد. اگر چه متون ارتباطات مردمی توسط عموم مردم در زندگی و اعمال روزمره به کار می روند، ولی آنها برای خدمت به منافع شرکت های بزرگ به طور گسترده ای از طریق تکنولوژیهای پیشرفته در سطح جهانی توزیع شده اند. در این معنا ارتباطات مردمی رویداد بزرگ چندان مجزایی نیست، سیرک، از طریق عبور آقای لینکلن، و یا اوج مناظره های ریاست جمهوری به شهر می آید، اما بیشتر، بازنمایی های رسانه ای چنین وقایعی و انتشارشان در میان مردم برای سود است. متون ارتباطات مردمی امروزه تقریباً در مورد همه کالاها، اشیائی هستند که برای فروش ایجاد شده اند. استثناهای این ادعا در دوره های زمانی نامنظم، اغلب به واسطه بقایای فرهنگ های محلی، بومی بوجود می آیند، اما به درجه ای که آنها به هر میزان قابل توجه ای منتشر می شوند آن متون توسط شکارچیان سرمایه داری اخیر و قرار دادن در لیست فروش شرکت «Best Buy » (بهترین خرید) در پایان هفته گرفتار خواهند شد. آنچه که این متون روزمره انجام می دهند همچنان که منتشر می کنند و همچنان که آنان در حال جدال هستند، میانجیگری و بیان، تسهیل شکل دهی به معانی است (برامت، ۱۹۹۴،صص ۶۹-۷۰ و کریلینگ، ۱۹۷۸، صص ۲۴۰-۲۴۱). با وجود درخواست های نسبتا جدید به رها کردن مفهوم (در مورد هرکدام مطالب بیشتری در زیر وجود دارد؛ ببینید فورناس،۱۹۹۹؛ گراسبرگ، ۱۹۹۹)، معنا برای بسیاری از مطالعات ارتباطات مردمی کلیدی است و آن چیزی است که مطالعات توضیح می دهند. معنا به عنوان مفهومی کلیدی برای مسائل فرهنگی حیاتی بزرگتر که موضوعات مطالعه ارتباطات مردمی هستند، شناخته شده است. مطالعاتی که نشان می دهند چگونه متون، حافظه جمعی، هویت شخصی یا گروهی، تاریخ و مطالعات اساسی مانند آنها از این مجموعه را ایجاد کرده یا به چالش می کشند، اغلب معانی متناقض آن متون و راه هایی که در آن متون می توانند محل های مبارزه بر سر معنا باشد را تسهیل می نمایند (بارتز، ۱۹۹۴، ۱۹۷۲؛ برامت، ۱۹۹۴ ، صص ۶۸-۷۰؛ فورناس، ۱۹۹۹؛ هال، ۱۹۸۰، ۱۹۹۲a، ۱۹۹۲b). معنی به عنوان یک عامل تأثیرگذاری و همچنین به دلیل اهمیت فراوان خود هدف تأثیر، مورد مطالعه قرار گرفته است. نشانه شناسی به ما آموخته است که معنا متغیر است و به ندرت چیزی است که به طور کاملاً رشد یافته از تجارب مهم ارتباطی فردی پدید آمده باشد. آنچه که عجیب و غریب یا راست، آسیایی یا اسپانیایی، ثروتمند یا آبی یقه (کارگر) بودن معنی می دهد، چیزی است که به واسطه فرهنگ از طریق انتشار فراوان متون در طی یک دوره زمانی طولانی ایجاد شده است. بنابراین مطالعات ارتباطات مردمی تمایل دارند تا به این سطوح گسترده موقعیتی متقابل از ساختار به عنوان جایگاه اثرات ارتباطات نگاه کنند. بی اعتمادی نسبت به توانایی شناسایی اثرات پیام های تکی، یا ردیابی تأثیر اقدامات تکی، دانشجویان ارتباطات مردمی را متمایل به مشاهده طولانی در مطالعه اثرات متون روزمره بر ساختارهای اجتماعی حاکم کرده است. به طور خلاصه، پس از آن، انواع اشیاء مورد مطالعه توسط محققان ارتباطات مردمی متونی هستند که به طور گسترده ای از طریق استفاده از رسانه های جمعی در قالب کالاها منتشر شده اند. آنها منتشر شده، مصرف می شود، و در زمینه های روزمره در مورد آنها تلاش شده است. اثر اصلی چنین متونی ایجاد معانی است، و آن معانی در سطوح ساختاری بسیار اثرگذار فرض می شود. با این حال، فراتر از این ضربات گسترده، ما اعتراف می کنیم که موضوع مردمی به دلیل سرعت و شبکه های انتشار همواره در حال گسترش فرهنگ واحد جهانی ما به طور فزاینده ای برای توصیف دقیق دشوار است. اگرچه قطعا وجود دارد شبکه های انتشاری که مقاومت می کنند و مخالف همگن سازی هستند- و ما موافقیم که این برای ادامه مکان یابی و ترویج آنها بسیار مهم است – در پست مدرنیته، فرم موضوع مردمی همچنان به سبقت گرفتن از محتوا ادامه می دهد. به عبارت دیگر، این سرعت فزاینده و رسیدن به انتشار موضوعات مردمی، تهدیدی است که هر موضوع معنی داری را در آینده مردمی نماید. بنابراین اگر چه ما ثابت کرده ایم که یک نفر می تواند ویژگی های مشترک ارتباطات مردمی را با بررسی پژوهش های محققان ارتباطی توصیف نماید، ولی درک مفهوم در شرایط مجموعه ای از موضوعات یا متون خاص، به طور فزاینده ای در حال تبدیل شدن به موضوعی مشکل ساز است. ما پیشنهاد می دهیم که یک راه بهتر برای درک ارتباطات مردمی است در رابطه با نظریه ها و روش های به کار گرفته شده در مطالعه آن است، که نشان می دهد، ما فکر می کنیم، بیشترین معنای مقرر شده و اغلب ناگفته مردمی: یک وفاداری سیاسی در داخل نظام است. سیاست نظری مردمی والتر بنیامین ( ۲۰۰۲ ) در مقاله اش با عنوان «اثر هنری در عصر قابلیت بازتولید فنی اش» که برای اولین بار در سال ۱۹۳۶ منتشر شد استدلال می کند که پیدایش بازتولید تکنولوژیک سریع، در حال نابودسازی چیزی بود که وی آن را هاله هنر نامید. به عنوان فاصله فیزیکی و نمادین یک اثر هنری از یک مخاطب، همچنین تقاطع اسطوره، سنت و ارزش آیینی فراهم شده برای مصنوع درک شده است، هاله مذهب و شایستگی را با هم پیوند داد. پیدایش هنرهای با قابلیت تکرار- به عنوان مثال عکاسی و فیلم- استدلال شده توسط بنیامین، پایه های دینی هنر را با سیاست جایگزین کرد: برای اولین بار در تاریخ جهان، قابلیت تکثیر تکنولوژیک، کار هنری را از سرسپردگی انگلی اش به آیین رها ساخت. به صورتی روز افزون آثار کپی تبدیل به تکثیر از کاری می شود که برای بازتولید، طراحی شده است. به عنوان مثال یک نفر می تواند از یک صفحه عکاسی به هر تعدادی تکثیر نماید، برای درخواست چاپ معتبر منطقی به نظر نمی رسد. اما به محض اینکه استفاده از معیار اعتبار برای تولید آثار هنری متوقف می شود، تمام کارکرد اجتماعی هنر دگرگون می شود. به جای تأسیس شدن در آیین روی یک فعالیت دیگر پایه ریزی شده است: سیاست (سال ۲۰۰۲، ص ۱۰۶ با تاکید بر اصل) نه تنها مشاهدات بنیامین مطالبی را که ما درباره موضوع فرهنگ عامه گفته ایم تصدیق می کند، بلکه آنها همچنین درباره یک تغییر دیدگاه درباره احترام به عامه و یک مشروعیت جدید برای مطالعه «پایین» و موضوعات قطعی غیر مقدس مردم صحبت می کنند (ویلیامز، ۲۰۰۱a، ۱۹۸۵). از آنجایی که این رشته قبلا به عنوان ارتباطات گفتاری شناخته می شد به متن مقدس نمونه و گفتار مدل احترام می گذارد، تغییر تابلوی عنوان دپارتمان به مطالعات ارتباطی نشان دهنده تغییر توجه به یک متن دگرگون شده است، تا آنجا که تقریباً هر موضوع فرهنگی می تواند این روزها به عنوان یک متن ارتباطی خوانده شود (فارل، ۱۹۹۳؛ مک گی، ۱۹۹۰؛ موویت، ۱۹۹۲). مطالعه فرهنگ عامه در مطالعات ارتباطی ایالات متحده نشان دهنده یک تصمیم سیاسی برای درک چیزی غیر از گفتمان نخبگان فرهنگی است. در این برداشت بنیامینی مطالعات ارتباطی دین خود را از دست داده است. هرچند به نظر می رسد دانشمندان اجتماعی ما استدلال پیچیده کمتری برای مطالعه ارتباطات عامه، داشته باشند، ولی منتقدان ارتباطات بویژه در حوزه بیانی تا سال ۱۹۷۰ شروع به استفاده از متون عامه پسند نکردند و توجیهات برای انجام این کار اغلب به توجیهاتی شباهت داشت که خیلی قبل تر توسط محققان مکتب فرانکفورت و مرکز مطالعات فرهنگی معاصر بیرمنگام ارائه شده بود: نظیر مطالعه طبقه کارگر، عامه، پیش پا افتاده، و روزمره زیرا آنها محدوده زمینه مرکزی سیاسی و فضایی را که در آن ایدئولوژی عموم را استیضاح و میانجی گری می کند تعیین می کنند (به عنوان مثال، مقایسه کنید توجیه آدورنو، ۱۹۹۴، و فرنتز و فارل، ۱۹۷۵). چند سال پیش یکی از ما موضوع یک سخنرانی شدیدالحن رئیس یک دانشکده ارتباطات در آمریکن وست بود. او با یک لحن خشن به سوابق محققانی که برای یک موقعیت در مطالعات بیانی درخواست داده بودند زخم زبان زد زیرا به گفته او بسیاری از آنها تحقیق را به سوی فرهنگ عامه هدایت می کردند. او استدلال کرد که مطالعات بیانی سیاست را به نفع ریزه های بی اهمیت طبقه پایین رها کرده بود و اینکه این امر ناقوس مرگ نقد ارتباطات را به صدا در آورده است. ما تقسیم بندی دو گانه او درباره سیاست و عامه را رد می کنیم. حداقل برای برخی محققان انتخاب مطالعه ارتباطات عامه پسند مستلزم تعهد به این ایده است که قدرت، نفوذ و ترغیب در دست شخصیت های سیاسی و نخبگان فرهنگی نیست، ایده ای که بیشتر شبیه مارکسیسم است تا هلنیسم. در واقع تقریباً همه روش ها استفاده شده و چشم اندازها اتخاذ شده برای مطالعه ارتباطات عامه پسند، به ویژه آنهایی که تحت عنوان مطالعات انتقادی / فرهنگی به ما رسیده اند به مارکس بدهکارند (بارت، ۱۹۷۲؛ فیسک، ۱۹۸۹؛ گراسبرگ، نلسون، و تریچلر، ۱۹۹۱؛ هال، ۱۹۸۰؛ هبدیگ، ۱۹۷۹؛ مورلی، ۱۹۸۰). بعلاوه، گذشته از وفاداری سیاسی که یک نفر موقع انتخاب مطالعه عامه نشان می دهد، شیوه ای که در آن یک نفر عمل می کند نشانه یک اتحاد خواهد بود. از آنجا که روش غالباً از رساله های یک پدر روحانی کلیسای خاص علمی گرفته شده است که برای هر کدام اقرار می کند، این همیشه بیش از مجموعه ای از روش هاست. روش در مطالعه ارتباطات مردمی، راه علمی زندگی و یک راه تفکر کلی درباره ارتباطات و زندگی است و به همین دلیل روش و نظریه اغلب به عنوان یک سیاست، غیر قابل تشخیصند. در میان کسانی که به ارتباطات مردمی علاقمند هستند، تعدادی دیدگاه های نظری پدید آمده اند که نشان دهنده موضوعات ادامه دار متمایل به تفکر چپ است. (ما به تناقض دانشگاهیان چپگرای غرق در ساختارشکنی جهانی شدن و تجاری شدن که تلاش های آنها را امکان پذیر می کند توجه داریم- این اژدها با خوردن دم خود رشد می کند ) موضوعات فرهنگ عامه با استفاده از مجلات مطالعات ملی ارتباطات به عنوان یک شاخص گرایشات، به طور فزاینده ای به لحاظ انتشار جهانی شان در حال بررسی هستند (به عنوان مثال، دلوکا و پیپلس ، ۲۰۰۲؛ شام و هگ ، ۲۰۰۲a؛ زکریا، ۲۰۰۳). مردمی ترین رویکرها از روی نظریه پسا استعماری و به کمک آن طراحی شده اند (به عنوان مثال، کرایدلی، ۲۰۰۲؛ پارامسواران، ۲۰۰۲؛ شام و هگ، ۲۰۰۲)، نظریه فمینیستی و هنجارستیزی (دگرباشان) (به عنوان مثال، بروکی و وسترفلهوس ، ۲۰۰۲، کوپر، ۲۰۰۲، هرمان، ۲۰۰۳، شوگارت، ۲۰۰۳)، بوم شناسی رسانه ها (با علاقه مجدد به نظریات مک لوهان و بودریار به عنوان مثال، برامت، ۲۰۰۳؛ روفو، ۲۰۰۳)، و نظریه حوزه عمومی ( ه ویژه در شرایط ضد مردمی به عنوان مثال، آسن، ۲۰۰۰؛ گرین، ۲۰۰۲؛ اونز و پالمر، ۲۰۰۳؛اسکوایرز، ۲۰۰۲، وارنر، ۲۰۰۲). در میان طیف گسترده ای از روش های مختلف که برای پیشبرد این رویکرد استفاده می شوند، بسیاری از آنها به طور کلی، تمرکز بر نشانه ها، عکس ها و زیبایی شناسی را بر روی سطوح به اشتراک می گذارند. همچنین بسیاری تمایل دارند که نوعی علاقه را برای استخراج معنی به اشتراک بگذارند و این کار را با تنظیم یک متن عینی در اصطلاح دیگر انجام می دهند. اگر چه بسیاری از دانشمندان ارتباطات علاقه مند به رویدادهای روان شناسانه یا شناختی هستند ولی محققان ارتباطات مردمی تمایل ندارند فرض کنند که علائم- کلمات، تصاویر، و غیره فرایندهای ناخودآگاهی را که در هر جایی در حال ارائه هستند منعکس می کنند (در رأس این موارد، پژوهش های اخیر بر روی فراموشی فرهنگی، حافظه جمعی و اصطلاح فراموش نشدنی در جامعه، استثنائات قابل توجهی هستند. ببینید فاس و دومنیسی، ۲۰۰۱، هاسکینس، ۲۰۰۳؛ استورمر، ۲۰۰۲؛ ویویان، ۲۰۰۲؛ زلیزر، ۱۹۹۵). نشانه ها فقط ابزارهایی که ارتباط با آنها برقرار شود و مناضعات ادبی با آنها صورت گیرد نیستند، بلکه نشانه ها همچنین به عنوان زمینه ای که در آن برخی اقدامات نمادین رخ می دهد محسوب شده اند. از آنجا که زمینه اغلب آن چیزی است که در عملیات نظامی مورد مناقشه است، نشانه ها و مدیرت نشانه ها خودشان به عنوان هدف و غایت ارتباطات در نظر گرفته شده اند. به این دلایل روش های مطالعه ارتباطات مردمی بر روی سطح متون، و زندگی و بر نشانه ها، تصاویر، زبان، زیبایی شناسی، نگاه و احساس تمرکز می کنند. به نظر می رسد یک فرض ائم از اینکه صریح و روشن ساخته شده است یا نه، در نظر گرفته شده باشد، که تفکر، چینش اجتماعی، در واقع زندگی نمادینی که از این سطوح حاصل می شود، سطوح دلالتی که آنچه ما فکر می کنیم و چگونگی احساس ما، محاسبه شده است. الزام و تعهد به ظاهر و چرخش، به تصویر و زبان در بسیاری از مطالعات ارتباطات مردمی تمایل بی اهمیتی نیست، اما انتخابی است برای تجزیه و تحلیل آنچه به عنوان موتور اصلی ایجاد و تغییرات اجتماعی و روانی گرفته شده است. در توصیف موضوعات مطالعات ارتباطات مردمی ما بر محوریت معنا تأکید می کنیم زیرا ما معتقدیم که جستجوی معنی به طور روش شناختی برای بررسی علمی محوریت دارد. در بین بسیاری از روش های مختلف روش شناختی، معنی معمولاً به واسطه تنظیم یک گفتمان در شرایط گفتمان دیگر توضیح داده شده است. به دلیل تمرکز بر سطح، محققان ارتباطات مردمی بر این باورند که روشنگرترین روش برای این نیست که نشان دهد یک تصویر یا کلمه ارائه شده واقعاً چیست بلکه بیشتر برای این است که با توضیح اینکه آن (تصویر یا کلمه) چگونه ممکن است در شرایط گفتمانی دیگر ترجمه شده باشد، نشان دهد آن (تصویر یا کلمه) چه و چطور معنی می دهد. آن «گفتمان دیگر» اغلب از طریق متن مقدس و محقق بنیانگذار یکی از رویکردهای روش شناختی ارائه شده است. اگر یکی در حال انجام یک تجریه و تحلیل برکی (ادموند برک) است، یکی اصطلاحات یک متن (بگویید، یک فیلم) را به اصطلاحات یافت شده در بعضی بخش های پژوهش کنت برک ترجمه می کند (فراخوانی فیلم به نام پنتاد یا ضرب المثل یا پایان شناسی و غیره). برای ارائه این راه دیگر اگر کسی از شما بپرسد که توضیح دهید یک سگ چیست؟ شما دو راه برای پاسخ دادن دارید. یکی گرفتن اشیاء خزدار و تکان دادن آن در مقابل پرسشگرتان. راه دیگر این است که بگوئید سگ به عبارت دیگر چیست: “اوه، خب، شما ببینید که این پستانداری چهار پا از نسل گرگ است، و غیره، و غیره.” محققان ارتباطات مردمی به پیروی از روش دوم تمایل دارند. اگر چه ما معتقدیم که اکثر کسانی که خود را محقق ارتباطات مردمی بر می شمارند به برجسته کردن مفهوم معنا ادامه می دهند، نوع جدیدی از نظریه به وجود آمده است که جستجو برای معنا را به نفع “تحلیل حساس به فرم متون، حوادث و شیوه های عمومی” در پرانتز قرار می دهد (گانکر و پاوینلی، سال ۲۰۰۳، ص. ۳۸۶). رویکردهای جدیدتر مطالعه پدیده های مردمی در جستجوی یک معنای مخفی یا تا به حال دیده نشده (هرمنوتیک)، به جای ژرفیابی کردن متون فرهنگ مردمی یا تبیین آنها به متون دیگر، تمایل دارند که بر حرکت و جریان قدرت، موضوعات و یا حتی منطق درون شبکه های جهانی، درون تصورات اجتماعی و در میان جمعیت ها، عموم و ضد عمومی تمرکز کنند (آسن، ۲۰۰۰، گرین، ۱۹۹۸). با توجه به جهانی شدن مردمی و در نتیجه تمرکز بر فرم توضیح داده شده در بالا جای تعجب نیست که «انتشار» و «گردش» استعاره های اصلی این نوع نظریه هستند؛ که از تعدادی از اصول فرا ساختاری توسعه یافته اند: رویکردهای فوکویی و دلوزی به فرهنگ، مطالعات حوزه عمومی و مطالعات فرهنگی (گرین، ۱۹۹۹، ۲۰۰۴؛ گراسبرگ، ۱۹۹۲، صص ۳۷-۸۷، جانسون، ۱۹۹۶، ص ۸۰-۸۵، وارنر، ۲۰۰۲، صص ۹۰-۹۶). روش های انتقاد در بین این فشارهای جدیدتر، مشخصاً وابسته به نقشه و شجره نامه هستند (تحت عنوان مخالف نشانه شناسی و غیره ) و بنابراین تجزیه و تحلیل ارائه شده در زمینه کاری ما، علی رغم یک تمرکز توصیفی متراکم بر جزئیات تاریخی، آنجا نسبتاً انتزاعی باقی می ماند. ما گمان می کنیم که به عنوان الزامات نظری و پیچیدگی این روندهای جدیدتر نظری توسعه یافته اند (بیشتر در صفحات مجله نظریه ارتباطات و مطالعات انتقادی در ارتباطات رسانه ای، و مشخصاً مجله جدید NCA، ارتباطات و مطالعات انتقادی/ فرهنگی) مطالعات بیشتر و بیشتر در این زمینه شبیه انواع نقدهای وابسته به نقشه موجود در بیشتر مجلات بین رشته ای مانند فرهنگ عمومی خواهد بود. به عنوان مثال در یک مقاله جدید در آن مجله رافائل (۲۰۰۳) مورد بررسی قرار داد چگونه ویژگی ارسال پیام متنی روی تلفن همراه تخیل طبقه متوسط از قدرت ماورایی را در جریان سرنگونی اخیر رئیس جمهور جوزف استرادا در فیلیپین فعال ساخت. اگرچه ممکن است یک نفر ارسال پیام متنی را عملی مردمی بداند، تمرکز رافائل بیشتر بر روی روشی است که در آن فناوری های ارتباطی تصورات، فعال سازی و ممانعت مردمی را از تغییر اجتماعی متحول می کنند. رافائل بر شبکه های رسمی و گردش گفتمان بدون توجه به هرمنوتیک تمرکز می کند. با این حال از آنجا که فرض روش شناختی اصلی هر روند نظری این است که همه چیز سطح است، پس این آسان است که ببینی چرا مطالعه ارتباطات مردمی در کلمه یا تصویر صفحات چاپی سرزنده در می آید (متأسفانه به نظر نمی رسد ما تخصص و دانش خود را بیشتر از این گرفتار دنیای الکترونیکی که مردم واقعی در آن زندگی می کنند کرده باشیم). این دقیقاً شبیه صفحات چاپی، یا برای بسیاری مردم، شبیه صفحه الکترونیکی نمایشی است، که مهمترین نظام های اجتماعی در آن در حال جدال هستند. بنابراین روش ها و دیدگاه های مطالعه ای که ظهور پیدا کرده اند روش های تعامل محقق و مخاطب در کنش اجتماعی و سیاسی هستند، و در حال حاضر این مورد به نظر می رسد که فرض اصلی مطالعات فرهنگی، که نظریه و روش شکل های کنش سیاسی و اجتماعی در حق خود هستند، به خوبی توسط بسیاری از اندیشمندان مطالعات ارتباطی اتخاذ شده است. در نهایت در تبیین آنچه که در متونی که به طور گسترده ای در جامعه منتشر شده اند، اتفاق می افتد، محققان ارتباطات مردمی به ناچار موضعی را به عنوان جایی که در آن موتور اصلی اثرات ادبی و تأثیر ارتباطی نهفته است، اتخاذ می کنند. ما به عنوان ادیب پیشنهاد می کنیم که علی رغم روندهای جدیدتر مبتنی بر نقشه و شجره نامه، این هنوز برای تفکر سه گانه فراگیر بزرگ ادبیات- متن- مخاطب به عنوان یک ساختار برای توضیح جایی که تأکید در آن قرار دارد مفید است. ما گمان می کنیم محققان ارتباطات مردمی به گفتن یا اشاره کردن یا فرض کردن این که کاری که ارتباط انجام می دهد به دلیل یکی از این سه اصطلاح است، تمایل خواهند داشت. ما در این بخش استدلال کردیم که محققان بر تصاویر و نشانه هایی تأکید می کنند که متن را می آرایند و در نتیجه دلالت ضمنی بحث ما این ادعاست که اکثر دانشجویان ارتباطات مردمی متن گرا و یا دست کم سطح گرا باقی می مانند. نتیجه گیری از مباحث: به سوی مردم گرایی انتقادی در پاسخ به این سوال که آیا ارتباطات مردمی و یا فرهنگ عامه به عنوان یک مقوله پس از جهانی شدن، معنی دار باقی می مانند ما در این مقاله به دو روش پاسخ داده ایم “بله”. اول، یک بررسی از پژوهش در ارتباطات مردمی در حوزه ما نشان می دهد این مقوله به گونه ای شکننده به معنی کردن یک شیء با تعدادی ویژگی های شکلی ادامه می دهد، یکی از اساسی ترین موارد که گسترش یافته است. در شرایط پست مدرنیته ادامه دادن به حفظ مقوله با اشاره به نوع خاصی از شیء به طور فزاینده ای دشوار است. از این رو ما پیشنهاد کردیم که راه بهتر فهم ارتباطات مردمی، نگران فهم مشترک است، به طور سیاسی بر فشار نظریه ها و روش ها دلالت می کند. ما نتیجه گرفتیم که ارتباطات مردمی اساساً به یک جهت گیری سیاسی چپ از علم اشاره دارد که عمداً از مطالعه فرهنگ نخبگان به نفع موضوعات زندگی روزمره اجتناب می کند. همانگونه که ما قول دادیم این نمای کلی از دانش ارتباطات مردمی با ذکر یک نصیحت به پایان خواهد رسید. اگر یک بعد از روش هایی که چنین محققانی بکار می برند این است که بین محقق و خواننده با مسائل اجتماعی و سیاسی تعامل برقرار نمایند، ما معتقدیم که کل پروژه مطالعه ارتباطات مردمی به خودآزمایی و خود ارزیابی مداوم به عنوان جایی که روند دانش می رود و جایی که باید برود دعوت می کند – به ویژه از نظر مسائل اجتماعی و سیاسی. ما در این بخش نتیجه گیری استدلال می کنیم که دانش ارتباطات مردمی باید، اولاً، نوعی پوپولیسم (توده گرایی) انتقادی، تلاش در جهت انکار مداوم ارزش قائل شدن یا تجلیل از نخبگان یا در زمره موضوعات مقدس شمردن موضوعات فرهنگی، به همین ترتیب تلاش در جهت درست کردن یک مخاطب مردمی تر از حالت روشنفکر عمومی را رواج دهد، ثانیاً، آن باید در جهت زمینه سازی روشن تر برای مسائل شهوانی که در جهت درک منظور تمایل به تحقیق در سرمایه داری جدید است، حرکت کند. و نهایتاً اینکه باید در جهت تعامل با متون مختلف و پراکنده حرکت کند. به عنوان نوعی محتوا ارتباطات مردمی باید ادامه دهد به مطالعه مسائل روزمره که در آن ما زندگی می کنیم و حرکت می کنیم و هستی مان را داریم (به استثنای، گفتن، خطابه مراسم تشییع جنازه پریکلس، یا آخرین سخنرانی رئیس جمهور). جلوه های متن که توسط ما در تلویزیون، رادیوی ماشین، روی بدن مردم، و غیره رد می شوند، امروزه محل های تأثیر عمده هستند. مردم دیگر بر سر ایده های سیاسی بزرگ مجادله نمی کنند چراکه در حال مجادله بر سر ایده های بزرگ هستند همانگونه که در فیلم و تلویزیون ارائه می شوند. مردم دور ظرف شیرینی جمع می شدند تا زندگی خود را مدیریت کنند؛ امروزه آنها دور صفحه نمایش و اسپیکر جمع می شوند. منظور ما این نیست که اهمیت گفتمان نخبگان به طور خلاصه رد شود. به عنوان مثال هنر سخنرانی ریاست جمهوری برای وضوح گفتمان دولت– ملت و دیگر نهادهای فرهنگی نخبگان به تأثیرگذاری بر واقعیت اجتماعی، مردمی یا غیره ادامه می دهد. با این حال منظور ما از تأکید این است که انتشار گفتمان نخبگان به طور فزاینده ای محدود است و اینکه یک تعهد به مطالعه ارتباطات مردمی محققان را ملزم به تأکید بیشتر بر متون به طور گسترده منتشر شده زندگی روزمره می کند. البته، محققان بر روی چگونه یک طرفه، یکپارچه و واحد تأثیرات این متون به طور گسترده منتشر شده هستند متفاوت خواهند بود و برخی خطوط تحقیق ادامه خواهند یافت تا کمی انصاف در تخریب و جدال بر سر معانی پیدا کنند. تأثیر آنها هرچه باشد ارتباطات مردمی مسائل روزمره بدون درز از تجربیات ماست که ما را به شبکه توزیع جهانی آن متون متصل می کند. یک راه یا دیگری، ما همه بورگ هستیم. علاوه بر متعهد دانستن خود برای تجزیه و تحلیل معمول و روزمره، ما همچنین یک توده گرایی انتقادی از صحبت کردن و مکالمه با غیر دانشگاهیان را تشویق خواهیم کرد. این تشویق نباید در کنار سوگواری آکادمیک معمول مخاطبان کوچک و ناچیز مقالات مجلات خوانده شود. دانشگاهیان مقالات را منتشر می کنند و مقالات برتر در بین سایر دانشگاهیان منتشر می شوند که سپس آنها ایده های آن مقالات را کاملاً به مخاطبانی قابل توجه منتقل می کنند: دانشجویان. شکایتهای موجود که تنها ۲۰ نفر مقاله یا کتاب شما را خواهند خواند این واقعیت را نادیده می گیرد که آن ۲۰ نفر ممکن است هر کدام ۱۰۰ دانش آموز یا بیشتر را در سال آموزش دهند، دانش آموزانی که احتمالاً در حال رفتن به سمتی هستند که رهبران یک جامعه باشند. با این حال ما بر این باوریم که علاوه بر ارسال پیام های ما به محققان همکار، ادعاهای ارائه شده توسط محققان ارتباطات مردمی ایجاد یک انگیزه خاص می کنند که به دور این افراد طبقه متوسط بروند و مستقیماَ به مسائل طبقه فرودست بپردازند. اگر ما اخباری درباره پیامهایی که در زندگی روزمره مردم منتشر می شوند داریم، بنابراین ما باید قادر باشیم که آن اخبار را مستقیماً و در مکان هایی که در آن مردم با این پیام ها روبرو می شوند به آنها بیان کنیم. بنابراین ما در ابتدا و در درجه نخست محققان ارتباطات مردمی را فرا می خوانیم تا ردای مقدس روشنفکری عمومی را تحت تعقیب قرار دهند تا آنچه را که ما به طور مستقیم قبل از عموم مردم می دانیم برای توجه آنها ارائه دهند. به عنوان مثال، محققان ارتباطات مردمی ممکن است، وارد عادات منظم ارسال نامه به سردبیر یا شرکت در گروه های خبری آنلاین یا چت روم ها شوند تا آنچه را که ما می دانیم به اشتراک بگذارند. حداقل ما امیدواریم محققان ارتباطات مردمی با دفتر سخنگویان موسسات خود یا مرکز روابط دانشگاه و رسانه ها تماس بگیرند و به عنوان کارشناس داوطلب شوند: صحبت کردن با رسانه های خبری در مورد وقایع کنونی، گامی ناچیز در جهت پرداختن به مخاطبان گسترده تر است. به اشتراک گذاری آنچه که ما می دانیم با غیر دانشگاهیان، حداقل در برخی مواقع مستلزم تعهدی دلبخواهانه به زبان قابل فهم است. یکی از ما استفاده از زبان مبهم و اصطلاحات محرمانه را در دانش تقبیح می کند، در حالی که دیگری چنین اصطلاحات خاصی را به عنوان بخشی ضروری و اجتناب ناپذیر از سازمان های نظری درک می کند (کان، ۲۰۰۴). با این حال، هر دوی ما گمان می کنیم، که چنین کاربردی اغلب برای تداوم بخشیدن به روحانیت، نخبه گرایی و رمز و راز میان دانشگاهیان طراحی شده است. بیشتر آن دانشگاهیانی که در این لال بازی عمدی شرکت می کنند- به ویژه در همایش ها- به شما خواهند گفت آنها همه به نفع موازنه قدرت در این کشور است،از ابهام زدایی و رمزگشایی سیاستها، و از شکستن مبانی امتیازدهی، گاهی اوقات شیوه ای ایجاد می شود که در آن این ملت بی شرمانه صحبت می کنند (به تازگی یکی از ما شاهد ارائه مقاله ای بود که پر بود از اصطلاحات بسیار مبهم که تنها برای یک نفر از مخاطبان درک آن روشن بود.) اگرچه دلایل خوب و فضای کافی برای انبوه وجود دارد، بحثهای نظری که در ارتباطات مردمی مطرح می شوند، تا آنجا که ما محققان را به خطاب قرار دادن تعمدی مخاطبان بی قاعده و مردمی بیشتر، نوشتن و صحبت کردن بیشتر به شکل معمول سفارش می کنیم، واژگان تخصصی شده کمتر در حال حاضر و پس از آن اهمیت دارد. ما همچنین به محققان ارتباطات مردمی همکاران اصرار می کنیم که حرکت به سوی درک دستی از مسائل شهوانی (اروتیک) را ادامه دهند. البته منظور ما از اروتیک نه یک تمایل جنسی محدود بلکه هر نوع تمایلی اعم از اینکه در اصطلاحات روانشناسی (فرویدی، لاکانی، مارکوزه ای) درک شده باشد یا آنچنان که در حال حاضر بیشتر مد روز است میلی که با مدل ریزوماتیک ارائه شده توسط دلوز و گاتاری (۱۹۹۶a، ۱۹۹۶b) فهم شده باشد. اگر این درست است که ارتباطات مردمی همان گونه که ما در بالا ادعا کردیم به عنوان مجموعه ای از کالاهای اصلی برای سرمایه داری جدید منتشر شده است، پس میل، قلبی است که آن پیام ها را در سراسر شریان های زندگی روزمره به پیش می برد. سرمایه، تنشی از میل مداوم درون عموم ایجاد می کند به گونه ای که باعث مصرف بیش از حد لازم برای حفظ شناوری سیستم سرمایه داری جدید شود. شاید به این دلیل که حوزه ما همچنان مقالات زیادی را به خود اختصاص می دهد، دروس روانکاوری کتاب های قابل توجهی نظیر بت واره هنری کریپس: شهوات فرهنگ (۱۹۹۹) برای تحت تأثیر قراردادن تحقیقات ارتباطی در حوزه ارتباطات مردمی حداقل زمانی که با رشته های همسایه مقایسه شده است، کند بوده است. هماهنگ با آن دسته از محققانی که در حال کار بر روی ن
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صاحب نیوز]
[مشاهده در: www.]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها